All Chapters of บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน: Chapter 271 - Chapter 280

ผู้เป็นพ่อของเย่หนานโจววางถ้วยชาลงบนโต๊ะ พูดเสียงเบา “พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ เขาบอกว่าในใจเขารู้ดี เพราะงั้นเรื่องนี้ก็ปล่อยให้เขาจัดการเองเถอะ”เมื่อเย่ซูเฟินได้ยินคำนี้ก็ยิ่งโกรธหนักขึ้น “ทำไมคุณถึงไม่สนใจอะไรเลยล่ะคะ? ปล่อยให้เขาจัดการเอง แล้วถ้าสุดท้ายจัดการไม่ได้จะทำยังไง!”คนฟังเงยหน้ามองเย่ซูเฟิน ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถ้าจัดการไม่ได้ก็เป็นเรื่องของเขา คุณจะไปยุ่งทำไม?”“ลูกของฉัน ฉันจะไม่สนใจได้ยังไง?” เย่ซูเฟินพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นคนฟังมองเธอด้วยแววตาที่แฝงความรังเกียจ ก่อนจะเงียบไม่พูดอะไรอีกเมื่อเห็นเขาทำท่าแบบนี้ เย่ซูเฟินยิ่งรู้สึกกระวนกระวาย “คุณเห็นเขาเป็นลูกของคุณบ้างไหม หลายปีมานี้คุณก็ไม่เคยสนใจเขาเลยนะ บ้านหลังนี้จะมีคุณหรือไม่มีก็ไม่ต่างกัน!”ผู้เป็นสามียังคงพูดอย่างเย็นชาเหมือนเดิม “หลายปีที่ผ่านมา เขาก็อยู่ดีมีสุขไม่ใช่หรือไง?” ราวกับว่าเย่หนานโจวไม่ใช่ลูกของตนเย่ซูเฟินพูดขึ้นว่า “เขาไม่เคยสนิทกับเราเลย แล้วเขาจะดีไปถึงไหนได้! ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ คุณเป็นคนทำลายพวกเรา!”เย่ซูเฟินเริ่มอารมณ์ท่วมท

เวินหนี่หวังว่าเย่หนานโจวจะใจเย็นลงบ้างไม่อย่างนั้นหากเขาพาเธอไปหาลู่ม่านเซิงเพื่อให้เธอไถ่โทษ เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องเจอกับบทลงโทษอะไรบ้าง และถ้าส่งผลกระทบต่อลูกในท้อง นั่นจะเป็นความเจ็บปวดไปตลอดชีวิตเย่หนานโจวจึงจับไหล่เธอไว้แน่นขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้เธอสงบลง “ฉันรู้ ฉันไม่ได้จะพาเธอไปหาลู่ม่านเซิง ถ้าเธอไม่เชื่อฉัน งั้นโทรหาถังเยาให้มารับเธอดีไหม?”ด้วยสภาพจิตใจของเวินหนี่ตอนนี้ เย่หนานโจวเองก็ไม่สบายใจที่จะปล่อยให้เธอไปคนเดียวเวินหนี่มองเย่หนานโจวด้วยความไม่เชื่อสุดท้ายเมื่อเห็นว่าเย่หนานโจวไม่พูดอะไร เธอจึงรีบโทรหาถังเยาอย่างรวดเร็ว “ถังเยา ฉันจะส่งพิกัดไปให้นะ เธอมารับฉันตอนนี้เลย…”น้ำเสียงของเวินหนี่สั่นเครือถังเยาได้ยินเสียงสั่นเครือของเวินหนี่ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก “โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”ตอนที่เวินหนี่ส่งพิกัดให้ถังเยา มือของเธอสั่นอย่างเห็นได้ชัดจนกระทั่งเธอทำทุกอย่างเสร็จ เย่หนานโจวจึงเอ่ยถามขึ้น “ตอนนี้เธอน่าจะเชื่อฉันแล้วนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพาเธอไปหาลู่ม่านเซิง”เวินหนี่รู้สึกเหมือนมีอะไรติดคอ ไม่รู้จะตอบคำพูดของเย่หนานโจวอย่างไรและไม่รู้จะอธิบายความรู้ส

"การโจมตีของชาวเน็ตมันรุนแรงเกินไป ฉันอยากออกจากโรงพยาบาล" เสียงของลู่ม่านเซิงแหบแห้ง และน้ำตาที่ยังไม่แห้งดีคลออยู่ในดวงตาของเธอท่าทางของลู่ม่านเซิงในตอนนี้ดูน่าสงสารและอ่อนแอเย่หนานโจวตอบกลับ "ฉันจะให้เผยชิงจัดการเรื่องนี้ แต่จากสภาพร่างกายของเธอตอนนี้ เธอควรพักฟื้นที่โรงพยาบาลอีกสักสองสามวัน ฉันจะให้เผยชิงหาบอดี้การ์ดมาคุ้มกัน จะไม่เกิดเรื่องที่เธอกังวล"ลู่ม่านเซิงรู้ดีว่า แม้ว่าเย่หนานโจวจะพูดแบบนี้ แต่จริง ๆ แล้วเขาก็ยังรักษาระยะห่างจากเธออยู่ดี ตั้งแต่เกิดเรื่องมาจนถึงตอนนี้ เย่หนานโจวไม่เคยพูดถึงเวินหนี่เลยในใจของเย่หนานโจว เขายังคงปกป้องเวินหนี่อยู่มาก"สิ่งที่คุณจัดการฉันไม่ได้กังวลหรอก แต่หนานโจวคุณไม่รู้หรอกว่าคนในโลกออนไลน์น่ากลัวขนาดไหน ฉันรับไม่ไหวจริง ๆ ฉันถึงได้... ถึงได้..."สุดท้ายลู่ม่านเซิงก็ไม่สามารถพูดอะไรต่อได้ เธอร้องไห้จนแทบพูดไม่เป็นเสียงแต่เธอก็ยังถามถึงประเด็นสำคัญ "พี่หนานโจว คุณจะมีเวลามาหาฉันบ้างไหม?"เย่หนานโจวยื่นกระดาษทิชชู่ให้เธอ "ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยมีเวลา ฉันตกลงกับเวินหนี่ไว้แล้วว่าจะพาเธอไปเที่ยวที่ประเทศฝรั่งเศส"ลู่ม่านเซิงแทบไม่อยากเ

