All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 321 - Chapter 330

ในสถานที่จัดงานมีขุนนางวัยหนุ่มแน่นอยู่หลายคน ตอนที่พวกเขาได้ยินคำพูดดังกล่าวก็ตะโกนพร้อมกัน “แคว้นเราจะชนะ ท่านอ๋องฉู่จะชนะ!”พอใช้แคว้นมาบังหน้า บุญคุณความแค้นก็ต้องเก็บเอาไว้ทีหลัง เพราะนี่เป็นการรักชาติ ทุกคนย่อมต้องช่วยกันโห่ร้องตะโกนฮ่องเต้เจาหยวนคิดว่าเฟิ่งชูอิ่งขัดขวางแผนการของเขามาก แต่เขาทำได้เพียงฉีกยิ้มแล้วกล่าวว่า “ว่าที่พระชายาของเยี่ยเอ๋อร์น่าสนใจไม่น้อยเลย”เฟิ่งชูอิ่งได้ยินแบบนั้นก็รีบตอบกลับทันที “ขอบพระทัยฝ่าบาทที่เอ่ยชม หม่อมฉันเพียงแค่ทนเห็นแคว้นที่เป็นรัฐบรรณาการของแคว้นเราแท้ๆ แต่กลับวางท่าหยิ่งยโสไม่ได้เพคะ!”นางกล่าวด้วยท่าทางฮึกเหิม ฮ่องเต้เจาหยวนจึงยิ้มเล็กน้อยแต่ไม่ได้กล่าวอะไรนางก็ไม่ต้องการให้เขากล่าวต่อเหมือนกัน เพราะอย่างไรวันนี้นางก็ก่อเรื่องลงไปแล้ว ไม่ว่าจิ่งโม่เยี่ยจะแพ้หรือชนะ ก็เป็นการต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีของแคว้นทั้งนั้นนางแค่ต้องการฐานเสียงหากจิ่งโม่เยี่ยชนะจะดีที่สุด แต่หากเขาแพ้หรือตายขึ้นมา นางที่อยู่ในฐานะว่าที่พระชายาของเขา ก็จะไม่ถูกฮ่องเต้เจาหยวนรังแกเอาง่ายๆ ทางด้านจิ่งโม่เยี่ยได้ก้าวขึ้นไปบนเวทีประลองแล้ว ผู้คนทั้งหมดจึงขยับเข้าไปล้อ

แต่เขาตระหนักดีว่าในช่วงเวลานี้ บนเวทีประลองแห่งนี้ หากจะมีใครสักคนที่เขาสามารถเชื่อใจได้ คนผู้นั้นคือนางเขาไม่เสียเวลาใคร่ครวญด้วยซ้ำ โยนยันต์ที่นางยัดใส่มือเขาทิ้งไปทันทีเสี้ยวพริบตาที่เขาโยนยันต์แผ่นนั้นทิ้งไป นกยักษ์ตัวหนึ่งก็เปลี่ยนเส้นทางบินตรงไปทางเขาทันทีเฟิ่งชูอิ่งเห็นแบบนั้นก็มั่นใจว่าตัวเองเดิมพันได้ถูกต้องแล้วขั้นต่อไปคือการแสดงปาฏิหาริย์ให้คนทั้งหมดได้ประจักษ์!ตอนที่นกยักษ์ตัวนั้นบินเข้ามาใกล้ เฟิ่งชูอิ่งก็หยิบกระจกทองแดงที่อยู่ในกระเป๋าออกมา ยกขึ้นส่องดวงตาของนกยักษ์ตัวนั้นพร้อมกันนั้นนางก็ตะโกนว่า “ท่านอ๋อง!”ชั่วพริบตาเดียว นกยักษ์ตัวนั้นก็แผดเสียงคำรามลั่น สิ่งที่มันจับมาได้ก็ถูกปล่อยจนร่วงลงมาจากท้องฟ้า หล่นลงมาทางศีรษะของจิ่งโม่เยี่ยโดยตรงในช่วงเวลาเดียวกันนั้น ชือหลุนก็ยกค้อนขึ้นสูงเตรียมจะฟาดใส่เขาเช่นกันจิ่งโม่เยี่ยเคยร่วมมือกันนางมาหลายครั้งแล้ว จึงทราบว่านางจัดการเรื่องต่างๆ ด้วยวิธีที่ผิดแปลกจากสามัญสำนึก พวกเขาจึงสามารถเชื่อมโยงความคิดถึงกันได้ตอนที่ได้ยินเสียงหวีดแหลมของนกยักษ์ เขาก็เข้าใจจุดประสงค์ของนางทันทีดวงตาของเขาหรี่แคบลง พยายามปรับลมหายใจขอ

