บททั้งหมดของ ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: บทที่ 301 - บทที่ 310

เฟิ่งชูอิ่งยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว จิ่งโม่เยี่ยก็กดปลายจมูกของเขาลงมาคลอเคลียกับปลายจมูกของนางแล้วช่วงเวลานี้ ทั้งสองคนต่างสัมผัสลมหายใจของกันและกันได้นางใช้มือผลักตัวเขาออกไปแล้วถลึงตาใส่เขาเขาจ้องมองนางแน่นิ่ง “หากข้าคิดจริงจังล่ะ?”เฟิ่งชูอิ่งเหมือนได้ยินเสียงวิ้งๆ ดังอยู่ในหัว ในใจนางปราศจากความเขินอาย ไม่มีความยินดี มีเพียงความหวาดกลัวนางรู้ว่าเขากำลังสารภาพความในใจแบบอ้อมๆ อยู่ แต่นางอยากจะมีชีวิตยืนยาวกว่านี้จริงๆ ไม่อยากถูกวายร้ายสุดยิ่งใหญ่แล้วยังบ้าคลั่งแบบเขาหลงรักหรอกพวกเขาอยู่ร่วมกันมาเพียงไม่นาน แต่นางก็พอจะเข้าใจนิสัยของอีกฝ่ายหากนางปฏิเสธเขาตรงๆ ด้วยนิสัยของอีกฝ่ายมีโอกาสสูงมากที่จะฆ่านางตายตรงนี้แต่หากไม่ปฏิเสธ คาดว่าเขาก็อาจจะจับนางปลดเปลื้องอาภรณ์ในรถม้าคันนี้แน่....เผชิญหน้ากับคนประเภทนี้ เป็นการทดสอบทั้งสติปัญญาและการควบคุมอารมณ์ไปพร้อมกันเฟิ่งชูอิ่งสูดหายใจลึกๆ กล่าวว่า “การมีลูก ต้องเกิดจากการยินยอมพร้อมใจทั้งสองฝ่าย ถึงจะสำเร็จลุล่วงได้“ข้ารู้สึกเคารพนับถือท่านอ๋องอย่างมาก ไม่มีทางคิดเกินเลยกับท่านอ๋องแน่นอนเพคะ”คำพูดของนางฟังดูคลุมเครือ แต่ความหมายกลับ

ก่อนหน้านี้จิ่งโม่เยี่ยทำอะไรไม่สนใจใคร เห็นใครขัดหูขัดตาก็ลงมือหมด จนแทบไม่มีจุดอ่อนอะไรแล้วก่อนหน้านี้จิ่งโม่เยี่ยก็ไม่สนใจสักนิดว่าพระชายาของตนเองจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ปล่อยให้ฮ่องเต้เจาหยวนทำทุกอย่างได้ตามใจชอบทว่าตอนนี้จิ่งโม่เยี่ยให้ความสำคัญกับเฟิ่งชูอิ่ง แปลว่าเขามีใจให้เฟิ่งชูอิ่งแล้วเมื่อก่อนเทียนซือเคยตรวจดวงชะตาของจิ่งโม่เยี่ย ชีวิตนี้เขาจะหวั่นไหวกับคนแค่คนเดียวเท่านั้น อีกทั้งชะตาชีวิตของคนผู้นั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่ง เป็นประเภทที่ลึกลับแบบสุดๆ จนไม่อาจพบเจอได้ง่ายๆก่อนหน้านี้เขาไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมชะตาชีวิตของคนผู้นั้นถึงได้แปลกนัก แต่หลังจากเขาได้พบกับเฟิ่งชูอิ่งก็เข้าใจทันที เพราะเดิมทีนางไม่ใช่คนของโลกใบนี้หลังจากจิ่งโม่เยี่ยเผลอใจไปแล้ว ก็จะเหมือนกับอดีตฮ่องเต้ในยามนั้น ที่จะรักปักใจกับคนเพียงผู้เดียวซึ่งสำหรับเทียนซือแล้ว เขามองว่ามันเป็นจุดอ่อนอันยิ่งใหญ่หากมีจุดอ่อนดังกล่าว การจะฆ่าจิ่งโม่เยี่ยก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายในตอนนั้นเอง พระสนมสวี่ก็เดินเข้ามาด้วยสภาพดวงตาแดงก่ำ นางเห็นเทียนซือกำลังยิ้มจึงเอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “เจ้ายิ้มอะไรนักหนา?”เทียนซือเห็นนางเป็

ฉินจื๋อเจี้ยนแทบจะตาถลนออกมา คิดว่าตัวเองหูฝาดไป เอ่ยถามว่า “เมื่อกี้เจ้าว่าอย่างไรนะ?”คนเฝ้าประตูร้อนใจ “เมื่อครู่นี้ตระกูลฉินส่งข่าวมาว่าตระกูลเจิ้งขอยุติการหมั้นหมาย นายท่านใหญ่สั่งให้ท่านคืนของแทนใจให้กับตระกูลเจิ้งขอรับ”ฉินจื๋อเจี้ยนสีหน้ามืดครึ้มอย่างมากคู่หมั้นของเขาเป็นบุตรีภรรยาเอกของตระกูลเจิ้ง นายท่านผู้เฒ่าของตระกูลเจิ้งแม้จะมีตำแหน่งขุนนางไม่สูง เป็นแค่อาลักษณ์ขั้นสี่ของฝ่ายตรวจการอีกทั้งตระกูลเจิ้งกับตระกูลฉินรู้จักกันมานาน เขากับบุตรีภรรยาเอกตระกูลเจิ้งก็หมั้นหมายกันตั้งแต่เด็ก ทั้งสองคนนับว่าเป็นสหายวัยเยาว์ สนิทสนมรู้ใจกันมิน้อยตอนแรกที่เขาได้รับเลือกจากอดีตฮ่องเต้ให้เป็นเพื่อนร่วมเรียนของจิ่งโม่เยี่ย คนในเมืองหลวงต่างลือกันว่าเขาอนาคตรุ่งโรจน์แต่เขาได้เป็นสหายร่วมเรียนกับจิ่งโม่เยี่ยเพียงไม่นาน อดีตฮ่องเต้ก็สวรรคต จิ่งโม่เยี่ยที่ควรจะกลายเป็นจักรพรรดิครองแคว้นก็ถูกฮ่องเต้เจาหยวนเล่นงานจนกลายเป็นตัวตลกในราชวงศ์ แต่หากมองอีกมุมหนึ่ง สถานการณ์ของเขาน่ากระอักกระอ่วนยิ่งกว่าจิ่งโม่เยี่ยอีกคนในตระกูลฉินสั่งให้เขาตีตัวออกห่างจากจิ่งโม่เยี่ย ตัดขาดห้ามไปมาหาสู่กันอีก

