LOGINShare
บทที่ 400
Related chapters
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 401
เมื่อเห็นแบบนั้น เย่หนานโจวก็หน้าเปลี่ยนสี เขาไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดเวินหนี่รีบกอดพวกเด็ก ๆ ไว้ด้วยกันพลางปลอบโยน “โอ๋ ๆ คุณลุงเค้าไม่ใช่หมาป่าตัวร้ายหรอกนะจ๊ะ คุณลุงเขาเป็นคนดี เมื่อกี้เขายังให้ของกับเราด้วยไม่ใช่เหรอ? ไม่ต้องกลัว เด็กร้องไห้ขี้มูกโป่งไม่จะเท่นะ”เด็ก ๆ ปาดน้ำตาอีกครั้งแต่ยังคงสะอึกสะอื้น “ร้องไห้ไม่ได้ เราเป็นเด็กที่กล้าหาญที่สุด เราจะไม่ร้องไห้!”แต่เมื่อพวกเขาเห็นเย่หนานโจว พวกเขาก็ยังคงทำหน้าตาบูดบึ้งและพยายามที่จะไม่ร้องไห้ แต่พวกเขาก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ในใจเหมือนเดิมเย่หนานโจวมองเวินหนี่ เธออ่อนโยนกับเด็ก ๆ มาก อ่อนโยนราวกับสายน้ำเขาอดไม่ได้ที่จะกระแอมไอสองครั้งและเข้าไปหาเด็ก ๆ อีกครั้งแต่เด็ก ๆ ยังคงหวาดกลัวและซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเวินหนี่ใบหน้าของเย่หนานโจวมืดมน เขาไม่คิดว่าเด็ก ๆ จะหวาดกลัวเขาขนาดนี้“ทุกคนรีบเข้าไปเร็ว ถ้าไม่รีบเข้าไป จะมีหมาป่าตัวใหญ่เข้ามาจากข้างนอกนะ!”เมื่อเด็ก ๆ ได้ยินแบบนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปข้างในเวินหนี่เดินตามกลุ่มเด็ก ๆ เข้าไปเย่หนานโจวมองดูด้านหลังของพวกเขา บอกไม่ถูกว่ารู้สึกดีหรือร้าย เขาแค่รู้สึกว่าเวินหนี่ดูผ่อนคล
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 402
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ” เวินหนี่กล่าว“ค่ะ หวังว่าจะได้พบพวกคุณอีกนะคะ” อธิการบดีกล่าวเย่หนานโจวมองไปที่กลุ่มเด็ก ๆ และก่อนจากไป เขาก็ไม่ลืมที่จะถามขึ้นอีกครั้งว่า “จำได้หรือเปล่าว่าควรเรียกพวกเราว่าอะไร?”“พี่ชาย พี่สาว!” เด็ก ๆ ตะโกนขึ้นพร้อมกันด้วยท่าทางที่สุภาพเรียบร้อยมากเย่หนานโจวพูดขึ้นอีกครั้ง “ถ้าไม่เรียกว่าพี่ชาย พี่สาว แล้วเรียกอะไรได้อีก?”“คุณลุง คุณป้า!” เด็ก ๆ เข้าใจแล้วเพราะถูกเขาสอนมามากกว่าสิบครั้ง พวกเขาจำได้เวินหนี่หันไปมองเย่หนานโจว กลยุทธ์ใช้เด็ก ๆ ได้ผลมากสำหรับเขา รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเย่หนานโจว“คุณลุง คุณป้า พวกคุณต้องมีความสุขตลอดไปนะครับ!” เด็ก ๆ พูดพร้อมกันเวินหนี่ตกตะลึงและมองดูพวกเขา “พวกเธอหมายถึงอะไร?”“เมื่อกี้คุณลุงบอกว่าคุณป้าเป็นภรรยาของเขา ห้ามเรียกลำดับชั้นมั่ว ๆ ครับ ถ้าไม่เรียกพี่ชาย พี่สาว ก็ต้องเรียกคุณลุงกับคุณป้า จะเรียกคุณลุงคน พี่สาวคนไม่ได้ครับ ” เด็ก ๆ บอกกับเวินหนี่เวินหนี่พูดไม่ออกทันทีในตอนแรก เธอยังไม่รู้ว่าเย่หนานโจวสนใจเรื่องอะไรที่แท้ก็เป็นแบบนี้เองเหรอแต่ตอนนี้เขาจะยังบอกกับคนอื่นว่าเธอ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 403
