All Chapters of The Billionaire's Substitute Bride: Chapter 121 - Chapter 130

Buong linggo akong wala sa wisyo, iniisip ko pa rin ang lalaking tumawag sa akin. Kaboses siya ni Knight, pero hindi ako pwedeng maniwala kaagad lalo na't kitang-kita sa mismong mga mata ko ang mukha niya bago siya inilibing. Gusto kong sabihin kay Logan ang tungkol doon, pero baka hindi niya ako paniwalaan at mapagkamalang baliw. "Mukhang may malalim ka na namang iniisip," saad ni Anabelle pagkabalik niya sa kwarto namin bitbit ang dalawang kape. Masama ang panahon dahil may bagyo kaya buong araw kaming nasa loob ng kwarto namin. Tinanggap ko ang isang baso ng kape at maingat itong inilagay sa ibabaw ng table ko. "Ayos ka lang ba? Ilang araw na kitang napapansin sa pagiging tahimik mo. May problema ba?" nag-aalalang tanong ni Anabelle at tumabi sa akin. Humiga siya sa hita ko. "Kung may problema ka, pwede mo naman 'yan ikwento sa akin. Huwag mong solohin ang problemang 'yan, Raheel." Napasinghap ako at sumimsim ng kape. "Kailan mo huling napanaginipan si Knight?" Nangunot an

Nang magising ako kinabukasan, wala na sa tabi ko si Anabelle. Binalot ko ang katawan ko ng kumot at kumuha ng damit sa closet nang mapansing wala na sa sahig ang mga gamit ko kagabi. Napalingon ako sa banyo nang narinig ang pagbukas ng pinto. Nakita ko si Anabelle, nakasuot ng bathrobe. "Bakit hindi mo ako ginising? Sabay dapat tayong maliligo," sabi ko at niyakap siya ng mahigpit. Hinalikan ko ang noo niya pababa sa mapupula niyang labi. "Mahimbing ang tulog mo kaya hindi na kita ginising," sagot niya at ipinulupot ang mga kamay sa beywang ko. "Maligo ka ulit. Sabayan mo ako," pilyong saad ko at sinimulang halikan ang leeg niya. "Raheel, katatapos ko lang maligo. Magbibihis na ako." "Sabayan mo akong maligo. Simula nang tumira tayo rito hindi mo na ako sinasabayan," sabi ko at nagkunwaring nagtatampo. "Naiinggit ako kay TJ kasi nasa kaniya lahat ng atensyon mo. How about me, Anabelle? Kailan mo ba ako bibigyan ng atensiyon?" Kinurot niya ang ilong ko at hinalikan ang labi

Wala na akong ibang hinihiling pa kundi ang magkaroon ng masayang pamilya at mapayapang buhay kasama ang mga taong mahahalaga sa akin. Naging maayos ang takbo ng buhay namin sa mga nagdaang linggo. Palaging nakabuntot si Raheel sa akin kasi natatakot siyang madulas o matapilok ako. Pagkatapos ng trabaho niya, umuuwi siya kaagad kasi gusto niya kaming pagsilbihan. Pati sa mga kinakain ko palagi niyang sinisigurong healthy lahat. At hindi ko mapigilang makaramdam ng saya kasi first time kong maranasan ang ganito - na nandiyan siya sa pagbubuntis ko upang alagaan ako. Ang sarap at ang gaan sa pakiramdam ngayong kasama ko siya habang pinagbubuntis ang ikalawang anak namin. Hindi ko lubos maisip ang ganitong paraan ng pag-aalaga niya. At hindi ko aakalaing mararanasan ko sa kaniya ang princess treatment. "Mommy, we're home," masiglang sambit ni TJ habang abala ako sa panunuod ng palabas sa TV. "Ano ang pinapanuod mo, Wifey?" tanong ni Raheel at hinalikan ang aking noo at labi. Ibinigay

Nang maagaw ni Tatay ang kutsilyo, itinulak niya si Nanay kaya napasubsob ito sa lupa. Pinasadahan ko ng tingin ang paligid, nagkakagulo na sa reception. Nagsisigawan ang mga panauhin. "Nababaliw ka na, Leah!" sigaw ni Tatay nang tuluyan niya nang maagaw ang maliit na kutsilyo. "Papatayin ko siya!" galit na sigaw ni Tatay at sinubokan niya akong lapitan, ngunit mabilis siyang pinigilan ng mga guards. Niyakap ako ni Raheel. Hindi ko mapigilan ang sarili kong maluha sa inaasta ni Nanay sa mismong kasal namin. Ni hindi niya nirespeto ang espesyal na araw. At hindi ko alam kung bakit nagkakaganoon siya. Bakit gusto niya akong patayin? Nakahinga lang ako nang maluwag nang kaladkarin nila si Nanay palabas ng reception area. Inutusan ni Raheel ang mga tauhang bantayan ang buong paligid, baka sakaling may msasamang taong nakapasok sa lugar. Unti-unti ring bumalik sa normal na ayos ang lahat, pero hindi maalis sa mukha ng mga panauhin ang takot na nararamdaman nila. Pilit kong pinapakalma

Ang malamig na tile ng operating room ay sumasalubong sa aking mga paa habang naglalakad ako papasok. Ang amoy ng disinfectant ay pamilyar, ngunit ang kaba sa aking dibdib ay bago. Unang araw ko pa lang sa trabaho, at si Knight, ang aking unang pasyente.Naka-scrubs na ako, ang aking mga kamay ay nakabalot sa surgical gloves. Ang operating table ay nakahanda na, ang mga instrumento ay nakalatag sa tabi nito. Ang puso ni Knight ay nasa aking mga kamay, at ang responsibilidad ay mabigat."Anabelle, handa ka na ba?" tanong ni Dr. Reyes, ang aking mentor at head surgeon. Tumango ako, ang aking lalamunan ay tuyo. "Huminga ka ng malalim," sabi niya, at sumunod ako.Tumingin ako kay Knight, ang kaniyang mukha ay maputla, ang kaniyang mga mata ay nakapikit. Ang kaniyang dibdib ay tumataas at bumababa nang mabagal, ang bawat paghinga ay isang pakikibaka. Alam kong kailangan kong maging matapang para sa kaniya."Magsimula na tayo," sabi ni Dr. Reyes.Ang mga susunod na ilang minuto ay isang blu