เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 320
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 321
“ใช่แล้ว ผมเห็นว่าคุณก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน โดยเฉพาะใบหน้า อาจจะทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้ กลับไปผมจะปรุงยาทาแบบหนึ่งให้คุณ สามารถกำจัดรอยแผลเป็นได้”หลินหยางรู้ว่าบนร่างกายของหลี่หรุ่นจูก็ถูกสุนัขกัดจนเหวอะเช่นกัน รอยแผลบนใบหน้าเห็นชัดเจนเป็นอย่างยิ่งผู้หญิงที่หน้าสะสวยคนหนึ่ง ไม่ควรถูกสุนัขกัดทำลาย นั่นถือเป็นความน่าละอายใจอย่างหนึ่งหลินหยางเองก็คิดไม่ถึงว่า พนักงานภายในบ้านพักทหารคนหนึ่ง จะมีโฉมหน้าที่สุดยอดขนาดนี้หลี่หรุ่นจูคลำผ้าพันแผลบนใบหน้า กล่าวอย่างประหลาดใจ “สามารถกำจัดรอยแผลเป็นได้หมดจริงเหรอคะ?”ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่รักสวยรักงาม ไม่ใส่ใจใบหน้าของตนเอง ผู้หญิงหน้าตายิ่งสวย ก็ยิ่งใส่ใจเดิมทีเธอตั้งใจว่าหลังจากนี้จะสวมหน้ากากไปตลอด ตอนนี้ได้ยินว่าหลินหยางสามารถกำจัดรอยแผลเป็นได้ ก็ยิ่งดีใจจนออกนอกหน้าหลินหยางพยักหน้ากล่าว “แน่นอนครับ”“ขอบคุณค่ะ!”หลี่หรุ่นจูกล่าวขอบคุณอีกครั้งในเวลานี้โทรศัพท์มือถือของหานลี่ฉินดังขึ้น หลังจากที่เขารับโทรศัพท์ ก็กล่าวด้วยสีหน้าที่ดูแย่ “คุณหลิน ตอนที่สาวน้อยถูกเข็นออกมาจากห้องผ่าตัด ได้ถูกนายพลจ้าวจับกุมตัวเอาไว้”หลี่หรุ่นจูกล่าว
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 322
ถึงแม้ว่าจะเป็นหัวหน้าตระกูลของวงศ์ตระกูลมู่หรงออกหน้า ยังไม่แน่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะยอมรามือ“ผมไม่มีทางทำให้ตระกูลมู่หรงลำบากใจ คุณโทรศัพท์หาฉินอี๋หลิง ถึงเวลาที่เธอจะคืนน้ำใจของผมแล้ว” หลินหยางกล่าวมู่หรงยิ่นเข้าใจความหมายของหลินหยางทันที“ไม่คิดเลยว่าฉันจะลืมฉินอี๋หลิงไปเสียได้ หน้าของตระกูลมู่หรง จ้าวเจี้ยนชิงไม่ให้ได้ แต่หน้าของตระกูลฉินแห่งเฟิ่งหยาง ยังไงจ้าวเจี้ยนชิงก็ต้องลองชั่งน้ำหนักบ้างละ”มู่หรงยิ่นกล่าว“ให้เธอรีบมา ถ้าหากผมต้องตาย ต่อไปเธอได้รับผื่นพิษโลหิตอีก บนโลกนี้ก็ไม่มีใครสามารถช่วยชีวิตเธอได้อีกแล้ว”หลินหยางถืออโอกาสให้ความกดดันฉินอี๋หลิงเพิ่มเล็กน้อย“ตัวคุณเองก็ต้องระวังหน่อยละ เรื่องนี้ฉันไม่สะดวกออกหน้าจริง คุณโปรดเข้าใจฉันด้วย”มู่หรงยิ่นอธิบายเพิ่มอีกหน่อย แล้วถึงได้วางสายไปการเผชิญหน้ากับจ้าวเจี้ยนชิง หลินหยางเองก็ไม่ได้คาดหวังว่าตระกูลมู่หรงจะช่วยเหลือได้หลังจากจัดการเรียบร้อยแล้ว หลินหยางถึงได้กดปุ่มประตูลิฟต์ เดินเข้าไปในลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นห้องผ่าตัดด้านนอกห้องผ่าตัด หลี่เสี่ยวเชวี่ยลูกสาวของหลี่หรุ่นจูนอนอยู่บนรถเข็น ด้านข้างมีพลทหารกองทหารร