“ตอนนี้เราอยู่นอกเมือง หากเธอลงจากรถต้องเดินไปอีกหลายกิโลเมตรถึงจะไปถึงสถานที่ที่คนพลุกพล่าน อย่าหุนหันพลันแล่น การอวดตัวไม่ใช่ความสามารถพิเศษของเธอ!” เย่หนานโจวพูดนิ่ง ๆ พลางเอนตัวไปทางหน้าต่างรถแล้วมองออกไปข้างนอก เวินหนี่มองดูถนนสายนี้ และแน่นอนว่ามันอยู่ในพื้นที่ห่างไกล หากจะเดินก็คงต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงและตอนนี้ก็เย็นแล้วด้วย บางทีอาจมีสัตว์ป่าออกมาก็ได้เมื่อคำนึงถึงความปลอดภัย เธอจึงเลิกส่งเสียงเอะอะโวยวายในบางครั้ง ผู้ที่เข้าใจสถานการณ์ก็คือวีรบุรุษรถจอดลงหน้าสถานีโทรทัศน์ เย่หนานโจวมองไปที่ป้ายเหนือสถานีโทรทัศน์แล้วพูดขึ้นเบา ๆ “ดูเหมือนว่าสถานีโทรทัศน์ของเธอต้องการสัมภาษณ์ฉัน”“เหรอคะ?” เวินหนี่ตอบเย่หนานโจวมองเธอด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ “แล้วทำไมไม่ใช่เธอ?”เวินหนี่ไม่ได้บอกเขาว่าเธอปฏิเสธ “เรื่องสัมภาษณ์คุณยังมาไม่ถึงฉัน ฉันเข้ามาที่นี่ได้ไม่ถึงสิบวัน สิ่งที่ฉันทำได้ก็คือจดบันทึกสะท้อนสถานการณ์ทางสังคมเท่านั้น”เย่หนานโจวเชื่อในตอนนี้ แต่เขามาที่นี่เพราะเห็นแก่เธอเขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามอย่างเรียบนิ่ง “หากได้สัมภาษณ์ฉัน มันคงจะเป็นประโยชน์กับเธอมาก”เวินหนี่
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 404
“...” ลู่เซินพูดไม่ออกทันทีเวินหนี่มองเย่หนานโจวด้วยความประหลาดใจทำไมเขาถึงพกทะเบียนสมรสติดตัวไปไหนมาไหนด้วยล่ะ?ไม่เข้าใจเขาเลยจริง ๆ!เย่หนานโจวถือมันไว้ในมือก่อนจะแกะมันออกทีละชั้น และในที่สุดตัวหนังสือสีแดงก็ปรากฏขึ้นสู่สายตาเขาต้องทำให้ลู่เซินได้เห็นอย่างชัดเจน จึงยกมันขึ้นสูงแล้วพูดกับลู่เซินว่า “นี่คือทะเบียนสมรสของผมกับเวินหนี่ คุณลู่ คุณเห็นหรือยัง”ลู่เซินเม้มริมฝีปาก ดวงตาของเขามืดลงเขาสามารถมองเห็นความภาคภูมิใจจากสายตาของเย่หนานโจว ที่ตรงนั้นมันไม่ใช่ที่ของเขาราวกับว่าเย่หนานโจวมีความสุขมากที่ทะเบียนสมรสของเขากับเวินหนี่ยังอยู่แต่หากการแต่งงานของเขากับเวินหนี่เป็นเพียงสัญญา เขาควรอยากจะรีบหย่าไม่ใช่เหรอ?ในตอนแรก เขาจะคิดว่าเย่หนานโจวเป็นผู้ชายที่ชอบเอาชนะ เพราะว่าผ่านไปหลายปีแล้วเขาก็ไม่เคยยอมรับเวินหนี่ในฐานะภรรยาของตนเลยตอนนี้เย่หนานโจวกลับทำตัวเป็นเด็กอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ใครจะห่อทะเบียนสมรสแน่นขนาดนั้นกัน แล้วเอามาอวดต่อหน้าคนนอกแบบนี้อีก?“ประธานเย่ ยังไงสุดท้ายแล้วการแต่งงานนี้ก็ต้องหย่ากัน” ลู่เซินพูดอย่างสงบนิ่งเย่หนานโจวพูดขึ้น “ใครบอกว่
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 405
