All Chapters of บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน: Chapter 391 - Chapter 400

เวินหนี่นิ่งไปหลายวินาที ก่อนจะเงยหน้ามองหลัวฉี “คุณให้ฉันไปสัมภาษณ์กับประธานของเย่กรุ๊ปงั้นเหรอคะ?”หลัวฉีเก็บมือทั้งสองข้างไว้ข้างตัว แล้วลุกขึ้นพูดอย่างสบายใจว่า “ใช่ มีปัญหาอะไร? การสัมภาษณ์กับเย่หนานโจวไม่ใช่งานที่ใครก็รับได้นะ แต่เธอนี่แหละเหมาะที่สุด”เวินหนี่ปิดเอกสารลงก่อนจะพูดอีกครั้งว่า “ในประวัติการทำงานของฉันเขียนไว้อย่างชัดเจนว่าฉันเพิ่งออกมาจากเย่กรุ๊ป คุณจะให้ฉันกลับไปอีกเหรอคะ?”การที่เธอมาทำงานที่สถานีโทรทัศน์ก็เหมือนกับการจากเย่กรุ๊ปโดยไม่บอกกล่าวความขัดแย้งระหว่างเธอกับเย่หนานโจวนั้นลึกซึ้งมาก การกลับไปอีกครั้งก็เท่ากับเป็นการทำร้ายตัวเองยิ่งเป็นการยืนยันคำพูดของเย่หนานโจวที่ว่า เธอจะต้องเสียใจแน่ ๆ !หลัวฉีไม่ได้ใส่ใจมากนักและก็ไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเย่หนานโจว เพียงแค่พูดว่า “ก็เพราะเธอออกมาจากเย่กรุ๊ป มีความสัมพันธ์กันบ้าง งานนี้จึงต้องเป็นเธอเท่านั้น”เวินหนี่วางเอกสารลงบนโต๊ะ “บรรณาธิการคะ ฉันขอปฏิเสธงานนี้”ถ้าเธอต้องกลับไป แม้จะในฐานะที่ต่างออกไป แต่เธอก็ไม่อยากทำเธอไม่อยากมีเรื่องเกี่ยวข้องกับเย่หนานโจวอีกต่อไปแล้วที่สำคัญกว่านั้น คร

“อืม” เวินหนี่ตอบรับเบา ๆเจียงเมิ่งเหยาเห็นว่าเวินหนี่ไม่มีปฏิกิริยาอะไร เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็รู้สึกว่าตนให้ความสำคัญกับคนมาใหม่เกินไป จึงดึงสายตากลับและยังคงรักษาท่าทีหยิ่งทะนง เดินออกไปพร้อมกับเอกสารโดยไม่พูดอะไรเพิ่มเสียวอิ่งมองตามหลังเจียงเมิ่งเหยาและอดไม่ได้ที่จะทำหน้าล้อเลียนเวินหนี่เห็นท่าทางเหล่านั้น จึงถามว่า “เจียงเมิ่งเหยาทำอะไรให้เธอไม่ชอบใจเหรอ?”เสียวอิ่งตอบ “ทำเยอะเลย ไม่ใช่แค่ฉันหรอก หลายคนก็โดน เธอเป็นคนที่ทุกคนกล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูด ก็ใครจะทำอะไรได้ล่ะ ในเมื่อเธอเป็นคนที่ทำผลงานดีที่สุดในที่นี่!”เวินหนี่พูดว่า “เธอทำผลงานดี ก็ต้องมีเหตุผลของเธอ กล้าลงมือแย่ง กล้าลงมือทำ”“ไม่ใช่แค่นั้นหรอก เธอเล่นแย่งแบบไม่ให้โอกาสคนอื่นเลย” เสียวอิ่งพูดต่อ “ก่อนหน้านี้ฉันเองก็มีโปรเจกต์ที่ไม่เลวเลย ถ้าฉันทำสำเร็จ คงไม่ต้องมานั่งเขียนบทความเหนื่อย ๆ แบบนี้แล้วนะ ถึงฉันจะไม่แน่ว่าจะทำได้สำเร็จไหม แต่ก็ควรได้ลองสักครั้งไหมล่ะ แต่โอกาสนั้นก็ถูกเจียงเมิ่งเหยาแย่งไปหมด เธอไม่ยอมให้โอกาสพวกคนใหม่เลย เธออยากเป็นดาวเด่นตลอดกาลของสถานีนี้ บอกเลยว่าเธอหมายตาเก้าอี้บรรณาธิการอย