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 323
เห็นได้ชัดมากว่าจ้าวเจี้ยนชิงก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่า หลินหยางจะเป็นฝ่ายมาหาถึงที่หลินหยางเดินเข้ามาอย่างอกผายไหล่ผึ่ง “คารวะนายพลจ้าว”“ไอ้เดรัจฉาน แกกล้ามากเลยนี่ ที่กล้ามาปรากฏตัวต่อหน้าของฉัน”จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวด้วยอารมณ์อาฆาต“พูดเกินไปแล้ว ผมก็แค่มาดูเท่านั้น ว่าลูกชายของท่านตายหรือยัง”หลินหยางพูดเสียงเรียบสีหน้าของจ้าวเจี้ยนชิงอึมครึมทันที “แกรนหาที่ตาย!”จ้าวเจี้ยนชิงพูดจบ กำหมัดแน่นพุ่งโจมตี หลินหยางใช้วิชาอสนีบาตสามสหัสสะทันที หลบเลี่ยงการโจมตีของจ้าวเจี้ยนชิง“เจี้ยนชิง อย่ากระทืบมันตายละ”จ้าวสือม่าวกล่าวเตือนสติจ้าวเจี้ยนชิงลงมืออีกครั้ง การเคลื่อนไหวว่องไว พลังหมัดรุนแรง แสดงถึงความแข็งแกร่งของปรมาจารย์ระดับเก้าหลินหยางรู้ว่าการเผชิญหน้ากับศัตรูตรง ๆไม่สามารถเอาชนะได้ ทำได้แค่เพียงใช้วิชาอสนีบาตสามสหัสสะหลบเลี่ยงแต่จ้าวเจี้ยนชิงเคลื่อนไหวเร็วมาก ราวกับพายุ หลินหยางเองก็ไม่สามารถอาศัยแค่เพียงวิชาอสนีบาตสามสหัสสะที่เอาชนะมาโดยตลอด โดนฝ่ามือของจ้าวเจี้ยนชิง ก็ถอยไปด้านหลังทันทีปรมาจารย์ระดับเก้า พละกำลังมากมายมหาศาล กำลังของหมัดเดียวก็เกินหมื่นกิโลกรัมแล้ว
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 324
อายุยี่สิบต้น ๆ พละกำลังระดับปรมาจารย์ แบบนี้ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง“ฝ่ามือกลางหาว!”หลินหยางขยับร่างกาย ใช้ฝ่ามือกลางหาว จ้าวเจี้ยนชิงกำหมัดเหล็กทันที แล้วโจมตีพลังของฝ่ามือกลางหาวแหลกละเอียดจ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “พลังหมัดระยะไกล?! วรยุทธ์ขั้นเสวียน!”ขนาดเฉิงคั่วยังจำได้ว่าฝ่ามือกลางหาวคือวรยุทธ์ขั้นเสวียน จ้าวเจี้ยนชิงดูแวบเดียวก็ย่อมจำได้“อยากเรียนเหรอ? คุกเข่าลงไปโคกหัวคำนับอาจารย์ ผมจะสอนคุณเอง!”หลินหยางพูดจาอย่างดูถูกต่อไป กวนให้อารมณ์ของจ้าวเจี้ยนชิงมัวหมองจ้าวเจี้ยนชิงแสยะยิ้ม “จับตัวแกได้แล้ว วรยุทธ์ขั้นเสวียนย่อมเป็นของฉันแน่นอนอยู่แล้ว! วรยุทธ์ขั้นเสวียนอยู่ในมือแก เป็นการสิ้นเปลืองจริง ๆ!”จ้าวเจี้ยนชิงมีความปรารถนาต่อวรยุทธ์ขั้นเสวียนเป็นอย่างยิ่ง ตอนนี้เขาเป็นปรมาจารย์ขั้นเก้าแล้ว อีกขั้นเดียวก็ก้าวเข้าสู่ขั้นเสวียนแล้ว กลายเป็นปรมาจารย์เสวียนแต่เขาไม่มีวรยุทธ์ขั้นเสวียน ดังนั้นจึงติดอยู่ที่ขั้นสัจจะระดับเบิกฟ้า ไม่สามารถก้าวออกจากขั้นนี้ไปได้และตอนนี้ การปรากฏตัวของหลินหยาง ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงมองเห็นความหวัง“ดูท่า แกจะเป็นขอ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 325