แต่กลับได้ยินเขาเอ่ยอีกว่า “เรื่องในวันนี้ ข้าก็เพียงทำตามหน้าที่ในฐานะอ๋องฉู่เท่านั้น“ข้าอยากจะประกาศให้คนแคว้นหนานเยว่ทราบ ว่าตอนนี้ข้ามีว่าที่พระชายาแล้ว อีกไม่นานก็จะแต่งงานกัน หลังจากแต่งงานแล้วก็จะมีลูก“ตอนข้าอายุสิบสี่ปีสามารถอัดพวกเจ้าจนอุจาระปัสสาวะราดได้ ข้าในตอนนี้ก็สามารถอัดพวกเจ้าจนอุจาระปัสสาวะราดได้เหมือนกัน ในภายภาคหน้าลูกของข้าก็สามารถอัดพวกเจ้าจนอุจาระปัสสาวะราดได้เช่นกัน”การกล่าววาจาเช่นนี้เป็นการแสดงออกในฐานะตัวแทนแคว้น ขุนนางทั้งหลายจึงช่วยกันโห่ร้องสนับสนุนไม่ว่าวันนี้จิ่งโม่เยี่ยจะได้ชัยชนะมาด้วยวิธีไหน แต่สุดท้ายเขาก็เป็นฝ่ายชนะอยู่ดี!ฮ่องเต้เจาหยวนสีหน้ามืดครึ้มอย่างมาก เขาคิดไม่ถึงเลยว่าแผนการและกับดักที่เตรียมการมาอย่างดี จะกลายเป็นการตัดชุดเจ้าสาว[footnoteRef:1]ให้จิ่งโม่เยี่ยไปแทน [1: ยกผลงานหรือผลประโยชน์ให้คนอื่น] เขารู้ดีว่าตอนที่เขาช่วงชิงบัลลังก์ในยามนั้น มีขุนนางจำนวนมากในราชสำนึกไม่พอใจแต่เพราะเขากุมอำนาจยิ่งใหญ่ ขุนนางเหล่านั้นจึงไม่กล้าพูดอะไรมากช่วงหลายปีมานี้เขาพยายามทำให้จิ่งโม่เยี่ยกลายเป็นคนไร้ค่า เพื่อบอกกับคนทั่วหล้าว่าจิ่งโม่เยี่ย

แต่หากให้นางย้อนเวลากลับไปอีกครั้ง นางก็ยังเลือกทำเหมือนเดิมอยู่ดีตอนนี้ขอแค่มีชีวิตรอดก็พอ เรื่องหลังจากนี้ไว้ค่อยว่ากันจิ่งโม่เยี่ยมองนางด้วยท่าทางคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “อยู่ข้างกายข้า เจ้าจะปลอดภัยมากที่สุด“ข้าสัญญากับเจ้าได้ว่าหลังจากนี้ไปจะไม่คิดสังหารเจ้าอีก”เฟิ่งชูอิ่งมองเขาด้วยความประหลาดใจ เขาจึงเอ่ยด้วยท่าทางผ่อนคลาย “หากเจ้าหนี เท่ากับตาย”เฟิ่งชูอิ่ง “......”ในที่สุดนางก็เข้าใจแล้วว่าเขาต้องการจะสื่ออะไร พูดอ้อมโลกอยู่ตั้งนาน สุดท้ายก็คือต้องการให้นางยอมอยู่ข้างกายเขาแต่โดยดีนางลองคิดทบทวนถึงสถานการณ์ในปัจจุบัน คิดว่าสิ่งที่เขาพูดมาก็ใช่จะไม่มีเหตุผล นางจึงตอบว่า “ท่านอ๋องกล่าวได้ถูกต้อง ข้าไม่เคยคิดจะไปจากท่านตั้งแต่แรกแล้ว”จิ่งโม่เยี่ยปรายตาเหลือบมองนาง แอบจิกกัดเบาๆ “เด็กเลี้ยงแกะ”เฟิ่งชูอิ่งทำเป็นไม่ได้ยินเรื่องพวกนี้แค่พวกเขารู้แก่ใจดีว่าอะไรเป็นอะไรก็พอ ไม่จำเป็นจะต้องอธิบายให้อีกฝ่ายฟังในมุมมองของจิ่งโม่เยี่ย ไม่ว่าวันนี้นางจะช่วยเหลือเขาด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่สำคัญหรอกสิ่งที่สำคัญคือนางพยายามสุดชีวิตเพื่อช่วยเขา เต็มใจจะรุกรับเผชิญหน้าศัตรูร่วมกับเขาตอนที่ทั

เฟิ่งชูอิ่งครุ่นคิดแล้วตอบว่า “วิธีการที่เหลืออยู่คือข้าต้องเผชิญหน้ากับเทียนซือโดยตรง ซึ่งหากว่ากันตรงๆ แล้ว พวกเรามีโอกาสชนะไม่มากเท่าไหร่“ทว่าสิ่งที่ไอ้นักพรตสารเลวนั่นทำลงไปในวันนี้ ช่วยเตือนสติข้าว่าหากจะรับมือกับคนแบบนั้น สามารถใช้กลอุบายสกปรกเล็กน้อยได้”จิ่งโม่เยี่ยหันมองนาง ริมฝีปากของนางมีรอยยิ้มประดับ ดวงตาคู่สวยเปล่งประกายสดใสทุกครั้งที่นางเผยให้เห็นสีหน้าแววตาเช่นนี้ เขาก็รู้ทันทีว่ากำลังจะมีคนถูกเล่นงานเขาเอ่ยถาม “กลอุบายแบบไหนล่ะ?”เฟิ่งชูอิ่งตอบ “เรื่องนี้ต้องให้ท่านอ๋องช่วยเหลือเล็กน้อย”ถึงนางจะไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับจิ่งโม่เยี่ย ทว่าตั้งแต่ฮ่องเต้เจาหยวนพระราชทานสมรสให้พวกเขา ชะตาชีวิตของพวกเขาก็ผูกกันจนแยกไม่ออกแล้วเทียนซือคิดจะฆ่านาง เท่ากับว่าเป็นศัตรูของนางด้วยจิ่งโม่เยี่ยพูดถูกอยู่หนึ่งอย่าง วันนี้นางเผยคมเขี้ยวให้พวกเขาเห็น ล่วงเกินฮ่องเต้เจาหยวนก่อนหน้านี้ฮ่องเต้เจาหยวนยังไม่ค่อยสนใจนางเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เกรงว่าเขาจะจัดนางไว้ในรายชื่อบุคคลที่ต้องกำจัดทิ้งเสียแล้วในเมื่อนางถูกใส่รายชื่อในบัญชีสังหารของฮ่องเต้เจาหยวนแล้ว เช่นนั้นนางก็เหลือเส้นทางเพียงสาย