เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 328
บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 329
หลินหยางคิดไม่ถึงว่า ตระกูลเหยียนที่มีชื่อเสียงโด่งดังแห่งหนานตู จะมีความเป็นมาแบบนี้กับอาจารย์ของเขา นับว่าเป็นเรื่องที่ดีที่เหนือความคาดหมาย แบบนี้หมายความว่าเขามีผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งที่เมืองหนานตูแล้ว“นายท่านต่อไปต้องการอะไรก็เชิญสั่งมาได้ตามสบายเลยค่ะ ตระกูลเหยียนทุกคนจะต้องปฏิบัติตามอย่างแน่นอน”เหยียนหรูอวี้แสดงความจงรักภักดีอีกครั้งหลินหยางพยักหน้ากล่าว “ได้ ตอนที่ผมมีความจำเป็น ผมจะไม่มีทางเกรงใจคุณแน่ครับ แต่ว่าเกี่ยวกับตัวตนของผม คุณจะต้องเก็บรักษาเป็นความลับ ห้ามให้คนนอกรู้เป็นอันขาด”“รับทราบ ใช่แล้ว นายท่าน จ้าวเจี้ยนชิงนั่นมีนิสัยเจ้าคิดเจ้าแค้น ครั้งนี้เสียเปรียบมาก ถึงแม้ว่าจะยับยั้งเอาไว้ได้ชั่วคราว แต่เขาต้องไม่มีทางเลิกราแน่ คุณจะต้องระวังให้มาก ๆนะคะ”เหยียนหรูอวี้กล่าว“ผมทราบ”“อีกอย่าง ฉันได้ยินมาว่าอีกสองวันคุณกับเจียงไห่เซิงจะต่อสู้ชี้ขาดที่ทะเลสาบเฉาอิน เจียงไห่เซิงนั่นความสามารถไม่ธรรมดา ต้องการให้ฉันออกหน้ากดดันเขา เพื่อให้เขายกเลิกการดวลไหมคะ?”หลินหยางโบกมือกล่าว “ไม่ต้องหรอก ผมเอาชนะจ้าวเจี้ยนชิงไม่ได้ จะยังเอาชนะเจียงไห่เซิงไม่ได้เหรอ? เขาอย
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 330
ขอเพียงแค่เป็นเรื่องส่วนตัว ก็ย่อมมีความคิดเป็นของตัวเอง อารมณ์แบบนี้อดกลั้นเอาไว้นานแล้ว ต้องการแค่เพียงตัวจุดชนวน ก็จะระเบิดออกมาทั้งหมด กลายเป็นการพยศไปโดยปริยายและเขา ก็คือตัวจุดชนวน เมื่อจุดความพยศและการต่อต้านของเฉาเยี่ยนหลิงที่มีต่อการบังคับและจัดแจงแบบนี้ขึ้นแล้วเฉาเยี่ยนหลิงกำลังเล่าถึง รายละเอียดความคับข้องใจที่อยู่ในใจของตนมานานหลายปีด้วยอารมณ์ตึงเครียดปกติเธอไม่มีโอกาสได้ระบายออกมา แล้วก็ไม่มีใครรับฟังเธอระบาย วันนี้ต่อหน้าหลินหยาง เฉาเยี่ยนหลิงก็ไม่อยากเสแสร้งอีกเช่นกันหลินหยางลูบแผ่นหลังของเฉาเยี่ยนหลิงเบา ๆเพื่อปลอบใจเธอ“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คุณยังวิ่งมาหาผมอีก?”“ฉันเป็นห่วงคุณนี่นา ครั้งนี้คุณล่วงเกินนายพลจ้าว พ่อของฉันไม่มีทางช่วยคุณแน่นอน” เฉาเยี่ยนหลิงกล่าวอย่างร้อนใจ“วางใจ ผมไม่เป็นไร คุณรีบกลับไปเถอะ แต่ว่า ผมขอมอบให้คุณหนึ่งประโยค ชะตาชีวิตของตนเอง ต้องควบคุมด้วยมือของตนเอง อย่าใช้ชีวิตตามกฎที่คนอื่นตั้งไว้ให้คุณ ต้องทำลายกด ทำลายการบังคับ!”เดิมทีเฉาเยี่ยนหลิงก็อยู่ในอารมณ์ต่อต้านถึงขีดสุดอยู่แล้ว ทั้งหลินหยางก็ยังเป็นคนที่เธอเลื่อมใสและชื่นชอบอีก ทำ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 331