“เหยียนหรูอวี้ คุณคิดว่าผมกลัวคุณใช่ไหม? กองทหารรักษาการณ์ของผมต้องการจับตัวใคร ยังไม่ใช่หน้าที่ที่คุณต้องมายุ่ง การเป็นศัตรูกับผม คุณยังไม่มีความสามารถมากพอ!”จ้าวเจี้ยนชิงโมโหทันที ฉีกหน้าเหยียนหรูอวี้ทันที“เรื่องนี้ ฉันไม่ยุ่งไม่ได้”ท่าทีของเหยียนหรูอวี้แข็งกร้าวมาก ปกป้องหลินหยางอย่างแน่นหนาจ้าวเจี้ยนชิงกล่าวพร้อมรอยยิ้มโมโห “ดี! ดีมาก! ผมจะดูว่าคุณจะปกป้องเขาเอาไว้ได้อย่างไร!”พูดจบ ก็พูดกับลูกน้อง “ถ่ายทอดคำสั่งลงไป เรียกระดมกองทหารรักษาการณ์ ล้อมโรงพยาบาลเอาไว้ จับตัวหลินหยาง ใครที่ขัดขวาง ฆ่าไม่เว้น!”ว่าตามพละกำลัง เขากับเหยียนหรูอวี้ล้วนเป็นปรมาจารย์ระดับเก้า สูสีกันแต่จ้าวเจี้ยนชิงควบคุมกองทหารรักษาการณ์ แม้ว่าเหยียนหรูอวี้จะเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่หน่วยรักษาความปลอดภัยเมือง ก็สกัดกั้นเอาไว้ไม่อยู่”“นายกเทศมนตรีเหยียน แล้วถ้ารวมกับฉันล่ะ?”ในเวลานี้ ฉินอี๋หลิงมาถึงแล้วเช่นกัน“คุณเป็นใครอีก?”จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวเสียงเย็นชา“ฉินอี๋หลิง ตระกูลฉินแห่งเฟิ่งหยาง”ฉินอี๋หลิงเอ่ยถึงตระกูลของตัวเองทันทีเมื่อจ้าวเจี้ยนชิงได้ยินฉินอี๋หลิงเอ่ยตัวตนออกมา ใบหน้าถอดสีจริง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 326
เขาสูญเสียตำแหน่งนายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์ไปไม่ได้ ขอเพียงแค่เขายังเป็นนายพลของกองทหารรักษาการณ์ ก็ยังมีโอกาสแก้แค้น“ดี! วันนี้ถือว่าผมแพ้แล้ว”จ้าวเจี้ยนชิงเลือดที่จะกัดฟันอย่างอดทนอดกลั้น จากนั้นเขาคำรามใส่หลินหยาง “แกจำเอาไว้ให้ดี ความแค้นครั้งนี้ ฉันจะช้าหรือเร็วฉันก็จะมาคิดบัญชีกับแก ทางที่ดีแกภาวนาให้ตัวเองอยู่ภายใต้ความคุ้มครองของตระกูลฉันได้ตลอดไป”หลินหยางแคะหูกล่าว “คุณจะตะโกนทำบ้าอะไร!”“แกจะต้องตายด้วยน้ำมือฉัน...แกคอยดูเถอะ พวกเราจะได้เห็นดีกัน...แก...” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยสีหน้าขึงขังหลินหยางตัดบทจ้าวเจี้ยนชิงอย่างไม่เกรงใจ “เหลวไหล! ทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องเหลวไหล! คุณอย่ามาร้องไห้งอแงใส่ผม คุณร้องก็จะทำให้ผมตกใจได้? เสียงดังแล้วก็ถือว่าสุดยอดมากใช่ไหม?”“ไอ้ชาติชั่ว แกคิดว่าฉันไม่กล้าจัดการแกตอนนี้หรือไง? ทางที่ดีแกเงียบ ๆหน่อย คิดให้ดีก่อนแล้วค่อยพูดกับฉัน!”จ้าวเจี้ยนชิงหมดความอดทนแล้ว ไอ้เวรเอ๊ย ไอ้เด็กนี่มันเหิมเกริมเกินไปแล้ว ไม่เห็นนายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์อย่างเขาอยู่ในสายตาเกินไปแล้ว“หากไม่เงียบ คุณจะเอาปืนมายิงผมเหรอไง! ผมกลัวนายพลแห่งกองทหารร
