All Chapters of บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน: Chapter 281 - Chapter 290

เมื่อเห็นเธอเป็นเช่นนั้น เย่หนานโจวก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “เธอไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลมาแล้วไม่ใช่เหรอ?”“ค่ะ ฉันกำลังจะกินยา”เวินหนี่รู้สึกเย็นวาบที่แผ่นหลัง และรู้สึกลำคอบีบตันเธอไม่กล้ามองดวงตาสีเข้มของเย่หนานโจว เพราะกลัวว่าสายตาที่คมกริบของเย่หนานโจวจะมองเห็นบางสิ่งบางอย่างเย่หนานโจวขมวดคิ้ว “นี่ก็ผ่านมาสองวันแล้วตั้งแต่เธอบอกว่าไปตรวจ เอายาอะไรกลับมากินล่ะ เอามานี่สิฉันจะถามเสิ่นฉือให้ ถ้ามันไม่ได้ผล ฉันจะได้ให้เสิ่นฉือเอายาตัวใหม่มาให้”ยาที่คุณหมอออกให้เธอคือยาแคลเซียมและยากรดโฟลิก ซึ่งเธอได้สลับยาเรียบร้อยแล้วหากเอาสิ่งนี้ให้เสิ่นฉือดูเขาจะต้องพบสิ่งผิดปกติได้ทันทีในฐานะแพทย์อย่างแน่นอน!เวินหนี่ทำได้เพียงเปลี่ยนเรื่อง “คุณพูดเองว่านี่พึ่งจะผ่านไปแค่วันสองวัน มันจะเห็นผลเร็วขนาดนั้นได้ยังไงกัน อีกอย่างครั้งก่อนคุณก็ให้ยาแก้ปวดท้องกับฉันมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”เย่หนานโจวนึกขึ้นได้ เย่หนานโจวไม่ได้พูดอะไร เวินหนี่จึงรีบวางกาแฟลงบนโต๊ะข้างหน้าเขา “คราวนี้ฉันไม่ได้ใส่ดอกหอมหมื่นลี้ คุณลองชิมดูสิคะว่าชอบไหม พอดีฉันนึกขึ้นมาได้ว่าต้องไปจัดของในห้อง”“อืม”เย่หนานโจวไม่

เธอทำโจ๊กและบะหมี่ไข่และทำน้ำลูกแพร์ตุ๋นด้วย เมื่อทำเสร็จแล้ว สาวใช้ก็ช่วยเธอนำมันออกไปที่โต๊ะด้านนอกเย่หนานโจวบังเอิญลงมาจากชั้นบนพอดี เวินหนี่จึงเรียกเขา “รีบมาทานอาหารเช้าค่ะ”ขณะนั้น แสงแดดก็ส่องมาบนตัวของเวินหนี่ ส่องประกายสีทองอันสวยงามบนร่างเธอเย่หนานโจวรู้สึกว่าเวลาชั่วขณะนี้มันดีมาก ราวกับว่าได้กลับไปยังตอนแรกของการแต่งงาน แม้ว่าจะเป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้นหลังจากทานอาหารเช้าแล้ว พวกเขาต้องไปที่สำนักงานเขตตามนัดหมายเย่หนานโจวไม่อยากทานอาหารเช้าเลยจริง ๆ แต่เขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ฝีมือการทำอาหารของเวินหนี่นั้นยอดเยี่ยมมาก อาหารที่เธอทำก็อร่อยและมีประโยชน์ต่อกระเพาะหลังจากทานอาหารเช้าเสร็จพวกเขาก็เดินออกไปพร้อมกันเย่หนานโจวไม่ได้เรียกคนขับ และไม่ได้เรียกเผยชิง เขาขับรถเองโดยมีเวินหนี่นั่งอยู่ฝั่งข้างคนขับ เหมือนกับวันที่พวกเขาไปจดทะเบียนสมรสแต่วันนั้นไม่ได้อากาศดีเท่าวันนี้ตอนที่ไปถึงสำนักงานเขตช่องจดทะเบียนสมรสแทบไม่มีคนเลย กลับกันช่องจดทะเบียนหย่าต้องทำการนัดหมายและเข้าคิวรอเมื่อรอมาประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนจะถึงคิวของพวกเขา เจ้าหน้าที่ดูวันที่ ก่อนจะดูท

