All Chapters of Seducing My Hot Ninong Everett: Chapter 221 - Chapter 230

Misha’s POVSa tahimik na kalsadang binabagtas ko pauwi sa aming mansiyon, tahimik at halos wala akong kasabayang sasakyan. Excited akong umuwi kasi ngayon ko na ulit pagbibigyan sa kama si Everett. Oo, papayag na ako, kahit sabi ko nung nakaraan ay hindi muna ako magpapatabi sa kaniya kasi baka mabuntis ako ulit, kapag nangyari ‘yon, hindi na ako makakalaban sa mga kalaban ko. Pero, siyempre, maco-control ko naman ‘yun, puwede naman kaming sumayaw sa kama nang hindi ako mabubuntis. Today, wala na akong kasama, kahit na sinasabing mas delikado ang ganitong oras para sa isang babaeng nag-iisa. Pero sa totoo lang, wala na akong pakialam. Matagal ko nang iniwan ang mga bodyguard ko—kaya ko na ang sarili ko. Hawak ko ang manibela, at bawat ikot ng gulong ay parang hakbang ng aking kalayaan mula sa bawat taong sumubok kontrolin ang buhay ko. Sa totoo lang, mas inaabanga o mas gusto ko ‘yung may sumusugod sa akin. Nang sa ganoon, mas mahaba at mas gumaling ako sa pakikipaglaban. Gusto kong

Misha’s POVHabang papalayo kami ni Everett mula sa naging eksena kanina, ramdam ko ang saya sa ginawa ko.“Dapat na ba akong matakot sa asawa ko?” basag ni Everett sa katahimikan.Tumawa ako. “B-bakit ka naman matatakot sa akin?” tanong ko.“Grabe ka, anim na lalaki ang napatay mo. Kinaya mo ang mga armadong lalaking ‘yon, daig mo pa ang mga pulis,” puri niya na lalo kong kinatawa.“Salamat sa mga natutunan ko kay Ayson,” tanging ko sagot ko nalang at saka ako tumingin sa kaniya. “Teka, parang maganda rin na maging magaling ka na rin sa pakikipaglaban. What if mag-training ka rin? Mamili ka, si Ayson ang magtuturo sa iyo o ako?” alok ko pa sa kaniya habang nakangiti.“Pag-iisipan ko pa, pero kung papayag man ako, siyempre, ikaw na ang pipiliin kong magturo sa akin,” sagot niya. Iyon din naman ang inaasahan kong isasagot niya.Nang makarating kami sa sasakyan ko, sinabihan ako ni Everett na sumakay sa kotse niya para makauwi kami nang sabay. Tumango lang ako at sumunod, walang imik ha

Misha’s POV“Ooohhh, syet ang init ng bibig mo,” sabi ni Everett nang isubo ko na nang hanggang kalahati ang titë niya.Ito na naman ‘yung pakiramdam na kailangan kong paghirapan na pasayahin siya sa pamamagitan nito. Sa totoo lang, nung una, hindi ko gets kung bakit kailangan gawin ko ito. Kung bakit kailangan isubo ko pa ang titë niya. Anong connect kako, bakit may ganito pang eksena. Pero nung mapagtanto kong part ito nang masarap na pakiramdam ng asawa ko, ni Everett, gets ko na. Naisip ko, kinakain niya rin naman ‘yung pukë ko, at sa tuwing gagawin niya ‘yun, sarap na sarap din naman ako. So, naisip ko na ganoon din ang nararamdaman niya kapag kinakain ko siya. Kaya ginagawa ko rin ang lahat para mapasaya siya.Isa pa, iba rin kasi sa pakiramdam kapag subo-subo ko ang pagkalalakë niya. Oo, wala namang lasa. ‘Yung sarap na tinutukoy ko, hindi siya ‘yung parang sarap na kalasa ng chocolate o ng mga masasarap na ulam. Ang sarap na sinasabi ko ‘yung sarap sa pakiramdam, ‘yung sarap n

Everett’s POVTahimik ang paligid habang nakatayo ako sa deck ng yate, pinagmamasdan ko ang kalmadong dagat. Nasa kalagitnaan kami ng karagatan—malayo sa anumang pampang, at tila pinapalibutan kami ng walang katapusang asul. Kasama ko sina Garil, ang matalik kong kaibigan, at si Gillius, ang bagong secretary ko, para sa isang maikling meeting tungkol sa paparating na event ng Tani Luxury Car Company.“Everett, I have the reports here. We can go over them anytime you’re ready,” sabi ni Garil habang binubuklat niya ang mga dokumento sa mesa. Tumango ako at umupo sa tabi niya, handa na sanang mag-focus sa trabaho.Ngunit biglang pumasok si Gillius sa deck, hawak ang cellphone niya at tila may kinakausap. Pansin ko ang pagkunot ng noo niya, halatang may kakaiba sa ekspresyon niya.“Sir, may masamang balita,” sabi niya habang lumalapit. “Nawawala ang driver ng yate. Hinanap ko siya kanina, pero hindi ko siya makita kahit saan.”Nagkatinginan kami ni Garil, parehong natigilan sa narinig nam

Misha’s POVAlas-sais na ng gabi at nagliliparan na ang mga ibon pauwi sa mga pugad nila, habang kami ni Marie at si Lucas ay nakatayo sa gilid ng pantalan, nakamasid sa malamlam na liwanag ng tubig na waring sumasabay sa tibok ng puso ko—malakas, nanginginig, alalang-alala.Nakalimutan ko pang magdala ng jacket, malamig pala dito kapag ganitong gabi na. Pare-pareho tuloy kaming nakayakap sa kani-kaniya naming katawan kasi malamig at malakas talaga ang hangin.Ilang oras na kaming naghihintay dito, kasama ang mga pulis na si Lucas mismo ang tumawag. Hawak ni Marie ang kamay ko, ramdam ko ang bahagyang panginginig nito. Sa kabila ng mahinahon niyang mga salita kanina, kita ko rin ang kaba sa mga mata niya.“Okay lang si Everett,” bulong niya, parang nagdadasal na rin. “Si Garil din. Nandiyan lang sila. Sure akong kayang-kaya nila ang Gillius na ‘yon.”Napatingin ako sa malayo, sa direksyon kung saan dapat naroroon ang yate ni Everett. Madilim na, pero may kakaibang pag-asa akong nakaka