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 327
ซ่งหว่านอวี๋ที่ไม่ได้ป้องกันตัว หันหน้าไปมองหลินหยางอย่างโกรธแค้น แต่เธอพยายามอดทนไม่ส่งเสียง แล้วก็ไม่กล้าส่งเสียงด้วยสถานการณ์ในตอนนี้เห็นได้ชัดว่าแบคของหลินหยางแข็งมาก จ้าวเจี้ยนชิงทำอะไรหลินหยางไม่ได้เลยสักนิดการเผชิญหน้ากับความโกรธแค้นของซ่งหว่านอวี๋ หลินหยางกลับยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วก็เข็นหลี่เสี่ยวเชวี่ยออกไปตอนที่เดินผ่านข้างกายของเหยียนหรูอวี้ เหยียนหรูอวี้กล่าว “คุณหลิน มีเวลาคุยกันสักหน่อยไหมคะ?”“แน่นอนครับ”อย่างไรเสียเมื่อครู่นี้เหยียนหรูอวี้ก็เพิ่งยื่นมือช่วยเหลือ ถึงขนาดยอมแตกคอกับจ้าวเจี้ยนชิง เขาก็จำต้องให้เกียรติเหยียนหรูอวี้ครั้งนี้“ฉันจะรอคุณที่ด้านล่าง”เหยียนหรูอวี้พูดจบ ก็เดินตรงออกไปทันทีฉินอี๋หลิงก็เดินตามหลินหยางออกไป“คุณหนูฉิน ขอบคุณมากครับ”“คุณเป็นผู้มีพระคุณของฉัน เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ อีกอย่างถึงแม้ว่าฉันไม่ออกหน้า มีนายกเทศมนตรีเหยียนอยู่ จ้าวเจี้ยนชิงก็ทำอะไรไม่ได้”ฉินอี๋หลิงกล่าวหลินหยางพูด “นายกเทศมนตรีเหยียนคุณเป็นคนเรียกมาไม่ใช่เหรอ? ยังไงก็ถือว่าเป็นน้ำใจของคุณ”ฉินอี๋หลิงกล่าวอธิบาย “คุณหลินเข้าใจผิดแล้ว ฉันกับ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 328
“คุณคือผู้สืบทอดของเทพโอสถ ก็คือนายท่านของฉัน” เหยียนหรูอวี้กล่าวเมื่อหลินหยางได้ยินประโยคนี้ ก็สีหน้าแข็งทื่อ แต่เขารีบกล่าวปฏิเสธ “เทพโอสถคือใคร? ผมไม่รู้จักเขา”“ดูท่านายท่านจะไม่ไว้ใจฉัน จึงไม่ยอมรับตัวตน แต่ว่านี่ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ฉันรู้ว่าคุณคือนายท่านก็พอแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ฉันเหยียนหรูอวี้ รวมทั้งตระกูลเหยียน จะเชื่อฟังคำสั่งของนายท่านโดยไม่มีข้อแม้”เหยียนหรูอวี้กล่าวอย่างหนักแน่นหลินหยางนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ถาม “คุณรู้ยังไงว่าผมคือผู้สืบทอดของเทพโอสถ?”หลินหยางไม่กล้ายอมรับตัวตนง่าย ๆ เทพโอสถมีศัตรูที่แข็งแกร่งมาก ถ้าหากถูกศัตรูรู้เข้าว่าเขาเป็นผู้สืบทอดของเทพโอสถ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องตายแน่นอน“ฉันให้คนสืบหาข้อมูลของคุณแล้ว รู้ว่าคุณรักษาผื่นพิษโลหิตของฉินอี๋หลิงให้หายดีได้ โรคนี้ถ้าไม่ใช่เทพโอสถก็ไม่สามารถรักษาได้ คุณไม่ใช่เทพโอสถ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเป็นผู้สืบทอดของเทพโอสถแน่นอน”เหยียนหรูอวี้กล่าว“ในเมื่อคุณสืบข้อมูลของผมแล้ว ก็ต้องรู้ว่าผมคนที่เกิดและเติบโตที่เมืองลั่ว แล้วก็เป็นคนธรรมดาทั่วไป อาศัยเพียงแค่ผมสามารถรักษาผื่นพิษโลหิตให้หายดีได้ ก็ยอมรับผมเป็นน