เขายกแก้วไวน์ที่อยู่ด้านข้างขึ้นดื่มเขามีสติอยู่เสมอเขาอยู่ข้างหลังเวินหนี่อย่างมีสติ และยังคงเป็นเพื่อนกับเธออย่างมีสติแม้แต่ตอนที่ยอมรับว่าชอบเวินหนี่ก็เป็นตอนที่เขาดื่มเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เขาอาศัยแอลกอฮอล์เพื่อระบายความปวดร้าวภายในใจแต่เขาก้าวต่อไปไม่ได้อีกแล้วเขารู้ว่าเวินหนี่ชอบเย่หนานโจวเขาไม่อยากให้เธอรู้สึกลำบากใจ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็อยากให้ความเคารพกับเธอมากพอแต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้พุ่งตัวออกไปเหมือนเย่หนานโจว บางทีผู้ที่ถูกรักคือคนที่ไม่มีอะไรให้ต้องกลัวล่ะมั้ง เขาอิจฉาเย่หนานโจวที่ได้รับความรักจากเวินหนี่ ลู่เซินยิ้มอย่างขมขื่น เติมไวน์จนเต็มแล้วดื่มหมดในรวดเดียวโทรศัพท์ที่อยู่ถัดจากมือซ้ายของเขายังคงสั่นอยู่เขาเหลือบมองไปด้านข้าง แล้วหันศีรษะกลับมาอีกครั้ง โดยไม่คิดที่จะรับสาย เพียงแค่ดื่มต่อไปไม่หยุดเวินหนี่ออกจากโรงแรมและเตรียมเรียกแท็กซี่กลับบ้านไม่มีแท็กซี่ว่างในบริเวณใกล้เคียง เธอเช็คโทรศัพท์และพบว่ามีคนที่กำลังรอแท็กซี่อยู่มากกว่าสามสิบคนดูเหมือนคงต้องรออีกครึ่งชั่วโมงกว่าจะเรียกแท็กซี่ได้เมื่อเห็นเย่หนานโจวตามออกมา เวินหนี่จึงไม่หยุดเด
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 406
เย่หนานโจวมองไปรอบ ๆ อย่างละเอียด พื้นที่ทั้งหมดไม่ใหญ่เท่ากับห้องนอนของพวกเขาด้วยซ้ำ เมื่อเดินเข้าไป ข้างในก็มีเพียงข้าวของของเธอเท่านั้ืนเวินหนี่ชอบจัดบ้านอยู่เสมอ บ้านจึงถูกจัดอย่างสะอาดเขาแปลกใจเมื่อเห็นรองเท้าแตะขนนุ่มรูปกระต่ายคู่หนึ่งวางอยู่ที่ประตูเขาเหลือบมองเวินหนี่อีกครั้งเวินหนี่รู้สึกอายเล็กน้อยและรีบเก็บรองเท้าแตะของเธอ “ดูเสร็จหรือยังคะ?”เย่หนานโจวมองไปที่โซฟาสำหรับสองคน และพูดขึ้นเสียงต่ำ “อยู่ที่นี่โอเคหรือเปล่า?”“ก็พอได้ค่ะ”“อะพาร์ตเมนต์เล็กขนาดนี้ เฟอร์นิเจอร์ก็มีไม่ครบ เทียบกับบ้านเราไม่ได้เลย ที่นั่นมีคนคอยรับใช้ด้วย ฉันคิดว่าเธอคงไม่คุ้นชินกับการใช้ชีวิตที่นี่แน่ ๆ” เย่หนานโจวคิดแทนเธอ “ยังไงก็หย่าไม่สำเร็จอยู่ดี กลับไปอยู่ที่บ้านเราดีกว่าไหม”“ตกลงแล้วคุณรู้หรือเปล่าว่าฉันจะหย่ากับคุณ การที่ฉันย้ายออกมามันไม่ใช่การหนีออกจากบ้านเพราะทะเลาะกับคุณ!” เวินหนี่หวังว่าเขาจะเข้าใจ ไม่ใช่ว่าทำเหมือนมาเกลี้ยกล่อมเธอแล้วเธอจะยอมกลับไปยังไงอย่างงั้น “ถ้าคุณดูเสร็จแล้ว ก็กลับไปได้แล้วค่ะ พรุ่งนี้ฉันยังต้องทำงาน!”เย่หนานโจวมองเธอด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ “เราเป็นสามี
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 407