เวินหนี่พยักหน้า "มีเหตุผลนะ"ถังเยาพูดต่อ "งั้นก็คอยดูก่อนว่าประธานเย่ของเธอจะทำตามสัญญาหรือเปล่า ถ้าไม่ทำ ก็ทำตามที่ฉันบอกทีละขั้นตอน ยังไงเธอก็แค่ต้องหย่าให้สำเร็จแล้วก็เดินจากไป ไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น""โอเค"ยังไงก็ค่อยดูกันตอนนั้น…เย่หนานโจวไปที่บริษัทตระกูลเย่“เวินหนี่ชงกาแฟให้หน่อย”หลังจากจัดการกับเอกสารจำนวนมาก เขาก็รู้สึกเหนื่อยล้า ขณะที่กำลังนวดขมับอยู่ เขาก็เรียกชื่อเวินหนี่ออกมาโดยไม่รู้ตัวแต่ทันทีที่พูดออกมา เย่หนานโจวก็ตระหนักถึงปัญหาเวินหนี่ไม่ได้อยู่ที่บริษัทอีกแล้ว ตอนนี้เธออยู่กับถังเยาในห้องทำงานที่เงียบสงบ ไม่มีเงาของเวินหนี่ แต่เขากลับเผลอเรียกเธอออกมาโดยไม่รู้ตัว!ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นก็ค่อย ๆ ลอยมาในอากาศแถมยังมีกลิ่นหอมของดอกหอมหมื่นลี้เจืออยู่เล็กน้อย“ประธานเย่ นี่คือกาแฟที่คุณชอบค่ะ”เสียงที่สุภาพดังขึ้นข้างหูของเย่หนานโจว เขาเห็นฉู่ซวงถือถ้วยกาแฟเดินตรงมาหาเขาฉู่ซวงสูงกว่าเวินหนี่เล็กน้อย แต่เธอไม่ขาวเท่าเวินหนี่ ใบหน้าของเธอก็ไม่ได้โดดเด่นเท่าและการแต่งตัวของเธอก็แตกต่างจากเวินหนี่อย่างสิ้นเชิงวันนี้ฉู่ซวงไม่ไ

หลังจากนั้นไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ถังเยาจัดแสดงภาพวาด หานลี่ก็มักจะปรากฏตัวอยู่เสมอ เขายังซื้อภาพวาดของเธอในราคาสูงอีกด้วยการทำอะไรขนาดนี้ทั้ง ๆ ที่เธอไม่ชอบเขา นี่มันเรียกว่าความหลงใหลแบบคลั่งไคล้!เวินหนี่ไม่รู้จะพูดอะไรดีในตอนนั้นขณะที่เธอกำลังครุ่นคิด โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นพร้อมกับเสียง ‘ติ๊ง’ แต่เธอกับถังเยาต่างก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูพร้อมกัน มันเป็นข้อความจากกลุ่มเพื่อนร่วมชั้นในมหาวิทยาลัยซึ่งโพสต์โดยต่งหมิงห้าว[ วันจันทร์หน้า หัวหน้าห้องของเราหย่วนเผิงเฟยจัดงานเลี้ยงฉลองครบเดือนของลูกชายที่ร้านหงเย่ซานจวง และยังเป็นงานเลี้ยงรวมเพื่อนร่วมชั้นอีกด้วย หวังว่าเพื่อน ๆ จะมาร่วมงานกันนะ ]ถังเยาพูดอย่างแปลกใจทันที "แปลกจัง ลูกชายเยว่เผิงเฟยครบเดือน ทำไมเจ้าตัวถึงไม่ประกาศเอง ต้องให้ต่งหมิงฮ่าวมาโพสต์?"ในขณะนั้นเพื่อนร่วมชั้นหลายคนในกลุ่มก็ต่างตั้งคำถามเหมือนกันต่งหมิงฮ่าวตอบกลับ “ตอนนี้หัวหน้าห้องอยู่โรงพยาบาล ไม่สะดวกมาประกาศเอง นี่เป็นงานที่ฉันช่วยจัดให้เอง ถ้าเพื่อน ๆ มีอะไรอยากปรึกษากัน มาเจอกันในงานจะดีกว่า”เวินหนี่เม้มปาก “ครั้งที่แล้วตอนฉันไปตรวจที่โรงพยาบาล ฉันเจอต่ง