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 601
จ้าวเจี้ยนชิงตกตะลึงไปแล้ว “ราง รางวัลพลเมืองดีเด่น?”เฉิงคั่วร้อนใจ “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าคนตายคาที่ ทุกคนเห็นกันหมด! คุณทำ...”เสียงเพี้ยะดังขึ้นทีหนึ่ง!เหยียนฮ่าวสะบัดฝ่ามือเข้าไปที่บนใบหน้าของเขา เขากล่าวเสียงขรึม “เมื่อครู่นี้แกเห็นอะไร?”“ผม...”เฉิงคั่วสีหน้าซีดขาว ภายใต้สีหน้าที่เย็นยะเยือกของเหยียนฮ่าว กลับไม่กล้าพูดอะไรอีกเขาเป็นปรมาจารย์บ้านนอกคนหนึ่ง จะล่วงเกินเหยียนฮ่าวไม่ได้อย่างเด็ดขาด!“พวกแกเห็นอะไร?”เหยียนฮ่าวกวาดสายตามองคนอื่นด้วยสีหน้าเย็นชาพร้อมกล่าวขึ้นอีกครั้งทั้งหมดนิ่งเงียบ“คดีของวันนี้ง่ายมาก!” เหยียนฮ่าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “หวังเทียนเหิงรัฐมนตรีกรมอัยการสูงสุด กลั่นแกล้งประชาชน บังคับใช้กฎหมายที่รุนแรง!”“คุณหลินป้องกันตัวตามกฎหมาย ถือว่าเป็นการอพยพฉุกเฉิน!”“ผมพูดจบแล้ว มีใครเห็นด้วย มีใครคัดค้านไหม?”การอพยพฉุกเฉินสามารถฆ่าคนได้ตามใจชอบอย่างนั้นเหรอ? ไม่มีเหตุผล!ทุกคนตะลึงงันแต่ว่าภายใต้สายตาของเหยียนฮ่าว สีหน้าของทุกคนดูไม่ดีแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เพียงเพราะบิดาของเหยียนฮ่าวยังเป็นอธิบดีกรมอัยการสูงสุด คำพูดของเขาก็คือกฎหม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 600
เหยียนฮ่าวรู้สึกหมดความอดทนอยู่บ้าง “อยากจะเจรจาก็รีบพูดมา ไม่พูดฉันจะไปแล้ว!”หลินหยางกลับจิบไวน์อึกหนึ่ง ถึงได้หันหน้าไปมองเขาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณชายเหยียน เหมือนว่าคุณจะเข้าใจผิดไปนะ”“คุณ มีสิทธิ์อะไรมาเจรจากับผม?”“ว่าอะไรนะ?”เหยียนฮ่าวงุนงงไปทันที หลินหยางเพียงแค่ดีดนิ้วทีหนึ่ง!ทันใดนั้น เหยียนฮ่าวก็ล้มลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดราวกับไม่ใช่เสียงของมนุษย์! ร่างกายคดงอราวกับกุ้งต้มสุก!ยังดีที่ครั้งก่อนต่อสู้ครั้งใหญ่กับหวังเหลียนเฉิง หลังจากทำลายคฤหาสน์จนพัง หลินหยางก็ได้ให้คนมาซ่อมแซมแล้ว ยังใช้วัสดุเก็บเสียงชั้นดีอีกด้วย ถึงไม่ทำให้เสียงร้องที่ราวกับจะขาดใจตายของเขาไม่ดังเล็ดลอดออกไปข้างนอกหลินหยางนั่งอยู่บนโซฟา ดื่มไวน์อย่างไม่รีบไม่ร้อน เอาหูไปนาเอาตาไปไร่กับเสียงร้องอันน่าเวทนานั่นหลังจากผ่านไปห้านาที ถึงได้ค่อย ๆ วางแก้วไวน์ลงเสียงร้องอันน่าเวทนาของเหยียนฮ่าวก็ค่อย ๆ หยุดลงเขาในเวลานี้นอนอยู่บนพื้น เหงื่อท่วมตัว สีหน้าซีดขาวจนน่าตกใจ แม้แต่พรมยังถูกเขาฉีกจนเละเทะ!“รู้สึกดีแล้วใช่ไหม?”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“แก แกทำอะไรกับฉัน?
