บทที่ 410

พูดจบ เวินหนี่ก็วิ่งเข้าไปในห้องและปิดประตูเพื่อตัดเสียงรบกวนจากภายนอก

ในขณะนี้ ห้องนั่งเล่นเงียบมาก เย่หนานโจวกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ สติหลุดลอยอยู่เป็นเวลานาน

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเวินหนี่ถึงอยากเก็บเด็กคนนี้เอาไว้

เธอชื่นชอบอะไรในตัวผู้ชายคนนั้นกันแน่!

ผู้ชายคนนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอท้อง เขาไม่รู้ว่าเธออาศัยอยู่ในอะพาร์ตเมนต์แคบ ๆ นี้ และก็ไม่เคยสนใจเธอเลย

ในเวลาเดียวกัน เย่หนานโจวก็รู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น

ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เวินหนี่ก็ไม่เคยพอใจ

เขาลงมือทำซุปไก่ให้เธอด้วยตัวเอง แต่เธอกลับคิดว่ามันมีพิษและไม่ยอมดื่มแม้แต่อึกเดียว

เมื่อมองดูมือตัวเองที่ถูกไฟลวก เขารู้สึกว่าตัวเองช่างโง่เขลานัก!

พยายามเอาใจผู้หญิงที่ไม่มีหัวใจ

ใบหน้าของเย่หนานโจวเย็นชา เขายืนขึ้นและเดินไปที่ประตู

เผยชิงยังคงรออยู่ข้างนอก เขาแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเย่หนานโจวเดินออกมา เขาอยากอยู่กับเวินหนี่ไม่ใช่เหรอ แล้วตอนนี้ทำไมถึงจะกลับแล้วล่ะ

เขาถามขึ้นอย่างไม่แน่ใจ “ประธานเย่ คุณไม่ไปหาคุณผู้หญิงเหรอครับ?”

ใบหน้าของเย่หนานโจวเย็นชา เขาพูดขึ้นเสียงทุ้ม “ไปหาเธอทำไม? ไปหาให้ตัวเองดูโง่หรือไง?”

เมื่อพูดแบ