เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 313
บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 314
“อย่านะ! อย่านะ! พ่อคะ ช่วยหนูด้วย หนูกลัว!” ในที่สุดหานเซวี่ยอิ๋งก็ทนไม่ไหวแล้ว ด้านหนึ่งร้องไห้ อีกด้านก็โวยวาย น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก“คุณหลินครับ ได้โปรดออมมือด้วยเถิดครับ ผมมีลูกสาวคนนี้เพียงคนเดียว คุณโปรดเมตตาปล่อยเธอไปเถอะครับ ผมขอโทษแทนเธอด้วยครับ” หานลี่ฉินก็หวาดกลัวจนใบหน้าซีดขาว เขาไม่สงสัยแม้แต่น้อยว่า หลินหยางจะกล้าโยนหานเซวี่ยอิ๋งลงไปจากตรงนี้จริงๆหลินหยางไม่สนใจการขอร้องของหานลี่ฉิน สะบัดมือทีหนึ่ง ก็ผลักหานเซวี่ยอิ๋งลงไปจากระเบียงทันทีหานเซวี่ยอิ๋งตกใจจนกรีดร้องออกมา หานลี่ฉินก็รีบพุ่งเข้าไปทันทีทว่า หานเซวี่ยอิ๋งไม่ได้ตกลงไปจริงๆ หลินหยางจับข้อมือของเธอไว้ แต่นี่ก็ทำให้หานเซวี่ยอิ๋งผวาจนเกือบเป็นลมไป“ช่วยด้วย! ช่วยหนูด้วยค่ะ!” ขาทั้งคู่ของหานเซวี่ยอิ๋งสะบัดไปมาอย่างไร้ทิศทาง ร้องไห้เสียงดังด้วยความตกใจสุดขีด เมื่อครู่ ในเสี้ยววินาทีนั้น เธอตกใจและหวาดกลัวไปหมด จนเหลวสายหนึ่งไหลลงมาตามขาของเธอในยามที่คนเราหวาดกลัวจนถึงขีดสุด ก็จะไม่สามารถกลั้นปัสสาวะได้!หานเซวี่ยอิ๋งถูกทำให้ตกใจกลัวจนฉี่ราดแล้ว!“คุณหลินครับ…โปรดไว้ชีวิตด้วยเถิดครับ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 315
“ไป ลูกไปขอโทษคุณหลิงให้ดีๆ” หานลี่ฉินกล่าวหานเซวี่ยอิ๋งถูกหลินหยางทำให้หวาดกลัวจนหัวหด ทั้งเกลียดทั้งกลัวเขา แต่ก็เดินหนีบขาเข้ามาโค้งกายขอโทษหลินหยางโบกมือ ไม่ได้เอาความกับหานเซวี่ยอิ๋งอีก“พ่อคะ พ่อส่งคนไปเอากระเป๋าเดินทางในรถของหนูที หนูจะเปลี่ยนกางเกงค่ะ…” หานเซวี่ยอิ๋งกระซิบเสียงเบาหานลี่ฉินหยิบกุญแจรถของหานเซวี่อิ๋ง มอบให้เลขาไปหยิบกระเป๋าเดินทาง“คุณหลินครับ คุณมีความขัดแย้งอะไรกับคุณชายจ้าวหรือครับ?” หานลี่ฉินอดถามไม่ได้หลินหยางจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านพักข้าราชการเกษียณออกมารอบหนึ่ง หานเซวี่ยอิ๋งที่อยู่ด้านข้างก็ฟังตามไปด้วยเงียบๆ“คุณทำร้ายลูกชายของนายพลกองทหารรักษาการณ์จนเจ็บหนัก แค่เพื่อคนไม่รู้จักและไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง?” หานเซวี่ยอิ๋งพูดอย่างประหลาดใจหลินหยางเหลือบมองเธอครั้งหนึ่ง พูดอย่างราบเรียบว่า “ฉันไม่ได้สูงส่งขนาดนั้น ที่ฉันตีมัน ก็ตอนอยู่ต่อหน้าฉันมันโอหังเกินไป” “อย่างนั้น ถ้าคุณรู้ก่อนว่าหมาตัวนั้นเป็นของคุณชายจ้าว คุณจะลงมือไหม” “เธอคิดว่ายังไงล่ะ?” หลินหยางถามกลับหานเซวี่ยอิ๋งเงียบงันไม่กล่าวสิ่งใด แม้สิ่งที่หลินหยางทำกับเธอ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 316
