LOGINShare
บทที่ 285
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 286
หลังจากที่เจียงซิงถงพูดจบ เธอก็หันหลังให้กับเวินหนี่แล้วไม่พูดอะไรอีกเมื่อไม่สามารถรับรองผู้รับผิดชอบของเจียงกรุ๊ปได้ เวินหนี่จึงรายงานกับเย่หนานโจวตามความจริง “อีกฝ่ายขอให้คุณมาด้วยตนเอง เพราะพวกเขาไม่ชอบที่เราเปลี่ยนคนไปมาค่ะ”เวินหนี่ไม่มัวพูดไร้สาระ หากเย่หนานโจวต้องการรักษาความร่วมมือนี้เขาก็ต้องมาที่นี่ด้วยตัวเอง แต่หากเขาไม่ต้องการก็แค่ไม่สนใจ ส่วนเธอก็สามารถใช้โอกาสนี้ในการไปหาทนายความได้แต่ไม่คิดว่าเย่หนานโจวจะพูดขึ้นทันที “กลับมา”เย่หนานโจวเน้นเสียงต่ำและจริงจัง บ่งบอกว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น“ค่ะ” เวินหนี่ตอบรับโดยไม่ได้พูดอะไรมากเมื่อเธอกลับมาอยู่ข้างหน้าเย่หนานโจวอีกครั้ง ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่หน้าคอมพิวเตอร์แต่ยืนอยู่ข้างหน้าต่างบานใหญ่พร้อมกับบุหรี่ในมือขวาตอนนี้เวินหนี่แยกแยะเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวชัด “มีงานอะไรให้ฉันทำอีกไหมคะ?”เย่หนานโจวพ่นควันออกมา ควันสีขาวบดบังใบหน้าของเย่หนานโจวจนมองไม่เห็นแต่น้ำเสียงของเขาก็คมชัดและเย็นชา “ทำไมอีกฝ่ายถึงได้ยื่นเงื่อนไขนี้ทันทีที่เธอไปที่นั่น?”คำพูดและน้ำเสียงเหล่านี้แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขากำลังตั้งคำถามมาที่เธอเวินห
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 287
ชายคนหนึ่งแต่งตัวเนี้ยบนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ถามเธอว่า “คุณผู้หญิง คุณบอกเองว่าคุณไปนัดหมายหย่าที่สำนักงานเขตเรียบร้อยแล้ว คุณเพียงแค่อดทนรอเท่านั้น หากสามีของคุณไม่ยอมหย่าพวกเราถึงจะดำเนินการตามกฎหมายได้”เวินหนี่เคร่งเครียด “ฉันต้องการหย่ายิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดีค่ะ”“คุณต้องการเงินเท่าไรถึงจะช่วยให้ฉันหย่าได้?” เวินหนี่ร้อนใจมากเธอไม่สามารถรอถึงสองเดือนได้ชายคนนั้นเห็นปฏิกิริยาของเวินหนี่อย่างชัดเจน “คุณรีบร้อนหย่าขนาดนี้ เป็นเพราะอีกฝ่ายไม่เต็มใจที่จะหย่า หรือคุณกำลังนอกใจมีคนอื่น?”เวินหนี่ปฏิเสธ “ฉันไม่ได้นอกใจค่ะ ฉันแต่งงานกับอีกฝ่ายตามสัญญา และอีกฝ่ายก็มีคนรักอยู่ในใจแล้ว และเราก็แต่งงานกันแบบลับ ๆ และตอนนี้ฉันก็เบื่อหน่ายกับการแต่งงานที่ไร้ความรักนี้แล้ว เราไม่ต้องแบ่งทรัพย์สินและไม่มีลูก ฉันแค่ต้องการชีวิตใหม่ค่ะ”การแต่งงานลับคำพูดนี้ของ “เวินหนี่” ดึงดูดความสนใจของชายคนนั้นได้สำเร็จมีเพียงครอบครัวคนรวยเท่านั้นที่จะเลือกแต่งงานลับในเมื่อเป็นแบบนี้เขาก็อาจได้เงินก้อนโตชายคนนั้นพยักหน้าให้เวินหนี่แล้วพูดว่า “คุณไปร่างแบบฟ้องหย่ากับผู้ช่วยผมก่อนก็แล้วกัน”“ค่ะ”เ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 288
