All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 391 - Chapter 400

เฟิ่งชูอิ่งที่ดูโหดร้ายป่าเถื่อนอย่างยิ่งในสายตาของพรายน้ำตัวนั้น กลับเป็นดั่งเทพธิดาผู้สูงส่งในสายตาของเจิ้งเนี่ยนซินเฟิ่งชูอิ่งจัดการพรายน้ำชั่วช้าตัวนั้นอย่างรวดเร็ว คว้าตัวของเจิ้งเนี่ยนซินหมายจะพาว่ายขึ้นฝั่ง แต่กลับพบว่าขาของนางถูกพืชน้ำพันรัดอยู่นางไม่สามารถหลุดออกจากพันธนาการได้ จึงตัดสินใจใช้เท้าถีบร่างของเจิ้งเนี่ยนซินเพื่อส่งขึ้นไปเหนือน้ำก่อนนางจะหยิบมีดสั้นออกมาตัดพืชน้ำเหล่านั้นทิ้ง แล้วว่ายตามขึ้นไปด้านบนในระหว่างที่นางว่ายขึ้นไปด้านบน ร่างของเจิ้งเนี่ยนซินก็จมดิ่งลงสู่เบื้องล่างอีกครั้ง นางจึงคว้าตัวเจิ้งเนี่ยนซินเอาไว้แล้วลากขึ้นไปเหนือน้ำตอนที่ขึ้นมาถึงขอบฝั่ง เฟิ่งชูอิ่งก็แทบไม่เหลือเรี่ยวแรงแล้ว โชคดีที่องครักษ์สองคนนั้นหลังจากช่วยเจิ้งเนี่ยนซินไปแล้ว ก็ว่ายมาช่วยนางต่ออีกคนหลังขึ้นมาบนบกได้ เฟิ่งชูอิ่งก็นอนแผ่หลากับพื้นโดยไม่อยากขยับตัวเลยแม้แต่นิดเดียว เมื่อครู่นี้นางต่อสู้ในน้ำอย่างดุเดือด ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีจนไม่หลงเหลือ เหนื่อยจนแทบตายทว่าตอนนี้นางยังพังไม่ได้ เพราะว่าฉินจื๋อเจี้ยนพุ่งตัวเข้ามาหาเจิ้งเนี่ยนซินแล้วเอ่ยว่า “เนี่ยนซิน เจ้าตื่นขึ

ฉินจื๋อเจี้ยนกับเจิ้งเนี่ยนซินหันมามองเฟิ่งชูอิ่งอย่างพร้อมเพียงกัน เอ่ยถามว่า “วิธีอะไรหรือ?”เฟิ่งชูอิ่งตอบ “เรื่องนี้ง่ายมาก เจ้าแค่บอกว่าไม่ทันระวังก็เลยลื่นตกน้ำ และฉินจื๋อเจี้ยนเป็นคนช่วยเจ้าขึ้นมา“แต่ดูเหมือนบิดาของเจ้าจะหน้าด้านไร้ยางอายมากเกินไป แล้วยังใจไม้ไส้ระกำทำตัวไม่ดีกับเจ้าอีก ดังนั้นหากพูดเรื่องนี้ต่อหน้าพวกเขาอย่างเดียว เกรงว่าเขาอาจจะไม่ยอมตกลงง่ายๆ“ดังนั้นพวกเจ้าต้องอาละวาดให้เรื่องมันใหญ่โต เจ้าถึงจะสมหวังดั่งต้องการได้ แต่ตอนนี้ประเด็นสำคัญคือทำอย่างไรถึงจะเป็นเรื่องถึงชั้นศาลได้”นางเป็นคนฉลาด หลังได้ยินสิ่งที่เจิ้งเนี่ยนซินเล่าเพียงไม่กี่ประโยค ก็ทราบแล้วว่าชีวิตในแต่ละวันของนางในจวนสกุลเจิ้งมิค่อยดีนักพวกคนจวนสกุลเจิ้ง คิดจะจับทั้งสองคนแยกกันเพราะฉินจื๋อเจี้ยนดื้อดึงจะเป็นจ๋างสื่อของจวนอ๋องฉู่ให้ได้ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าพวกเขาไม่ใช่คนที่รักษาคำสัญญาอะไรขนาดนั้นเฟิ่งชูอิ่งสามารถเข้าใจนิสัยของมนุษย์ที่เข้าหาผลประโยชน์ หลีกเลี่ยงอันตรายได้ แต่การยกเลิกงานหมั้นหมายแล้วส่งตัวเจิ้งเนี่ยนซินไปแต่งงานที่แคว้นหนานเยว่แทน ทำให้นางรู้สึกแย่เอามากๆ เลยการแต่งงานเ

