บททั้งหมดของ บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน: บทที่ 231 - บทที่ 240

เธอดูตื่นตระหนกมากจนเย่หนานโจวอดไม่ได้ที่จะสงสัย “เป็นอะไรไป?”เวินหนี่รู้สึกลนลานเล็กน้อย เธอลูบท้องตัวเอง นี่ท้องของเธอใหญ่ขึ้นจริง ๆ เหรอ? ตามหลักแล้วมันยังไม่ถึงเวลานี่นาเวินหนี่มองไปที่เย่หนานโจว เห็นเขามองเธออย่างสงสัย จึงรู้สึกกังวลมากยิ่งขึ้นและตอบไปว่า “ฉันคงจะกินอิ่มเกินไป ฉันง่วงแล้วนอนกันเถอะค่ะ”พูดจบเวินหนี่ก็เอนตัวลงนอนและหลับตาลง เธอไม่อยากเผชิญกับคำถามของเย่หนานโจวเย่หนานโจวมองดูรูปร่างที่อวบอิ่มของเธอ มันดูสวยกว่ารูปร่างผอมแห้งของเธอเมื่อก่อนมากจริง ๆแต่ปฏิกิริยาของเวินหนี่นั้นดูรุนแรงเกินไปจนทำให้เขารู้สึกสงสัยเวินหนี่แตกต่างไปจากเดิมก็จริงแต่ตอนนี้สิ่งที่เธอเปลี่ยนไปนั้นมีเยอะมาก อย่างเช่นเธอไม่ได้ทุ่มเทกับเขาอย่างสุดใจ แต่กลับต้องการหย่าและคิดที่จะลาออกจากงานดูเหมือนว่าจู่ ๆ เธอก็เปลี่ยนไป มันทำให้เขารู้สึกไม่คุ้นชินจริง ๆเย่หนานโจวเอนตัวลงนอนโดยกอดเวินหนี่ไว้ในอ้อมแขนเขาพบว่าการกอดเธอแบบนี้นั้นค่อนข้างสบาย แถมยังทำให้เขานอนหลับได้อย่างสบายใจมากขึ้นอีกด้วยบางทีชีวิตเขาคงจะขาดเธอไม่ได้จริง ๆ …เวินหนี่ตื่นเช้า เธออยากรีบไปบริษัทเธอคิดแ

เย่หนานโจวส่งสัญญานให้กับกลุ่มคน “ตามความเห็นของพวกคุณ แสดงว่าการที่ผมรับสมัครพนักงานใหม่เข้ามา ก็ต้องได้รับความยินยอมจากผู้บริหารระดับสูงอย่างพวกคุณก่อนใช่ไหม?”“พวกเราไม่ได้พูดแบบนั้นนะครับ”ฉู่ซวงที่ยืนอยู่ข้างหลัง เมื่อเธอได้ยินเย่หนานโจวเอ่ยถึงตัวเองจึงพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ “สวัสดีทุกคนค่ะ ฉันเป็นพนักงานใหม่ชื่อฉู่ซวงค่ะ ยินดีที่ได้พบกับผู้บริหารระดับสูงทุกท่านค่ะ”พวกเขาอดไม่ได้ที่จะมองฉู่ซวงด้วยความสงสัยและคิดในใจว่าเด็กผู้หญิงคนนี้มาจากไหน เธอมีสิทธิ์อะไรมาพูดที่นี่?เมื่อเห็นพวกเขามองมาที่ตัวเอง ฉู่ซวงก็ยิ่งใจกล้ามากขึ้นและพูดต่อ “ประธานเย่คือผู้นำ ที่ประธานเย่จัดการประชุมครั้งนี้ก็เพราะเคารพต่อทุกท่าน แต่สุดท้ายแล้วอำนาจในการตัดสินใจยังคงอยู่ที่ประธานเย่ จุดประสงค์โดยรวมของประธานเย่ก็เพื่อประโยชน์ของบริษัท และที่พวกคุณติดตามประธานเย่ก็คงเพราะมองเห็นความสามารถของเขา แล้วทำไมถึงยังสงสัยเกี่ยวกับการกระทำของเขาล่ะคะ คงไม่ใช่ว่าพวกคุณคิดไม่ซื่อหรอกใช่ไหมคะ?”เมื่อได้ยินแบบนั้น เย่หนานโจวก็หรี่ตาลงคำพูดของฉู่ซวงทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนถูกกดดันเวินหนี่รู้สึกว่าฉู่ซวงคนนี้ม

"ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผลเลย แต่ต้องบอกว่าเลขาเวินเนี่ยหน้าตากับหุ่นช่างงามหยาดเยิ้มจริง ๆ!"…เวินหนี่ยังไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนจับตามองอยู่ เธอกำลังทุ่มเทอย่างเต็มที่ในการดูแลฉู่ซวงผู้เป็นพนักงานใหม่ฉู่ซวงที่ตามเวินหนี่ไปด้วย รู้ว่าวันนี้เวินหนี่ไม่ค่อยสบายจึงเสนอตัวช่วยรับหน้าที่ดื่มแทน นั่นก็เพราะฉู่ซวงเองเป็นคนที่ดื่มเก่งมาก อีกทั้งยังมีความสุภาพและสง่างามอีกด้วยเวินหนี่นั้นไม่ดื่มและการที่ฉู่ซวงเข้ามารับหน้าที่แทนก็ช่วยแบ่งเบาภาระของเย่หนานโจวได้มากทีเดียว ฉู่ซวงยังสามารถตอบคำถามจากฝ่ายคู่ค้าได้อย่างคล่องแคล่ว จนทำให้คู่ค้าหลายคนหันมาให้ความชื่นชมและยกย่องเธอ ซึ่งทั้งหมดก็เป็นผลดีกับเย่หนานโจว"ประธานเย่ คุณไปเจอของดีแบบนี้จากที่ไหนอีกแล้ว?”"ประธานหลิน คุณพูดแบบนี้ไม่รู้ว่าคุณเคยได้ยินคำพูดนี้ไหม 'หินของภูเขาลูกอื่นนำมาขัดเกลาหยกได้' หรือเปล่าล่ะคะ?" ฉู่ซวงตอบเลี่ยงคำชมไปอย่างมีมารยาทคำพูดนี้เป็นการเปรียบเทียบตัวเองเป็นเพียงหินก้อนหนึ่ง ที่ถูกเวินหนี่และเย่หนานโจวเจียระไน และยังเป็นการยกย่องประธานหลินด้วย ว่าหากเขาต้องการ เขาก็สามารถฝึกฝนและพัฒนาคนมีความสามารถได้เช่นกันคำพ

"เมื่อกี้เข้ามาขวางทำไม?" เย่หนานโจวกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธความโกรธของเขาพุ่งพล่านและไม่อาจควบคุมตัวเองได้จึงกระชากเวินหนี่เข้านั่งบนตักโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว มือใหญ่ของเย่หนานโจวรัดเธอเอาไว้แน่นเวินหนี่พูดด้วยเสียงแหบพร่า "อีกฝ่ายก็เป็นถึงประธานบริษัท อย่างที่เขาบอกไว้ว่าในอนาคตพวกคุณอาจจะมีโอกาสได้ทำธุรกิจร่วมกันอีก อีกอย่างตอนนั้นคนเยอะ การที่คุณทำแบบนี้จะทำให้ตัวคุณเองตกเป็นข่าวเสียหาย...""แล้วจะให้ฉันจะปล่อยผู้ชายคนอื่นมาแตะต้องเมียของฉันต่อหน้าต่อตางั้นเหรอ?"ไม่ทันที่เวินหนี่จะพูดจบ เย่หนานโจวก็แค่นเสียงออกมาพร้อมกับตัดบททันที รอยยิ้มของเขาไปไม่ถึงดวงตา และดวงตาดำเรียวเต็มไปด้วยโทสะเวินหนี่หลบสายตาไม่มองเขา "ยังไงเราก็แต่งงานกันแบบลับ ๆ อยู่แล้ว"ในสถานะของการแต่งงานแบบปกปิดนี้ พวกเขาตกลงกันไว้ว่าจะไม่เปิดเผยเป็นเวลาสามปี หากเธอไม่เคยพูดเรื่องนี้และเย่หนานโจวก็ยิ่งไม่คิดที่จะบอกสื่อ แล้วใครจะรู้ว่าเธอเคยเป็นอดีตภรรยาของเย่หนานโจว?เย่หนานโจวหัวเราะเยาะ "ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะมองเรื่องนี้ได้สบายใจขนาดนี้เวินหนี่"เวินหนี่ไม่ยอมมองหน้าเขา เพราะเธอรู้

เย่หนานโจวขมวดคิ้วแน่นก่อนจะก้าวเดินเข้าไปใกล้ลู่ม่านเซิง "คิดมากเกินไปแล้ว โจวเสี่ยวหลินทำตัวเอง มันไม่เกี่ยวกับเธอเลย ทำไมต้องทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้?"ลู่ม่านเซิงกำมือแน่นจนฝ่ามือจิกเข้าหากัน เธอก้มหน้าพึมพำเบา ๆ "นั่นมันชีวิตคนทั้งคน ฉันเห็นกับตา ฉันไม่สามารถทำเหมือนไม่เห็นอะไรได้เลย...หนานโจว ชีวิตช่างเปราะบางเหลือเกิน"เย่หนานโจวตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ทุกอย่างมันมีเหตุและผลของมัน ถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ฉันคงต้องหาจิตแพทย์ให้เธอแล้ว" เขายืนอยู่ไม่ไกลจากเธอ ร่างสูงหนึ่งร้อยแปดสิบแปดของเขามองลงมาด้วยสายตาเย็นชาที่แฝงด้วยความห่างเหินลู่ม่านเซิงตกใจ เสียงของเธอสั่นเครือและแหบพร่า "หนานโจว อย่า อย่าเรียกจิตแพทย์นะ ถ้าคุณทำแบบนั้น แล้วละครที่ฉันกำลังถ่ายอยู่จะเป็นยังไง? ทีมงานจะยอมรับคนบ้าที่ไหนกัน! ฉันไม่สามารถร้องเพลงได้เหมือนเดิมอีกแล้ว แต่ฉันไม่อยากสูญเสียโอกาสเพียงหนึ่งเดียวที่จะได้เฉิดฉายต่อหน้าผู้คนไป ฉันขอร้องล่ะ..."ลู่ม่านเซิงพยายามคุกเข่าครึ่งตัวบนเตียง มือของเธอเอื้อมไปคว้าข้อมือของเย่หนานโจว เธอกำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นแต่เย่หนานโจวกลับผลักเธอออกด้วยท่าทีเย็นชาก่อนจะตอบเ