คนหนึ่งคือเจ้าเมืองเหยียนหรูอวี้ อีกคนคือเว่ยจ้ง ผู้นำของสี่ปรมาจารย์แต่ต่อให้เว่ยจ้งมีความสามารถเช่นนั้น ก็ไม่มีความกล้าแบบนั้นแน่จ้าวเจี้ยนชิงพูดด้วยไอสังหารที่ลุกโชนว่า “ตั้งแต่ฉันดูแลกองทหารรักษาการณ์ของเมืองลั่วมา ก็ยังไม่มีหน้าไหนกล้าท้าทายฉันแบบนี้มาก่อน ดี ดีเหลือเกิน ฉันจะต้องให้มันตายอย่างไร้ที่กลบฝังแน่!”หานลี่ฉินรีบมาอย่างเร่งร้อนอีกครั้ง เหงื่อเต็มศีรษะไปหมด ทว่านี่ไม่ใช่เพราะเหนื่อย แต่เป็นเพราะหวาดกลัวต่างหากเขารู้สึกว่าหัวใจของตนใกล้จะรับไม่ไหวแล้ว จ้าวเจิ้งฮ่าวยังผ่าตัดอยู่เลย รองแม่ทัพของจ้าวเจิ้ยนชิงก็มาชีวิตร่อแร่อีก นี่ยังจะให้คนมีชีวิตอยู่อีกไหม?พี่น้องทั้งหลาย ใครจะรู้บ้างว่า!ตนไม่อยากเป็นแล้วไอ้ผอ.โรงพยาบาลนี่ เหนื่อยเหลือเกิน ถล่มแม่งไปเลยเถอะ!หานลี่ฉินไม่เคยรู้สึกกดดันมากเช่นนี้มาก่อนเลย“รีบไปช่วยชีวิตเดี๋ยวนี้ ห้ามให้เขาตายเด็ดขาด!”จ้าวเจี้ยนชิงคว้าคอเสื้อของหานลี่ฉิงขึ้นมา พลังกดดันและไอสังหารสุดเผด็จการทำให้หานลี่ฉินแทบจะฉี่ราดกางเกง“พวกเรา…จะพยายามสุดกำลังแน่นอนครับ”หานลี่ฉินกล่าวเพี๊ยะ!จ้าวเจี้ยนชิงตบหน้าหานลี่ฉินทีหนึ่ง หมอที่อย
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 317
ในไม่ช้า เลขาของเหยียนหรูอวี้ก็นำผลการตรวจสอบเดินเข้ามาในห้องทำงานอีกครั้ง และรายงานต่อเหยียนหรูอวี้“ที่แท้ก็ต้องการจะจับเขา” เมื่อเหยียนหรูอวี้ฟังรายงานจบ ก็ตกอยู่ในภวังค์แห่งความคิด"นอกจากนี้ยังมีอีกข่าวค่ะ เจียงไห่เซิงส่งหนังสือท้าประลองให้หลินหยาง อีกสองวันนัดตัดสินเป็นตายที่ทะเลสาบเฉาอินค่ะ” เลขากล่าวต่อ“เขาช่างก่อเรื่องเก่งจริงๆ ก่อนหน้าล่วงเกินเจียงไห่เซิง ตอนนี้ยังล่วงเกินจ้าวเจี้ยนชิงอีก คงเบื่อว่าตัวเองอายุยืนยาวจริงๆ” เหยียนหรูอวี้กล่าว“ท่านเจ้าเมืองคะ อย่างนั้นพวกเราจะให้ความร่วมมือกับนายพลจ้าวไหมคะ?” เลขาถามเวลานั้นเอง โทรศัพท์มือถือของเหยียนหรูอวี้ก็ดังขึ้นมา สายเรียกเข้าแสดงชื่อของจ้าวเจี้ยนชิงเหยียนหรูอวี้โบกมือให้เลขาถอยออกไป ไม่ได้รีบแสดงออกว่าจะสนับสนุนจ้าวเจี้ยนชิงในการจับกุมตัวหลินหยางหรือไม่“เจ้าเมืองเหยียน ในเมืองลั่วมีคนร้ายที่เลวทรามต่ำช้ามากคนหนึ่ง มันทำร้ายลูกชายกับรองแม่ทัพของผมแล้วหนีไป ผมจะส่งทหารรักษาการณ์ไปตามจับมัน หวังว่าทางคุณจะประสานให้หน่วยตรวจสอบออกมาปิดเมือง และประกาศใช้เคอร์ฟิวเพื่อไล่ล่าคนคนนี้"เดิมจ้าวเจี้ยนชิงไม่คิดจะโทรหาเหย
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 318
