บทที่ 321

ในสถานที่จัดงานมีขุนนางวัยหนุ่มแน่นอยู่หลายคน ตอนที่พวกเขาได้ยินคำพูดดังกล่าวก็ตะโกนพร้อมกัน “แคว้นเราจะชนะ ท่านอ๋องฉู่จะชนะ!”

พอใช้แคว้นมาบังหน้า บุญคุณความแค้นก็ต้องเก็บเอาไว้ทีหลัง เพราะนี่เป็นการรักชาติ ทุกคนย่อมต้องช่วยกันโห่ร้องตะโกน

ฮ่องเต้เจาหยวนคิดว่าเฟิ่งชูอิ่งขัดขวางแผนการของเขามาก แต่เขาทำได้เพียงฉีกยิ้มแล้วกล่าวว่า “ว่าที่พระชายาของเยี่ยเอ๋อร์น่าสนใจไม่น้อยเลย”

เฟิ่งชูอิ่งได้ยินแบบนั้นก็รีบตอบกลับทันที “ขอบพระทัยฝ่าบาทที่เอ่ยชม หม่อมฉันเพียงแค่ทนเห็นแคว้นที่เป็นรัฐบรรณาการของแคว้นเราแท้ๆ แต่กลับวางท่าหยิ่งยโสไม่ได้เพคะ!”

นางกล่าวด้วยท่าทางฮึกเหิม ฮ่องเต้เจาหยวนจึงยิ้มเล็กน้อยแต่ไม่ได้กล่าวอะไร

นางก็ไม่ต้องการให้เขากล่าวต่อเหมือนกัน เพราะอย่างไรวันนี้นางก็ก่อเรื่องลงไปแล้ว ไม่ว่าจิ่งโม่เยี่ยจะแพ้หรือชนะ ก็เป็นการต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีของแคว้นทั้งนั้น

นางแค่ต้องการฐานเสียง

หากจิ่งโม่เยี่ยชนะจะดีที่สุด แต่หากเขาแพ้หรือตายขึ้นมา นางที่อยู่ในฐานะว่าที่พระชายาของเขา ก็จะไม่ถูกฮ่องเต้เจาหยวนรังแกเอาง่ายๆ

ทางด้านจิ่งโม่เยี่ยได้ก้าวขึ้นไปบนเวทีประลองแล้ว ผู้คนทั้งหมดจึงขยับเข้าไปล้อ