“...” ไม่ว่าเย่หนานโจวจะพูดอะไรในตอนนี้ เวินหนี่ก็รู้สึกว่ามันผิดปกติ และเธอก็เสริมขึ้นว่า “ที่นี่ไม่มีที่ให้คุณวางของ”เย่หนานโจวมองไปรอบ ๆ ก่อนจะเปิดประตูตู้ทันที เมื่อเห็นว่ามีพื้นที่เล็ก ๆ อยู่ข้างในจึงพูดขึ้นว่า “ใส่ไว้ตรงนี้ได้ ฉันไม่ถือ!”เขาออกคำสั่งอีกครั้ง “เผยชิง!”“ครับ!”เผยชิงรีบแขวนเสื้อเข้าไปทันที พวกเขาเคลื่อนไหวกันเร็วมาก ราวกับว่าหากลังเลเพียงครู่เดียว ที่นี่ก็กลายเป็นของคนอื่นทันทีจู่ ๆ เวินหนี่ก็รู้สึกว่าความสัมพันธ์ของพวกเธอเปลี่ยนไป แล้วก็เหมือนยังไม่ได้เปลี่ยนไป เธอยังไม่ได้หย่า และยังไม่ขีดเส้นความสัมพันธ์ชัดเจนกับเย่หนานโจวกลับกัน เย่หนานโจวได้เพิ่มความพยายามในการแทรกซึมเข้ามาในชีวิตของเธอไม่นานเผยชิงก็เก็บข้าวของเสร็จและออกไปเมื่อเห็นว่าเวินหนี่เงียบ เย่หนานโจวจึงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง “เมื่อกี้เธอไม่ได้กินอะไรเลย หิวไหม? อยากกินอะไรหน่อยหรือเปล่า?”ตอนนี้เวินหนี่โกรธจนกินอะไรลงที่ไหนกัน “ฉันไม่หิว”“ถึงเธอจะไม่หิว แต่เด็กในท้องของเธอก็ต้องกินอะไรบ้าง” เย่หนานโจวรู้ว่าเธอกำลังโกรธเวินหนี่ลูบท้องตัวเองและรู้สึกสบายใจขึ้น เธอกล่าวขึ้นว่า “หาก
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 408
เธอไม่อยากสนใจเย่หนานโจวแล้ว และกำลังจะจากไป แต่เย่หนานโจวก็หันมาพอดีและเห็นว่าเธออยู่ที่นั่น เขาจึงพูดขึ้นว่า “ใกล้จะเสร็จแล้ว หิวแล้วใช่ไหม?”เวินหนี่ชะงักและเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง “ฉันสนใจแค่ว่าเมื่อไหร่คุณจะกลับไป”เย่หนานโจวตอบไม่ตรงคำถาม “อีกสิบนาทีกินข้าว”เวินหนี่เห็นเขาหันกลับไปและตั้งใจทำอาหาร ดูเหมือนว่าเขาไม่อยากเผชิญหน้ากับคำถามของเธอสิบนาทีต่อมา เย่หนานโจวก็ออกมาพร้อมซุปไก่หนึ่งหม้อเขาวางมันลงบนโต๊ะอาหาร ก่อนจะเช็ดมือด้วยผ้า แล้วมองเวินหนี่ “มานี่สิ เสร็จแล้ว”เวินหนี่มองซุปไก่ที่เขาอย่างตั้งอกตั้งใจทำตั้งสองชั่วโมง ซึ่งเป็นสูตรสำหรับสตรีมีครรภ์ หากไม่บอกคงคิดว่าเขายอมรับเด็กในท้องของเธอแล้วแน่ ๆเวินหนี่เดินเข้าไปเงียบ ๆ และนั่งลงตรงหน้าเขาเย่หนานโจวเปิดฝา ไอน้ำกำลังเดือด และกลิ่นหอมของเนื้อก็ฟุ้งไปในอากาศ “ดูดีเลยใช่ไหม?”เย่หนานโจวพึงพอใจกับผลงานชิ้นเอกของเขามากเขานั่งลงตรงข้ามเวินหนี่เหลือพวกเขาเพียงสองคนที่อยู่ในห้อง และบรรยากาศก็ดูกลมกลืน ถึงขั้นเหมือนภาพลวงตาที่สามีรักใคร่ภรรยาของเขาเวินหนี่ไม่พูดอะไร หยิบช้อนวางลงในชามแล้วถามว่า “เมื่อกี้ฉันเห็น
Latest chapter
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 520
อาจ้านตอบว่า “ช้าอีกหน่อยแล้วกัน สถานที่เดิม”หญิงผมแดงยิ้มอย่างมีเลศนัย “ได้เลย ฉันจะรอคุณตรงเวลานะ”พูดจบหญิงผมแดงก็รีบเดินออกจากบริเวณของเขาไป พอเธอจากไปแล้ว อาจ้านก็ค่อย ๆ เอาหัวใจของสัตว์กลับใส่ที่เดิม จากนั้นเขาก็เย็บปิดแผลอย่างประณีต แม้ว่าเมื่อครู่จะดูโหดร้ายเลือดสาดสักแค่ไหน แต่ในตอนนี้หัวใจของสัตว์นั้นก็ยังสามารถเต้นได้อีกครั้งเมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว อาจ้านถอดถุงมือที่เปื้อนเลือดออก