หลินหยางรู้ว่าท่าทีของจางซูอวิ๋นที่มีต่อตนเองจากพยายามรักษาความสุภาพกลายเป็นการเตือนที่คุกคามอย่างไม่ไว้หน้าเลยแม้แต่น้อยแบบนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะเขาได้จ้าวเจี้ยนชิง จางซูอวิ๋นคิดว่าเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน แน่นอนว่าก็ไม่จำเป็นต้องมีความเกรงใจใด ๆอีกต่อไป เผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมาทันทีและสิ่งที่หลินหยางถนัดที่สุด ก็คือการตบหน้า โดยเฉพาะการตบหน้าคนที่ปากเสียจริง ๆเขามีความสุขกับการทำเรื่องแบบนี้ ทำไปเรื่อยเปื่อยตามใจชอบการพูดอธิบายง่าย ๆ ทำให้จางซูอวิ๋นที่อยู่ในโทรศัพท์หมดความอดทนทันที!“แกพูดบ้าอะไร? ! ไอ้เดรัจฉาน แกพูดอีกรอบซิ!”จางซูอวิ๋นโกรธจัด ด่าหยาบคายอย่างไม่สนภาพลักษณ์ของตนเองหลินหยางนำมือถือออกจากข้างหู แล้วก็เปิดลำโพง วางไว้ด้านข้าง หลังจากนั้นก็ยกมือขึ้น ตบลงไปบนก้นงามงอนของเฉาเยี่ยนหลิงที่กำลังหันใส่ตนเองจนเกิดเสียงดังเผียะเฉาเยี่ยนหลิงร้องออกมาอย่างอดไม่ได้จากนั้นก็วางสายจางซูอวิ๋นที่อยู่ปลายสายอีกด้านไม่รอคำพูดของหลินหยาง ก็มั่นใจแล้ว เนื่องจากเสียงของลูกสาวของตนเอง ทันทีที่เธอได้ยินก็แยกออกทันทีเป็นการตบหน้ากันอย่างโจ่งแจ้ง จะอวดดีเกินไปแล้ว“คนแซ่หลิน แกมั
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 332
เฉาเค่อหมิงฟังจบก็อึ้งไปทันที เขาคิดว่าเฉาเยี่ยนหลิงเป็นเพราะหลินหยางหน้าตาหล่อเหลา ทั้งยังมีความสามารถ ดังนั้นเลยเลื่อมใสเขา แต่ไม่คิดเลยว่าเฉาเยี่ยนหลิงได้หลับนอนกับหลินหยางเสียแล้วเขาสามารถอดทนที่เฉาเยี่ยนหลิงชอบหลินหยางได้ สาวน้อยชื่นชอบผู้ชายหล่อก็เป็นเรื่องปกติแต่เขาทนไม่ได้ที่หลินหยางหลอกลูกสาวสุดที่รักของตนขึ้นเตียง“คุณแน่ใจไหม?”เฉาเค่อหมิงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง“เรื่องแบบนี้ ฉันจะพูดจาเหลวไหลไหม? นี่ก็คือลูกสาวสุดที่รักที่คุณสั่งสอนมา ทำให้พวกเราขายหน้าจนหมดสิ้นแล้ว!”ต่อให้จางซูอวิ๋นจะโมโหมากกว่านี้ ลูกสาวแท้ ๆยังไงก็คือลูกสาวแท้ ๆ เธอพูดต่อ “จะต้องเป็นเพราะไอ้เดรัจฉานแซ่หลินนั่นจะต้องเอายากล่อมประสาทให้เยี่ยนหลิงกินแน่ ฉันเข้าใจลูกสาวของฉันดี ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยทำเรื่องที่ขัดกับความยินยอมของพวกเราเลย ตอนนี้กลับกลายเป็นเด็กพยศแบบนี้ ถึงขนาดที่ทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ จะต้องเป็นเพราะหลินหยางทำอะไรบางอย่างแน่ ๆ ด้วยฝีมือทางการแพทย์ของเขา ให้เยี่ยนหลิงกินยากล่อมประสาทไม่ใช่เรื่องยาก”จางซูอวิ๋นยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าต้องเป็นแบบนี้ เมื่อเฉาเค่อหมิงได้ยินดังนั้นก็โมโหมาก
