Chapter 15Dahil busy sa ospital at pagdating sa bahay ay aasikasuhin ko pa si Steven, nakalimutan ko na 25th na pala ng buwan. Kung hindi pinaalala ni Dr. Aquino kanina ang Foundation event ay nawala na ito sa isip ko. Nang gabing iyon ay hinalungkat ko ang mga damit ko. Ang mga damit ko ay blouses, pantalon, bestida, blazer at doctor's coat o lab coat. Tatatlo lang ang formal gown ko na tatlo o apat na taon na yata magmula ng binili ko ang mga ito. Dadalawa ang mga formal high heels shoes ko dahil ang ginagamit ko sa ospital ay flat shoes o yung mid-heels closed-shoes para hindi masakit sa paa at sa height kong 5'6”, hindi ko na kailangang mag-heels pa. Chineck ko ang mga gowns at sapatos. Puwede pa ang mga ito. Ang napili kong isuot sa event ay isang dark blue gown na gawa ni Vera Wang. Spaghetti strap ito na may plunging neckline at backless. Ang skirt nito ay baloon na flowing. Kitang-kita ang kaputian at kaseksihan ko sa gown na ito. Ang shoes naman ay isang gold na stilleto
Chapter 16Nag-umpisa na ang programa ng Foundation at nagkaroon ng video presentation kung paano at bakit itinayo ang bagong wing ng Foundation clinic at kung sinong mga pasyente ang makikinabang dito. Ipinahayag rin ng master of ceremony na major benefactor sa pagpapatayo ng bagong wing ay ang Chen Holdings na pinangugunahan ng kanilang President and CEO na si Robert Chen.Umakyat ng entablado sina Chairman para ibigay ang Appreciation Plaque kay Robert Chen. Pagkatapos nito ay pinasinayaan at nag-ribbon cutting na sa bagong wing ng Foundation clinic. Siyempre katabi ni Robert si Charlotte.Ng matapos ang ribbon-cutting ay bumalik na kami sa aming mesa. Sa aming paglalakad ay nakatabi ko si Charlotte. Hindi naman kami nagkakalayo sa tangkad, ganda at kaseksihan. Kinausap niya ako. “Aren't you the one I met at the airport and at the restaurant? What a small world! Doktora ka pala? Di ba anak mo yung nawala noon na nakita ni Robert? Sino ang asawa mo? Doktor din?” usisa ni Charlot
CHAPTER 17Isang linggo na ang nakalipas magmula noong foundation event. Pagpasok ko sa aking kuwarto sa ospital ay nakita kong may isang babae na naka-upo sa mesa ni Dr. Aquino. “Good morning! Are you waiting for Dr. Aquino?” bati ko.“Good morning too! No, I am not waiting for Dr. Aquino. I am Dr. Brianna Lee also an internist. I was assigned here by Miss Bartolome.” sabi nito. “Oh, good to have you on board! You will like it here!” sagot ko naman. Dahil maaga pa naman, pinuntahan ko ang office ni Dr. Tan, ang aming Department Chief.“Good morning, Dr. Tan.” bati ko.“Good morning Dr. Megan. Anything I can do for you?” tanong nito.“I was wondering, I have a new colleague, Dr. Brianna Lee? What happened to Dr. Aquino?” usisa ko.“Dr. Aquino is no longer connected with this hospital. The night after the foundation event, Mr. Robert Chen called up our Chairman regarding the conduct unbecoming of a doctor against Dr. Aquino for sexual harassment and molestation. Apparently,
Chapter 18Samantala, si Robert ay tinawagan ng kayang Mama sa kanyang opisina. “Robert you have to come home this evening about 8pm. Your Baba and I will have something to say to you.” sabi ng Mama ni Robert.“Okay Mama, I will be there.” sabi ni Robert sa cellphone.“Ano kaya ang sasabihing importatnte ng mga parents ko? Me problema kaya sa bahay o sa negosyo? Baka naman me sakit si Baba?” tanong ni Robert sa sarili. Hindi magpapapunta ang Mama nya sa bahay nito sa Dasmarinas, Makati kung hindi mahalaga.Pagsapit ng 8pm ay nasa bahay na siya ng mga magulang niya. Nakita niya sa labas na me nakaparada na isang Lexus SUV. Parang kina Charlotte ang kotseng ito ah. Pagpasok niya sa bahay ay nasa Dining Room na pala ang Baba at Mama niya kasama sina Charlotte at ang mga magulang nito na naghahapunan. “What a surprise! Good evening Mr. and Mrs. Liu! Charlotte?” bati ko sa kanila. Humalik ako sa baba at Mama ko.“Take a seat besides Charlotte, hijo and join us for dinner!” sabi ni
