All Chapters of เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง: Chapter 311 - Chapter 320

หานลี่ฉินรู้สึกหมดคำพูด ทว่าเขาก็ปล่อยวางอย่างรวดเร็ว อย่าว่าแต่หานเซวี่ยอิ๋งไม่เชื่อ แม้แต่เขา หากไม่ได้พบเจอและเห็นด้วยตาตนเอง แต่ได้ยินคนอื่นพูดแทน ก็คงไม่มีทางเชื่ออย่างเด็ดขาดเช่นกันไม่โทษที่หานเซวี่ยอิ๋งไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่เป็นหลินหยางที่เก่งกาจเกินไป!ในขณะที่หานลี่ฉินไม่รู้จะเกลี้ยกล่อมหานเซวี่ยอิ๋งอย่างไรนั่นเอง ประตูของห้องทำงานก็ถูกผลักออกแล้วหลินหยางเดินตรงเข้ามา“คุณหลิน? อะไรพาคุณมาถึงที่นี่ครับ?” หานลี่ฉินคิดไม่ถึงว่าหลินหยางจะเดินส่ายอาดๆ เข้ามาในโรงพยาบาลประจำเมืองอย่างเปิดเผย ต้องรู้ว่าในตอนนี้ จ้าวเจี้ยนชิงก็อยู่ในโรงพยาบาลแห่งนี้ด้วย“ผมมาไม่ได้หรือ?” หลินหยางพูดพลางยิ้มบางๆ“ความหมายของผมคือ ที่นี่อันตรายมากนะครับ จ้าวเจี้ยนชิงก็อยู่ในโรงพยาบาลด้วยเหมือนกันครับ…” หลินหยางโบกมือพูดว่า “คุณไม่เคยได้ยินคำพูดที่ว่า ที่ที่อันตรายที่สุดก็คือที่ที่ปลอดภัยที่สุดหรือ? ไม่ว่ายังไง จ้าวเจี้ยนชิงก็คงคิดไม่ถึงว่า ผมอยู่ใต้จมูกเขานี่เองใช่ไหมล่ะ?” หลินหยางดึงเก้าอี้มานั่ง หานลี่ฉินรีบส่งสายตาให้หานเซวี่ยอิ๋ง “เซวี่ยอิ๋ง ไปชงชามาให้คุณหลินแก้วหนึ่ง” ทันทีที่หล

“อย่านะ! อย่านะ! พ่อคะ ช่วยหนูด้วย หนูกลัว!” ในที่สุดหานเซวี่ยอิ๋งก็ทนไม่ไหวแล้ว ด้านหนึ่งร้องไห้ อีกด้านก็โวยวาย น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก“คุณหลินครับ ได้โปรดออมมือด้วยเถิดครับ ผมมีลูกสาวคนนี้เพียงคนเดียว คุณโปรดเมตตาปล่อยเธอไปเถอะครับ ผมขอโทษแทนเธอด้วยครับ” หานลี่ฉินก็หวาดกลัวจนใบหน้าซีดขาว เขาไม่สงสัยแม้แต่น้อยว่า หลินหยางจะกล้าโยนหานเซวี่ยอิ๋งลงไปจากตรงนี้จริงๆหลินหยางไม่สนใจการขอร้องของหานลี่ฉิน สะบัดมือทีหนึ่ง ก็ผลักหานเซวี่ยอิ๋งลงไปจากระเบียงทันทีหานเซวี่ยอิ๋งตกใจจนกรีดร้องออกมา หานลี่ฉินก็รีบพุ่งเข้าไปทันทีทว่า หานเซวี่ยอิ๋งไม่ได้ตกลงไปจริงๆ หลินหยางจับข้อมือของเธอไว้ แต่นี่ก็ทำให้หานเซวี่ยอิ๋งผวาจนเกือบเป็นลมไป“ช่วยด้วย! ช่วยหนูด้วยค่ะ!” ขาทั้งคู่ของหานเซวี่ยอิ๋งสะบัดไปมาอย่างไร้ทิศทาง ร้องไห้เสียงดังด้วยความตกใจสุดขีด เมื่อครู่ ในเสี้ยววินาทีนั้น เธอตกใจและหวาดกลัวไปหมด จนเหลวสายหนึ่งไหลลงมาตามขาของเธอในยามที่คนเราหวาดกลัวจนถึงขีดสุด ก็จะไม่สามารถกลั้นปัสสาวะได้!หานเซวี่ยอิ๋งถูกทำให้ตกใจกลัวจนฉี่ราดแล้ว!“คุณหลินครับ…โปรดไว้ชีวิตด้วยเถิดครับ