ล้างมือด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อและสบู่หลายรอบ จนกระทั่งไม่เหลือกลิ่นใด ๆ แล้วจึงออกไป เขาขับรถมุ่งหน้าไปยังฟาร์มที่หน้าประตูมีคนยืนเฝ้าอยู่ พอเห็นรถของอาจ้านเข้ามาก็รีบเปิดประตูให้เข้าไป ด้านในฟาร์มมีการปลูกดอกไม้บางชนิดตกแต่งไว้ แต่มีเพียงสตรอเบอร์รีเท่านั้นที่เป็นพืชหลักของฟาร์มสตรอเบอร์รีในแปลงไม่ได้ถูกเก็บไปขาย หลายลูกปล่อยให้เน่าอยู่บนพื้น อาจ้านลงจากรถ สายตาเขาเหลือบมองทุ่งสตรอเบอร์รีที่ได้รับการดูแลมาอย่างดีอย่างพอใจ บนใบหน้าจึงเผยรอยยิ้มจาง ๆผู้คุมหน้าประตูส่งตะกร้าให้ อาจ้านรับตะกร้ามาแล้วเดินตรงเข้าสู่แปลงสตรอเบอร์รี ทุ่งเบื้องหน้าเต็มไปด้วยผลสตรอเบอร์รีที่สุกงอมจนเป็นส
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 519
[ฉันว่าคุณพูดถูกนะ เทียบกันแล้วฉันชอบคลิปสั้นของจางจื่อฉีมากกว่า ชอบบทของเธอในละครเรื่องนั้นจริงๆ!]ใบหน้าของลู่ม่านเซิงแทบเปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความโกรธคนพวกนี้พูดบ้าอะไรกัน! บอกว่าจางจื่อฉีถ่ายได้ดีกว่าเธออย่างนั้นหรือ? เป็นไปได้ยังไง! เธอหน้าตาสวยกว่าจางจื่อฉีตั้งเยอะผู้ช่วยของเธอที่อยู่ข้าง ๆ เห็นยอดไลค์ในคลิปสั้นของจางจื่อฉีพุ่งทะลุสิบล้านแล้ว จึงพูดจาดูถูกขึ้นมาทันที “พวกชาวเน็ตเขียนอะไรกัน เห็น ๆ อยู่ว่าคุณเซิงสวยกว่า จางจื่อฉีน่ะอาศัยแค่กระแสความทรงจำ ไม่ได้มีความสามารถจริงจังอะไรเลย แถมดันไปถ่ายคลิปสั้นแบบนี้อีก มันเป็นสิ่งที่คนธรรมดาเขาเล่นกันทั้งนั้น ดาราจะไปโพสต์คลิปบนแอปแบบนี้ได้ยังไง ไร้เกียรติมาก!”ผู้ช่วยของเธอดูถูกวิธีการนี้มาก เพราะส่วนใหญ่ดาราที่โพสต์บนแอปสั้นมักจะเป็นพวกที่ไม่ค่อยดัง พยายามหารายได้จากตรงนี้ เธอจึงไม่สนใจสิ่งนี้เลย“อ๊า!” ลู่ม่านเซิงโมโหถึงกับปามือถือลงพื้น!ผู้ช่วยที่ตอนแรกตั้งใจจะปลอบเธอ ถึงกับหน้าซีดเมื่อเห็นลู่ม่านเซิงปามือถือด้วยความโกรธ “คุณเซิง…”ลู่ม่านเซิงโกรธจนตาแดงก่ำ “ทำไมยอดไลค์ของจางจื่อฉีถึงได้ถึงสิบล้าน มีคนชอบเธอตั้งมา
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 518
ทางด้านลู่ม่านเซิงก็กำลังถ่ายทำเช่นกันเธอแต่งกายสไตล์ย้อนยุคแบบเดียวกับจางจื่อฉี“ดีมากเลย เซิงเซิง สวยมาก!” ช่างภาพกล่าวพลางถ่ายจากหลายมุม“มุมนี้ดูดีมาก ได้ภาพสวยเลย!”ช่างภาพชมเธอไม่หยุดระหว่างถ่ายทำลู่ม่านเซิงเองก็มั่นใจในตัวเองสูง เธอตั้งใจถ่ายมาก เพราะรู้ดีว่าเสน่ห์และความงามของเธอเหนือกว่าจางจื่อฉี ซึ่งในวงการบันเทิงแล้ว ความงามถือเป็นข้อได้เปรียบอย่างหนึ่ง หลายคนดังได้จากเพียงรูปลักษณ์เธอเองก็แสดงละครได้ดี แถมยังมีหน้าตาที่โดดเด่น จึงมั่นใจว่าจะเอาชนะจางจื่อฉีได้แน่นอนจริง ๆ แล้วเป้าหมายของเธอไม่ใช่จางจื่อฉี แต่เป็นเวินหนี่เธอจงใจไม่ให้ความร่วมมือกับจางจื่อฉีเพื่อโค่นล้มเวินหนี่ หากเธอชนะจางจื่อฉีได้ ก็จะถือว่าชนะเวินหนี่ด้วยและหากชนะครั้งนี้ก็จะมีครั้งต่อไปเมื่อดูภาพถ่ายของตัวเอง เธอก็พึงพอใจมาก เชื่อมั่นว่าจะขึ้นเทรนด์ในโลกออนไลน์ได้“รีบปล่อยภาพนี้ไปให้เร็วที่สุดนะ ใช้ความร้อนแรงของงานในวันนี้ให้เต็มที่” ลู่ม่านเซิงสั่ง“แน่นอนครับ คาดว่าค่ำนี้น่าจะได้เห็นกันแล้ว!”