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 599
“แกคิดว่าแกมีลั่วหงอวี๋คอยปกป้อง ก็จะทำอะไรตามอำเภอใจได้อย่างนั้นหรือ? เพ้อเจ้อ! บ้านเมืองมีขื่อมีแป แม้ว่าจะเป็นลั่วหงอวี๋ก็ไม่สามารถต่อต้านได้!”จ้าวเจี้ยนชิงรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากไม่ใช่เพราะมีลั่วหงอวี๋ หลินหยางจะสามารถหนีมานานขนาดนี้ได้ยังไง!เขาทำได้แค่มองดูหลินหยางทำตัวอวดดีมานานขนาดนั้น แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้ ถูกบีบจนแทบจะเสียสติ!แต่ต่อหน้ากำลังของทางการ!ลั่วหงอวี๋ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น!ในระหว่างที่พูด เขาหันไปพูดกับเหยียนฮ่าว “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าข้าราชการของกรมอัยการสูงสุดต่อหน้าทุกคน ยังทำร้ายชาวตงอิ๋งจนบาดเจ็บ ทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศ คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม!”แม้แต่ฮิเดนากะ ยามาโมโตะก็รีบกล่าวเช่นกัน “คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม แก่ชาวตงอิ๋งด้วย!”เหยียนฮ่าวเข้าใจในทันที หันหน้าไปมองหลินหยางแสยะยิ้มกล่าว “ไม่คิดเลยว่าแกจะก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โตขนาดนี้ ยังกล้าทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศอีกด้วย!”“ใครก็ได้!”ปรมาจารย์หลายคนที่อยู่ด้านหลังเขาก้าวออกมาพร้อมกัน บนตัวแฝงไปด้วยสีหน้าอันดุร้าย ทุกคนเป็นปรมาจารย์ระดับแปด!
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 598
“ท่านรัฐมนตรี ท่านช่วยตบหน้ามัน แก้แค้นให้ผมหน่อยได้ไหม?”จ้าวเจิ้งฮ่าวรีบกล่าว“อนาคตอันน้อยนิดของแก...” หวังเทียนเหิงกล่าวอย่างเยาะหยัน“คงจะไม่ทำร้ายใครอีกใช่ไหม? แกควรคิดให้ดีล่ะ...”หลินหยางกล่าวด้วยความประหลาดใจหวังเทียนเหิงกลับตะคอก “ฉันจะทำร้ายแกจะทำไม!”ในระหว่างที่พูด เขาก็ตบหน้าเข้าไปฉาดหนึ่งท่าทางของเขาเหยียดหยามมาก หลินหยางปรมาจารย์ระดับเจ็ดแล้วยังไง ต่อหน้าฐานะอย่างตนเอง เขามีสิทธิ์อะไรมาขัดขืน?ต้องโดนตบหน้าแต่โดยดีเหมือนกัน!ครู่ต่อมา ความเหยียดหยามบนใบหน้าของเขาก็ชะงักไปทันทีฝ่ามือของเขาถูกหลินหยางจับเอาไว้ในมือ“ยังกล้าตอบโต้อีกเหรอ? ฉันเป็นถึงตัวแทนของทางการแห่งหนานหลิงเชียวนะ?!”หวังเทียนเหิงกล่าวด้วยความโมโห“รู้แล้ว ๆ”หลินหยางใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม“รู้แล้วก็...”หวังเทียนเหิงยังพูดไม่ทันจบประโยค หลินหยางกลับตบหน้าเขาฉาดหนึ่งอย่างรวดเร็ว สำหรับหลินหยางแล้วถือเป็นการใช้กำลังเพียงน้อยนิดเท่านั้นแต่หวังเทียนเหิงกลับถูกตบลอยกระเด็นออกไปทันที ฟันผสมเลือดปลิวอยู่กลางอากาศ!นี่ยังไม่หมด ยังไม่รอให้เขาตกถึงพื้น หลินหยางเตะเขาลอยกระเด็นออกไปอีก หวังเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 597