Chapter 19Halos dalawang buwan na ang nakalilipas magmula ng muli kaming magtalik ni Robert. Balik na naman sa isang boring na pang araw-araw na pamumuhay ang routine namin ni Steven, School, ospital, bahay, ospital, school , bahay. Si Robert ay hindi rin nagpapakita o tumatawag. Hindi rin siya nakikipagkita kay Steven. “Iniiwasan na kaya niya kami?” tanong ko sa sarili. “Well and good! Wala ng kumplikasyon sa buhay namin ni Steven. Subalit sa sulok ng puso ko ay may kirot akong nararamdaman.” sabi ko sa sarili. Isang umaga pagpasok ko sa lobby ng ospital at habang sumusulat sa logbook ay may napansin akong isang matandang lalaki ng biglang nahimatay habang ang kasama naman nitong isang matandang babae ay umiiyak at humihingi ng tulong. Bigla akong napatakbo palapit sa mga ito upang tulungan sila habang sumisigaw ako na kailangan ko ng emergency staff sa lobby. Sinuri ko ang mga vital signs ng matandang lalaki. Humihinga pa naman pero mahina ang pulso. Tinignan ko kung me sug
CHAPTER 20Halos one year na kami ni Steven sa Pilipinas. Naayos ko na ang mga dapat kong ayusin. Ang trabaho ko bilang doktor, ang pag-aaral ni Steven, ang relasyon namin ng mga magulang ko at ang relasyon nina Steven at Robert bilang mag-ama. Isa na lang ang tila mailap at imposibleng ayusin, at iyan ay ang relasyon namin ni Robert. Tapos na ang pinagawa kong bahay nina tatay at nanay sa Tondo. Isang four storey na bahay na may pitong kuwarto at walong bathroom/toilet. Medyo maliit lang kasi ang lote ng kinatatayuan ng lumang bahay namin kung kaya't hanggang forth floor ang pinagawa. Halos tatlong buwang ginawa ang bahay. Mabilis itong natapos dahil kumpleto sa gamit at tao ang contractor at ganun din ang mga materyales. Nangupahan muna sina Tatay sa isang apartment na katapat lang ng ginagawang bahay. Ngayong tapos na ito ay nagdatingan naman ang mga bagong appliances at furnitures para pagsapit ng house blessing ay ayos na ayos na ito. Ingit na ingit ang mga kapitbahay nina
Chapter 21Limang taon akong nakitira sa mga foster parents ko na sina Mr. an Mrs. John Williams sa New York. Sila ang nagmungkahi na sa kanila na ako tumuloy ng palayasin ako ni Tatay. Patuloy pa rin ang komunikasyon namin ng foster parents ko kahit nagtapos na ako ng medisina kung kaya't sa kanila ko naihinga ang aking problema, lalo na ang pagbubuntis ko. Maluwag akong tinanggap sa pamamahay nina Mr. and Mrs Williams. Napag-alaman ko na wala pala silang anak. Me mga negosyo sila pero hindi ko alam kung gaano kalaki ng mga ito. Ang Foundation ni Mrs. Williams ang tanging pinagkakaabalahan nito. Ito rin ang foundation na sumuporta sa aking pag-aaral ng medisina sa Pilipinas. Mayaman ang mag-asawa, ayaw nila akong patulungin sa mga gawaing-bahay dahil daw buntis ako. Nagpasya akong mag-review para kumuha ng US Medical Licensing Exams at license galing sa New York State Department of Education para nakapag-practice ng medisina sa New York. Dalawang buwan bago ako nanganak kay St
CHAPTER 22Isang buwan magmula ng malaman ko ang tungkol sa mga mana namin ni Steven ay kinontak ko si James. Siya nasa Pilipinas, ako nasa New York. Palagi naman kaming nag-uusap ni James sa messenger ...wala lang, kumustahan lang. Ang palagi kong tinatanong sa kanya noon ay kung may girlfriend na siya dahil tumatanda na siya, Magkasing-edad lang sila ni Robert. Ipinagtapat ko kay James ang tungkol sa pamana ng mga foster parents ko, Nagulat siya ng mapag-alaman na napakalaking halaga ng mana lalung-lalo na kung i-coconvert ito sa peso.“Oh wow! God must be finally smiling on you! Pagkatapos ng mga pagsubok na pinagdaanan mo, sinusuwerte ka na! Now I can call you Donya Megan Reyes, secret heiress! Pautang naman dyan!” tuwang-tuwa na sabi ni James. “Hindi ka na mamaliitin ng biyenan mong hilaw! You will need a financial adviser to manage that amount of money,” wika pa niya.“Ito naman magkano ang kailangan mo? Sabihin mo lang! Ako pa rin ang dating Megan na mahirap noon. Anong