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 333
เฉาเค่อหมิงกับจางซูอวิ๋นที่อยู่ด้านนอกทำได้เพียงยืนดูลูกสาวสุดที่รักกับหลินหยางแสดงความรักใคร่กันอยู่นอกรั้วเหล็ก“ไอ้ระยำ ฉันจะให้แกไม่ได้ตายดีแน่!”“หลินหยาง แกเปิดประตู ให้ฉันเข้าไปพาตัวเธอไป ฉันจะถือเสียว่าไม่เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้น”เฉาเค่อหมิงระงับความโกรธและความอาฆาตแค้นที่พลุ่งพล่านของตนเองเอาไว้ ตั้งใจว่าจะใช้แผนการถ่วงเวลา ปลอบให้เฉาเยี่ยนหลิงกลับมาแล้วค่อยว่ากัน“ผู้อำนวยการเฉา ฉันขอพูดเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าลูกสาวของคุณอยากกลับไป ก็สามารถกลับไปได้ทุกเมื่อ ผมไม่ขวางอย่างเด็ดขาด เธอมีอิสระ ใครก็ไม่สามารถจำกัดอิสระของเธอได้ทั้งนั้น ผมทำไม่ได้ พวกคุณก็ทำไม่ได้เช่นกัน ประเด็นสำคัญคือ เธอไม่ได้อยากกลับไปกับพวกคุณ”หลินหยางกล่าวอย่างไรเสียก็นับว่าเป็นกึ่งพ่อตาแล้ว หลินหยางเองก็ให้ความอดทนกับความเคารพต่อเฉาเค่อหมิงเป็นอย่างยิ่ง“จ้าวเจี้ยนชิงกำลังจะพาคนมาถึงแล้ว ตอนนี้แกอย่าว่าแต่จะปกป้องใครเลย เพราะตัวเองยังเอาตัวเองไม่รอด แกอยากจะให้ลูกสาวฉันตายไปกับด้วยใช่ไหม?”เฉาเค่อหมิงกล่าวข่มขู่“คุณไม่จำเป็นต้องข่มขู่ผม ผมกล้าพนันเลยว่า จ้าวเจี้ยนชิงไม่มีทางมา เชิญพวกคุณกลับไปเถอะ”เ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 334
เฉาเค่อหมิงกลับไปถึงบนรถ ก็ออกแรงทุบพวงมาลัยรถเพื่อระบายความโกรธ มองออกว่าเขาโมโหมาก อึดอัดมาก โกรธมาก!“ไอ้สารเลว เดรัจฉานระยำ!“คุณมาโมโหอยู่ตรงนี้มีประโยชน์อะไร? ยังไม่รีบคิดหาหนทางเอาลูกสาวกลับคืนมา หากถูกไอ้ทรามชั่วนั่นเล่นอีกสองวัน ลูกสาวของพวกเราได้ถูกทำลายจนป่นปี้แน่! คุณผู้เป็นพ่อ ก็ทำได้เพียงระบายอารมณ์อยู่ตรงนี้อย่างไร้ความสามารถ!”จางซูอวิ๋นเองก็โมโหมากเช่นกัน แต่คุณรู้ว่าตนไม่มีความสามารถช่วยลูกสาวกลับมาได้ ทำได้เพียงระบายอารมณ์ใส่เฉาเค่อหมิงเท่านั้นเช่นกันเฉาเค่อหมิงไม่ได้พูดจา สตาร์ทรถแล้วก็ขับออกจากหมู่บ้านตี้เหา“พ่อกับแม่ของฉันไปแล้วจริง ๆด้วย หลินหยางคุณยอดเยี่ยมเหลือเกิน”เมื่อเฉาเยี่ยนหลิงเห็นรถขับออกไป ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น นี่คือความสำเร็จที่คุณทำตัวพยศใส่พ่อกับแม่ เต็มไปด้วยความรู้สึกประสบความสำเร็จ“ผมเองก็คิดว่าตัวเองยอดเยี่ยมมากเช่นกัน” หลินหยางกล่าวอย่างไม่ถ่อมตัวเลยสักนิดเฉาเยี่ยนหลิงโอบลำคอของหลินหยาง มอบจูบอันแสนหอมหวานพร้อมกล่าว “ขอบคุณนะ ถ้าหากไม่ได้คุณ ฉันก็คงไม่มีความกล้าที่จะต่อต้านพ่อกับแม่ของฉัน คุณทำให้ฉันเติบโต แล้วก็ทำให้ฉันได
