All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 251 - Chapter 260

หาคนได้ตำแหน่งจอหงวนอย่างไม่ตั้งใจคนหนึ่ง?ซูเฟิ่งหลิงอยู่ทางด้านข้างได้ยินคำนี้ ตกตะลึงคางแทบหลุดแล้วองค์ชายเก้า ท่านไม่เจอกับตัวไฉนเลยจะเข้าใจ!ท่านเกิดมาก็เป็นเชื้อพระวงศ์ อาจคิดว่าจอหงวนไม่นับเป็นอะไร!อย่างไรเสีย ต่อให้ได้เป็นจอหงวน มากที่สุดก็แค่เข้าสำนักฮั่นหลิน เป็นอาลักษณ์ขั้นหกคนหนึ่ง เป็นมือใหม่เพิ่งเข้าสู่เส้นทางการเป็นขุนนาง!ในประวัติศาสตร์ จอหงวนมากเพียงนั้นที่มีชาติกำเนิดจากครอบครัวยากจน กลายเป็นขุนนางใหญ่ขั้นหนึ่งสองของราชสำนัก มีกี่คนกันเล่า?ทว่า สำหรับบัณฑิตคนหนึ่งคะแนนสูงสุดได้เป็นจอหงวน ก็คือเป้าหมายให้ไล่ตามชั่วชีวิต!สำหรับลูกหลานครอบครัวยากจนแล้ว นี่เป็นเรื่องยากเกินสิ่งใดเทียบ!ปรากฏว่า ครั้นอยู่ในปากของท่าน จอหงวนคล้ายเป็นผักกาดขาวหัวใหญ่สามารถพบเห็นได้โดยไม่ตั้งใจกระนั้น?หนิงชิงโหวขมวดคิ้ว ไม่ตอบโต้หลี่หลงหลินยิ้มพลางสบมองเขา “อะไรกัน? ไม่มั่นใจกระนั้น?”หนิงชิงโหวประกบมือพลางพูด “องค์ชาย ข้ากลับยินดีลองสักครั้ง! แต่ ข้าถูกปลดฐานะบัณฑิตระดับท้องถิ่นไปแล้ว ไม่สามารถเข้าร่วมการสอบขุนนางได้ เส้นทางสู่การเป็นขุนนางขาดสะบั้นไปตั้งแต่แรกแล้ว...”

จางเฉวียนโง่งมแล้ว!ได้ตำแหน่งบัณฑิตชั้นสูง?จางอี้ เจ้ากระสอบฟางใบใหญ่ไร้ประโยชน์ยิ่งคนนี้ หากสามารถได้ตำแหน่งบัณฑิตชั้นสูงจริงจางเฉวียนคุกเข่าลงในทันใด ขอบคุณบรรพบุรุษ ทำให้โชคดีได้ตำแหน่งใหญ่โต!อันที่จริง ไม่เพียงแค่จางอี้กลุ่มขุนนางชนชั้นสูงทั่วทั้งต้าเซี่ย ล้วนเน่าเฟะจนถึงในกระดูกแล้วต่อสู้ ฝืนๆ ก็ยังสามารถต่อยตีได้แต่เรื่องท่องตำรา หนึ่งคนเน่าเฟะแล้วอีกหนึ่งคนเน่าเฟะยิ่งกว่าสามารถรู้ตัวอักษร เขียนชื่อตนเองได้ ก็นับว่าไม่เลวแล้ว!จางเฉวียนจ่ายเงินก้อนใหญ่ ให้จางอี้ได้เป็นก้งเซิงคนหนึ่งก้งเซิง เทียบเท่าบัณฑิตระดับท้องถิ่น มีคุณสมบัติเข้าร่วมการสอบขุนนางแต่ได้เป็นบัณฑิตชั้นสูง จางเฉวียนไม่กล้าฝัน!ดวงตาคู่สวยของซูเฟิ่งหลิงเบิกกว้าง คิดว่าหลี่หลงหลินจะต้องเสียสติไปแล้วเป็นแน่!เมื่อครู่คือจอหงวน บัดนี้บัณฑิตชั้นสูงท่านจะหยุดได้หรือยัง?ดีร้ายอย่างไรหนิงชิงโหวก็เป็นคนมีพรสวรรค์โดยแท้ บทความโด่งดังทั่วหล้าหากฝ่าบาทให้จัดการสอบขุนนางพระราชทานจริง มิหนำซ้ำยังคืนฐานะบัณฑิตระดับท้องถิ่นให้หนิงชิงโหว อีกทั้งตู้เหวินยวนขุนนางบุ๋นเหล่านี้ ไม่เข้ามาข้องเกี่ยวแล้วละก็

