องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น의 모든 챕터: 챕터 1161 - 챕터 1170

องค์หญิงใหญ่ดีใจเป็นอย่างยิ่ง “สมกับเป็นเสด็จแม่! ช่างทรงพระปรีชาสามารถ คิดแผนการได้รอบคอบถึงเพียงนี้!”ฮองเฮาหลู่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “แต่เรื่องนี้รู้กันแค่เจ้ากับข้าเท่านั้น! หากมีคนที่สามรู้เข้า แผนการใหญ่ก็จะพังได้!”ในราชสำนักตอนนี้ มีขั้วอำนาจซับซ้อนมากมายหากหลี่หลงหลินล่วงรู้เรื่องนี้เข้าก่อน ก็จะทำให้ทุกอย่างสูญเปล่าองค์หญิงใหญ่พยักหน้า “เสด็จแม่ทรงวางพระทัย หลังจากข้าจัดการหลี่หลงหลินแล้ว จะหาทางช่วยเสด็จแม่ออกจากตำหนักเย็นให้ได้เพคะ!”ในดวงตาของฮองเฮาหลู่ฉายแววอำมหิต “ฮองเฮาหลิน วันเวลาแห่งความสุขของเจ้าใกล้จะหมดลงแล้ว! จงเสวยสุขกับเครื่องทำความอุ่นในตำหนักฉางเล่อของเจ้าให้เต็มที่เถิด อีกไม่นานเจ้าก็จะได้มาลิ้มรสความหนาวเหน็บของตำหนักเย็นแห่งนี้!”ทุกครั้งที่ฮองเฮาหลู่นึกถึงตำหนักฉางเล่อที่อบอุ่นตลอดทั้งปี ก็ยิ่งรู้สึกเดือดดาล!ในขณะที่นางเองกลับต้องทนอยู่ในตำหนักเย็นที่หนาวเหน็บราวกับน้ำแข็งฮองเฮาหลู่มององค์หญิงใหญ่ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ไปเถิด ก่อนที่ทุกอย่างจะสำเร็จ อย่ามาพบข้าอีก ฮ่องเต้หวู่ส่งคนมาสอดแนมที่นี่อย่างลับๆ ทั้งในและนอกวังล้วนมีหูต

ณ เขาประจิมควันกำยานหอมลอยกรุ่น อบอวลไปทั่วบริเวณแกร๊ก!หมากในมือของหลี่หลงหลินค่อยๆ วางลงบนกระดานเสียงหมากกระทบกับกระดานดังกังวานครู่หนึ่ง หนิงเซิงซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามหลี่หลงหลินเอ่ยขึ้นช้าๆ “องค์รัชทายาท ข้าแพ้แล้วพ่ะย่ะค่ะ”หนิงเซิงนับนิ้วดู ช่วงหลังมานี้ เขาไม่เคยได้เปรียบในกระดานหมากเลยสักครั้งไม่ต้องพูดถึงการเอาชนะหลี่หลงหลินฝีมือการเดินหมากขององค์รัชทายาทพัฒนาขึ้นมากหนิงเซิงประสานมือคารวะหลี่หลงหลินหลี่หลงหลินยิ้มบางเขาชอบเล่นหมากรุกกับหนิงเซิงไม่ใช่เพราะว่ามักจะชนะเขาบ่อยๆแต่เป็นเพราะเวลาที่ได้ประลองหมากรุกกับหนิงเซิง จิตใจของเขาจะสงบลงช่วงนี้ราชสำนักมีเรื่องวุ่นวายมากมาย เขาจึงหันมาประลองหมากรุกกับหนิงเซิงบ่อยขึ้นหนิงเซิงบิดขี้เกียจ แล้วกล่าวว่า “รัชทายาท ใกล้วันอภิเษกสมรสของท่านแล้ว เหตุใดท่านถึงยังทรงสงบนิ่งได้? ไม่ทรงร้อนพระทัยเลยหรือ”หลี่หลงหลินยิ้มบาง ราวกับไม่ใส่ใจ “จะร้อนใจไปทำไม? หรือกลัวว่าภรรยาจะหนีตามชายอื่นไป?”“ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ข้าหวงแหนที่สุดในตอนนี้ คือช่วงเวลาปัจจุบัน”หนิงเซิงมองออกว่า หลี่หลงหลินชอบประลองหมากรุกกับตน“ตอนน

ตำหนักเฟิ่งซีลมเหนือพัดโชยมา ม่านหิมะขาวโพลนโปรยปรายพระราชวังอันกว้างใหญ่ไพศาลถูกห่มคลุมด้วยหิมะขาวโพลน งดงามดั่งสวมอาภรณ์สีเงินบริสุทธิ์ดุจภาพวาดภูมิทัศน์ที่ถูกวาดตามอารมณ์ซูเฟิ่งหลิงในชุดเกราะเงินและเสื้อคลุมสีแดง เดินเข้าสู่พระราชวัง ความสง่างามและองอาจของนางโดดเด่นสะดุดตา“น้องสาว ในที่สุดเจ้าก็มา!”องค์หญิงใหญ่พร้อมด้วยนางกำนัลและขันทีจำนวนหนึ่ง รออยู่ที่หน้าประตูตำหนัก เมื่อเห็นซูเฟิ่งหลิง ก็รีบออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มที่หาดูได้ยากองค์หญิงใหญ่สวมชุดกระโปรงยาวสีขาวบริสุทธิ์ คลุมทับด้วยเสื้อคลุมขนจิ้งจอกสีเงิน บนเสื้อยังมีเกล็ดหิมะที่เพิ่งโปรยปรายลงมาเกาะอยู่องค์หญิงใหญ่จับมือซูเฟิ่งหลิงเอาไว้แน่น พลางกล่าวอย่างสนิทสนม “มือเล็กๆ นุ่มนิ่มคู่นี้ คงไม่ถูกความหนาวเย็นเล่นงานกระมัง?”“อากาศหนาวเย็นเช่นนี้ หากน้องสาวต้องมาหนาวสั่น เกรงว่าองค์รัชทายาทจะทรงตำหนิข้าเอาได้!”ซูเฟิ่งหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อยนางเป็นคนมาจากกองทัพ จับอาวุธมาตลอดสองมือนี้จะเรียกว่านุ่มนิ่มได้อย่างไร?องค์หญิงใหญ่พูดจาประจบประแจงอย่างเห็นได้ชัดซูเฟิ่งหลิงชักมือออก แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “อ

