All Chapters of LOVING YOU IN PAIN: Chapter 11 - Chapter 20

Sumidhi ang init sa aking katawan na parang may apoy na biglang sumiklab. Init na ang asawa ko lang ang makakapawi, init na matagal ko nang pinanabikan sa piling ni Warren. "Ahh… Warren…" halinghing ko nang maramdaman ko ang isang kamay nito na ngayo'y sakop ang isang s*s* ko. Napaliyad ako nang bigla nitong pinisil at nilamas na nagparamdam sa akin ng ibayong kiliti. Lalo na nang bumaba ang mukha nito sabay subo ng kabilang s*s* ko, halos mahigit ko ang aking hininga at nanigas ang aking katawan nang s******n niya pa iyon na tila sanggol na gutom. Nang magsawa ay lumipat pa siya sa kabila habang ang dalawang kamay ay walang tigil sa kalalamas ng dalawang s*s* ko. Gumapang ang halik ni Warren paakyat sa aking leeg na lalong nagpapabaliw sa akin nang s********p at pinapadaanan ng kan'yang dila hanggan sa sakupin niyang muli ang aking labi. Ilang segundong nagtagal ang aming halikan nang inayos niya ako paharap sa kan'ya at bigla siyang tumayo, karga na ako nito ngayon. "Let's cont

Para akong natuod sa aking kinatatayuan. Ano ba ang dapat na magiging akto ko sa lagay na ito? Ako ang asawa pero may kahalikan siyang iba't kayakapan. Kung tutuusin ay may karapatan akong sugurin sila ngunit iba ang sitwasyon ngayon. Ilang segundo akong napako sa kinatatayuan ko at nang siguro'y naramdaman nila ang prisensiya ko ay bigla silang tumigil. Gulat ang rumihistro sa mukha ni Solenn samantalang ang magaling kong asawa ay walang ekspresyong tinapunan lamang ako ng tingin. Sa bagay, isa lamang pala akong hamak na maid niya rito. Kahit na para na akong kandilang nauupos ay pinilit ko paring maging matatag na tila hindi apektado sa anuman ang nadatnan ko. "Ahmmn… P-pasensiya na po sa distorbo," hinging paumanhin ko sabay yuko. Naglakad na rin ako upang magtungo sa kusina o sa aking silid. Bahala na, basta sa hindi ko sila makikita. "Honey, I think we should go out. Hindi ko alam na may kasama ka pala rito," may himig ng inis sa boses ni Solenn nang sabihin iyon kaya napasulya

Buong gabi akong umiyak, halos wala akong tulog. Pagmulat ng aking mga mata ay ramdam kong mugto pa ito, pero bigla akong nataranta nang makita ko kung anong oras na. 'Patay! Alas diyes na pala!'Kahit mabigat ang aking pakiramdam ay dali-dali akong naligo, kailangan ko pa rin kumilos dito sa bahay. Nang matapos ako ay agad na akong lumabas ng aking silid pero agad na napansin ko ang isang note sa table kaya kinuha ko iyon at binasa."Aalis na ako, at hindi rin ako uuwi mamaya. Pag-isipan mo ang sinabi ko sa iyo Cielo, palayain mo na ako." – WarrenNapasabunot ako sa buhok ko dahil hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon, siya na mismo ang humihiling na palayain ko siya. May magagawa pa ba ako? 'Cielo, baka oras na rin na isipin mo na rin ang sarili mo! Dalawang taon ka nang nagdusa, ito na siguro ang oras na palayain mo na siya lalong-lalo na ang sarili mo. At Least, hindi siya tuluyang nawala at makikita mo pa rin naman siya. Ang mahalaga ay buhay siya 'di ba?' Untag ng isipan ko.

Nang matapos kaming magdinner ni Axel ay hinatid niya na rin ako pauwi, nagpasalamat din ako dahil hindi niya akon tinanong about Warren. Which is nakakapagtaka? Oo ayaw kong pag-usapan pero imposible 'tong si Axel dahil tandang-tanda ko pa noon na pinagbantaan niya pa si Warren noon nang maikasal kami na kapag sinaktan ako ay malilintikan ito sa kan'ya, pero based sa reactions niya kanina? Ay ewan! "Good night, Cielo. See you," sabi ni Axel nang hinatid niya na ako malapit sa entrance ng condo na tinitirhan namin ni Warren. "Good night. Mag-iingat ka," tugon ko. Ngumiti lang siya sa akin at mataman akong tinitigan."Ahmn...may sasabihin ka pa ba? Sabihin mo na," tinanong ko na siya pero agad naman siyang umiling kaya napakunot ang noo ko. Kilalang-kilala ko na siya kaya alam kong may gusto siyang sabihin. "Ano nga kasi? 'Wag ako, Axel. Ano nga?" pagpupumilit ko pa. "Matulog ka na, iyon ang gusto kong sabihin. Go ahead, pasok ka na." Inirapan ko na lamang siya dahil ayaw niya nama

~Warren's Pov~ "Bullsh*t!" Hinagis ko kung saan ang bote ng alak na aking iniinom, ngayon ay nagkalat na sa sahig ang mga bubog dahil sa pagkabasang nito. "Warren! Warren! What's that noise? Are you alright? Open the door!" Sunod-sunod na tawag sa akin ni mommy mula sa labas at nakailang katok pa ngunit hindi ko pa rin pinagbubuksan. "Manang! Akin na iyong susi ng kuwarto ni Warren, bilis!" Napabuntong-hininga ako't napilitang tumayo upang pagbuksan si mommy. "I'm okay! Bakit po ba?" walang gana kong sabi pagkabukas ko. "Anak naman. Anong puwede kong gawin para tumigil ka na sa kagaganiyan mo? Look at yourself." Inilibot pa ni mommy ang paningin dito sa loob ng kuwarto ko na kitang-kita ko agad ang pag-ngiwi nito dahil sa mga nakita niya. Wala akong pakialam, basta ang gusto ko ay magpakalasing! "Tingnan mo naman itong kuwarto mo. Iba na ang amoy at ang gulo, madumi! Warren. Bukas na bukas din ay ipapalinis ko na ito sa mga kasambahay natin!" "No! Hayaan niyo ko.