เวินหนี่มาที่ตลาดแรงงาน เนื่องจากเปิดรับสมัครในนามเย่กรุ๊ป คนที่ส่งเรซูเม่เข้ามาจึงมีจำนวนมากเธอแยกทีละรายการและส่งไปให้เย่หนานโจวดู แต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับใด ๆมีเรซูเม่มากมาย แต่เย่หนานโจวกลับไม่ถูกใจเลยสักอันเขาจงใจสร้างเรื่องยุ่งยากให้กับเธอ และไม่ยอมปล่อยเธอไป เวินหนี่รู้สึกเหนื่อยล้าจากภายใน เธอตัดสินใจแล้วว่าเธอจะอยู่ที่นี่อีกชั่วโมงหนึ่งและรวบรวมเรซูเม่เพิ่มเติม หากเย่หนานโจวยังไม่ถูกใจ เธอก็จะไม่สนใจแล้วอากาศร้อนเธอจึงออกไปซื้อน้ำให้ตัวเองขณะที่เธอเดินกลับมา เธอรู้สึกเวียนหัวภายใต้แสงแดดจ้า เธอจึงไม่กล้าเดินต่อทันทีและนั่งหอบอยู่ข้างถนน“เวินหนี่”ทันใดนั้น เสียงผู้ชายที่คลุมเคลือก็ดังเข้ามาในหูเวินหนี่มองไปโดยไม่รู้ตัวและเห็นลู่เซินที่สวมชุดสูทสีเทาเงินตัวสูงยืนโน้มตัวลงมาข้าง ๆ เธอ เวินหนี่รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเธอหันกลับมา ลู่เซินก็ยืดตัวขึ้นอีกครั้งแล้วสอดมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋า“ลู่เซิน”ลู่เซินมองไปที่เธอแล้วยิ้ม “ใช่ ผมเอง”“บังเอิญจริง ๆ” เวินหนี่พบว่าเธอได้เจอเขาทุกที่จริง ๆ“ผมมาสำรวจภาคสนามที่นี่น่ะ ผู้ช่วยเพิ่งจอดรถซื้อของ แล้วก็บังเ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 289
เวินหนี่เห็นด้วยกับคำพูดของเขา “นายพูดถูก เมื่อเวลาผ่านไปเราก็จะยอมแพ้เอง ตอนนี้ฉันเข้าใจคำนี้สุด ๆ”ลู่เซินไม่รู้ว่าจะตอบคำพูดของเธออย่างไรเธอจะบอกว่าเธอยอมแพ้แล้วอย่างนั้นเหรอลู่เซินตกอยู่ในห้วงความคิด เธอชอบเย่หนานโจวมาหลายปี เธอยอมแพ้เรื่องของเขาแล้วจริง ๆ เหรอ?ตอนนั้นเขาเคยกลับมาแล้วครั้งหนึ่ง เขากังวลเกี่ยวกับเวินหนี่และไปหาเธอ ตอนที่เธออยู่มัธยมปลาย เขาซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้และคอยเฝ้าดูเธอ ขอแค่เธอสบายดีเขาก็สบายใจ แต่เขาเห็นเวินหนี่ยิ้ม และดวงตาของเธอก็มองไปที่เย่หนานโจวซึ่งอยู่ไม่ไกล ในเวลานั้นเขาคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติที่เวินหนี่จะชอบคนแบบนี้เนื่องจากเย่หนานโจวเป็นบุคคลยอดนิยมในโรงเรียน เขาหล่อเหลาและมีผลการเรียนดี จึงมีหญิงสาวตามจีบมากมายและตอนนั้นตัวเขาเองอ้วนมากจนไม่กล้าแสดงตัวเขามองไปที่เวินหนี่ หญิงสาวที่เขาชอบมานานหลายปีเขาแค่อยากให้เธอมีความสุข“เวินหนี่ ดูนี่สิ!”เวินหนี่มองไปและเห็นลู่เซินกำลังทำหน้าตาตลกใส่เธอเธออึ้งไปในทันทีเมื่อเห็นแบบนั้นลู่เซินก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย “ทำไม มันไม่ตลกเหรอ?”เวินหนี่ไม่คิดว่าคนที่จริงจังอยู่ตลอดเวลาอย่างเขาจะ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 290
