บทที่ 313

“ก็แค่ล้อเล่นเท่านั้น คุณเป็นถึงปรมาจารย์ คงไม่ใจแคบขนาดล้อเล่นด้วยไม่ได้ใช่ไหมคะ?”

หานเซวี่ยอิ๋งไม่มีท่าทีขอโทษ หรือรู้สึกผิดเพราะคำตำหนิของหานลี่ฉินแม้แต่น้อย แต่กลับใช้คำพูดโจมตีหลินหยางด้วย

หลินหยางก็มองออกแล้ว หานเซวี่ยอิ๋งจัดอยู่ในประเภทดอกไม้เรือนกระจก ถูกปกป้องดีเกินไปจนไม่รู้จักความกาลเทศะ

“เธอพูดถูกแล้ว ฉันเป็นคนใจแคบมาก แล้วอีกอย่าง เธอมันระดับไหนกัน มีคุณสมบัติอะไรมาล้อเล่นกับฉัน?”

หลินหยางย่อมไม่ตามใจคุณหนูที่ได้รับการทะนุถนอมแบบหานเซวี่ยอิ๋ง สีหน้าของเขาเย็นชา แตกหักทันที

หานเซวี่ยอิ๋งก็คิดไม่ถึงว่า หลินหยางจะไม่ไว้หน้าสาวงามแบบเธอ ทันใดนั้นก็รู้สึกอับอายขึ้นมา

แน่นอนว่าหานเซวี่ยอิ๋งย่อมไม่มีทางยอมแพ้แบบนี้ จึงพูดด้วยความอับอายระคนโมโหว่า “คุณช่างไร้มารยาทเหลือเกิน”

“เธอจงใจเอาน้ำเดือดมาสาดใส่ฉัน แล้วเธอมาบอกว่าฉันไร้มารยาท?” หลินหยางพูดอย่างเย็นชา

“ฉันแค่อยากรู้ว่าคุณเป็นปรมาจารย์จริงไหม ขอแค่คุณเป็นปรมาจารย์จริง ก็ทำร้ายคุณไม่ได้ซะหน่อย”

หานเซวี่ยอิ๋งพูดอย่างมั่นใจในเหตุผลของตนมาก

“แล้วถ้าฉันไม่ใช่ปรมาจารย์ล่ะ ก็สมควรโดนเธอลวกจนบาดเจ็บหรือ?”

“ถ้าคุณไม่ใช