NANG MAKITA NI Albert na naniwala sa kanya agad ang bobitang kasintahan niyang si Briel ay hindi mapigilang gumaan at maging masaya ang mood ng lalake. Kung naging uto-uto noon si Bethany, mas doble ang pagiging uto-uto ng fiance niya ngayon. Mapurol ang utak nito na kahit anong sabihin niya ay agad na sinusunod at pinapaniwalaan. Sumandal si Albert sa headboard ng kama habang hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Briel. Nasisiyahan siya sa pag-aalala at pag-aalaga ng nobya, pinapakain siya nito at panaka-nakang inaabutan ng tubig at ibinibigay ang lahat ng mga pangangailangan niya. Sobrang alagang-alaga siya ng kasintahan na animo siya ang mundo nito. Ganunpaman, hindi niya pa rin magawang iwaglit sa isipan ang mukha ng dating kasintahang si Bethany. Ayaw nitong lisanin ang malaking bahagi ng isipan niya kahit pa pilitin niyang palitan na iyon ni Briel.“Babe, matulog ka na kaya muna para naman mabilis kang gumaling?” mungkahi at hiling ni Briel na naupo pa sa gilid ng kamang hinihig

ILANG MINUTONG NAPAKURAP ng kanyang mga mata ang secretary ni Gavin sa hindi na maipaliwanag ang pagkatarantang reaction ng kanyang amo. Iba at malakas ang kutob niya sa hindi mapalagay nitong hitsura. Bagamat marami siyang gustong sabihin at itanong ay hindi na siya nangahas pa na magsabi ng kahit na ano dahil baka barahin lang siya nito. Mukhang kakaiba pa naman ang mode nito ngayon na kung sinong hahara-hara ay hindi nito ‘yun sa-santuhin. Nakipagtitigan din sa kanya si Gavin na napansin ang makahulugang kakaibang paninitig ng secretary at syempre ito ang natalo.“Ano pang hinihintay mo?” may diin na utos ng abogado sa kanya na may paggalaw pa ng kanyang mga kamay nang hindi inaalis ang matalim niyang mga mata, hindi sinasadyang dito niya nabubunton ang init ng ulo. “Gumalaw ka na at anong oras na! Alalahanin mong kailangang makauwi ka na rin agad.”“Ah, o-opo Attorney Dankworth. Aalis na po ako!” nagkukumahog na tugon ng secretary na natataranta na kung alin ang unang gagawin niya

HINDI NAGBIGAY NG kahit anong komento si Bethany kahit pa tumayo na si Albert, ibinaba nito ang hawak na baso ng kanyang alak upang salubungin ang pagdating ng dalaga. Nahawi na ang galit na nakarehistro sa kanyang mukha sa haba ng kaniyang paghihintay kanina dahil ang buong akala niya ay niloko lang siya ni Bethany at pinaasa upang mabilis na makaalis sa lugar. Kung hindi ito darating ngayon kahit lagpas na sa oras ay paniguradong magwawala na ang lalaki. Ngunit ano pa bang aalalahanin niya? Wala na. Nasa harapan na niya ang babaeng hinihintay na dumating.“Na-traffic ka ba papunta dito?” malambing na tanong niyang pilit na pina-sweet ang itsura kagaya ng dati, noong may relasyon pa silang dalawa ng dalaga. “Pasensya na kung napagtaasan kita ng boses kanina. Ikaw naman kasi, Bethany, na-late ka…”Lumambing pa ang boses ng lalaki na ikinakilabot ni Bethany. Kung noon ay kilig na kilig siya sa mga paganito ni Albert, ngayon ay hindi na. Naninindig na ang balahibo niya sa tuwing magigin

NAMAMANHID ANG BUONG katawan na patuloy na inihakbang ni Bethany ang mga paa palabas ng bakuran ng villa ni Albert. Gusto na niyang makaalis sa tanaw ng paningin ng lalaki. Hindi niya alintana ang buhos ng lumalakas pang ulan na parang dinadamayan siya ng mga sandaling iyon. Nakadagdag pa iyon upang makaramdam ng pag-iisa at kalungkutan ang dalaga. Kung kanina ay ambon-ambon lang iyon, ngayon naman ay totoo na at mas lumaki pa ang mga butil na bumabagsak. Kumikinang ang bawat patak nito sa kalsadang unti-unting nababasa sa tulong ng mga street lights na nagkalat sa tahimik na mahabang na kalye na walang katao-tao. Maingay na humahalik ang suot na high heels ng dalaga sa malamig na kalsada sa patuloy na paglayo niya sa villa. Kuyom ang mga kamao upang huwag sumambulat ang emosyon niyang kanina niya pa tinitimping mag-umalpas sa kanya. Ilang minuto na siyang naglalakad upang humanap ng masasakyan pauwi ng bahay. Nang ilang segundong tumigil ay naramdaman na ng kanyang mga paa ang masa