องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น의 모든 챕터: 챕터 1171 - 챕터 1180

เขาเพียงปรารถนาที่จะสังหารมารในจิตใจ ต่อให้ต้องพ่ายแพ้ต่อซูเฟิ่งหลิงอีกครั้ง เขาก็ยอมรับโดยไม่มีข้อโต้แย้ง องค์หญิงใหญ่ลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ พลางเอ่ยว่า “เชิญ” จากนั้น องค์หญิงใหญ่ก็นำทั้งสองคนไปยังตำหนักข้างๆ นับตั้งแต่ฮองเฮาหลู่ถูกกักบริเวณในตำหนักเย็น ตำหนักใหญ่ๆ อันโอ่อ่าส่วนมากล้วนถูกทิ้งร้าง มีเพียงขันทีและนางกำนัลที่แวะเวียนมาทำความสะอาดเป็นครั้งคราว ภายในตำหนักข้างๆ ว่างเปล่าไร้ซึ่งสิ่งของ มีเพียงกระถางธูปสองสามใบวางอยู่ องค์หญิงใหญ่แย้มยิ้มเล็กน้อย พลางเอ่ยว่า “ทั้งสองท่านสามารถประลองยุทธ์ที่นี่ได้อย่างเต็มที่ จะไม่มีผู้ใดล่วงรู้” ซูเฟิ่งหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย นางสังเกตเห็นว่าตำหนักข้างแห่งนี้มีบางอย่างผิดแผกไป แม้ว่าฮองเฮาหลู่จะถูกกักบริเวณในตำหนักเย็นแล้ว แต่สิ่งของในตำหนักเฟิ่งซี ยังมิได้ถูกเคลื่อนย้าย โดยพื้นฐานแล้วยังคงจัดวางตามเดิม ทว่าในตำหนักข้างแห่งนี้ การจัดวางสิ่งของเห็นได้ชัดว่าเพิ่งถูกเคลื่อนย้าย “หรือว่า องค์หญิงใหญ่วางแผนไว้นานแล้วว่าให้พวกเราประลองยุทธ์ที่นี่?” ซูเฟิ่งหลิงครุ่นคิดในใจ หากหลี่หลงหลินอยู่ที่นี่ ย่อมสามารถมองทะลุแ

หลี่เฟิงอวิ๋นพร่ำบอกตัวเองในใจ “ไม่ได้ ไม่ได้เป็นอันขาด จะเอาความปรารถนาส่วนตัว มาทำให้ต้าเซี่ยต้องตกสู่ห้วงเหวแห่งหายนะที่ไม่มีวันฟื้นคืนไม่ได้!” “เพื่อซีเหลียง เพื่อปวงประชา!” หลี่เฟิงอวิ๋นรำลึกถึงความหาญกล้าที่จะเข่นฆ่าศัตรูที่ชายแดนตะวันตก “ความทะเยอทะยาน หิวก็กินเนื้อศัตรู กระหายก็ดื่มเลือดพวกซงหนู!” “นอกซีเหลียงยังมีศัตรูภายนอกอีกมากมายที่ยังไม่ได้กำจัด แผ่นดินต้าเซี่ยยังไม่เป็นปึกแผ่น ข้าจะมาคิดเรื่องเหลวไหลพวกนี้ได้อย่างไร!” ซูเฟิ่งหลิงจ้องมองหลี่เฟิงอวิ๋นเขม็ง มือขวากระชับทวนเล่มยาวไว้แน่น หากหลี่เฟิงอวิ๋นกล้าก้าวเข้ามาอีกแม้เพียงนิด ซูเฟิ่งหลิงก็ไม่ลังเลที่จะแทงทวนทะลุอกเขา! ซูเฟิ่งหลิงตวาด “หลี่เฟิงอวิ๋น ข้าไม่คิดว่าท่านจะเป็นคนเช่นนี้!” “บังอาจสมรู้ร่วมคิดกับองค์หญิงใหญ่ วางกับดักข้า!” หลี่เฟิงอวิ๋นฝืนพยุงร่าง พลางเอ่ย “พระชายาองค์รัชทายาท นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด โปรดฟังข้าอธิบายด้วย” เอ่ยพลาง หลี่เฟิงอวิ๋นก็ก้าวเดินไปข้างหน้า “อย่าขยับ!” “หากท่านบังอาจก้าวเข้ามาอีกแม้เพียงครึ่งก้าว ข้าจะเอาชีวิตท่าน!” ยอมเป็นหยกแตก ไม่ยอมเป็นกระเบื้องดี! อีกไ