ริมฝีปากของลู่ม่านเซิงเผยรอยยิ้มมั่นใจ คิดว่าความสำเร็จอยู่ในมือเธอแล้วค่ำวันนั้น สื่อ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 517
เธอยังคงเป็นคนของบริษัทเย่หนานโจว หากเกิดปัญหาอะไรขึ้น บริษัทก็ย่อมต้องคุ้มครองเธออยู่แล้ว ช่วงนี้ยังมีข่าวมากมายที่ออกมาช่วยลบล้างข่าวเสียของลู่ม่านเซิงอีกด้วยเวินหนี่มองลู่ม่านเซิงในชุดนี้อย่างเย้ยหยัน “เลียนแบบจนได้ดี มันสนุกมากไหม?”คำพูดนี้จี้จุดของลู่ม่านเซิง แต่คราวนี้เธอไม่สนใจ เธอต้องการชนะเสียครั้งหนึ่ง จึงยิ้มตอบอย่างมั่นใจ “เวินหนี่ เธอไม่ได้อยู่ในวงการบันเทิง จะไปรู้ได้ยังไงว่าอะไรที่คนดูชอบ คนที่สวยก็ย่อมมีคนติดตามมากกว่า หรือเธอว่าไม่จริง?”ความหมายก็คือเธอเชื่อว่าตัวเองสวยกว่าจางจื่อฉี แต่แม้ว่าลู่ม่านเซิงจะพูดอย่างนั้น จางจื่อฉีก็มีฝีมือการแสดงที่เหนือกว่า ความเป็นนักแสดงมืออาชีพทำให้ไม่จำเป็นต้องแข่งขันกันเรื่องความสวยจางจื่อฉียืนอยู่อย่างสงบ สีหน้าเยือกเย็น ไม่คิดจะโต้เถียงใด ๆ กับลู่ม่านเซิง ราวกับไม่อยากเสียเวลาถกเถียงกับเธอเลยเวินหนี่ก็ไม่ได้สนใจจะโต้แย้งอะไรในเรื่องนี้ เธอเอ่ยขึ้นเพื่อให้ลู่ม่านเซิงเข้าใจอย่างชัดเจนว่า การพึ่งพาคนอื่นนั้นไม่ได้ยั่งยืน “ในเมื่อเธอชอบนัก ก็เอาไปเถอะ จางจื่อฉีไม่ใช่ว่าจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่ได้ใช้ที่นี่”พอเห็นเวินหนี่รู
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 516
เวินหนี่ถ่ายรูปให้จางจื่อฉีไปหลายรูป แม้เธอจะไม่ใช่คนที่โดดเด่นเพราะความสวยงาม แต่ด้วยฝีมือการแสดงของเธอที่ยอดเยี่ยม ก็ทำให้นักแสดงชายหลายคนมีชื่อเสียงได้เช่นกัน ความไม่ถือตัวและความเป็นกันเองของจางจื่อฉีเป็นสิ่งที่เวินหนี่ชื่นชมเมื่อการแสดงแฟชั่นโชว์เกือบสิ้นสุดลง เวินหนี่เดินหาช่างภาพเพื่อนำไปถ่ายภาพเสร็จสมบูรณ์พอเสี่ยวอิ่งเห็นจางจื่อฉี เธอก็ร้องกรี๊ดออกมาด้วยความตื่นเต้น “จางจื่อฉี! ฉันได้เจอตัวจริงแล้ว!”เวินหนี่เห็นเสี่ยวอิ่งมีปฏิกิริยาขนาดนี้ก็อดแซวไม่ได้ “ตื่นเต้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”เสี่ยวอิ่งตอบอย่างไม่ลังเล “แน่นอนสิ! ฉันดูละครที่เธอเล่นมาตั้งหลายเรื่อง นี่มันเหมือนฝันไปเลย ฉันได้เจอไอดอลของฉัน ฉันชอบเธอมาก ๆ เลยล่ะ!”จางจื่อฉียิ้มแล้วเดินเข้ามาทักทาย “สวัสดี ฉันคือจางจื่อฉีค่ะ” เธอเอื้อมมือออกไปจับมือกับเสี่ยวอิ่งเสี่ยวอิ่งมองมือของจางจื่อฉีด้วยความตื่นเต้น ราวกับอยู่ในความฝัน เธอจับมือจางจื่อฉีแล้วพูดอย่างซาบซึ้งจนแทบร้องไห้ “นี่ฉันฝันไปหรือเปล่า? ฉันดูละครที่คุณแสดงมาทุกเรื่องเลยนะคะ ฉันรู้ประวัติของคุณด้วย คุณมาจากต่างจังหวัดแล้วต่อสู้ในวงการบันเทิงตั้งนาน ฉ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 515
