All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 341 - Chapter 350

เมื่อครู่เจ้าอาวาสยังวางท่าเป็นภิกษุผู้สูงส่ง บรรยากาศน่าเลื่อมใส พอเห็นว่าอีกฝ่ายจะลงมือทำร้ายกัน เขาก็ขี้ขลาดขึ้นมาทันตา ไม่พูดพร่ำทำเพลงและวิ่งไปหลบหลังเฟิ่งชูอิ่งพอเขาหลบแบบนี้ นักพรตชราหนวดเคราขาวจึงฟาดแส้ลงมาโดนเฟิ่งชูอิ่งแทน โดยไม่สนใจเลยว่านางจะเป็นแค่สตรีนางหนึ่ง แล้วก็ไม่สนด้วยว่านางจะเกี่ยวข้องหรือไม่อีกทั้งยังลงมือโหดเหี้ยมถึงขั้นกะฆ่าให้ตาย!ฟาดใส่นางตรงๆ แบบนี้ ถึงไม่ตายก็คงพิการเฟิ่งชูอิ่งหรี่ตาลงเล็กน้อย เหอะ ที่แท้นักพรตของอารามเทียนอี้ก็ไม่มีดีเลยสักตัว!นางเตรียมพร้อมอยู่แล้วจึงหมุนตัวหลบอย่างว่องไว ชักมีดสั้นออกมาแล้วแทงใส่อกของนักพรตชราหนวดเคราขาว ก่อนจะหยิบยันต์ออกมาฟาดใส่ร่างเขาสุดแรงนางรูปร่างบอบบางอ่อนแอ น่ารักน่าถนอมอย่างยิ่ง นักพรตชราหนวดเคราขาวจึงไม่คิดจะระวังนางแม้แต่น้อยเพราะว่านักพรตชราหนวดเคราขาวประมาทคู่ต่อสู้ นางถึงลงมือได้โดยไม่ต้องเปลืองแรงสักนิดอีกทั้งการเคลื่อนไหวของนางว่องไวมาก คนรอบข้างยังไม่ทันเห็นชัดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น นักพรตชราหนวดเคราขาวก็กลายเป็นทะเลเพลิงไปแล้วจากนั้นนางก็กระชากมีดสั้นออกมาจากอกของนักพรตชราหนวดเคราขาว ยกสองขึ้นมาบัง

ประกอบกับมีเจ้าอาวาสยืนข้างๆ นาง เขาจึงคิดว่าคนที่นักพรตเฒ่าชี้คือเจ้าอาวาสเขาถามเจ้าอาวาส “มิน่าล่ะท่านนักบวชถึงกล้ามาขอประลองฝีมือกับอารามเทียนอี้ ที่แท้ก็เพราะในมือมีสมบัติล้ำค่าอย่างหลิงเสวี่ยอยู่”เจ้าอาวาสได้เคยได้ยินชื่อของหลิงเสวี่ยมาก่อน มันคืออาวุธที่ร้ายกาจอย่างยิ่งมีดเล่มนั้นพลังทำลายไม่สูงมาก แต่หากคนที่ใช้มีดเล่มนั้นใช้วิชาควบคู่ไปด้วย วิชาของเขาจะมีพลานุภาพมากกว่าเดิมเกือบเท่าตัวได้ยินมาว่ามีดเล่มนั้นเป็นของเจ้าสำนักลี้ลับที่จากโลกนี้ไปแล้ว ตอนนี้ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนตอนนั้นคนที่นักพรตเฒ่าชี้แล้วบอกว่าหลิงเสวี่ยคือเฟิ่งชูอิ่ง แปดส่วนมีดเล่มนั้นต้องอยู่ในมือเฟิ่งชูอิ่งเขาสับสนไปหมด ทว่าสีหน้ากลับเศร้าหมองอย่างมากเขาเอ่ยเสียงเรียบว่า “อาตมาไม่รู้จักหลิงเสวี่ยอะไรนั่นหรอก แล้วก็ไม่มีตัวช่วยอะไรด้วย วันนี้เพียงมาขอถกความรู้ด้วยเท่านั้น!”หวูเหวยจื่อได้ยินแบบนั้นก็แสยะยิ้ม ชี้ไปที่ศพซึ่งไหม้เกรียม “แล้วศพของนักพรตอารามเทียนอี้ของเขาจะอธิบายว่าอย่างไร?”เจ้าอาวาสท่องอมิตาพุทธ เอ่ยเสียงอ่อนโยน “เรื่องนี้ เหตุใดท่านหัวหน้าอารามเทียนอี้ไม่ลองถามตัวเองดูล่ะ“เพลิงกรรมจะลุกไหม้