“ผอ.หานต้องขอโทษด้วย สร้างปัญหาให้คุณแล้ว ผมทำร้ายคนจนบาดเจ็บ เลยทำให้คุณพลอยเดือดร้อนไปด้วย”หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้มพลางตบไหล่หานลี่ฉินหานลี่ฉินได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น ทว่า หานเซวี่ยอิ๋งที่อาบน้ำและเปลี่ยนเป็นกระโปรงเรียบร้อยแล้วกล่าวแทรกว่า “เรื่องนี้จะโทษคุณได้ยังไง? คุณไม่เกรงกลัวต่ออำนาจ ผดุงความยุติธรรมอย่างกล้าหาญ นี่ถือเป็นคุณธรรมอันดีงาม ตัวต้นเหตุคือนายพลจ้าวของกองทหารรักษาการณ์คนนั้นต่างหาก เขาถืออำนาจบาตรใหญ่รังแกคน เผด็จการไร้มารยาท อีกเดี๋ยวฉันจะไปสัมภาษณ์เหยื่อ แล้วเขียนรายงานฉบับหนึ่งเพื่อเปิดโปงเรื่องนี้ออกไป และร้องเรียนเรื่องที่จ้าวเจี้ยนชิงใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวด้วย! นอกจากนี้ จะรณรงค์ให้ทุกคนเรียนรู้จากคุณหลิงด้วย”คำพูดพวกนี้ของหานเซวี่ยอิ๋ง ทำให้หลินหยางงุนงงไปหมด“เธอกินยาผิดเหรอ?” หลินหยางถามอย่างสงสัย“คุณหลินคะ เมื่อครู่ฉันไปทบทวนตัวเองแล้ว ก่อนหน้านี้เป็นฉันผิดเอง ฉันชื่นชมคนแบบคุณมาก สังคมในตอนนี้ ทุกคนต่างเมินเฉยไม่ให้ความสำคัญกับความยุติธรรมอีก ยุคสมัยนี้ต้องการคนแบบคุณเพิ่มขึ้นจริงๆ ค่ะ …”หานเซวี่ยอิ๋งเผยความชื่นชมนับถือต่อหลินหยางออกมา ชมออ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 319
หลินหยางคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า จะได้แฟนคลับไร้สมองมาคนหนึ่ง“เฮ้อ…เดิมอยากจะทำตัวโลว์โปรไฟล์สักหน่อย คิดไม่ถึงว่าจะถูกเธอมองออกซะได้ ไม่ผิด ฉันก็คือตัวแทนของความยุติธรรม ตั้งแต่เด็กก็สาบานว่าจะกำจัดความอยุติธรรมทั้งมวลในโลกนี้”หลินหยางก็คร้านที่จะอธิบายแล้ว ในเมื่อหานเซวี่ยอิ๋งปรารถนาจะชื่นชมเขาแบบนี้ แล้วเขาจะทำใจทำลายจินตนาการของหานเซวี่ยอิ๋งลงได้ยังไง?อย่างไรก็ตาม มีแค่เขาที่รู้แก่ใจว่า ที่ลงมือในตอนนั้นก็เป็นเพราะบังเอิญเจอเข้าพอดี ถ้าเขารู้แต่แรกว่าหมาตัวนั้นเป็นของลูกชายของจ้าวเจี้ยนชิง เขาไม่มีทางเตะมันตายในเท้าเดียวแน่แน่นอนว่า ที่ต่อมาซ้อมจ้าวเจิ้งฮ่าวจนบาดเจ็บ ก็เป็นเพราะจ้าวเจิ้งฮ่าวปากสวะ ผยองต่อหน้าเขาเกินไปส่วนที่เขากล้าทำแบบนั้น ก็เพราะตนเองมีคนหนุนหลังเช่นกันเนื่องจากตอนนี้เขามีตระกูลฉินแห่งเฟิ่งหยางอยู่เบื้องหลัง จึงไม่กริ่งเกรงต่อจ้าวเจี้ยนชิงนักแม้จ้าวเจี้ยนชิงจะมีฐานะสูงส่งเป็นถึงนายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์ ทว่าเมื่อเปรียบกับตระกูลฉินแห่งเฟิ่งหยางแล้ว ก็ไม่นับเป็นอะไรได้ผยองก็ส่วนผยอง แต่ก็ต้องประเมินความสามารถกับไพ่ตายที่ตนมีอยู่ด้วยเช่นกัน“ดังนั้น คุณส
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 320