เจียงรั่วหานหัวใจตึงเครียดขึ้นมาทันที เป็นห่วงชายชู้ของตนเอง ครั้งนี้หลินหยางตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ!อย่างไรเสียใช้ยศตำแหน่งข่มเหงคนอื่น!ซ่งหว่านอวี๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็ถอนหายใจในใจเช่นกัน ต่อให้ตำแหน่งของหลินหยางที่เมืองลั่วสูงกว่านี้แล้วจะยังไงต่อหน้าผู้มีอิทธิพลอย่างหวังเทียนเหิง ก็ทำได้แค่เพียงอดกลั้นเท่านั้น!“จะตรวจสอบงั้นก็ได้ แต่ก็ต้องทำตามขั้นตอนทางกฎหมาย”หลี่หรูเยว่สีหน้าไม่สุขุม แต่กลับไม่กล้าให้หลินหยางมีข้อหาขัดขวางทางการติดตัว“กฎหมาย?” หวังเทียนเหิงยิ้มเยาะ กล่าวด้วยท่าทีหยิ่งยโส “คำพูดของฉัน ก็คือกฎหมาย! มีปัญหา? เข้าไปในห้องกับฉันค่อย ๆ คุยกัน ถ้าทำให้ฉันพอใจได้ ไม่แน่ว่าฉันอาจจะปล่อยแกไปสักครั้ง!”เขาทำตัวอวดดีกำเริบเสิบสาน! ถึงอย่างไรเหยียนฮ่าวก็ได้แทรกแซงคดีนี้ด้วยตนเองแล้ว ถ้าอยากจะจับหลินหยางให้อยู่หมัด! ต้องมีหลักฐานแน่ชัด ทำให้หลินหยางดิ้นไม่หลุดตลอดไป!ส่วนการหลับนอนกับปรมาจารย์ระดับแปดคนหนึ่ง นั่นก็เป็นเพียงเรื่องของผลพลอยได้เท่านั้น!เขาจ้องมองสำรวจรูปร่างที่สวยงามประณีตของหลี่หรูเยว่ด้วยสายตาที่ร้อนผ่าว มีความร้อนกลุ่มหนึ่งพลุ่งพล่านขึ้นในท้องน้อยข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 596
แต่กลัวว่าเขาจะฉวยโอกาสช่วงจังหวะชุลมุน ลงมือกับจ้าวเจิ้งฮ่าว!“นายพลจ้าววางใจ”สีหน้าเฉิงคั่วหนักใจ ก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่งในฐานะที่เขาเป็นปรมาจารย์ระดับห้า ประกอบกับมีนักรบทหารองครักษ์ชาวตงอิ๋งที่มีระดับมานะสร้างกลุ่มหนึ่งคอยช่วยเหลือ ก็มากพอที่จะจับตัวปรมาจารย์หนึ่งในนั้นได้“แม่งเอ๊ย ในเมื่อพวกแกทั้งหมดยอมเป็นสุนัขรับใช้ของหลินหยาง ถ้าอย่างนั้นก็ไปตายให้หมด! คิดว่าปรมาจารย์ระดับเก้าของฉันมีไว้ประดับเหรอไงวะ!?”จ้าวเจี้ยนชิงดวงตาแดงก่ำด้วยความริษยา ตนเป็นผู้บังคับบัญชาของเมืองลั่วมานานหลายปี ยังไม่มีลูกน้องที่แข็งแกร่งขนาดนี้ หลินหยางเพิ่งมาได้ไม่นาน ก็มีปรมาจารย์ระดับหกถึงสี่คนเป็นสุนัขรับใช้?!หลินหยางยิ่งใช้ชีวิตดีเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากจะสับหลินหยางให้แหลกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น!แต่ทว่ายังไม่ทันได้ลงมือเขาก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่วทั้งตัว แรงอาฆาตที่เย็นยะเยือกขั้นสุดกลุ่มหนึ่งลอยมา!“จ้าวเจี้ยนชิง แกอยากตายใช่ไหม?”ในเวลานี้ หลี่หรูเยว่ยืนอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ ในมือของเธอใช้โซ่เหล็ก จูงม๋อจื่อที่เหมือนกับเป็นสัตว์ร้าย จ้องมองเขาด้วยความเย็นชาจ้าวเจี้ยนชิงรูม่านตาหดทันที กล่าวอย