นางกล่าวถึงตรงนี้ก็ปล่อยโฮออกมา “ข้าเชื่อฟังคำสั่งสอนของท่านพ่อมาโดยตลอด ไม่กล้าขัดคำสั่งสัดครั้ง เพียงแต่ท่านแม่เล็กคิดว่าการที่ข้าแต่งงานไปแคว้นหนานเยว่มันยังไม่มากพอ ยังบีบท่านแม่ข้าจนตายเพื่อชิงตำแหน่งของนางอีก“ท่านแม่ของข้าลำบากมาทั้งชีวิต ข้าเป็นที่พึ่งเพียงหนึ่งเดียวที่นางมีอยู่ หากข้าต้องแต่งงานออกไปไกลถึงแคว้นอื่น เกรงว่าชาตินี้คงไม่มีโอกาสได้กลับมาที่จวนอีกแล้ว“ท่านพ่อรักใคร่โปรดปรานแม่เล็ก ท่านแม่ของข้ายังสุขภาพมิสู้ดีอีก ท่านกลัวว่าข้าจะกังวลจนแต่งงานออกไปด้วยความทุกข์ใจ จึงได้ปลิดชีพตนเองตายภายในห้อง“ข้าโศกเศร้าอย่างหนักจนเผลอลื่นตกลงไปในทะเลสาบ โชคดีที่นายท่านฉินผ่านมาและช่วยชีวิตข้าไว้พอดี”นางคุกเข่าอยู่หน้าประตูจวน คนเฝ้าประตูคิดจะลากตัวนางเข้าไปข้างใน แต่กลับถูกฉินจื๋อเจี้ยนที่ร่างกายเปียกโชกเหมือนกันขวางเอาไว้คนเฝ้าประตูพบว่าเหตุการณ์ผิดปกติ จึงเรียกทหารยามประจำนวนมาช่วยกันพาเจิ้งเนี่ยนซินเข้าไปด้านใน แต่ก็ถูกองครักษ์จวนอ๋องฉู่ที่ปลอมกายขัดขวางพวกเขาทำตามที่เฟิ่งชูอิ่งสั่ง ช่วยกันขัดขวางทหารยามเหล่านั้นพร้อมตะโกนว่า “นางเป็นเจ้านาย พวกเจ้าเป็นบ่าวรับใช้!

ความจริงแล้วนายท่านสกุลเจิ้งก็พูดลำบาก เพราะเรื่องนี้หากหลุดออกไปแล้วนอกจากจะอับอายขายหน้าแล้ว ยังชวนอกสั่นขวัญแขวนมากด้วยอีกอย่างคนที่ต้องอับอายยังเป็นตัวเขาเองอีกต่างหาก จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมเขาถึงได้หลุดปากพูดความในใจออกไป!ตอนที่เขาออกไปข้างนอก อย่างแรกสุดที่คิดจะทำคือต่อว่าเจิ้งเนี่ยนซิน ทว่าด้านนอกมีคนมุงดูอยู่เยอะเกินไป เขาจึงไม่กล้าทำอย่างเปิดเผยนักเพียงเอ่ยปากบอกให้นางกลับเข้าไปในจวนด้วยใบหน้ามืดครึ้ม ทว่านางไม่ยินยอม หญิงสาวหน้าตาแฉล้มแช่มช้อยที่อยู่ข้างๆ จึงช่วยเกลี้ยกล่อมสองสามประโยคจากนั้นเขาก็ไม่อาจควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ ระเบิดโทสะทั้งหมดออกไป ด่ากราดเจิ้งเนี่ยนซินจนแบบสาดเสียเทเสียหากเขาทำเพียงต่อว่าเจิ้งเนี่ยนซินอย่างเดียวก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่หญิงสาวที่อยู่ด้วยนางนั้นกลับถามเป็นเชิงชี้นำ แล้วเขาก็ดันพูดความในใจทั้งหมดออกไปแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวรวมถึงเรื่องที่เขาลุ่มหลงอนุภรรยาจนละเลยภรรยาเอก หมางเมินไม่ดูดำดูดีบุตรีภรรยาเอก เชื่อฟังคำยุแยงจากอนุเจียงจนทำลายการหมั้นหมายของนางกับฉินจื๋อเจี้ยน ส่งตัวนางไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ที่แคว้นหนานเยว่ รว

เฟิ่งชูอิ่ง “……”นางไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเรื่องนี้มันน่าภูมิอกภูมิใจตรงไหนกันเฮ้อ เจ้าบุรุษไม่รู้จักโต!สินเดิมของฮูหยินเจิ้งมีอยู่ไม่น้อยเลย โชคดีที่วันนี้ฉินจื๋อเจี้ยนจัดเตรียมองครักษ์ให้ติดตามเฟิ่งชูอิ่งไปอาละวาดที่จวนสกุลหลิน จึงมีกำลังคนมากเพียงพอ แล้วแต่ละคนยังมีแรงเยอะมากเสียด้วยภายใต้ความช่วยเหลือขององครักษ์ทั้งหลาย ฉินจื๋อเจี้ยนจึงสั่งให้คนขนย้ายสินเดิมของเจิ้งเนี่ยนซินไปไว้ที่จวนของเขาก่อนหลังจากเขาย้ายออกมาจากจวนสกุลฉิน จิ่งโม่เยี่ยก็ซื้อจวนแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากจวนอ๋องฉู่ให้เขาใช้เป็นที่ลงหลักปักฐานทว่าก่อนหน้านี้เขายังไม่ได้แต่งงาน ก็เลยไม่ค่อยได้แวะไปที่จวนแห่งนั้น ส่วนใหญ่จะพักอยู่ในจวนอ๋องฉู่ตอนนี้เขากำลังจะแต่งงานแล้ว ย่อมต้องจัดงานแต่งขึ้นที่บ้านของตัวเองโชคดีที่แม้เขาจะไม่ค่อยแวะไปพักที่นั่นบ่อยนัก แต่ก็สั่งให้ข้ารับใช้สองคนให้ช่วยดูแลทำความสะอาดแทน ยามนี้จวนแห่งนั้นจึงพาจะใช้จัดงานได้อยู่ขณะที่ฉินจื๋อเจี้ยนพาองครักษ์ไปจัดการเรื่องจวนที่พักเพื่อเตรียมจัดงานมงคลสมรส เจิ้งเนี่ยนซินก็คารวะเฟิ่งชูอิ่งแบบเต็มพิธี “เรื่องในวันนี้ต้องขอบพระคุณแม่นางเฟิ่งอย่า