"ซิงอวี่ค่ะ ฉันมาจากสถานีโทรทัศน์ซิงอวี่ค่ะ!"เมื่อเห็นว่าเย่หนานโจวตอบคำถามของเธอ เจียงเมิ่งเหยารู้สึกดีใจ เธอรีบผลักมือบอดี้การ์ดที่ขวางอยู่ แล้วเดินเข้ามาหาเย่หนานโจว "นี่คือบัตรประจำตัวของฉัน คุณดูได้เลย ฉันมาจากสถานีโทรทัศน์ถูกต้องตามกฎหมาย สัมภาษณ์คนดังมาแล้วมากมาย ประธานเย่ ขอแค่คุณยอมรับการสัมภาษณ์จากฉัน ฉันรับรองว่าจะทำให้คุณทั้งมีชื่อเสียงและได้เงินทอง..."เจียงเมิ่งเหยาชมเชยความสำเร็จของตัวเองอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับบอกว่าการสัมภาษณ์ของเธอจะให้ประโยชน์อะไรกับเย่หนานโจวบ้างแต่ความสนใจของเย่หนานโจวกลับอยู่ที่ชื่อของสถานีโทรทัศน์ถ้าเขาจำไม่ผิด เวินหนี่ก็ทำงานอยู่ที่สถานีโทรทัศน์ซิงอวี่นี้จนถึงตอนนี้ เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเวินหนี่ถึงเลือกทำงานนี้ มันเหมือนกับการเริ่มต้นใหม่จากศูนย์เธออยู่ข้างเขามาหลายปี กว่าจะไต่ขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งนี้ได้ เธอมีทั้งเครือข่ายและทรัพยากรที่ดีเยี่ยม ไม่จำเป็นต้องไปทำงานที่สถานีโทรทัศน์เลยจริง ๆ แล้ว เขาอดกังวลไม่ได้ว่าเธอจะถูกเอาเปรียบที่นั่นหรือเปล่าเพราะกว่าจะมาถึงวันนี้ เวินหนี่ก็ผ่านช่วงเวลาที่ไร้เดียงสามาแล้วมองเจียงเมิ่งเหยาแล้ว

เวินหนี่ไม่ใช่คนโง่เธอได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับนิสัยของเจียงเมิ่งเหยามาจากคนอื่นเจียงเมิ่งเหยาเป็นคนที่ต้องการเป็นที่หนึ่งในทุกสิ่ง ไม่มีทางที่จะปล่อยให้คนใหม่มาทำให้เธอถูกกลบชื่อเสียงเมื่อถูกจับไต๋ได้ และรู้เรื่องราวชัดเจนขนาดนี้ เจียงเมิ่งเหยาก็ทั้งอับอายและโกรธในใจ “ไม่ต้องพูดไร้สาระมาก เธอต้องไปกับฉัน!”เวินหนี่ตอบกลับไปว่า “ฉันมีธุระ ขอตัวก่อน!”เธอเดินผ่านไป ไม่สนใจให้เจียงเมิ่งเหยามาบงการเจียงเมิ่งเหยาโกรธจนกระทืบเท้า ตะโกนเรียก “เวินหนี่!”แต่เวินหนี่ไม่สนใจเธอเลยระหว่างที่เรื่องนี้เกิดขึ้น ไม่มีใครในออฟฟิศกล้าพูดอะไรเวินหนี่เป็นคนแรกที่ไม่ยี่หระต่อเจียงเมิ่งเหยาแบบนี้เมื่อออกมาจากสถานีโทรทัศน์ เวินหนี่ก็เรียกแท็กซี่ไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตามที่อยู่ที่ได้มาสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ากำลังอยู่ในช่วงวิกฤตด้วยเหตุผลบางอย่าง ตำแหน่งที่ตั้งอยู่ห่างไกลจากตัวเมือง ถนนหนทางก็แย่ ทำให้ไม่ค่อยมีใครเห็นหรือรู้จักเมื่อเธอมาถึง เวินหนี่ลงจากรถและเห็นว่าประตูสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามีสนิมเกาะ ตัวสถานที่มีต้นไผ่ขึ้นเยอะและอาคารดูเก่าโทรม ไม่เหมือนกับสถานที่ในเมืองใหญ่แบบปักกิ่งเลย

คำพูดของเย่หนานโจวนั้นดูจะทำร้ายจิตใจคนฟัง แต่สิ่งที่เขาทำกลับไม่ธรรมดา ถึงแม้เย่กรุ๊ปจะทำงานการกุศลมากมาย แต่เย่หนานโจวไม่เคยลงมือทำด้วยตัวเองแบบนี้ เวินหนี่จึงพูดต่อไปว่า "ไม่ใช่ว่าฉันมาได้คนเดียวหรอกค่ะ แต่ฉันเพิ่งมาถึงคุณก็มาถึงทันทีพร้อมของบริจาค มันบังเอิญเกินไป แต่ถ้าไม่ใช่คุณ งั้นฉันก็ไม่ถามแล้วล่ะ"เธอยังมีงานอื่นต้องทำ ไม่อยากเสียเวลามาต่อปากต่อคำกับเย่หนานโจวยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่าเขาจะไม่พอใจเธออยู่แล้วเย่หนานโจวเห็นท่าทางไม่ใส่ใจของเวินหนี่ก็ยิ่งขมวดคิ้ว เขาไม่พอใจเธอมากพออยู่แล้ว และตอนนี้เธอก็ยังทำตัวเย็นชาแบบนี้อีก"ลุง ลุง!"ทันใดนั้น เด็กสิบกว่าคนก็วิ่งตรงมาทางนี้แต่ละคนวิ่งเร็วมาก ไม่กลัวหกล้มเลยเวินหนี่รู้ว่าพวกเด็ก ๆ กำลังเรียกเย่หนานโจวเธออดไม่ได้ที่จะหันไปมองเด็ก ๆ พากันเกาะที่กระจกรถ ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยและขอบคุณ พวกเขาพูดด้วยน้ำเสียงหวาน ๆ "ขอบคุณลุงค่ะ/ครับ ลุงใจดีจังเลย!"นี่เป็นครั้งแรกที่เย่หนานโจวได้ใกล้ชิดกับเด็ก ๆ ขนาดนี้และยังเป็นเด็กสิบกว่าคนที่มารุมล้อมอยู่รอบ ๆ รถของเขาเขาไม่แน่ใจนักว่าชอบหรือไม่ชอบเด็ก แต่ที่แน่ ๆ เขาไม่ช