ตอนแรกพวกนักพรตไม่ได้สนใจเฟิ่งชูอิ่งสักเท่าไหร่ แต่พอได้ยินสิ่งที่นางพูดพวกเขาก็หันไปมองนางพร้อมกันนางคนเดียวกล้าท้าประลองกับพวกเขาทั้งหมดเลยหรือ?อวดดีเกินไปแล้ว!นักพรตคนนั้นคิดว่าตัวเองได้ยินผิดไป เอ่ยถามว่า “เจ้าแน่ใจนะ?”เฟิ่งชูอิ่งพยักหน้า “ฟ้าใกล้มืดแล้ว หากต้องประลองกันสามครั้งเพื่อตัดสินผลแพ้ชนะมันจะเปลืองเวลาเกินไป มิสู้ตัดสินให้จบในครั้งเดียวไปเลย“หากชนะเจ้าแค่คนเดียว ก็คงจะวัดฝีมือของข้าไม่ได้ แล้วพวกเจ้าทุกคนก็คงไม่ยอมรับผลแต่โดยดี ดังนั้นพวกเจ้าเข้ามาพร้อมกันหมดนั่นแหละ!”นางรูปร่างหน้าตาดูว่านอนสอนง่าย เหมือนเด็กสาวอ่อนหวานไร้พิษภัย แต่กลับพูดจาอวดดีอย่างมากนักพรตคนนั้นแสยะยิ้ม “เจ้าอย่าร้องไห้ทีหลังละกัน!”เฟิ่งชูอิ่งพยักหน้า “วางใจเถอะ ข้าจะทำให้พวกเจ้าร้องแทน”นักพรตพวกนั้น “......”พวกเขาไม่เห็นเฟิ่งชูอิ่งอยู่ในสายตาจริงๆ เพราะว่านางดูเป็นเด็กสาวหัวอ่อน และยังอายุน้อยเกินไปด้วยแม้เมื่อครู่นี้นางจะเป็นคนใช้เพลิงกรรมเผาพวกนักพรตเหล่านั้นจนตาย แต่พวกเขามองว่านั่นจะต้องเป็นฝีมือของเจ้าอาวาส มิใช่ฝีมือนางหรอกเขาเอ่ยเสียงเย็นชา “ไม่ต้องให้พวกศิษย์พี่พวกนั้

ปู๋เยี่ยโหวบังเอิญมาพบนางที่กำลังเตรียมตัวจะไปหาเรื่องอารามเทียนอี้พอดี เขาก็เลยติดตามมาชมเรื่องสนุกพร้อมกับรอคอยโอกาสลงมือสมแล้วที่ถูกจิ่งสือเยี่ยนตราหน้าว่าเป็นบุคคลอันตรายในนิยาย เขาเป็นคนที่สร้างอันตรายได้ทุกหนแห่งจริงๆ!สิ้นเสียงของเขา นักเลงและอันธพาลเหล่านั้นก็ลงมือทุบตีทำร้ายคนทันทีพวกเขาส่วนมากไม่มีวรยุทธ์ แต่กลับมีประสบการณ์ต่อสู้อย่างโชกโชน อีกทั้งตอนทะเลาะวิวาทไม่สนใจกฎกติกา ไม่ว่าจะชั่วช้าไร้คุณธรรมแค่ไหนก็ทำหมดจิ้มลูกตา เตะอัดเป้า เขวี้ยงหินใส่ ขอแค่กระทืบนักพรตของอารามเทียนอี้จนเจ็บตัวได้ พวกเขาพร้อมจะใช้หมดทุกวิธีเฟิ่งชูอิ่ง “!!!!!!”ปู๋เยี่ยโหวขยับเข้ามาใกล้นาง “อารามเทียนอี้มีค่ายกลพิทักษ์ขุนเขาอยู่ เจ้าทำลายค่ายกลแห่งนั้นทิ้งสิ พวกเราจะกวาดล้างอารามเทียนอี้ให้ราบคาบด้วยกัน”เฟิ่งชูอิ่ง “......”นางเหล่ตามองเขาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตามความจริงว่า “ค่ายกลพิทักษ์ขุนเขาสร้างจาการรวบรวมพลังของนักพรตทั้งหมดเข้าไว้ด้วยกัน“ท่านโหวคิดว่าข้าเพียงคนเดียวสามารถทำลายได้หรือ?”ปู๋เยี่ยโหวกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “ก็ลองดูหน่อยสิ ทำลายได้ย่อมดีที่สุด ทำลายไม่ได้ก็ยังได้กลั่นแก

เพราะว่าคลังเก็บสมบัติแห่งนี้อัดแน่นไปด้วยเพชรนิลจินดาและเงินทองของพวกนั้นวางกองรวมกันและส่องแสงระยับระยับจนนางตาแทบบอดเฟิ่งชูอิ่งคิดว่าตอนนี้นางไม่ควรจะลังเลเลยแม้แต่น้อย มิฉะนั้นจะเป็นการไม่ให้เกียรติสมบัติเหล่านี้ได้นางเปิดกำไลมิติออกแล้วกวาดสมบัติทั้งหลายเข้าไปเก็บข้างในอย่างบ้าคลั่งนางหันกำไลไปทางกล่องที่สูงครึ่งตัวคน เพียงพริบตาเดียว สมบัติภายในกล่องก็ถูกนางดึงเข้าไปเก็บในมิตินางหันกำไลไปทางกำแพงสีทองอร่าม ทองคำก็ถูกสูบเข้าไปเก็บในกำลังทั้งหมด....ใช้เวลาเพียงจิบชาถ้วยเดียว นางก็กวาดสมบัติล้ำค่าทั้งหมดในคลังสมบัติของอารามจนหมดเกลี้ยง!เฟิ่งชูอิ่งคิดว่าตัวเองไม่ใช่คนเห็นแก่เงิน แต่ใครบ้างที่ไม่ชอบเงิน!หลังจากนางปล้นสมบัติจนหมดคลังก็เตรียมจะหนีออกจากที่นี่ แต่กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆนางลองขยับปลายนิ้วคำนวณดู แล้วลองมองการจัดวางภายในห้องอีกครั้ง ก่อนจะพบว่าภายในห้องมีช่องลับซ่อนอยู่ด้วยนางใช้มือเคาะกำแพงเบาๆ หลังยืนยันตำแหน่งได้แล้วก็ลองใช้มือคลำไปรอบๆ จนกระทั่งพบกลไกที่ซ่อนอยู่เมื่อนางขยับกลไกดังกล่าว ประตูบานหนึ่งก็เผยออกอย่างช้าๆ ก่อนนางจะเปิดประตูเข้าไป