ทว่า เรื่องนี่ไม่สำคัญแล้ว แค่หยุดไม่ให้ลูกสาวของเขาทำอะไรโง่ๆ ได้ก็พอ“ฟังพ่อของเธอ เรื่องทั้งหมดนี้มอบให้ฉันเป็นคนแบกรับไว้เอง” “ได้ค่ะ ฉันจะเชื่อฟังคุณทุกอย่าง ฉันจะค่อยๆ เก็บรวบรวมกำลัง ขยายขบวนการของเรา ให้โลกนี้มีความยุติธรรมไปทั่วทุกหนทุกแห่ง กลายเป็นสถานที่ที่ดีกว่าเดิมค่ะ” หานเซวี่ยอิ๋งกำหมัดสีชมพูของเธอ กล่าวอย่างมั่นอกมั่นใจหลินหยางพยักหน้าอย่างพอใจ พูดกับหานลี่ฉินว่า “พาผมไปที่ห้องผู้ป่วย ไปเจอแม่ของเด็กสาวตัวน้อยซะหน่อย” หานลี่ฉินส่งสายตาขอบคุณให้หลินหยาง แล้วพาหลินหยางไปที่ห้องผู้ป่วย หานเซวี่ยอิ๋งก็ตามติดก้นของหลินหยางไปอย่างไม่ยอมคลาดแม้แต่ก้าวเดียวเมื่อก่อน ความฝันของเธอคือการเป็นพิธีกรชั้นแนวหน้า เป็นพิธีกรที่ดีที่สุด แต่ตอนนี้ความฝันของเธอเปลี่ยนไปแล้ว ในชีวิตนี้ เธอหวังเพียงได้มีโอกาสติดตามข้างกายทูตแห่งความยุติธรรม ต่อให้ไม่ได้ทำสิ่งใดเลย หรือปล่อยทุกเรื่องให้หลินหยางเป็นคนจัดการ ขอเพียงทุกวันได้มองเขาทำงานและพูดคุย แค่นั้นก็ถือเป็นความสุขอย่างยิ่งแล้วและตอนนี้ เธอก็ได้พบคนเช่นนี้แล้วหานเซวี่ยอิ๋งรู้สึกว่าตนโชคดีมาก ที่ได้พบกับแนวทางและความหมายของชีว
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 321
“ใช่แล้ว ผมเห็นว่าคุณก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน โดยเฉพาะใบหน้า อาจจะทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้ กลับไปผมจะปรุงยาทาแบบหนึ่งให้คุณ สามารถกำจัดรอยแผลเป็นได้”หลินหยางรู้ว่าบนร่างกายของหลี่หรุ่นจูก็ถูกสุนัขกัดจนเหวอะเช่นกัน รอยแผลบนใบหน้าเห็นชัดเจนเป็นอย่างยิ่งผู้หญิงที่หน้าสะสวยคนหนึ่ง ไม่ควรถูกสุนัขกัดทำลาย นั่นถือเป็นความน่าละอายใจอย่างหนึ่งหลินหยางเองก็คิดไม่ถึงว่า พนักงานภายในบ้านพักทหารคนหนึ่ง จะมีโฉมหน้าที่สุดยอดขนาดนี้หลี่หรุ่นจูคลำผ้าพันแผลบนใบหน้า กล่าวอย่างประหลาดใจ “สามารถกำจัดรอยแผลเป็นได้หมดจริงเหรอคะ?”ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่รักสวยรักงาม ไม่ใส่ใจใบหน้าของตนเอง ผู้หญิงหน้าตายิ่งสวย ก็ยิ่งใส่ใจเดิมทีเธอตั้งใจว่าหลังจากนี้จะสวมหน้ากากไปตลอด ตอนนี้ได้ยินว่าหลินหยางสามารถกำจัดรอยแผลเป็นได้ ก็ยิ่งดีใจจนออกนอกหน้าหลินหยางพยักหน้ากล่าว “แน่นอนครับ”“ขอบคุณค่ะ!”หลี่หรุ่นจูกล่าวขอบคุณอีกครั้งในเวลานี้โทรศัพท์มือถือของหานลี่ฉินดังขึ้น หลังจากที่เขารับโทรศัพท์ ก็กล่าวด้วยสีหน้าที่ดูแย่ “คุณหลิน ตอนที่สาวน้อยถูกเข็นออกมาจากห้องผ่าตัด ได้ถูกนายพลจ้าวจับกุมตัวเอาไว้”หลี่หรุ่นจูกล่าว
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