หลี่หลงหลินเข้าห้องทรงพระอักษรยังไม่รอให้ทำความเคารพ ฮ่องเต้หวู่ก็ขยับขึ้นมา กุมมือทั้งสองข้างของเขาไว้ ตรัสอย่างกระตือรือร้น “เจ้าเก้า กวีชายแดนสามบทนั้น เจ้าเป็นผู้แต่งจริงหรือ?”หลี่หลงหลินพยักหน้า “เป็นผลงานต่ำต้อยของลูกจริงพ่ะย่ะค่ะ!”เขาแปลกใจอยู่บ้างสำนักการสังคีต ช่างเป็นสถานที่มหัศจรรย์แห่งหนึ่งโดยแท้!ข่าวแพร่กระจายรวดเร็วเพียงนี้!เรื่องของเมื่อวาน วันต่อมาก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองหลวง แม้แต่ฮ่องเต้อาศัยบนที่สูงก็ได้ยินแล้วเหล่านางคณิกากำลังศึกษาวารสารกระนั้นหรือ?ฮ่องเต้หวู่ส่ายหน้า “ผลงานต่ำต้อย? เจ้าถ่อมตนเกินไปแล้ว! บทกวีนิรันดร์ ไม่ผิดก็คือบทกวีนิรันดร์! เราไม่เพียงมองเห็นพรสวรรค์ของเจ้าผ่านบทกวี แต่ยังเห็นความซื่อสัตย์ภักดีของเจ้าอีกด้วย!”“เจ้าอยากได้รางวัลอะไร?”“ยังเป็นกฎเดิม!”หลี่หลงหลินพูดไม่ออกฮ่องเต้หวู่กลับใจกว้าง เอะอะก็พระราชทานรางวัล เห็นได้ชัดว่าลำเอียงปัญหา ประการแรกมิใช่เงิน ประการที่สองไม่เลื่อนตำแหน่งขุนนาง พูดตามสัตย์จริงก็เป็นเพียงสรรเสริญผ่านวาจาเท่านั้น ไม่มีรางวัลจับต้องได้ มีประโยชน์อันใด!ทว่าหลี่หลงหลินเตรียมการมาตั้งแต่แร

ตู้เหวินยวนกระตือรือร้นขึ้นมาในทันใด!ใช่ จะต้องเป็นฝ่าบาท!ฝ่าบาทเคยออกศึกทำสงครามในสนามรบ ก็คือแม่ทัพเฉกเดียวกัน!มีเพียงผู้ครอบครองอำนาจสูงสุด ถึงจะสามารถแต่งหม่านเจียงหงกวีเช่นนี้ได้!เดิมทีตู้เหวินยวนคิดแทะกระดูกในไข่หาข้อตำหนิติเตียนผู้อื่น ใช้กวีสามบทนี้ ยกตนเองขึ้นสูงขุนนางบุ๋นประชันขันแข่งกัน นับตั้งแต่โบราณก็เป็นเช่นนี้!ตู้เหวินยวนคิดได้ว่ากวีสามบทนี้เป็นไปได้มากว่าคือฝ่าบาทแต่งขึ้น เปลี่ยนความคิดในทันทีทันใดมองขาดนับพันนับหมื่น มีเพียงคำประจบเมินข้ามไปได้!ต่อต้านบทกวีของฝ่าบาท รนหาที่ตายกระนั้นรึ?ตู้เหวินยวนลูบเครา ตั้งใจเงียบเสียงลงครู่หนึ่ง ประเมินออกมา “ฝ่าบาท กวีสามบทนี้...ช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก!ไม่รู้เป็นใครแต่ง จะต้องมีพรสวรรค์ของผู้ปกครองใต้หล้าเป็นแน่!”คำนี้พูดออกมา ทำให้ขุนนางชะงัก หันมองทางตู้เหวินยวนอย่างสงสัยกวีสามบทนี้ ไม่เลวอย่างจริงนั่นล่ะ อาจพูดว่าเป็นนิรันดร์ได้แต่พรสวรรค์ของผู้ปกครองใต้หล้า?ในประวัติศาสตร์ ผู้แต่งบทกวีมีมากมายทว่า มีกี่คน ถูกขนานนามว่าพรสวรรค์ของผู้ปกครองใต้หล้าสี่คำนี้?ปกครองบ้านเมือง มิใช่ว่าเขียนกวีเพียงไม่กี่บทก็

“หนิงชิงโหว?”ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้ว “เจ้าต้องการแนะนำคนผู้นี้รึ?”หรงกั๋วกงจางเฉวียนเอ่ยปายเสียงหนัก “ไม่ผิด! คนผู้นี้รอบรู้มีความสามารถ ความรู้ห้าคันเกวียน มีพรสวรรค์ของจอหงวน! เพียงน่าเสียดาย วาสนาไม่ดี สอบตกในการสอบขุนนางพ่ะย่ะค่ะ!”“หากคนผู้นี้ไม่สามารถเป็นขุนนางในราชสำนักได้ ช่างมีตาหามีแววไม่ น่าเสียดายเกินไปแล้ว!”ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้ว “แต่ตู้เหวินยวนพูดว่าคนผู้นี้โกงสอบขุนนาง ถึงถูกยึดตำแหน่งไป!”จางเฉวียนตอบเร็วโดยไม่ยั้งคิด “ถูกยึดตำแหน่งเป็นเรื่องจริง แต่โกงสอบเป็นเรื่องเท็จ! หากฝ่าบาทไม่เชื่อ สามารถสั่งสามกรมร่วมกันตรวจสอบคดีนี้ได้พ่ะย่ะค่ะ!”ฮ่องเต้หวู่หันมองตู้เหวินยวน “ท่านขุนนาง เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”ตู้เหวินยวนว้าวุ่นแล้ว “โกงสอบขุนนาง เป็นคดีเก่าผ่านมาหลายปีแล้ว ตรวจสอบตอนนี้ยากเกินไป! กระหม่อมคิดว่าไม่จำเป็นพ่ะย่ะค่ะ!”ฮ่องเต้หวู่มองตู้เหวินยวนสายตาลุ่มลึกแวบหนึ่งอัครมหาเสนาบดีแห่งต้าเซี่ยท่านนี้ สุขุมรอบคอบ รักเกลียดไม่แสดงผ่านทางสีหน้าเพราะคดีโกงสอบเล็กๆ นี้ ถึงขั้นว้าวุ่นหนัก ต้องมีลับลมคมในเป็นแน่!ทว่า ฮ่องเต้หวู่ไม่คิดสืบต่อไปราษฎร์ไม่ร้องทุกข์ ขุนนางไ