Buong gabi akong umiyak, halos wala akong tulog. Pagmulat ng aking mga mata ay ramdam kong mugto pa ito, pero bigla akong nataranta nang makita ko kung anong oras na. 'Patay! Alas diyes na pala!'Kahit mabigat ang aking pakiramdam ay dali-dali akong naligo, kailangan ko pa rin kumilos dito sa bahay. Nang matapos ako ay agad na akong lumabas ng aking silid pero agad na napansin ko ang isang note sa table kaya kinuha ko iyon at binasa."Aalis na ako, at hindi rin ako uuwi mamaya. Pag-isipan mo ang sinabi ko sa iyo Cielo, palayain mo na ako." – WarrenNapasabunot ako sa buhok ko dahil hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon, siya na mismo ang humihiling na palayain ko siya. May magagawa pa ba ako? 'Cielo, baka oras na rin na isipin mo na rin ang sarili mo! Dalawang taon ka nang nagdusa, ito na siguro ang oras na palayain mo na siya lalong-lalo na ang sarili mo. At Least, hindi siya tuluyang nawala at makikita mo pa rin naman siya. Ang mahalaga ay buhay siya 'di ba?' Untag ng isipan ko.
Axel : "Alam kong natatandaan mo pa ako, imposibleng makalimutan mo ang kahuwapohan ko." Aba ang loko, masiyado pa rin naniniwalang guwapo siya. Hindi pa rin talaga nagbabago ang isang 'to!Me : "Pasensiya na, wrong number ka siguro. Wala akong kilalang Axel, tapos guwapo ba kamo? Naku!" Natatawa pa ako nang i-send ko iyon sa kan'ya, palagi kasing asar talo ito sa akin dati. Axel : "Ah gano'n? Lumabas ka riyan ngayon para malaman mo. Nasa baba ako, bilisan mo kung ayaw mong ako na sumundo sa iyo!" Namilog pa ang mga mata ko at binasa ko pa ulit ang reply ni Axel. 'Anak ng– Talaga ba? Gag* iyon ah!'Me : "Seryoso? Anong ginagawa mo dito? Paano mo nalaman kung saan ako nakatira? Umuwi ka na!" Axel : "Uhuh! Ayaw mo ha? Hintayin mo 'ko!" Nataranta ako bigla kaya dali-dali ko na siyang tinawagan. Hindi nagbibiro ang loko."Hoy! 'Wag na, hintayin mo na lang ako riyan, magbibihis lang ako," ani ko rito. Narinig ko naman ang mahina nitong tawa kaya lalo akong naiinis. Humanda talaga 'to e
Nang matapos kaming magdinner ni Axel ay hinatid niya na rin ako pauwi, nagpasalamat din ako dahil hindi niya akon tinanong about Warren. Which is nakakapagtaka? Oo ayaw kong pag-usapan pero imposible 'tong si Axel dahil tandang-tanda ko pa noon na pinagbantaan niya pa si Warren noon nang maikasal kami na kapag sinaktan ako ay malilintikan ito sa kan'ya, pero based sa reactions niya kanina? Ay ewan! "Good night, Cielo. See you," sabi ni Axel nang hinatid niya na ako malapit sa entrance ng condo na tinitirhan namin ni Warren. "Good night. Mag-iingat ka," tugon ko. Ngumiti lang siya sa akin at mataman akong tinitigan."Ahmn...may sasabihin ka pa ba? Sabihin mo na," tinanong ko na siya pero agad naman siyang umiling kaya napakunot ang noo ko. Kilalang-kilala ko na siya kaya alam kong may gusto siyang sabihin. "Ano nga kasi? 'Wag ako, Axel. Ano nga?" pagpupumilit ko pa. "Matulog ka na, iyon ang gusto kong sabihin. Go ahead, pasok ka na." Inirapan ko na lamang siya dahil ayaw niya nama
Nagtagal ako sa 'king silid, hindi ko kayang harapin siya ngayon lalong-lalo na't mugto ang mga mata ko. Nakakapanghina! Pero ito na lang talaga ang magandang gawin. Hanggang dito na lang talaga kami siguro. Napakislot ako nang bigla may kumatok sa pintuan. "Cielo? Are–" Tumugil si Warren sa sasabihin, siguro naman alam niya kung anong nararamdaman ko! "Will talk some other time. I'll go now." Narinig ko na lamang ang mga yabag nitong papalayo kaya muling bumuhos na naman ang mga luha ko. Sa bawat hakbang nito papalayo ay tila nauupos na kandila rin ako, nang marinig ko na ang pagbukas ng pinto at ang paglabas nito ay ang pagtapos ko sa kung ano man ang mero'n kaming dalawa. Natawa pa ako, matagal na niya pa lang tinapos. Ako lang iyong kumapit at naniwala na babalik siya sa akin. Nang tuluyan nang sumara ang pinto ay binuhos ko na lahat. Ito na ang huling iiyakan ko si Warren. Umpisa ngayon kalilimutan ko siya tulad nang paglimot niya sa akin. Humiga na lamang ako kama, yak
~Warren's Pov~ "Bullsh*t!" Hinagis ko kung saan ang bote ng alak na aking iniinom, ngayon ay nagkalat na sa sahig ang mga bubog dahil sa pagkabasang nito. "Warren! Warren! What's that noise? Are you alright? Open the door!" Sunod-sunod na tawag sa akin ni mommy mula sa labas at nakailang katok pa ngunit hindi ko pa rin pinagbubuksan. "Manang! Akin na iyong susi ng kuwarto ni Warren, bilis!" Napabuntong-hininga ako't napilitang tumayo upang pagbuksan si mommy. "I'm okay! Bakit po ba?" walang gana kong sabi pagkabukas ko. "Anak naman. Anong puwede kong gawin para tumigil ka na sa kagaganiyan mo? Look at yourself." Inilibot pa ni mommy ang paningin dito sa loob ng kuwarto ko na kitang-kita ko agad ang pag-ngiwi nito dahil sa mga nakita niya. Wala akong pakialam, basta ang gusto ko ay magpakalasing! "Tingnan mo naman itong kuwarto mo. Iba na ang amoy at ang gulo, madumi! Warren. Bukas na bukas din ay ipapalinis ko na ito sa mga kasambahay natin!" "No! Hayaan niyo ko.
Kakauwi ko lang galing gym at kasalukuyan akong nagpapahinga nang biglang nag-ring ang cellphone ko. Nang i-check ko kung sino ang tumatawag ay napangiti ako dahil si mommy iyon. Out of town sila ngayon dahil sabi ko na mag-enjoy naman sila paminsan-minsan. Nakangiti ko itong sinagot. "Hello my lovely, mother..." "Sus, binola mo pa 'ko. Kumusta ka diyan, anak?" Natuwa na ako. Masaya para sa kanila ni dad dahil sa nakalipas na mahigit dalawang taon ay puro sakit ng ulo lang nabigay ko sa kanila kaya babawi ako. "I'm fine, mom. Don't mind me and just enjoy your vacation with dad. Hmmn?" "Ang sweet naman ng anak ko," saglit na natahimik si mommy kaya alam kong may nais itong sabihin. "Anak, may ipapasuyo sana kami ng daddy mo sa iyo kung okay lang naman," alanganing sabi ni mommy kaya hinintay ko kung ano nga ba iyon. "Sa makalawa na kasi ang 60th birthday ni Elton. Eh, wala nga kami diyan ng daddy mo. Puwede na ikaw na lang ang um-attend at magbigay ng gift namin ng daddy