เย่หนานโจวกำลังจัดการกับงาน เขาเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างเย็นชาและหยิบเอกสารจากมือของเธอไปอย่างผิดปกติเขาพลิกดูหน้าต่าง ๆ อย่างผิดคาด เวินหนี่กังวลจนแทบบ้า ก่อนจะได้ยินเข้าพูดขึ้นว่า “คนเหล่านี้ใช้ได้ เก็บไว้ก่อน”เย่หนานโจวเก็บเรซูเม่ที่พอใจไว้อีกฝั่ง แล้วพูดต่อว่า “พรุ่งนี้เรียกมาสัมภาษณ์ที่บริษัท”เวินหนี่รู้สึกประหลาดใจกับท่าทีของเขา แต่เธอก็ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว “ค่ะ ฉันจะโทรแจ้งกับคนเหล่านี้”เย่หนานโจวพูดขึ้นอีกว่า “ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วเธอก็กลับไปก่อน”เวินหนี่มองสีหน้าที่ไม่แยแสของเย่หนานโจวและคิดว่าเขาดูแปลกมาก แต่ในเมื่อเขาพูดออกมาแล้ว เธอก็ทำได้แค่เดินออกไป แต่เผยชิงก้าวเข้ามา “ประธานเย่ สถานที่ก่อสร้างที่เมืองเฉิงตงเกิดปัญหาครับ!”เมื่อได้ยินแบบนั้น เย่หนานโจวก็ขมวดคิ้ว เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปพร้อมกับเผยชิงเมื่อเห็นว่าเป็นสถานการณ์เร่งด่วน เวินหนี่จึงตามเขาไปโดยไม่รู้ตัวทันทีหลังจากเดินออกไป เย่หนานโจวก็หยุด ก่อนจะหันมามองเวินหนี่แวบหนึ่ง แล้วมองไปที่ตำแหน่งของเฉินเพ่ยหลินนิ่ง ๆ “เธอตามมา เวินหนี่ไม่ต้องไป”เวินหนี่นิ่งอึ้งเฉินเพ่ยหลินก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 291
“ใช่ เธอกลัวว่าเย่หนานโจวจะตกม้าตาย แล้วเธอก็จะไม่มีรายได้ ดังนั้นเธอเลยพยายามสร้างความสับสนและเปลี่ยนผิดเป็นถูก!”…คนเหล่านี้ชี้นิ้วไปที่เวินหนี่ และรุมเข้าหาเวินหนี่อย่างบ้าคลั่งเฉินเพ่ยหลินสังเกตเห็นสิ่งนี้ และเธอก็รู้สึกมีความสุขมาก เอาเลย เล่นงานหล่อนเลย ตีเวินหนี่ไปเลย สอนบทเรียนให้กับเธอซะ แต่เย่หนานโจวก็เริ่มกังวลขณะที่เขาพยายามสะบัดตัวออกจากตำรวจ เวินหนี่ก็ถูกตำรวจอีกกลุ่มคุ้มกันเอาไว้ ในตอนนั้นเผยชิงก็เดินไปที่ด้านข้างของเวินหนี่ตอนนั้นเย่หนานโจวถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและยอมตามตำรวจไปเวินหนี่พูดกับเผยชิงทันที “เน้นการตรวจสอบชุยเหล่ยและฉู่ซวง”เย่หนานโจววิพากษ์วิจารณ์ชุยเหล่ยต่อสาธารณะในการประชุมผู้ถือหุ้น ส่วนฉู่ซวงก็ติดตามใกล้ชิดเย่หนานโจวในช่วงก่อนหน้านี้ สองคนนี้เป็นผู้ต้องสงสัยที่มีความเป็นไปได้มากที่สุดแต่เรื่องนี้ไม่สามารถตรวจสอบได้อย่างรวดเร็วนัก และฝ่ายรักษาความปลอดภัยสาธารณะก็ยังคงสอบสวนอยู่เช่นนี้เวินหนี่ถึงได้ถูกสั่งให้อยู่ในเย่กรุ๊ป เผยชิงติดต่อทนายความลู่ปั๋วเหนียนและไปที่สถานีตำรวจ แต่พอลู่ปั๋วเหนียนได้พบกับเย่หนานโจวเขากลับกำชับกับลู่ปั
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 292
ผู้ถือหุ้นรายอื่นถูกชุยเหล่ยชักนำ ตอนนี้ในเมื่อเวินหนี่พูดออกมาแบบนั้น ผู้ถือหุ้นจะกล้าขัดได้อย่างไรเดิมทีเฉินเพ่ยหลินต้องการยุยงให้เกิดสงครามระหว่างเวินหนี่และชุยเหล่ยแต่สถานการณ์กลับไม่เป็นไปตามที่เธอคิดเฉินเพ่ยหลินได้แค่โกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไรออกมา แต่คราวนี้เย่หนานโจวไม่อยู่ที่นี่ นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะลงมือ!…เวินหนี่นั่งสักพักและวางแผนล่องูออกจากรูเธอจงใจโทรหาเผยชิง “ฉันต้องไปพบประธานเย่ตอนนี้ ฉันต้องมอบหลักฐานสำคัญให้กับเขาให้ได้”ทันทีที่เธอวางสาย เฉินเพ่ยหลินก็เดินไปหาเวินหนี่เธอถามอย่างลองเชิง “เวินหนี่ เมื่อกี้ฉันได้ยินเธอพูดว่าเธอต้องเอาหลักฐานสำคัญไปให้กับประธานเย่ แปลว่าเธอรู้ว่าใครใส่ร้ายประธานเย่แล้วงั้นเหรอ?”เวินหนี่พยักหน้า “เย่กรุ๊ปของเราก็มีกันเพียงไม่กี่คน”“เธอสงสัยใครเหรอ?”เฉินเพ่ยหลินยังคงหลอกถามเวินหนี่ดูจริงจังกับเรื่องนี้ตั้งแต่เย่หนานโจวประสบปัญหา ทุกคนในเย่กรุ๊ปต่างก็กังวลว่าเย่หนานโจวจะติดคุก แต่เฉินเพ่ยหลินกลับมาถามคำถามแบบนี้กับเธอที่นี่เวินหนี่ยิ้ม “ไม่ใช่ว่าฉันสงสัย แต่ฉันพบหลักฐานแล้ว และฉันกำลังจะไปรับประธานเย่ออกมาเดี๋
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 293
“อะไรนะ?”เฉินเพ่ยหลินนิ่งอึ้งขณะที่ชุยเหล่ยกำลังจะลุกขึ้นและออกไป เผยชิง เวินหนี่พร้อมกับบอดี้การ์ดและตำรวจจำนวนมากก็มาถึงนอกประตูแล้วทันใดนั้นใบหน้าของเฉินเพ่ยหลินก็ซีดลงทันที“เวินหนี่ เธอวางแผนเล่นงานฉันงั้นเหรอ?”เวินหนี่เม้มริมฝีปากอย่างเย็นชา “ไม่ใช่ว่าฉันวางแผนเล่นงานเธอ แต่เธอเองที่โชว์หางจิ้งจอกออกมา”ชุยเหล่ยและฉู่ซวงเป็นผู้ต้องสงสัยแรกของเธอเธอต้องการล่องูออกจากรู แต่ไม่ทันให้เธอทำการใหญ่ เฉินเพ่ยหลินก็ได้ยินการสนทนาระหว่างเธอกับเผยชิงแล้ววิ่งเข้ามาถามเองเสียก่อนเธอแค่จับตาดู และหากมันเกี่ยวข้องกับเฉินเพ่ยหลินด้วยนั่นก็คงดี เพราะสามารถสืบหาเบาะแสจากเฉินเพ่ยหลินได้ และหากมันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเฉินเพ่ยหลิน เฉินเพ่ยหลินเพียงแค่ต้องการได้หน้า งั้นเธอก็ค่อยไปขอโทษเฉินเพ่ยหลินภายหลังแต่ใครจะรู้ว่าพอลองก็ได้ผลลัพธ์เลยในทันทีมนุษย์นั้นโลภและมักได้ใจจนลืมตัวจริง ๆเพราะแบบนี้ทั้งเฉินเพ่ยหลินและชุยเหล่ยต่างก็ถูกตำรวจนำตัวไปเมื่อมีบันทึกเสียงเป็นหลักฐาน มาถึงจุดนี้แล้วเฉินเพ่ยหลินจึงรับสารภาพ “ชุยเหล่ยเป็นคนมาหาฉันก่อนค่ะ เขาบอกว่าขอแค่ฉันทำตามคำแนะนำของเขาเวิน
Latest chapter
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 468
“ไม่ใช่ค่ะ” เวินหนี่ตอบสีหน้าของเย่หนานโจวเปลี่ยนไปและเขาก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ใกล้จะเป็นอดีตภรรยาแล้วครับ!”คุณหมอถึงกับตกตะลึงเมื่อได้ยินคำตอบ เขาจึงรีบตอบไปว่า “ผู้ป่วยมีอาการกระทบกระเทือนเล็กน้อยและกระดูกมือร้าว เธอจะหายดีหลังจากพักผ่อนสักระยะหนึ่ง พวกคุณไม่ต้องกังวลมากเกินไป”นี่เป็นเรื่องที่ดี เวินหนี่ตอบไปทันที “ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ”“ด้วยความยินดีครับ”ทั้งสองตามเย่จื่อเข้าไปในวอร์ดเวินหนี่เห็นว่าริมฝีปากของเย่จื่อดูแห้งผาก ดังนั้นจึงรีบหาน้ำอุ่นมา และชุบด้วยสำลีก่อนจะเช็ดให้ชุ่มชื้นเย่หนานโจวเฝ้าดูจากด้านข้างในวอร์ดมีคนไม่มากนัก เพื่อป้องกันไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของผู้ป่วยเวินหนี่ไม่วางใจ ดังนั้นเธอจึงนั่งลงตรงข้ามเขาอีกครั้ง โดยมุ่งเน้นไปที่การเฝ้าเย่จื่อหลังจากที่เฝ้าได้สักพัก เธอก็รู้สึกง่วงจนเปลือกตาสั่น จากนั้นเธอก็เผลอฟุบหลับไปเมื่อเวินหนี่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะความตกใจ เธอฝันว่ามันมืดสนิทและอยู่ในพื้นที่แคบ ๆกลัวอะไรก็ได้อย่างนั้น แม้แต่ในความฝันก็ยังไม่ปล่อยเธอไป เธอมักจะฝันแบบนี้ซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจเอาซะเลยเมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่ามีเสื้อคลุม
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 467
หรือว่าเขาจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว?เธอเคยได้ยินเย่จื่อพูดอยู่หลายครั้ง แต่เธอก็ยังไม่ได้คิดถึงเหตุผลบางทีเย่หนานโจวอาจรู้มานานแล้ว จึงเข้าใจโดยปริยาย“เวินหนี่”ลู่เซินเข้ามาหาเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พักสักหน่อยไหม เดี๋ยวร่างกายจะทนไม่ไหวเอานะ”เวินหนี่ยืนนานแล้วและรู้สึกปวดหลัง แต่เธออยากรอให้เย่จื่อออกมา จึงนั่งลงข้าง ๆ “ฉันอยากรอจนกว่าคุณอาจะฟื้น”“ผมจะรอเป็นเพื่อนคุณเอง” ลู่เซินพูดขึ้นอีกครั้งเวินหนี่พยักหน้าไปทางเขาร่างสูงของเย่หนานโจวเอนตัวไปที่กรอบประตูและเหลือบมองความกังวลของลู่เซินที่มีต่อเวินหนี่ ดวงตานั้นแทบจะมีน้ำล้นออกมาได้ และเวินหนี่ก็ดูเหมือนพร้อมยอมรับน้ำใจของเขาคลื่นแห่งความกระสับกระส่ายโจมตีร่างกายของเย่หนานโจวอีกครั้งดวงตาของเขาเย็นขึ้นและจงใจเตะเก้าอี้ข้าง ๆ ให้มีเสียงนั่นคือเก้าอี้ที่ลู่เซินนั่งอยู่ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมอง เย่หนานโจวก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “โทษที บังเอิญเตะโดนเข้าน่ะ!”“ไม่เป็นไร” ลู่เซินไม่ได้ติดใจอะไรเย่หนานโจวกลับพูดขึ้นอีกว่า “ตรงนี้คือพื้นที่รอสำหรับญาติ ไม่ทราบว่าคุณลู่มาที่นี่ทำไมกัน ที่บริษัทของคุณไม่ยุ่งเหรอครับ?”
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 466
เขาไม่ได้โต้เถียงกับเธอ และเพิกเฉยต่อเสียงร้องไห้ของเธอสำหรับเขา น้ำตาของเย่ซูเฟินนั้นไร้ค่าเย่ซูเฟินในฐานะผู้หญิง เมื่อเห็นความเฉยชาของสามี มันก็ค่อย ๆ ทำลายแนวป้องกันในใจของเธอทีละน้อยและโวยวายขึ้นอย่างอารมณ์ร้อน “พูดมาสิ ทำไมถึงไม่พูดล่ะ ในสายตาของคุณ เย่จื่อสำคัญกว่าฉันใช่ไหม ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ เย่เหว่ยถิง คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้!”เธอร้องไห้จนตาแดง อยากให้สามีเอาใจใส่เธอบ้างแค่หันมามองเธอสักครั้งก็สามารถสงบความโกรธและความกังวลของเธอได้เย่เหว่ยถิงเงียบและทำเหมือนเย่ซูเฟินคือคนแปลกหน้าอย่างเย็นชาเย่หนานโจวมองการอยู่ร่วมกันของพวกเขา เขาเห็นสิ่งนี้จนชินจึงไม่แสดงความคิดเห็นใด ๆสำหรับเขา พวกเขาคือพ่อแม่ของตนเพียงในนามเท่านั้นการเติบโตมาในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ทำให้เขาชินมานานแล้วถึงขั้นทำให้เขารู้สึกไม่แยแสเย่เหว่ยถิงทนเย่ซูเฟินไม่ไหวแล้ว ดังนั้นจึงลุกขึ้นและพูดกับเย่หนานโจวว่า “ฉันจะลงไปแล้ว ถ้าเย่จื่อฟื้นค่อยบอกฉัน!”