คนหนึ่งคือเจ้าเมืองเหยียนหรูอวี้ อีกคนคือเว่ยจ้ง ผู้นำของสี่ปรมาจารย์แต่ต่อให้เว่ยจ้งมีความสามารถเช่นนั้น ก็ไม่มีความกล้าแบบนั้นแน่จ้าวเจี้ยนชิงพูดด้วยไอสังหารที่ลุกโชนว่า “ตั้งแต่ฉันดูแลกองทหารรักษาการณ์ของเมืองลั่วมา ก็ยังไม่มีหน้าไหนกล้าท้าทายฉันแบบนี้มาก่อน ดี ดีเหลือเกิน ฉันจะต้องให้มันตายอย่างไร้ที่กลบฝังแน่!”หานลี่ฉินรีบมาอย่างเร่งร้อนอีกครั้ง เหงื่อเต็มศีรษะไปหมด ทว่านี่ไม่ใช่เพราะเหนื่อย แต่เป็นเพราะหวาดกลัวต่างหากเขารู้สึกว่าหัวใจของตนใกล้จะรับไม่ไหวแล้ว จ้าวเจิ้งฮ่าวยังผ่าตัดอยู่เลย รองแม่ทัพของจ้าวเจิ้ยนชิงก็มาชีวิตร่อแร่อีก นี่ยังจะให้คนมีชีวิตอยู่อีกไหม?พี่น้องทั้งหลาย ใครจะรู้บ้างว่า!ตนไม่อยากเป็นแล้วไอ้ผอ.โรงพยาบาลนี่ เหนื่อยเหลือเกิน ถล่มแม่งไปเลยเถอะ!หานลี่ฉินไม่เคยรู้สึกกดดันมากเช่นนี้มาก่อนเลย“รีบไปช่วยชีวิตเดี๋ยวนี้ ห้ามให้เขาตายเด็ดขาด!”จ้าวเจี้ยนชิงคว้าคอเสื้อของหานลี่ฉิงขึ้นมา พลังกดดันและไอสังหารสุดเผด็จการทำให้หานลี่ฉินแทบจะฉี่ราดกางเกง“พวกเรา…จะพยายามสุดกำลังแน่นอนครับ”หานลี่ฉินกล่าวเพี๊ยะ!จ้าวเจี้ยนชิงตบหน้าหานลี่ฉินทีหนึ่ง หมอที่อย

“ผอ.หานต้องขอโทษด้วย สร้างปัญหาให้คุณแล้ว ผมทำร้ายคนจนบาดเจ็บ เลยทำให้คุณพลอยเดือดร้อนไปด้วย”หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้มพลางตบไหล่หานลี่ฉินหานลี่ฉินได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น ทว่า หานเซวี่ยอิ๋งที่อาบน้ำและเปลี่ยนเป็นกระโปรงเรียบร้อยแล้วกล่าวแทรกว่า “เรื่องนี้จะโทษคุณได้ยังไง? คุณไม่เกรงกลัวต่ออำนาจ ผดุงความยุติธรรมอย่างกล้าหาญ นี่ถือเป็นคุณธรรมอันดีงาม ตัวต้นเหตุคือนายพลจ้าวของกองทหารรักษาการณ์คนนั้นต่างหาก เขาถืออำนาจบาตรใหญ่รังแกคน เผด็จการไร้มารยาท อีกเดี๋ยวฉันจะไปสัมภาษณ์เหยื่อ แล้วเขียนรายงานฉบับหนึ่งเพื่อเปิดโปงเรื่องนี้ออกไป และร้องเรียนเรื่องที่จ้าวเจี้ยนชิงใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวด้วย! นอกจากนี้ จะรณรงค์ให้ทุกคนเรียนรู้จากคุณหลิงด้วย”คำพูดพวกนี้ของหานเซวี่ยอิ๋ง ทำให้หลินหยางงุนงงไปหมด“เธอกินยาผิดเหรอ?” หลินหยางถามอย่างสงสัย“คุณหลินคะ เมื่อครู่ฉันไปทบทวนตัวเองแล้ว ก่อนหน้านี้เป็นฉันผิดเอง ฉันชื่นชมคนแบบคุณมาก สังคมในตอนนี้ ทุกคนต่างเมินเฉยไม่ให้ความสำคัญกับความยุติธรรมอีก ยุคสมัยนี้ต้องการคนแบบคุณเพิ่มขึ้นจริงๆ ค่ะ …”หานเซวี่ยอิ๋งเผยความชื่นชมนับถือต่อหลินหยางออกมา ชมออ

ทว่า เรื่องนี่ไม่สำคัญแล้ว แค่หยุดไม่ให้ลูกสาวของเขาทำอะไรโง่ๆ ได้ก็พอ“ฟังพ่อของเธอ เรื่องทั้งหมดนี้มอบให้ฉันเป็นคนแบกรับไว้เอง” “ได้ค่ะ ฉันจะเชื่อฟังคุณทุกอย่าง ฉันจะค่อยๆ เก็บรวบรวมกำลัง ขยายขบวนการของเรา ให้โลกนี้มีความยุติธรรมไปทั่วทุกหนทุกแห่ง กลายเป็นสถานที่ที่ดีกว่าเดิมค่ะ” หานเซวี่ยอิ๋งกำหมัดสีชมพูของเธอ กล่าวอย่างมั่นอกมั่นใจหลินหยางพยักหน้าอย่างพอใจ พูดกับหานลี่ฉินว่า “พาผมไปที่ห้องผู้ป่วย ไปเจอแม่ของเด็กสาวตัวน้อยซะหน่อย” หานลี่ฉินส่งสายตาขอบคุณให้หลินหยาง แล้วพาหลินหยางไปที่ห้องผู้ป่วย หานเซวี่ยอิ๋งก็ตามติดก้นของหลินหยางไปอย่างไม่ยอมคลาดแม้แต่ก้าวเดียวเมื่อก่อน ความฝันของเธอคือการเป็นพิธีกรชั้นแนวหน้า เป็นพิธีกรที่ดีที่สุด แต่ตอนนี้ความฝันของเธอเปลี่ยนไปแล้ว ในชีวิตนี้ เธอหวังเพียงได้มีโอกาสติดตามข้างกายทูตแห่งความยุติธรรม ต่อให้ไม่ได้ทำสิ่งใดเลย หรือปล่อยทุกเรื่องให้หลินหยางเป็นคนจัดการ ขอเพียงทุกวันได้มองเขาทำงานและพูดคุย แค่นั้นก็ถือเป็นความสุขอย่างยิ่งแล้วและตอนนี้ เธอก็ได้พบคนเช่นนี้แล้วหานเซวี่ยอิ๋งรู้สึกว่าตนโชคดีมาก ที่ได้พบกับแนวทางและความหมายของชีว