บทที่ 233

เวินหนี่หันไปมองที่สมุดบันทึก ในนั้นเขียนไว้ว่า “เสื้อยืดสีขาว”

เธอจำได้ว่านี่ไม่ได้ผิด

เมื่อก่อนเขาเคยเป็นแบบนี้ เขาชอบชุดที่เรียบง่ายที่สุด และเป็นชายหนุ่มที่มีชีวิตชีวา

ทำไมเธอถึงจดมันลงในสมุดบันทึกกันนะ?

เธอมีสมุดบันทึกเล่มนี้มานานสักพักแล้ว บางทีเธอคงจะลืมขีดออกไป

“พี่เวินคะ?”

ฉู่ซวงสังเกตเห็นท่าทางเหม่อลอยของเวินหนี่ จึงเรียกเธออีกครั้ง

เวินหนี่ดึงสติกลับมาแล้วยกยิ้มเบา ๆ “ขีดออกเลยไปเลยค่ะ ฉันน่าจะจดผิด”

“ค่ะ”

ฉู่ซวงตอบ

เธอก็ว่าทำไมผู้บริหารใหญ่อย่างประธานเย่จะมีนิสัยขอบสวมเสื้อยืดสีขาวได้อย่างไร

ฉู่ซวงเป็นเด็กจบใหม่ แต่เธอมีความสามารถในการเรียนรู้ที่น่าประทับใจ

เวินหนี่คิดว่าผู้ช่วยคนนี้เหมาะกับเย่หนานโจวมาก

หากเธอพบคนที่เหมาะที่จะทำงานกับเย่หนานโจว เขาก็คงปล่อยเธอไปได้แล้ว

ขณะที่เวินหนี่นั่งเหม่ออยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

ฉู่ซวงก็สังเกตเห็นว่าเวินหนี่กำลังมองมาที่ตนจึงถามขึ้นว่า “พี่เวิน พี่ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ?”

เวินหนี่ยิ้มให้เธออย่างใจดี “เปล่าค่ะ คุณทำงานไปเถอะ”

ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากไกล ๆ

“เลขาเวิน เตรียมพร้อมด้วยครับ อีกเดี๋ยวจะจัดการประชุ