เมื่อเปรียบเทียบความสามารถของลู่ม่านเซิงในการสร้างกระแสดังในทางลบ กับความหยิ่งในศักดิ์ศรีของจางจื่อฉีที่ปฏิเสธไม่รับเล่นบทละครที่ไม่ได้คุณภาพแล้ว เวินหนี่ก็รู้สึกได้ถึงความจริงที่ว่าในวงการบันเทิงยุคนี้ ทุกอย่างเกิดขึ้นและดับลงอย่างรวดเร็ว นักแสดงหน้าใหม่ผลัดเปลี่ยนมาแทนที่อย่างรวดเร็ว ขณะที่คนเก่าก็ถูกลืมไปได้ง่ายบางคนอาจโด่งดังจากละครเรื่องเดียว แต่ถ้าไม่มีผลงานต่อไปคอยสนับสนุนจากคนดังแถวหน้าก็อาจตกไปเป็นระดับล่างได้ในพริบตา การแข่งขันในวงการนี้โหดร้ายและไร้ปรานี ต่อให้เวินหนี่ไม่ได้อยู่ในวงการบันเทิงเอง เธอก็ยังเห็นความเป็นจริงเหล่านี้ได้อย่างชัดเจนแม้การเล่นละครที่ด้อยคุณภาพจะทำให้ชื่อเสียงไม่ดี แต่ถ้ามันสามารถเรียกความสนใจจากผู้คนได้ นักแสดงคนนั้นก็สามารถนับเป็น ‘สินค้าทางการตลาด’ ที่ประสบความสำเร็จแล้วเวินหนี่มองจางจื่อฉีและพูดว่า “คุณเป็นนักแสดงที่ดีค่ะ ไม่ใช่แค่ฝีมือการแสดงที่ดี แต่ยังไม่ยอมตามกระแสแบบทั่วไป คนที่เป็นแบบนี้หาได้ยากมาก ขอให้เชื่อเถอะค่ะว่าสักวันคุณจะต้องโด่งดังแน่นอน”จางจื่อฉีรู้สึกดีใจเมื่อได้ยินคำชมจากเวินหนี่ เธอจึงยิ้มและพูดด้วยความขอบคุณ “ตอนน
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 514
นักข่าวที่มางานนี้ไม่ได้มีเพียงแค่พวกเธอ เพราะสื่อออนไลน์พัฒนาไปไว ทุกคนต่างก็พยายามเป็นคนแรกในการปล่อยข่าว รายงานแรกที่แม่นยำที่สุดย่อมได้เรตติ้งดีที่สุดแม้งานเดินแบบเวทีทีสเตจนี้จะไม่ใช่ข่าวใหญ่ แต่การถ่ายทอดสดก็ทำให้ทุกสื่อแข่งกันเพื่อเป็นอันดับหนึ่งของกระแสบนรันเวย์ตอนนี้มีนางแบบเดินอยู่บ้างแล้ว บรรดาดาราหลายคนก็อยู่ที่นั่งฝั่งผู้ชม เวินหนี่กำลังมองหามุมที่ดีที่สุดในการถ่ายภาพ“คุณเวิน”ทันใดนั้นเสียงเรียกเธอก็ดังขึ้นจากด้านหลัง เวินหนี่หันกลับไปก็พบว่าจางจื่อฉีกำลังยืนอยู่ตรงนั้น เธอเหลือบมองไปรอบ ๆ เห็นแต่ทีมงานและดาราที่อยู่ด้านใน“คุณจาง ทำไมคุณถึงออกมาอยู่ตรงนี้คะ?”จางจื่อฉีตอบอย่างเป็นกันเอง “ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณจางหรอก เรียกว่าจื่อฉีก็พอ”เวินหนี่รู้สึกดีกับอีกฝ่ายอยู่แล้ว “ทำไมคุณถึงออกมาอยู่ตรงนี้ล่ะคะ? เข้าไปด้านในเถอะนะ ตรงนี้มีแต่ทีมงาน เดี๋ยวถ้าโดนนักข่าวรุมถ่ายจะลำบากเอานะคะ!”เวินหนี่รู้ดีว่าพวกนักข่าวนั้นดุดันแค่ไหน การที่จางจื่อฉีออกมาแบบนี้อาจทำให้เธอเสี่ยงต่ออันตรายได้จางจื่อฉีไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไร เธอมองไปยังพวกนักข่าวและช่างภาพที่กำล