ฉินจื๋อเจี้ยนยิ้มเศร้าๆ “ข้ามองนางผิดไปเอง นางกล้าทำเรื่องแบบนี้ลงไป ข้ากับนางก็ไม่อาจอยู่ร่วมกันได้แล้ว”เฟิ่งชูอิ่งฟังแล้วก็ใช้สายตาประหลาดมองเขาทีหนึ่ง เขาจึงถามว่า “เจ้ามองข้าแบบนี้หมายความว่าอย่างไร?”เฟิ่งชูอิ่งตอบกลับ “ไม่มีอะไร ข้าแค่สงสัยนิดหน่อย ในใจของเจ้า ชอบท่านอ๋องฉู่มากกว่า หรือว่าชอบว่าที่ภรรยาผู้นั้นมากกว่า?”ฉินจื๋อเจี้ยน “......”ตอนแรกเขายังไม่เข้าใจความหมายที่นางสื่อ หลังจากตั้งสติได้แล้วจึงถลึงตาใส่นาง “เจ้าคิดบ้าอะไรน่ะ!“ท่านอ๋องเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตข้าไว้ บุญคุณของเขาหากไม่ยอมชดใช้ ข้าคงต่ำช้ายิ่งกว่าเดรัจฉาน!”เฟิ่งชูอิ่งยกนิ้วโป้งให้เขา “บุรุษซื่อสัตย์มั่นคง สุดยอดไปเลย!”ฉินจื๋อเจี้ยน “......”แม้เขาจะถูกนางชม แต่เขากลับรู้สึกว่ามันแปลกพิกลอย่างไรไม่รู้เพียงแต่ตอนนี้สภาพจิตใจของเขากำลังย่ำแย่ ก็เลยไม่คิดจะโต้ตอบอะไรตอนนี้เขารู้สึกหมดหวังท้อแท้อย่างมาก เขาชอบสตรีนางหนึ่งมาตั้งหลายปี แต่นางกลับกลายเป็นคนแบบนั้นไปเสียได้ เขาเสียใจและผิดหวังไม่น้อยพอเขาทุกข์ใจ สุราก็เลยเข้าปากไปเสียเยอะ เดิมทีเขาก็ไม่ใช่คนคอแข็งอะไรอยู่แล้ว พอดื่มแบบไม่ยั้งคิดเช่นนี้ ก

เฟิ่งชูอิ่ง “......”เฟิ่งชูอิ่ง “!!!!!!”สถานการณ์แบบนี้ต้องใช้คำไหนมาบรรยายดีล่ะ?มันเหมือนตอนที่นางแอบนินทาใครสักคน แล้วเจ้าของหัวข้อสนทนาก็จับได้แบบคาหนังคาเขา....ถึงนางจะเป็นคนที่ถูกจับได้ แต่เมื่อครู่นี้นางก็พูดจามีสาระไปไม่น้อยเลยนะนางกระแอมไอแล้วกล่าวด้วยท่าทางจริงจัง “ฉินจ๋างสื่อดื่มสุราจนเมาแล้ว รบกวนท่านอ๋องสั่งคนพาเขากลับไปพักด้วยเพคะ”จิ่งโม่เยี่ยคลี่ยิ้มมุมปาก เมื่อรวมกับสายตาของเขาแล้ว มันก็ดูมีเสน่ห์เย้ายวนอย่างบอกไม่ถูกเขาเดินเข้ามาหาเฟิ่งชูอิ่งอย่างช้าๆ “ข้าเหมือนปลายหอกเงินแต่จริงแล้วเป็นเพียงลำเทียน ดูงดงามแต่ใช้การไม่ได้?”เฟิ่งชูอิ่ง “......”นางคิดว่าเขาอาจจะเป็นภูตผีปีศาจจริงๆ ก็ได้ เพราะชอบมาปรากฏตัวในที่ที่นางคิดไม่ถึงทุกทีเลยอีกอย่างคำพูดที่นางเอ่ยออกมาไปแล้ว ไม่มีทางเก็บกลับมาได้ด้วยในเวลาแบบนี้ ต่อให้นางจะมีความผิดติดตัวจนกระวนกระวายขนาดไหน ก็ต้องทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนางเอ่ยตอบสีหน้าเรียบเฉย “ท่านอ๋องได้ยินผิดแล้ว เมื่อครู่นี้ข้าไม่ได้พูดถึงท่านอ๋อง ข้าว่าฉินจ๋างสื่อต่างหาก“เขาเป็นผู้ชายอกสามศอก แต่กลับดื่มสุราจนเมามายไม่ได้สติ จะไม่ให้เร