เย่หนานโจวลดสายตาลงด้วยสายตาเย็นชาและไม่ตอบอะไรเย่เหว่ยถิงเองก็ไม่ได้รอคำตอบจากเขา เขาไม่ได้คาดหวังอะไรกับเย่หนานโจว เขารู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่าง
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 465
เมื่อเห็นความเฉยเมยของเขา เย่ซูเฟินจึงพูดขึ้นว่า “หนานโจว!”เย่หนานโจวไม่ต้องการฟังเธออีกและเดินจากไปด้วยใบหน้าที่เย็นชาเย่ซูเฟินต้องการพูดอะไรบางอย่างกับเย่หนานโจว แต่ลู่ม่านเซิงร้องไห้และถูกรังแก เธอจึงไปไหนไม่ได้ และทำได้เพียงเดินไปพยุงลู่ม่านเซิง “เซิงเซิงลุกขึ้นเถอะ หยุดร้องไห้ได้แล้ว”ลู่ม่านเซิงถูกพยุงขึ้น เธอซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเย่ซูเฟิน “คุณป้า หนูมันน่ารำคาญมากจนทุกคนไม่ชอบใช่ไหมคะ!”“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ ฉันชอบเธอ ทุกคนต่างก็ชอบเธอ”เย่ซูเฟินตบหลังลู่ม่านเซิงเพื่อปลอบเธอลู่ม่านเซิงยังคงร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของเย่ซูเฟินเห็นแบบนี้ แม้ว่าเธอจะเป็นฝ่ายผิด แต่ก็ดูเหมือนเป็นผู้ถูกกระทำ ใครจะกล้าไปว่าอะไรเธอได้ ถ้าที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลและมีคนอยู่มากมาย เวินหนี่คงอยากจะฉีกหน้ากากของลู่ม่านเซิงออกเพื่อดูว่าเธอจะเสแสร้งได้สักแค่ไหน แน่นอน เธอรู้ดีว่าไม่ว่าลู่ม่านเซิงจะจริงหรือเท็จแค่ไหน เย่ซูเฟินก็จะยังคงปกป้องเธอความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอดูเหมือนไม่ชัดเจนเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังขึ้น “เย่จื่อเป็นยังไงบ้าง?”เวินหนี่เงยหน้าขึ้นมองและเห็นเย่เหว่ยถิงเดินเข้ามาเขาสวมชุดสูทแ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 464
ขณะที่เย่ซูเฟินกำลังปกป้องลู่ม่านเซิง เวินหนี่ก็พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เย็นชาเมื่อเย่ซูเฟินเห็นเวินหนี่พูดแบบนั้น เธอจึงพูดขึ้นว่า “เวินหนี่ เซิงเซิงเป็นถึงขนาดนี้แล้ว อย่าอาศัยโอกาสนี้ซ้ำเติมเธออีก!”ปฏิกิริยาแรกของเธอคือปกป้องคนที่อ่อนแอไว้เวินหนี่เดินเข้าไป เห็นลู่ม่านเซิงร้องไห้หนักและดูอ่อนแอจนเกินบรรยาย “ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ พวกคุณมีใครกังวลเกี่ยวกับคุณอาบ้าง สิ่งที่คุณกังวลคือกลัวว่าลูกชายจะไม่เอา ส่วนลู่ม่านเซิงเธอกล้วว่าถูกกล่าวโทษเลยมาเสแสร้งทำเป็นน่าสงสารที่นี่ ฉันเห็นกับตาตัวเองว่าคุณผลักคุณอาลงมา และลู่ม่านเซิงก็น่าจะเป็นผู้ที่ยุยง!”