All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 371 - Chapter 380

อีกอย่างสติสัมปชัญญะของนางก็ร้องเตือนว่า ตอนนี้นางล่วงเกินพระสนมสวี่กับอารามเทียนอี้จนถอยกลับไม่ได้แล้ว พวกเขาจะพยายามฆ่านางทุกทางแน่นอนหากไม่มีจิ่งโม่เยี่ยปกป้อง ลำพังนางคนเดียวคงเอาตัวรอดจากเงื้อมมือพวกเขาไม่ได้ที่สำคัญที่สุดคือ พระสนมสวี่ทำแบบนี้เห็นชัดเลยว่าคิดจะแยกพวกเขาสองคน จากนั้นก็ค่อยฆ่าทีละคนหากนางแยกกับจิ่งโม่เยี่ย คาดว่าน่าจะตายเร็วกว่าเดิมนางรู้สึกเสียดายอย่างมาก โอกาสที่จะได้แยกทางกับจิ่งโม่เยี่ยมิได้ผ่านมาง่ายๆ แต่นางกลับไม่อาจตอบตกลงได้นางตอบด้วยสีหน้าจริงจัง “ต้องยินดีอยู่แล้วเพคะ ข้ายังคลายคำสาปให้ท่านอ๋องไม่สำเร็จ ดังนั้นไม่มีทางแยกจากกับท่านอ๋องแน่นอน“ข้ายังอยากร่วมมือกับท่านอ๋อง ช่วยกันฆ่าเทียนซือกับพระสนมสวี่ให้ตาย พวกเราสองคนเป็นคู่หูที่ดีที่สุดเลย!”จิ่งโม่เยี่ยเข้าใจความหมายโดยนัยที่นางจะสื่อ นางไม่ยินดีจะแต่งงานกับเขา แต่จำเป็นจะต้องอยู่ร่วมกับเขา ต้องเผชิญหน้ากับทุกสิ่งทุกอย่างด้วยกันเขาแค่นเสียงฮึเบาๆ “เจ้าก็ยังรู้ความอยู่บ้าง”เฟิ่งชูอิ่งยักคิ้วแล้วส่งยิ้มให้เขา “ไม่ใช่รู้ความเพคะ ข้ายินดีจะร่วมต่อสู้ร่วมถอยกับท่านอ๋องจริงๆ!”จิ่งโม่เยี่ยรู้ว่านางไม

ทว่าคืนนั้นเขาไม่ได้กลับมา นางตื่นเช้ามาก็ส่งเสียงจิ๊ในคำคอเบาๆ ไอ้บุรุษสุนัขนั่นขี้โมโหชะมัดเลยหลังจากนางชำระล้างร่างกายและรับประทานอาหารเช้าแล้ว ก็นั่งรถม้าเพื่อเดินทางเข้าวัง ซึ่งจิ่งโม่เยี่ยนั่งรอนางอยู่บนรถม้าก่อนแล้วเขาหันไปพูดอะไรบางอย่างกับหลางซาน พอได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆ จึงเอียงศีรษะมามองนางแสงแดดยามเช้าที่ค่อนข้างเบาบางตกกระทบบนตัวเขา ทำให้เขาดูเย็นชาขึ้นมาหลายส่วน ทำให้เขาดูดุดันมากกว่ายามปกติมากนักหลังจากนางขึ้นไปบนรถม้าแล้ว เขาก็เอนตัวพิงรถม้าคล้ายกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ สีหน้าเย็นชาไม่คิดจะแลมองนางแม้แต่น้อย นางจึงตัดสินใจเอนพิงรถม้าแล้วหลับตางีบสักพักจิ่งโม่เยี่ยกลับเอ่ยว่า “วันนี้เจ้าจะต้องระวังตัวมากหน่อย หากไม่ผิดจากที่คาดล่ะก็ พระสนมสวี่ไม่ปล่อยให้เจ้าออกจากวังแบบมีลมหายใจแน่”เฟิ่งชูอิ่งอ้าปากหาว “เพคะ ข้าจะพยายามเต็มที่ ทำให้พระสนมสวี่ออกจากวังแบบไม่มีชีวิตให้ได้”จิ่งโม่เยี่ยแค่นเสียงหัวเราะเบาๆ นางจึงหันไปมองเขา เขาพลันเลิกคิ้วกล่าวว่า “ดูมุ่งมั่นดี!”“หากวันนี้เจ้าทำให้พระสนมสวี่ตายได้ หลังจากนี้ไปข้าจะเคารพเทิดทูนเจ้า เจ้าพูดอะไรข้าจะทำตามทุกอย่าง”เ

จิ่งโม่เยี่ยร่วมแสดงกับนางด้วย “เจ้าบอกว่าไม่ได้ลอบสังหารข้า เจ้าเป็นเจ้าหน้าที่ในสำนักโหรหลวง ทำไมถึงขึ้นไปอยู่บนเพดานของห้องทรงพระอักษรได้ล่ะ?“ข้าจำได้ว่าตำแหน่งที่เจ้าร่วงลงมาเมื่อครู่นี้เหมือนจะไม่มีชั้นหนังสือนะ นอกจากคานของเพดานก็ไม่มีอย่างอื่นแล้ว”สือซง “......”ตอนแรกเขาคิดจะอ้างว่าวันนี้ฮ่องเต้เจาหยวนเรียกตัวเขามาตรวจสอบตำราปฏิทิน แต่กลับถูกคำพูดของจิ่งโม่เยี่ยอุดปากจนพูดอะไรไม่ออกจิ่งโม่เยี่ยเอ่ยเสียงเย็นชา “เจ้ายังกล้าปฏิเสธอีก หากไม่ใช่เพราะชูอิ่งตอบสนองไว ข้าคงจะตายเพราะอาวุธลับของเจ้าไปแล้ว”เฟิ่งชูอิ่งเหลือบมองเข็มเงินที่ปักอยู่บนแขนของจิ่งโม่เยี่ย ตนเองไม่คิดว่าเข็มเล่มแค่นี้จะฆ่าเขาได้หรอกทว่านั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ เพราะเรื่องสำคัญคือเข็มเงินเล่มนี้ปักอยู่บนแขนของเขาเพราะตอนที่เขาเข้าวังมาจะต้องถูกค้นตัว วัตถุอันตรายทุกชนิดไม่อาจพกเข้ามาในวังได้ ดังนั้นเข็มเล่มนี้จะต้องเป็นฝีมือของคนอื่นยิงใส่เขาณ เวลานี้ แม้สือซงจะกระจ่างแจ้งว่าตนเองถูกคนใส่ร้าย แต่ก็ไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไรดีเขาหันไปหาฮ่องเต้เจาหยวนแล้วโอดครวญ “ฝ่าบาท กระหม่อมไม่ทราบว่าเข็มเงินบนตัวของท่า

