บทที่ 412

เมื่อเวินหนี่ตื่น ในห้องก็ไม่มีใคร

แต่ตาของเธอยังเปียกชื้นอยู่

เธอจำได้ว่าเมื่อคืนทะเลาะกับเย่หนานโจว เมื่อคลำดูพื้นที่ข้าง ๆ มันก็ไม่มีร่องรอยใครนอนอยู่ที่นั่น

ดูเหมือนว่าเย่หนานโจวจะกลับไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

เวินหนี่ลุกขึ้นและรีบไปดูที่ตู้เสื้อผ้า ปรากฏว่าเสื้อผ้าของเขายังอยู่ ซึ่งหมายความว่าเขายังพัวพันกับเธอไม่เลิก

อารมณ์ที่พุ่งขึ้นมากลับไปสงบอีกครั้ง

เธอเข้าห้องน้ำ อาบน้ำ และเตรียมตัวไปทำงาน

เมื่อไปถึงสถานีโทรทัศน์ ก็ได้ยินเจียงเมิ่งเหยาพูดขึ้นเสียงดัง “อย่ามาขวางทางฉัน เรื่องของเธอสำคัญเท่าเรื่องของฉันหรือเปล่า?”

วันนี้เหมือนเธอกินระเบิดมายังไงอย่างงั้น

“เมิ่งเหยา วันนี้เธอเป็นอะไรไป ถึงเธอจะอารมณ์ไม่ดีก็ใช่ว่าจะเอามาลงที่คนอื่นได้นะ” เพื่อนร่วมงานถูกพูดใส่แบบนั้น แน่นอนว่าต้องรู้สึกไม่พอใจ

เจียงเมิ่งเหยาก็เป็นแบบนี้เสมอ เวลาอารมณ์ไม่ดีก็ไม่ถูกใจใครทั้งนั้น เธอมองไปที่เพื่อนร่วมงานคนนั้นแล้วพูดขึ้นว่า “ฉันไม่ได้อารมณ์ไม่ดี แต่เธอกำลังขวางทางฉันอยู่ การสัมภาษณ์ของฉันมันสำคัญมาก เธอคิดว่าจะมาเสียเวลาเพราะเธอได้งั้นเหรอ?”

“ใครจะไม่รู้ว่าการสัมภาษณ์พิเศษเย่หนานโจวของเธอย