All Chapters of My Quest for Love: Chapter 11 - Chapter 20

Chapter 11Kinabukasan, sinabi ko ke Ate Rose na pupunta kami ni Steven sa Tondo, sa bahay nila Nanay at Tatay. Sakay ng kotse kong Toyota Vios, dumating din kami sa bahay nina Nanay at Tatay ng mga 10am. Hindi pa rin nagbabago ang itsura ng bahay namin, medyo luma na nga lang. “Mommy, are we here already?” tanong ni Steven“ Yes, son. This is you Lolo and Lola's house.” sabi ko.Habang bumababa kami ng kotse, nakatingin sa amin ni Steven ang mga kapitbahay nina Nanay at Tatay na naka-istambay sa may tindahan. Parang pinagtsitsismisan kami. Naulinigan ko pa na sabi ng isa, “Di ba si Megan yan? Ang tagal niyang nawala!” “Hoy, balita ko nabuntis daw yan kaya nawala!” sabi naman ng kausap na babae.” “Baka iyan ang anak, tingnan nyo.” “”Baka kaya nagtago e nabuntis ng walang asawa!” sabi pa nung isang babae, sabay tawa ng malakas. Hindi ko na lang pinansin.Pumasok na kami sa bahay. Nagmano si Steven kina Nanay at Tatay. Inabot ko ang mga pagkaing binili namin para sa tanghalian

CHAPTER 13Finally, ito na ang unang araw ko sa St. Luke's Medical Center. Nagtuloy ako sa opisina ni Dr. Tan, Head ng Internal Medicine Department upang magreport. Ang tawag sa aming mga espesyalita ng Internal Medicine ay Internist. Internal Medicine physicians, specializing in adult medicine, and are trained to solve diagnostic problems, manage severe long-term illnesses, and help patients with multiple, complex chronic conditions. Iba't ibang sections rin ang internal medicine, at ito ay ang cardiology, pulmonary medicine, gastroenterology, infectious diseases, endocrinology, nephrology, hematology, neurology, oncology, dermatology, rheumatology, and allergy/immunology, psychiatry, and clinical nutrition upang makapagbigay ng comprehensive care sa bawat pasyente. “Good morning Dr. Tan.” bati ko dito.“Dr, Megan, welcome aboard. My secretary, Miss Bartolome, will show you around the hospital para malaman mo kung saan-saan ang bawat department dito.” sabi ni Dr. Tan.“Halik

Chapter 15Dahil busy sa ospital at pagdating sa bahay ay aasikasuhin ko pa si Steven, nakalimutan ko na 25th na pala ng buwan. Kung hindi pinaalala ni Dr. Aquino kanina ang Foundation event ay nawala na ito sa isip ko. Nang gabing iyon ay hinalungkat ko ang mga damit ko. Ang mga damit ko ay blouses, pantalon, bestida, blazer at doctor's coat o lab coat. Tatatlo lang ang formal gown ko na tatlo o apat na taon na yata magmula ng binili ko ang mga ito. Dadalawa ang mga formal high heels shoes ko dahil ang ginagamit ko sa ospital ay flat shoes o yung mid-heels closed-shoes para hindi masakit sa paa at sa height kong 5'6”, hindi ko na kailangang mag-heels pa. Chineck ko ang mga gowns at sapatos. Puwede pa ang mga ito. Ang napili kong isuot sa event ay isang dark blue gown na gawa ni Vera Wang. Spaghetti strap ito na may plunging neckline at backless. Ang skirt nito ay baloon na flowing. Kitang-kita ang kaputian at kaseksihan ko sa gown na ito. Ang shoes naman ay isang gold na stilleto

CHAPTER 17Isang linggo na ang nakalipas magmula noong foundation event. Pagpasok ko sa aking kuwarto sa ospital ay nakita kong may isang babae na naka-upo sa mesa ni Dr. Aquino. “Good morning! Are you waiting for Dr. Aquino?” bati ko.“Good morning too! No, I am not waiting for Dr. Aquino. I am Dr. Brianna Lee also an internist. I was assigned here by Miss Bartolome.” sabi nito. “Oh, good to have you on board! You will like it here!” sagot ko naman. Dahil maaga pa naman, pinuntahan ko ang office ni Dr. Tan, ang aming Department Chief.“Good morning, Dr. Tan.” bati ko.“Good morning Dr. Megan. Anything I can do for you?” tanong nito.“I was wondering, I have a new colleague, Dr. Brianna Lee? What happened to Dr. Aquino?” usisa ko.“Dr. Aquino is no longer connected with this hospital. The night after the foundation event, Mr. Robert Chen called up our Chairman regarding the conduct unbecoming of a doctor against Dr. Aquino for sexual harassment and molestation. Apparently,

Chapter 19Halos dalawang buwan na ang nakalilipas magmula ng muli kaming magtalik ni Robert. Balik na naman sa isang boring na pang araw-araw na pamumuhay ang routine namin ni Steven, School, ospital, bahay, ospital, school , bahay. Si Robert ay hindi rin nagpapakita o tumatawag. Hindi rin siya nakikipagkita kay Steven. “Iniiwasan na kaya niya kami?” tanong ko sa sarili. “Well and good! Wala ng kumplikasyon sa buhay namin ni Steven. Subalit sa sulok ng puso ko ay may kirot akong nararamdaman.” sabi ko sa sarili. Isang umaga pagpasok ko sa lobby ng ospital at habang sumusulat sa logbook ay may napansin akong isang matandang lalaki ng biglang nahimatay habang ang kasama naman nitong isang matandang babae ay umiiyak at humihingi ng tulong. Bigla akong napatakbo palapit sa mga ito upang tulungan sila habang sumisigaw ako na kailangan ko ng emergency staff sa lobby. Sinuri ko ang mga vital signs ng matandang lalaki. Humihinga pa naman pero mahina ang pulso. Tinignan ko kung me sug