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 513
เย่หนานโจวหัวเราะเย็นชา “เคยเห็นการยินยอมพร้อมใจแบบนี้ด้วยหรือไง?”ปลายสายถึงกับเงียบ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ก็ในเมื่อทุกคนเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว ก็ควรจะรับผิดชอบตัวเอง ไม่ถึงกับถูกหลอกกันง่าย ๆ เขารู้สึกว่าเย่หนานโจวกังวลเกินไปแต่พอคิดอีกที คงเป็นเพราะความห่วงใยที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ จึงเข้าใจได้ว่าความกังวลของเย่หนานโจวก็มีเหตุผลอยู่เย่หนานโจวเปิดม่านหน้าต่างออก มองออกไปข้างนอก ดวงตาสีเข้มเต็มไปด้วยความกังวลใจ "เธอแทบไม่ได้ใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหนเลย ถ้ามีใครสักคนเข้ามาหว่านล้อมไม่กี่คำแล้วเธอดันหลงเชื่อขึ้นมาล่ะ? มันก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เลย"ทุกอย่างเป็นไปได้ทั้งนั้น เขาจะประมาทไม่ได้เลยแม้แต่น้อยหลังจากวางสาย เย่หนานโจวเดินกลับไปที่ห้องเปลี่ยนชุด เวินหนี่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยและเดินออกมาพอดี เห็นเขาเดินเข้ามาตรงเวลา เธอจึงหยิบไดร์เป่าผมขึ้นมา “ฉันจัดการเองได้”เย่หนานโจวไม่คัดค้าน แต่จ้องมองเธอแล้วกล่าวว่า “ฉันต้องไปทำธุระสักพัก คราวหน้าค่อยมาใหม่แล้วกัน”“ค่ะ” เวินหนี่พูดขณะเป่าผม โดยไม่หันไปมองเขาเมื่อจัดการเสร็จเรียบร้อย เวินหนี่เดินออกมาพร้อมกับเย่หนานโจว“หน
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 512
เย่หนานโจวมองเวินหนี่ด้วยสายตาที่จับจ้องไปยังเธอไม่วางตาโดนมองแบบนี้แล้ว เวินหนี่ก็เริ่มรู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย “ว่ายน้ำเสร็จแล้วหรือยังคะ? ถ้าเสร็จแล้ว ช่วยปล่อยให้ฉันออกไปจะได้ไหม?”เย่หนานโจวสบตาเธอด้วยแววตาที่ลึกล้ำขึ้นทุกที “เธอไม่ได้โกหกฉันแน่นะ?”เวินหนี่ใจเต้นแรง รู้สึกเหมือนร่างกายถูกพันธนาการไว้ด้วยเส้นเชือกที่มองไม่เห็น เธอจึงเงยหน้าขึ้นจ้องตาเขากลับ “ฉันไม่ได้โกหก”เย่หนานโจวขมวดคิ้วเล็กน้อย ค่อย ๆ คลายมือที่จับเธอไว้ แล้วพูดเสียงต่ำ “เธอโกหกฉันมาแล้วครั้งหนึ่ง ฉันจะไม่ยอมให้เธอโกหกอีกเป็นครั้งที่สอง”เวินหนี่นิ่งเงียบ ตอนนี้ในสถานการณ์ระหว่างพวกเขา ไม่ว่ามันจะเป็นการโกหกหรือไม่ ก็แทบไม่มีความสำคัญอะไรอีกแล้ว การปกป้องตัวเองด้วยการโกหกก็เป็นเรื่องหนึ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เย่หนานโจวไม่ทำให้เธอลำบากใจไปมากกว่านี้ เขาปล่อยให้เธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องเปลี่ยนชุดที่เตรียมไว้ให้เวินหนี่เดินเข้าไปข้างในทันที แล้วเลขาหญิงก็ตามเข้ามาพร้อมเสื้อผ้าชุดใหม่ในมือ เป็นชุดกีฬาที่สวมใส่สบายและโปร่ง “คุณเวินคะ นี่เป็นชุดที่ท่านประธานเตรียมไว้ให้ค่ะ”เวินหนี่ทั้งตัวเปียกชุ่มไปหม