“ข้าก็เลยนึกขึ้นได้ว่าตอนนั้นสำนักโหรหลวงคำนวณดวงชะตาของพวกเขาอย่างเดียว ไม่ได้คำนวณของข้าด้วย”นางกล่าวถึงตรงนี้ก็ก้มหน้าลง “ฝ่าบาท พวกเขายังไม่ทันได้แต่งงานกัน ข้าก็เป็นถึงเพียงนี้แล้ว“หากพวกเขาแต่งงานกันขึ้นมา เกรงว่าข้าคงจะถูกดวงนางขัดแย้งจนชีวิตหาไม่ ฝ่าบาทได้โปรดช่วยชีวิตข้าด้วย!”ยามที่นางร่ำไห้ออกมาดูอ่อนแอน่าทะนุถนอมเป็นอย่างมาก ใครเห็นก็ต้องรู้สึกสงสารฮ่องเต้เจาหยวนเผลอตัวคิดจะคว้านางเข้ามากอดปลอบ ทว่านึกขึ้นได้ว่าตรงนี้มีสายตามากมายจับต้อง ฐานะทั้งสองคนไม่เหมาะสมอย่างยิ่งเขาพยายามข่มความหุนหันพลันแล่นในใจ เอ่ยกับจิ่งโม่เยี่ยด้วยสีหน้าสดใส “เยี่ยเอ๋อร์ ตอนแรกที่พระราชทานสมรสให้เจ้า แม้ข้าจะให้สำนักโหรหลวงคำนวณดวงชะตาแล้ว“แต่ตอนนั้นไม่รู้จริงๆ ว่าแปดอักษรของเฟิ่งชูอิ่งจะขัดแย้งกับดวงชะตาของมารดาเจ้า ดูจากสถานการณ์ยามนี้แล้ว ข้าเองก็ลำบากใจไม่น้อย!”ความหมายของเขาชัดเจนมาก เขาลำบากใจที่ต้องตัดสิน ดังนั้นจิ่งโม่เยี่ยควรจะเป็นคนถอนหมั้นกับเฟิ่งชูอิ่งเองจิ่งโม่เยี่ยลอบแสยะยิ้มในใจ ทว่ากล่าวด้วยสีหน้าเฉยเมยว่า “ข้าคิดว่าพระสนมสวี่น่าจะถูกหลอกแล้วล่ะ”ฮ่องเต้เจาหยวนถาม

ฮ่องเต้เจาหยวนตงัดสายตามองนางอย่างเย็นชา นางจึงขยับไปหลบหลังจิ่งโม่เยี่ยด้วยท่าทางหวาดกลัวเสียเต็มประดาจิ่งโม่เยี่ยเอ่ยว่า “เสด็จอา ชูอิ่งนางขวัญอ่อน ท่านอย่าทำให้นางตกใจเลยพ่ะย่ะค่ะ”แม้ฮ่องเต้เจาหยวนจะไม่รู้ว่าเหตุใดเรื่องราวมันถึงกลับตาลปัตรเช่นนี้ได้ แต่ก็พอจะคาดเดาได้ว่าต้องเป็นฝีมือของเฟิ่งชูอิ่งแน่นอนฮ่องเต้เจาหยวนประทานเฟิ่งชูอิ่งให้แต่งงานกับจิ่งโม่เยี่ย เดิมทีเพราะต้องการจะทำให้จิ่งโม่เยี่ยอับอาย ผลลัพธ์กลับกลายเป็นว่าเขามอบผู้ช่วยสุดแกร่งให้อีกฝ่ายแทนเป็นความรู้สึกที่แย่จนเกินบรรยายเลย!คนเราพอตกอยู่ในอันตราย ก็มักจะร้องขอความช่วยเหลือจากคนที่ใกล้ชิดมากที่สุดพระสนมสวี่เจ็บแสบทรมานจากการถูกเผา จึงวิ่งเข้าไปหาฮ่องเต้เจาหยวนฮ่องเต้เจาหยวนขยับหลบนางอย่างไว พระสนมสวี่จึงรู้สึกสิ้นหวังอย่างฉับพลันนางไม่ทันระวังจึงเสียหลักล้มลง กระแทกโดนตู้เก็บตำราที่อยู่ข้างๆ เพลิงบนร่างของนางรุนแรงมาก เพียงพริบตาเดียวก็ไหม้ตูเก็บตำราทั้งหมดตู้เก็บหนังสือที่อยู่ใกล้กับห้องทรงพระอักษรของฮ่องเต้เจาหยวนล้วนเก็บรักษาเอกสารสำคัญไว้ หากมันถูกเผาไปแบบนี้จะต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่!ฮ่องเต้