เย่หนานโจวพูดโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา “เธอไปต้อนรับคนของเจียงกรุ๊ปที่โรงแรมที จากนั้นก็เตรียมสถานที่สำหรับมื้อกลางวันของวันนี้ รวมถึงเตรียมจองคลับสำหรับคืนนี้ด้วย”“ค่ะ”เธอไม่สามารถปฏิเสธคำสั่งของเย่หนานโจวได้หลังจากได้ที่อยู่ของโรงแรมแล้ว เวินหนี่ก็ไปที่ลานจอดรถใต้ดินเพื่อเอารถ ขณะที่เธอกำลังเปิดประตูรถ ก็มีมือหนึ่งคว้าข้อมือของเธอเอาไว้จนทำให้เวินหนี่ตกใจวินาทีต่อมา เธอได้ยินเสียงของฉู่ซวง “พี่เวิน ฉันคือคนที่พี่คัดเลือกเข้ามา ฉันเป็นคนยังไงพี่ไม่รู้เหรอคะ? ที่ฉันถามพี่แบบนั้นมันไม่ได้มีความหมายอะไรแอบแฝง ฉันแค่อยากขอคำแนะนำจากพี่จริง ๆ พี่ช่วยฉันขอความเมตตากับประธานเย่หน่อยได้ไหมคะ?”ฉู่ซวงไม่อยากถูกไล่ออกไปแบบนี้เธอรออยู่ในลานจอดรถและคิดเรื่องนี้วนไปมา ไม่ว่าเธอจะได้พบกับเวินหนี่ เผยชิง หรือเย่หนานโจวก็ตาม เธอก็จะต้องทำตัวถ่อมตนและขอให้คนเหล่านี้ให้เธออยู่ต่อตอนนี้เวินหนี่ไม่ได้มีความเห็นอกเห็นใจ “ประธานเย่ไล่เธอออกแล้ว และเธอก็น่าจะรู้จักนิสัยของเขาดี เธอคิดว่าประธานเย่ยังจะอยากให้เธอกลับมาไหม?”เธอไม่อยากมีปัญหากับเย่หนานโจวเพราะฉู่ซวง และเธอก็ไม่ต้องการถูกเย่หนานโจวเย

ชายคนหนึ่งแต่งตัวเนี้ยบนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ถามเธอว่า “คุณผู้หญิง คุณบอกเองว่าคุณไปนัดหมายหย่าที่สำนักงานเขตเรียบร้อยแล้ว คุณเพียงแค่อดทนรอเท่านั้น หากสามีของคุณไม่ยอมหย่าพวกเราถึงจะดำเนินการตามกฎหมายได้”เวินหนี่เคร่งเครียด “ฉันต้องการหย่ายิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดีค่ะ”“คุณต้องการเงินเท่าไรถึงจะช่วยให้ฉันหย่าได้?” เวินหนี่ร้อนใจมากเธอไม่สามารถรอถึงสองเดือนได้ชายคนนั้นเห็นปฏิกิริยาของเวินหนี่อย่างชัดเจน “คุณรีบร้อนหย่าขนาดนี้ เป็นเพราะอีกฝ่ายไม่เต็มใจที่จะหย่า หรือคุณกำลังนอกใจมีคนอื่น?”เวินหนี่ปฏิเสธ “ฉันไม่ได้นอกใจค่ะ ฉันแต่งงานกับอีกฝ่ายตามสัญญา และอีกฝ่ายก็มีคนรักอยู่ในใจแล้ว และเราก็แต่งงานกันแบบลับ ๆ และตอนนี้ฉันก็เบื่อหน่ายกับการแต่งงานที่ไร้ความรักนี้แล้ว เราไม่ต้องแบ่งทรัพย์สินและไม่มีลูก ฉันแค่ต้องการชีวิตใหม่ค่ะ”การแต่งงานลับคำพูดนี้ของ “เวินหนี่” ดึงดูดความสนใจของชายคนนั้นได้สำเร็จมีเพียงครอบครัวคนรวยเท่านั้นที่จะเลือกแต่งงานลับในเมื่อเป็นแบบนี้เขาก็อาจได้เงินก้อนโตชายคนนั้นพยักหน้าให้เวินหนี่แล้วพูดว่า “คุณไปร่างแบบฟ้องหย่ากับผู้ช่วยผมก่อนก็แล้วกัน”“ค่ะ”เ

เวินหนี่เห็นด้วยกับคำพูดของเขา “นายพูดถูก เมื่อเวลาผ่านไปเราก็จะยอมแพ้เอง ตอนนี้ฉันเข้าใจคำนี้สุด ๆ”ลู่เซินไม่รู้ว่าจะตอบคำพูดของเธออย่างไรเธอจะบอกว่าเธอยอมแพ้แล้วอย่างนั้นเหรอลู่เซินตกอยู่ในห้วงความคิด เธอชอบเย่หนานโจวมาหลายปี เธอยอมแพ้เรื่องของเขาแล้วจริง ๆ เหรอ?ตอนนั้นเขาเคยกลับมาแล้วครั้งหนึ่ง เขากังวลเกี่ยวกับเวินหนี่และไปหาเธอ ตอนที่เธออยู่มัธยมปลาย เขาซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้และคอยเฝ้าดูเธอ ขอแค่เธอสบายดีเขาก็สบายใจ แต่เขาเห็นเวินหนี่ยิ้ม และดวงตาของเธอก็มองไปที่เย่หนานโจวซึ่งอยู่ไม่ไกล ในเวลานั้นเขาคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติที่เวินหนี่จะชอบคนแบบนี้เนื่องจากเย่หนานโจวเป็นบุคคลยอดนิยมในโรงเรียน เขาหล่อเหลาและมีผลการเรียนดี จึงมีหญิงสาวตามจีบมากมายและตอนนั้นตัวเขาเองอ้วนมากจนไม่กล้าแสดงตัวเขามองไปที่เวินหนี่ หญิงสาวที่เขาชอบมานานหลายปีเขาแค่อยากให้เธอมีความสุข“เวินหนี่ ดูนี่สิ!”เวินหนี่มองไปและเห็นลู่เซินกำลังทำหน้าตาตลกใส่เธอเธออึ้งไปในทันทีเมื่อเห็นแบบนั้นลู่เซินก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย “ทำไม มันไม่ตลกเหรอ?”เวินหนี่ไม่คิดว่าคนที่จริงจังอยู่ตลอดเวลาอย่างเขาจะ