บทที่ 407

“...” ไม่ว่าเย่หนานโจวจะพูดอะไรในตอนนี้ เวินหนี่ก็รู้สึกว่ามันผิดปกติ และเธอก็เสริมขึ้นว่า “ที่นี่ไม่มีที่ให้คุณวางของ”

เย่หนานโจวมองไปรอบ ๆ ก่อนจะเปิดประตูตู้ทันที เมื่อเห็นว่ามีพื้นที่เล็ก ๆ อยู่ข้างในจึงพูดขึ้นว่า “ใส่ไว้ตรงนี้ได้ ฉันไม่ถือ!”

เขาออกคำสั่งอีกครั้ง “เผยชิง!”

“ครับ!”

เผยชิงรีบแขวนเสื้อเข้าไปทันที

พวกเขาเคลื่อนไหวกันเร็วมาก ราวกับว่าหากลังเลเพียงครู่เดียว ที่นี่ก็กลายเป็นของคนอื่นทันที

จู่ ๆ เวินหนี่ก็รู้สึกว่าความสัมพันธ์ของพวกเธอเปลี่ยนไป แล้วก็เหมือนยังไม่ได้เปลี่ยนไป เธอยังไม่ได้หย่า และยังไม่ขีดเส้นความสัมพันธ์ชัดเจนกับเย่หนานโจว

กลับกัน เย่หนานโจวได้เพิ่มความพยายามในการแทรกซึมเข้ามาในชีวิตของเธอ

ไม่นานเผยชิงก็เก็บข้าวของเสร็จและออกไป

เมื่อเห็นว่าเวินหนี่เงียบ เย่หนานโจวจึงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง “เมื่อกี้เธอไม่ได้กินอะไรเลย หิวไหม? อยากกินอะไรหน่อยหรือเปล่า?”

ตอนนี้เวินหนี่โกรธจนกินอะไรลงที่ไหนกัน “ฉันไม่หิว”

“ถึงเธอจะไม่หิว แต่เด็กในท้องของเธอก็ต้องกินอะไรบ้าง” เย่หนานโจวรู้ว่าเธอกำลังโกรธ

เวินหนี่ลูบท้องตัวเองและรู้สึกสบายใจขึ้น เธอกล่าวขึ้นว่า “หาก