คุณอาถูกส่งตัวเข้าห้องผ่าตัดด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส ซึ่งทำให้เวินหนี่ไม่ต้องการไว้หน้าพวกเธอ “อย่ามาพูดจาไร้สาระ!” เย่ซูเฟินตวาด “ฉันผลักเย่จื่อก็จริง แต่ฉันแค่ผลักเบา ๆ ทำไมเธอถึงไม่คิดบ้างล่ะว่าเย่จื่อจงใจล้มลงไปเอง”เวินหนี่มองไปที่เย่ซูเฟิน “แรงผลักของคุณมันไม่ได้เบา เราทุกคนต่างก็เห็น”เมื่อเย่ซูเฟินเห็นท่าทีของเวินหนี่ น้ำเสียงของเธอก็ดังมากยิ่งขึ้น “เวินหนี่ เธอมีสิทธิ์อะไรมาพูดกับฉันแบบนี้ ยังไงฉันก็ถือว่าเป็นผู้อาวุโส เป็นแม่สามีขอ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 463
“ไม่ใช่นะ…” เย่ซูเฟินกล่าว “ลูกยังเป็นลูกชายของแม่ แม่เสียใจมากและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อชดใช้ให้ลูก…”“ผมไม่ต้องการมันแล้ว” ดวงตาของเย่หนานโจวเย็นชา “การเรียกคุณว่าแม่มันคือความอดทนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของผม และคุณก็ควรจะพอใจได้แล้ว!”เย่ซูเฟินอดไม่ได้ที่จะถอยกลับไปสองสามก้าวและพูดขึ้นอย่างดุเดือด “ลูกจะทำกับแม่แบบนี้ไม่ได้นะ อย่าเป็นเหมือนพ่อของลูก ไม่อย่างนั้นแม่พาลูกกลับมามันจะมีความหมายอะไร!”เย่หนานโจวพูดอย่างเย็นชา “หากมีผม การเอาชนะใจสามีของคุณมันถึงจะมีความหมาย แต่น่าเสียดายที่ความพยายามทั้งหมดของคุณมันไร้ประโยชน์!”ทุกคำพูดเหมือนมีดที่ทิ่มแทงใจของเย่ซูเฟินในตอนนั้นการแต่งงานของเธอกับเย่เหว่ยถิงนั้นค่อนข้างน่าขัน เป็นเพียงเพราะเธอดื้อดึงที่จะแต่งงานกับเขาเย่เหว่ยถิงไม่ได้รักเธอเลย ตรงกันข้ามเขาเกลียดเธอเธอคิดว่าตราบใดที่เธอแต่งงานกับเขา เย่เหว่ยถิงก็จะเป็นของเธอเมื่อเรื่องราวมันเลยจุดที่จะเข้าไปแก้ไขได้ มีอะไรที่จะผ่านไปไม่ได้อีก?แต่เธอคิดง่ายเกินไป เย่เหว่ยถิงไม่กลับบ้านและปล่อยให้เธออยู่คนเดียวในห้องที่อ้างว่างเธอใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อเอาชนะใจสามีแม้กระทั่ง
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 462
“หนานโจว”ในระหว่างที่โต้เถียงกับเย่จื่ออยู่นั้นเย่ซูเฟินก็สังเกตเห็นเขา และเธอก็ตกใจเล็กน้อยเวินหนี่เองก็มองไปและเห็นเย่หนานโจวยืนอยู่ข้างหลัง ดวงตาของเขาเย็นชาและดูเหมือนจะไม่แปลกใจกับสิ่งที่พวกเธอพูดกลับกัน เขากลับยอมรับความจริงนี้อย่างสงบนิ่งเย่จื่อตกใจเมื่อเห็นดวงตาของเย่หนานโจวในขณะนี้ สิ่งที่เธอเสียใจคือการที่เธอหุนหันพลันแล่นพูดออกไปว่าเขาไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเย่ซูเฟิน เพราะมันถือเป็นการโจมตีเขาเธอมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง สายตาของเธอมองเพียงเย่หนานโจว “หนานโจว…”เย่หนานโจวไม่ได้พูดอะไรมากเขาเพียงแค่รู้ว่าพวกเธอมาที่สุสานและอาจจะเกิดเรื่องขึ้น เขาจึงเป็นกังวลและแวะเข้ามาดูหน่อยเท่านั้น เย่ซูเฟินโกรธมากขึ้น “เย่จื่อ เธอกำลังพูดอะไร เธอจะให้ฉันมีความสุขไม่ได้เลยใช่ไหม เธอมันสมควรตายจริง ๆ!”เธอผลักเย่จื่ออย่างแรงความสนใจของเย่จื่อมุ่งไปที่เย่หนานโจว ความโกรธของเธอลดลงมากและลดความเกรี้ยวกราดลง ในใจคิดแต่ว่ามันจะสร้างบาดแผลให้เขาหรือไม่เธอไม่ทันได้สังเกตเห็นการกระทำของเย่ซูเฟินและเธอก็ถูกผลักลงบันไดไปทันทีสติของเวินหนี่ยังไม่ทันกลับมาจากการที่เย่หนานโจวไม่ใช่ลูกแท้