ในตำหนักเฟิ่งซีทั้งสามคนชนแก้วร่ำสุรากันอย่างสนุกสนานเมื่อดื่มสุราเลิศรสไปได้สามห้าจอก ฤทธิ์สุราก็เริ่มแล่นขึ้นมาสู่หัวใจซูเฟิ่งหลิงยังคงระแวดระวังหลี่หลงหลินเคยกำชับนางไว้ว่า ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องระวังตัวไว้บ้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการดื่มสุรามิฉะนั้นอาจจะนำพาความเดือดร้อนมาสู่ตนองค์หญิงใหญ่ใบหน้าแดงก่ำ ยกจอกสุราขึ้นสูง พลางกล่าวว่า “องค์ชายสาม ข้าขอคารวะท่านหนึ่งจอก! ครานี้ท่านสร้างคุณูปการอันยิ่งใหญ่แก่ต้าเซี่ย นับเป็นความภาคภูมิใจของต้าเซี่ย!”องค์ชายสามแย้มยิ้มเล็กน้อย กล่าวว่า “ข้าเพียงแต่ทำในสิ่งที่ควรทำ หาได้มีอะไรน่ากล่าวถึง?”“ยิ่งไปกว่านั้น ชีวิตในกองทัพ การปกป้องบ้านเมืองและพิทักษ์รักษาประเทศชาติ คือภารกิจที่เสด็จพ่อมอบหมายให้ข้า”ซูเฟิ่งหลิงพยักหน้า “องค์ชายสามสมกับเป็นคนมาจากกองทัพ มีความตระหนักรู้เช่นนี้ เข้าใจในหลักการอันยิ่งใหญ่”องค์หญิงใหญ่ถือโอกาสนี้ถามว่า “องค์ชายสาม ข้ามีข้อสงสัยประการหนึ่ง ไม่ทราบว่าสมควรถามหรือไม่”หลี่เฟิงอวิ๋นเริ่มเมามาย ไม่ถือสา จึงกล่าวอย่างใจกว้าง “องค์หญิงใหญ่ตรัสมาเถิด พวกเราล้วนเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ไม่มีอะไรที่ไม่

องค์หญิงใหญ่ดีใจมากที่องค์ชายสามติดกับขอเพียงหลี่เฟิงอวิ๋นและซูเฟิ่งหลิงลงมือต่อสู้กัน ตนเองก็สามารถเข้าแทรกแซงไกล่เกลี่ยได้ซูเฟิ่งหลิงขมวดคิ้ว แม้จะเริ่มเมามาย แต่นางก็ยังไม่เสียสติสัมปชัญญะฟังออกว่าองค์หญิงใหญ่กำลังยุยงอยู่เบื้องหลังตอนนี้ใกล้วันอภิเษกสมรสหากลงมือทำร้ายองค์ชายสามอีก เรื่องราวแพร่งพรายออกไป จะต้องมีคนฉวยโอกาสก่อเรื่องเกรงว่าจะทำให้เรื่องใหญ่ต้องเสียซูเฟิ่งหลิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “องค์ชายสาม เกรงว่าจะไม่เหมาะ วันนี้เราต่างก็ดื่มสุรากันไปบ้าง หากลงมือกันจริงๆ เกรงว่าจะคุมกำลังไม่ได้”“ยิ่งไปกว่านั้น ข้าไม่ถนัดวิชากระบี่ ไม่อาจชี้แนะองค์ชายสามได้”องค์หญิงใหญ่แย้มยิ้มนางไม่เพียงแต่รู้จักองค์ชายสาม แต่ยังรู้จักผู้ชายดี!ต่อให้ผู้ชายคนนั้นจะใจกว้างเพียงใดก็คงไม่อยากพ่ายแพ้ต่อสตรียิ่งไปกว่านั้น อีกฝ่ายคือซีเหลียงอ๋อง หลี่เฟิงอวิ๋น!ผู้กุมอำนาจทางทหาร ได้รับมอบหมายภารกิจสำคัญ!ปกป้องบ้านเมือง อุทิศชีวิตให้กับการรบ!เรื่องนี้มักจะถูกแม่ทัพฝ่ายศัตรูนำมาเย้ยหยันในสนามรบแม้แต่เหล่าทหารใต้บังคับบัญชาก็ยังแอบนำมาล้อเลียนหากไม่จัดการเรื่องนี้ให้เรี