บททั้งหมดของ บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน: บทที่ 381 - บทที่ 390

เมื่อได้ยินแบบนั้น เย่หนานโจวก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว ไม่ว่าจะฟังยังไงเขาก็รู้สึกเหมือนว่าเธอกำลังเหน็บแนม เขามองไปที่เวินหนี่ที่อยู่ตรงข้ามเขา แต่รู้สึกว่าเธออยู่ห่างไกลเขาเหลือเกิน ระยะห่างทำให้เขารู้สึกว่างเปล่า ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นด้วยเสียงทุ้มลึก “เวินหนี่ เขยิบเข้ามาใกล้อีกหน่อย”เวินหนี่ไม่ได้ปฏิเสธ และขยับเก้าอี้มาข้าง ๆ พร้อมทั้งคีบอาหารให้เขา “เย็นหมดแล้ว ทำไมยังไม่กินอีกล่ะคะ หรือเป็นเพราะว่าฉันทำไม่อร่อยเหรอ?”เย่หนานโจวเฝ้าดูเธอตักอาหารใส่ชามของเขา พลางชะงักไปครู่หนึ่ง เขามองเวินหนี่อีกครั้ง ก่อนจะหยิบตะเกียบขึ้นมา “ก่อนจะทำอาหารฉันก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ขอแค่เธอเป็นคนทำฉันก็กินหมดอยู่แล้ว”เขาคีบอาหารที่เวินหนี่ใส่ไว้ในจานของตัวเองขึ้นมาต่อหน้าเธอ แล้วใส่เข้าไปในปากพร้อมทั้งพยักหน้าอย่างถูกใจ “อืม ไม่เลว เธอมีพรสวรรค์ในการทำอาหารจริง ๆ!”เขากินอาหารจานเดียวกันอีกสองคำเมื่อเวินหนี่เห็นว่าเขาดูเหมือนจะชอบ อารมณ์ของเธอก็ผันผวน เธอยิ้มพร้อมกับพูดขึ้นว่า “ไม่มีทาง ไหนฉันขอชิมดูหน่อย มันจะอร่อยขนาดนั้นอย่างที่คุณพูดหรือเปล่า”เธอวางตะเกียบลงในจานอีกใบแล้วคีบกินคำเล็ก ๆ “มันก็เ

เวินหนี่ดื่มน้ำผลไม้ในแก้วจนหมด และก่อนจะดื่มหมดเธอก็ชนแก้วกับแก้วไวน์ของเย่หนานโจวเป็นครั้งสุดท้ายนี่ถือเป็นการอำลากันด้วยดี ก่อนหน้านี้พวกเธอได้ทานอาหารร่วมกันอย่างมีความสุขก่อนที่เวินหนี่จะจากไป เธอก็ได้วางสัญญาหย่าไว้บนโต๊ะถัดมาเป็นตั๋วไปฝรั่งเศสสองใบแต่ตั๋วนี้ไม่ใช่ของเธอกับเย่หนานโจว แต่เป็นของเย่หนานโจวกับลู่ม่านเซิง ฝรั่งเศสเป็นสถานที่ที่โรแมนติกมาก ดังนั้นการไปที่นั่นกับคนรักน่าจะเหมาะกว่าหลังจากทำสิ่งที่เธอควรทำเสร็จแล้ว เวินหนี่ก็หยิบกระเป๋าเดินทางและออกจากบ้านคืนนี้ไม่มีใครเฝ้ายามทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น…วันรุ่งขึ้น“ประธานเย่!”“ประธานเย่ ตื่นเถอะครับ!”เย่หนานโจวค่อย ๆ ตื่นขึ้นมา หัวของเขายังคงมึนงง และเหมือนมีก้อนหินขนาดใหญ่อยู่ในหัวของเขาเขากุมขมับและรู้สึกปวดหัว ก่อนจะนึกถึงฉากที่เวินหนี่ทำอาหารให้เขาเมื่อวานนี้ขึ้นมาได้เขาลุกขึ้นยืนทันทีและมองไปรอบ ๆ ด้วยสายตาเย็นชา ไม่มีร่างของเวินหนี่อีกต่อไป “ประธานเย่ เป็นอย่างไรบ้างครับ คุณต้องการไปโรงพยาบาลไหม?” เผยชิงถามอย่างเป็นกังวลเมื่อเห็นว่าสีหน้าของเขาไม่ดีนักในตอนเช้า คนรับใช้พบว่าเย่ห