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 335
ตลอดคืนนี้ เป็นคืนที่นอนไม่หลับสำหรับใครหลาย ๆคนวันที่สอง หลินหยางตื่นแต่เช้าตรู่ เดินไปที่ระเบียงแล้วยืดเส้นยืดสาย เฉาเยี่ยนหลิงที่นอนอยู่บนเตียงกำลังนอนหลับอย่างสบายใจ ลมหายใจสม่ำเสมอถึงแม้ว่าเมื่อคืนจะเหนื่อยมาก ยากลำบากมาก แต่ไม่เป็นอุปสรรคต่อการฝึกฝนวรยุทธ์อีกทั้งยังใกล้จะต้องดวลกับเจียงไห่เซิงแล้ว ยิ่งจะเกียจคร้านไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ยิ่งจะดูถูกศัตรูไม่ได้ถึงแม้ว่าหลินหยางจะมีความมั่นใจมากว่าจะสามารถเอาชนะเจียงไห่เซิงได้ แต่เขาไม่มีทางประมาทคู่ต่อสู้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้ได้ล่วงเกินปรมาจารย์ระดับเก้าอย่างจ้าวเจี้ยนชิงอย่างสมบูรณ์แล้ว มีอันตรายแอบแฝงอยู่ไม่น้อยมีแรงกดดันสองฝั่งของตระกูลฉินกับเหยียนหรูอวี้ ภายนอกจ้าวเจี้ยนชิงทำอะไรเขาไม่ได้ แต่หลินหยางคาดการณ์อย่างมั่นใจว่าจ้าวเจี้ยนชิงไม่มีทางรามือแน่นอน จะต้องออกแผนการอุบายไม่ดีอย่างแน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือเพิ่มพละกำลังให้เร็วที่สุดหลังจากปราณสีม่วงมลายหายไป หลินหยางฝึกฝนเนตรคู่เสร็จสิ้นแล้ว ไปขอคำแนะนำจากลั่วหงอวี๋เหมือนเช่นเคย“ปรมาจารย์ลั่ว คุณช่วยเลียนแบบพละกำลังของปรมาจารย์ระดับเก้ามาแลกเปลี่ยนความรู้
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 336
ลั่วหงอวี๋ให้คำแนะนำอย่างตรงไปตรงมาที่สุด ส่วนทางหลินหยางนั้นด้วยศักยภาพปรมาจารย์ระดับห้า ก็เพียงพอแล้วสำหรับการรับมือกับกระบวนท่าฝ่ามือทั้งสามสิบท่าของปรมาจารย์ระดับเก้า สิ่งนี้ก็เก่งกาจเกินไปแล้ว ซึ่งตามปกติแล้วปรมาจารย์ระดับเจ็ดก็แทบจะเป็นไปไม่ได้ นี่เป็นเพราะมังกรคชสารสะเทือนฟ้า วิชาอสนีบาตสามสหัสสะรวมถึงการแผลงฤทธิ์ของเนตรคู่ของเขา หลินหยางพยักหน้านิดหน่อย รู้อยู่แก่ใจแล้วแท้ ๆ หลินหยางจึงยกมือกำกำปั้นคารวะแบบจั้วอีพร้อมเอ่ยขอบคุณอีกครั้ง ลั่งหงอวี๋พยักหน้าเบา ๆ และกล่าวว่า “หากว่าเอ็งกลัว ก็มาซ่อนตัวที่บ้านของข้า” “ขอบคุณผู้เฒ่าลั่วที่ห่วงใยผม แต่ผมอยากเผชิญหน้าด้วยตัวเอง จ้าวเจี้ยนชิงไม่ใช่ปรมาจารย์เสวียน พอได้ยินข่าวอย่างนั้นก็จะรีบลงมือทันที จะไม่กลัวจนตัวสั่น มีแรงกดดันถึงจะขับเคลื่อนได้” หลินหยางปฏิเสธความหวังดีของลั่วหงอวี๋ แต่ก็รู้สึกขอบคุณจากใจ“อย่างนั้นข้าขอให้เอ็งโชคดี” ลั่วหงอวี๋เองก็ไม่พูดมาก ก่อนจะโบกมือแล้วเดินลงภูเขาไป เหลือไว้เพียงหลินหยางคนเดียวที่ยังคงฝึกฝนให้มากขึ้นสักชั่วโมงอยู่ที่ภูเขาจื่อเซี๋ยเสียก่อนจะลงจากภูเขาไป เฉาเยี่ยนหลิงยังไม่ตื่น
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