แต่หลอกสายตาของหลี่หลงหลินไม่ได้ ตระกูลซูเข้าวังใช้เพียงเส้นทางเดียว หากซูเฟิ่งหลิงกลับไปจริงๆ ทั้งสองจะต้องพบกันระหว่างทาง! หลี่หลงหลินเอ่ยเสียงเย็น “เหลือเวลาอีกครึ่งก้านธูป” องค์หญิงใหญ่ก้าวเดินอย่างสง่างาม เดินมาตรงหน้าหลี่หลงหลิน จับมือเขาไว้แน่น “องค์รัชทายาท ทำไมข้าพูดอะไรท่านก็ไม่เชื่อ!” “หากไม่เชื่อ ท่านก็เข้ามาดูเองก็ได้” “พระชายาองค์รัชทายาทเป็นคนตัวใหญ่ขนาดนั้น ข้าเป็นเพียงสตรีอ่อนแอ จะไปจับตัวนางไว้ได้อย่างไร?” หลี่หลงหลินก้าวเท้าเข้าไปในตำหนักหลัก ภายในตำหนักอันโอ่อ่าแต่ว่างเปล่าไร้ผู้คน ใต้ต้นงิ้วในสวนด้านหลัง มีโต๊ะสุราตั้งอยู่ เก้าอี้สามตัววางกระจัดกระจายอยู่รอบๆ ด้านบนนั้นถูกปกคลุมไปด้วยหิมะที่ตกลงมาทับถมกันจนหนา ดูออกว่า คนจากไปนานแล้วตามที่องค์หญิงใหญ่กล่าว องค์หญิงใหญ่แสร้งทำเป็นโกรธ “องค์รัชทายาท ท่านคงมาผิดที่แล้ว ต่อให้พระชายาองค์รัชทายาทไม่ได้กลับเรือน ท่านก็ไม่ควรมาลงที่ข้า ข้าหวังดีเชิญนางมาทานอาหาร ตอนนี้กลับทำให้ข้าไม่เหลือความเป็นคนเลย” ยิ่งองค์หญิงใหญ่ทำเช่นนี้ หลี่หลงหลินก็ยิ่งมั่นใจว่า นางต้องมีแผนการร้ายแน่! ยิ่งไปกว่านั้

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าต้องการตัวเป็นๆ!” แต่สายตาของหลี่หลงหลินกวาดมองไปทั่ว นอกจากรอยเลือดสีแดงฉานที่กระจายอยู่ทั่วพื้น ตำหนักข้างก็ไม่มีร่องรอยการต่อสู้ รวมถึงเสื้อผ้าของซูเฟิ่งหลิงก็ยังเรียบร้อยดี ทำให้หลี่หลงหลินถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ซูเฟิ่งหลิงก็หมดสติไปเพราะฤทธิ์ยา หลี่หลงหลินรีบเข้าไปประคองร่างซูเฟิ่งหลิงไว้ในอ้อมแขน ใช้นิ้วแตะที่ลำคอเพื่อวัดชีพจร “ชีพจรปกติ อารมณ์คงที่ แสดงว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง” หลี่หลงหลินมองไปยังองค์หญิงใหญ่ที่อยู่นอกตำหนัก แค่นหัวเราะ “โชคดีนะ เจ้ายังมีชีวิตรอด!” “วันนี้หากเฟิ่งหลิงเป็นอะไรไป เจ้าตายแน่!” องค์หญิงใหญ่ถูกทหารซีซานควบคุมตัวไว้ ใบหน้าไม่มีความหยิ่งผยองอีกต่อไป “ฝ่าบาทเสด็จ!” เสียงดังกังวานก้องไปทั่วตำหนักเฟิ่งซี ตั้งแต่หลี่หลงหลินนำทหารมาล้อมตำหนักเฟิ่งซี ก็มีขันทีในวังไปรายงานเว่ยซวิน เว่ยซวินไม่กล้าละเลย รีบเข้าเฝ้า กราบทูลต่อฝ่าบาท เว่ยซวินรู้จักนิสัยของหลี่หลงหลินดี หากไม่ใช่เรื่องที่ยากเกินรับมือ เขาจะไม่ทำอะไรให้สุดโต่ง บัดนี้ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว แสดงว่าเรื่องราวยุ่งยากมาก ฮ่องเต้หวู่ต้องเข้ามา

เพียงแค่วันนี้สามารถรอดพ้นไปได้ วันหน้าจะต้องหาทางโยนความผิดให้กับองค์ชายสามให้ได้ ในเมื่อเขาอาการของเขาอยู่ในขั้นวิกฤต ไม่มีโอกาสโต้แย้ง องค์หญิงใหญ่เพียงใช้เล่ห์เหลี่ยมเล็กน้อย ก็สามารถทำให้เขาไม่มีวันตื่นขึ้นมาได้แล้ว คนตายมีประโยชน์กว่าคนเป็น ถึงตอนนั้น องค์หญิงใหญ่ก็จะสามารถโยนแผนการร้ายทั้งหมดไปที่องค์ชายสามได้ ตนเองก็จะสามารถถอยออกมาได้อย่างปลอดภัย ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้ว แล้วถามว่า “หลงหลิน เจ้าหมายความว่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับผู้อื่น?” องค์หญิงใหญ่ราวกับถูกฟ้าผ่า ผู้อื่นที่ฮ่องเต้หวู่เอ่ยถึงก็คือตนเอง! พระองค์ทรงสงสัยในตัวนาง องค์หญิงใหญ่รู้สึกเย็นเยียบไปถึงสันหลัง ขุนนางทั้งหลาย อำนาจสูงสุดอยู่ที่จักรพรรดิ จักรพรรดิสั่งให้ขุนนางตาย ขุนนางก็ต้องตาย ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ตนเองก็ยังไม่อาจหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบได้ หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย พลางเอ่ย “เสด็จพ่อ ลูกหมายความว่า เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำ!” “ดังนั้นตอนนี้ยังไม่อาจสรุปได้ ต้องสืบสวนให้ละเอียด!” “ผู้ที่อยู่เบื้องหลัง จิตใจชั่วร้ายยิ่งนัก! ถึงกับคิดแผนการร้ายกาจเช่นนี้” “องค์ชายสามปราบปรามชนเ