"Yes mom, narito na po ako kadarating ko lang," kausap ko si mommy sa cellphone ngayon habang pababa na ako ng kotse. It was 10 pm at sinadya ko na talagang magpa-gabi dahil wala naman akong balak na magtagal. I-aabot ko lang naman itong gift sa mga in-laws ko na matagal ko nang hindi nakakausap at alam kong galit ang mga ito sa akin. May mga bisita pa rin naman dahil may mga sasakyan pang mga nakaparada rito sa labas. Bumuga muna ako ng hangin bago nagpasiyang pumasok sa loob. Agad na hinanap ng aking mga mata ang mga in-laws ko sumablit hindi ko sila mahanap. Lumapit ako sa isa sa mga bisita na naroon upang magtanong. "Hi, good evening! May I asked if where the celebrant is?" "Ah, nandiyan lang sila may inasikaso lang na bagong dating," tugon naman sa akin ng bisita. "Okay, thank you," pasasalamat ko. Naiinip na ako kaya humingi na lamang ako sa waiter ng alak upang malibang kahit papaano habang naghihintay. Ilang saglit lang ay natanaw ko na sila ngunit napako ang aki
"Bakit ka pa bumalik? Bakit ka pa nagpakita?" nasaktan ako sa mga tanong niya, damang-dama ko ang sakit na naudulot ko sa kan'ya noon. "Please, Mahal. Hayaan mo 'kong bumawi! Hindi na ako hihingi ng kapatawaran kung iyon ang gusto mo, pero hayaan mo 'kong ayusin ang lahat. Pangako–""Babawi? Ano pang babawiin mo? Wala na, sinasayang mo na, naubos na!" Napailing-iling ako. Matigas na ang puso ng mahal ko at kasalanan ko iyon! "Hayaan mo 'kong punan iyo ulit. Magsisimula tayo ulit, liligawan kita ulit. Please, Cielo... Hindi ko na kakayanin kapag iniwan mo pa 'ko ulit," pagmamakaawa ko. Hindi ko siya susukuan. Pagak siyang tumawa. "Wala ka nang pupunuan dahil tapos na tayo, tinapos mo na 'di ba? Nakalimot ka na naman ba?""Hindi. Naaalala ko lahat, mahal. Lahat-lahat nang nagawa ko sa iyo at sisingsisi ako. Hindi ko iyon ginusto, please... Maniwala ka sa 'kin." Hindi ko na alam kung ano pa ba ang dapat kong sabihin sa harap niya para lang pagbigyan niya 'ko ulit ng pagkakataon. "T
~Drake~Hindi ko na talaga matiis, hindi ko kayang hindi ko siya mahawakan kaya bahala na! Agad ko na siyang sinunggaban ng halik dahil pakiramdam ko, nauuhaw ako na malasap muli ang labi niya. Wala akong pakialam sa parusa umano nito dahil sisiguraduhin ko na pati siya ay hindi rin naman matitiis iyon!Wala namang pagtutol ang nangyari kaya mas nahibang na yata ako dahil tumugon na rin naman siya sa mga halik ko at ang mga kamay ko ay maglulumikot na sa malambot niyang katawan. Gusto-gusto kong mahawakan ang perpektong hubog nito. "Aahh..." Pinagapang ko na ang aking labi pababa sa kan'yang leeg nang dahan-dahan patungo sa malulusog niyang dibdib. Hindi ko akalain na ganito ito kaganda at ngayon ay maaangkin ko na. Hinayaan ko na muna ang dibdib niya dahil kanina ko pa iyon pinanggigilan. "Hmmn... Drake, sige pa..." Napalunok ako nang marinig ko ang klase ng boses niya na iyon dahil mas lalo niya pa akong pinasabik sa kan'ya, hindi ko na ito patatagalin pa. Mula dibdib niya pababa