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 461
“ดังนั้นเธอจึงทำทุกอย่างเพื่อทำลายครอบครัวทีละครอบครัว! เธอไม่เคยคิดถึงความผิดของตัวเองเลย!”“ฉันไม่ผิด!” เย่ซูเฟินพูดอย่างเดือดดาล “ทั้งหมดเป็นเพราะพวกเธอบีบบังคับฉันเอง!”เมื่อเห็นว่าทุกคนอารมณ์ร้อน ลู่ม่านเซิงจึงเกลี้ยกล่อมจากด้านข้าง “คุณอา อย่าเถียงกับคุณป้าเลยค่ะ เธอแค่หุนหันพลันแล่นไปเท่านั้น ฉันไม่เป็นไรค่ะ และฉันก็ไม่ได้โทษคุณอาเลย คุณป้าพวกคุณต่างก็ถอยคนละก้าวเถอะนะคะ”“ไม่ใช่เรื่องของเธอ!” เย่จื่อมองไปที่ลู่ม่านเซิง และพูดขึ้นอย่างดุเดือด “ถ้าเธอไม่ได้โทษฉัน แล้วจะเล่าให้เย่ซูเฟินฟังทำไม เธออยากให้เย่ซูเฟินออกหน้าให้ไม่ใช่เหรอ? เสแสร้งแกล้งทำ ภายนอกดูใสซื่อ แต่ภายในคิดไม่ซื่อ ฉันล่ะเกลียดคนแบบเธอที่สุด!”เมื่อเห็นแบบนั้นเย่ซูเฟินก็ผลักเธอทันที “เธอกำลังดุใคร รู้ว่าเซิงเซิงสูญเสียการได้ยิน แต่ยังแอบพูดไม่ดีลับหลังเธอ เธอมันชั่วร้ายแค่ไหนกัน?!”“ถึงฉันจะชั่วร้ายแต่ก็ไม่ได้ขาดคุณธรรมเหมือนเธอ!” เย่จื่อก็ผลักกลับคืนไปเช่นกัน“เธอลงมือกับฉันงั้นเหรอ?”เย่ซูเฟินจ้องเธอด้วยความโกรธ “วันนี้มีเธอก็ไม่มีฉัน!”“ลองดูสิว่าฉันจะฉีกเธอเป็นชิ้น ๆ ไหม!”เย่จื่อไม่พูดพล่ำทำเพลงเข้าไปต
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 460
เย่จื่อไม่คาดคิดว่าเย่ซูเฟินจะโทรมาหาเธอ ซึ่งทำให้เธออารมณ์เดือดขึ้นทันที "ทำไม? หรือว่าเป็นลู่ม่านเซิงที่บอกอะไรกับเธอ ฉันจัดการเธอแล้วยังไงล่ะ!""ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?" เย่ซูเฟินพูดด้วยความโกรธ เพราะอยากจะจัดการกับเย่จื่อให้ได้"ฉันต้องบอกด้วยเหรอ? คิดว่าเธอเป็นใคร!" เย่จื่อไม่สนใจที่จะเคี้ยวเมล็ดแตงโมแล้ว ปัดมันออกไปพร้อมกับกำลังมองหาที่ระบายความโกรธเย่ซูเฟินหัวเราะเยาะ "กลัวสินะ กลัวฉันจะหาตัวเจอ ฉันรู้แล้วว่าโรงงานเสริมความงามของเธอโดนพังเสียหายหมด ตอนนี้ถึงกับต้องหลบซ่อนตัวเหมือนเต่าหดหัวแล้ว!""ฉันเนี่ยนะกลัว? ฉันเคยกลัวเธอสักครั้งไหม! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอแต่งงานกับเย่เว่ยถิง ฉันไม่เคยนับเธอเป็นคนของตระกูลเย่ด้วยซ้ำ!" เย่จื่อตอบกลับอย่างกระแทกกระทั้น"งั้นก็ออกมาสิ มาสู้กันต่อหน้า!" เย่ซูเฟินท้าทาย"ก็ได้ ออกมาก็ออกมา เย่ซูเฟิน ถ้าเธออยากจะตัดขาดกับฉันจริง ๆ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจแล้ว!" พูดจบ เย่จื่อก็ตัดสายทิ้งและหยิบกระเป๋าขึ้น เตรียมออกไปข้างนอกทันทีเมื่อเห็นเช่นนั้น เวินหนี่รีบพูดขึ้น "คุณอาคะ คุณอาจะไปไหนคะ หนูจะไปด้วย"เย่จื่อหันมามองเวินหนี่ "เธอไม่ต้องไป เย่ซูเฟิ