แต่เย่ซูเฟินก็สังเกตเห็นว่าเวินหนี่ไม่ได้กลับมากับเขาด้วยเธอรู้ว่าเย่หนานโจวไม่ต้องการให้เวินหนี่คอยดูสีหน้าเธอ และไม่อยากให้เวินหนี่ถูกรังแก ถึงได้พาหล่อนไปอาศัยอยู่ที่อื่นในช่วงที่ผ่านมาแต่เขากลับมาอยู่ที่บ้านหลายวันติดต่อกันแล้วโดยไม่เห็นเวินหนี่เลย ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจเธอไม่เคยได้ยินเย่หนานโจวพูดถึงเวินหนี่ ดังนั้นเธอรู้สึกสนใจเรื่องนี้ขึ้นมา เธอลองสืบและพบว่าเวินหนี่ไม่ได้ไปที่บริษัทหลายวันแล้วหรือเธอเลิกกับเขาแล้วอย่างนั้นเหรอ?เธอต้องการสืบ แต่เย่หนานโจวไม่ยอมให้เธอรู้ทุกอย่าง ยกตัวอย่างเรื่องในว่างเจียงหยวนเธอก็ไม่อาจสืบได้ตามจริงแล้วเธอเป็นแม่ของเย่หนานโจว เป็นนายหญิงของตระกูลนี้ รวมถึงคนที่ว่างเจียงหยวนก็ต้องให้ความเคารพเธอ แต่พวกเขากลับไม่สามารถงัดปากได้ด้วยเงินและฟังแค่คำสั่งของเย่หนานโจวเท่านั้นซึ่งมันทำให้เธอหงุดหงิดมากไม่ว่าจะยังไง สิ่งสำคัญคือเวินหนี่เลิกลากับเย่หนานโจวแล้ว เธอต้องถามอะไรบางอย่างขณะที่เย่หนานโจวกำลังขึ้นไปชั้นบน เย่ซูเฟินก็กล่าวขึ้นว่า “ช่วงนี้ไม่เห็นเวินหนี่เลย ลูกทะเลาะกับเธอ หรือว่าหย่ากันแล้ว?”หากพวกเขาหย่ากันแล้ว เธ

ต่งหมิงห้าวเต็มไปด้วยความสงสัย คิดว่าเย่หนานโจวจะมาถามความผิดของเขา แต่เย่หนานโจวก็ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม เขาเพียงมาถามว่าเวินหนี่ไปโรงพยาบาลทำไมแต่หลังจากถามเสร็จ ร่างสูงก็จากไปเวินหนี่ท้องเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย?ต่งหมิงห้าวไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ตราบใดที่เขาไม่ถูกไล่ออกก็พอใจแล้วเย่หนานโจวขึ้นลิฟต์ มือทั้งสองล้วงกระเป๋าเพื่อปิดบังความโกรธของตัวเอง น้ำเสียงเย็นชาพูดออกมา “เช็คให้ฉันเดี๋ยวนี้ว่าเวินหนี่อยู่ที่ไหน!”เธอกล้านอกใจเขาถึงเธอจะหนีไปสุดขอบฟ้า เขาก็ต้องจับเธอกลับมาให้ได้!เผยชิงไม่เคยเห็นสายตาโกรธเกรี้ยวของเย่หนานโจวมาก่อน ราวกับจะกลืนกินคนทั้งเป็นเมื่อเริ่มถามถึงที่อยู่ของเวินหนี่ เขาก็อดตัวสั่นไม่ได้ คิดว่าเวินหนี่คงต้องเจอเรื่องหนักหนาแน่นอนเมื่อถูกเจอตัวขอให้เธอโชคดีเถอะ!"ฮัดชิ่ว"เวินหนี่จามเสียงดัง น้ำตาไหลออกมาเธอใช้กระดาษเช็ดน้ำตาออก แล้วกลับมาเขียนต้นฉบับต่อไม่รู้ว่ามีใครกำลังคิดถึงเธออยู่หรือจะเป็นพ่อแม่ของเธอ?เมื่อไม่กี่วันก่อนเธอเพิ่งโทรไปบอกข่าวว่าปลอดภัย ไม่น่าจะใช่"เวินหนี่ บรรณาธิการให้เธอแก้ข่าวนี้หน่อย"เวินหนี่รับเอกสารจากเ

“แล้วเด็กในท้องเธอหมายความว่ายังไง?” เย่หนานโจวแทบจะตะโกนออกมา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งความโกรธเมื่อได้ยินเช่นนั้น เวินหนี่ถึงกับตาเบิกโพลง ตกใจอย่างมากเขารู้เรื่องที่เธอท้องได้อย่างไร ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก จนไม่สามารถคิดหาคำอธิบายที่สมเหตุสมผลได้ในทันทีเย่หนานโจวเห็นสายตาเธอที่ตกตะลึง เขาก็รู้ทันทีว่ามันเป็นเรื่องจริง เขาหัวเราะเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “ไม่มีคำจะพูดแล้วใช่ไหม? ชีวิตนี้ฉัน เย่หนานโจว ยังไม่เคยถูกใครทรยศมาก่อน เธอเป็นคนแรก เธอบอกสิว่าฉันควรจะลงโทษเธอยังไงดี!”เวินหนี่รู้สึกถึงมือใหญ่ที่ร้อนแรงและเต็มไปด้วยอันตรายของเขา ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าเขาตามหาเธอเจอเพราะรู้ว่าเธอท้องเมื่อมองดูดวงตาที่อันตรายของเย่หนานโจว ราวกับว่าเขาอยากจะกลืนกินเธอทั้งเป็น เธอยิ่งไม่กล้าบอกความจริงกับเขา มือหนึ่งของเธอโอบป้องท้องไว้ อีกมือหนึ่งพูดออกมาว่า “เย่หนานโจว ต่อให้ฉันท้องจริง ๆ ฉันก็ไม่ได้ผิดสัญญาของเรานะ คุณบอกเองว่าเราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน หวังว่าคุณจะรักษาสัญญานั้น ยังไงซะการแต่งงานของฉันกับคุณก็ไม่มีใครรู้มากนัก พอหย่ากันคุณก็แต่งงานใหม่ได้โดยไม่กระทบอะไรเลย!”