Sandali siyang tumigil at saka niya ako tinitigan sa mga mata, puno nang magkahalong pagmamahal, galak, at pagnanasa.Napakagat ako sa aking ibabang-labi dahil parang hindi ko na mapaglabanan ang mga titig ni Drake sa 'kin. Ang lakas nang kabog sa dibdib ko, kinakabahan ako dahil wala na talaga akong kawala rito."Are you nervous?" nahulaan niyang kabado nga ako, oo, pero hindi ako aatras.Gusto kong iparamdam sa kan'ya kung gaano ko siya ka mahal, hindi man lang namin maranasan na maging masaya nang matagal at wala kung anong poblema basta na lamang sumusulpot.Nang hindi ako nagsalita upang sagutin ang tanong niya ay dahan-dahan niyang ibinaba ang mukha sa 'kin hanggang sa maglapat na ang mga labi naming dalawa. Magaan lang ang halik niya, walang pagmamadali na pawang ninanamnam ang sandaling ito ngayong gabi. Mas natutukso naman ako sa paraan nang kan'yang paghalik kaya mas lalo akong nag-iinit."I love you," sambit niya. Pansamantala siyang tumigil para sabihin na namang mahal niy
~Akira~. Gusto ko man siyang pigilan pero hindi ko nagawa, napako ako sa puwesto ko. Tinatawag ko siya sa isip ko pero hindi ko masambit sa bibig ko.'Akira, ang sama mo! Habulin mo si Drake.' utos ng isipan ko ngunit hindi ko magawa. Tanging iyak lang nagawa ko dahil sa mga pag-aalinlangan koMasyado yata akong nag-over think sa mga posibleng mangyari ulit. Ang tanga ko dahil nasaktan ko siya ngayong birthday pa niya talaga. Nang mahimasmasan na ako ay agad na akong lumabas ng bahay at nagtungo sa kanila. Nando'n pa ang lahat, sina kuya ay nag-iinuman. "Guys nasa'n si Drake?" tanong ko agad sa kanila. "Aba'y lokong bata ka! Sinundan ka niya kanina sa bahay tapos dito mo hahanapin. Ano ba ang nangyayari sa in'yong dalawa?" Hindi ko na sinagot si mommy kaya alam ko na kung nasa'n siya ulit. Nagmadali na akong puntahan siya sa park, at hindi nga ako nagkakamali nando'n siya nakaupo at umiinom na mag-isa. "Drake," tawag ko sa kan'ya, lumingon siya sa 'kin pero malungkot ang mga m
~Drake~Nang makarating kami sa bahay l, nalaman kong alam pala nilang lahat na pauwi na si Akira., Gusto lang talaga nila akong i-surprised. Alam na rin nila pati ang nagbalik na alaala nito. "Anak, kumain ka na muna. Baka gutom ka pa?" alok ni tita Cielo kay Aki. "Yes po, sabay na po kami ni Drake na kakain," tugon naman nito kay tita. "Baby, samahan mo ko kumain. Na-miss ko ang luto nila." Nakangusong sabi nito sa 'kin, ito 'yong nakaka-miss. "Sure, halika na." Dinala ko na siya sa dining table. "Bakit? Hindi ka ba nakakain nang maayos do'n sa pinuntahan niyo?" tanong ko. "Uhmn...nakakakain naman, pero, hindi ganito eh!Alam mo naman na med'yo malayo na 'yon at bundok na kaya madalas ay gulay kami do'n. Doon nga ako nakatikim ng dagang bukid," aniya.Pinaghain ko naman siya kung anong gusto niya pang kainin. Hindi na ako kumuha ng plato ko siyang kasalo, gano'n ko siya ka-miss. "Thank you, baby. Grabe, na-miss ko talaga 'to!"Ang gana niyang kumain, sinubuan ko pa siya
Nagmadali akong magpunta kina Aki upang itanong kong nasa'n ito ngayon dahil gusto ko siyang sundan. Sinamahan naman ako ni mommy upang makita sina tita at tito. Nang makarating kami ay si mommy na ang naunang pumasok. Sakto naman na nando'n silang lahat. "Magandang hapon," bati ni mommy."Oh, Mars kayo pala. Pasok kayo," ani naman ni tita Cielo."Ahmn… Mars may sasabihin si Drake," kaya ako na ang magsasabi sa kanila. "Ano 'yon. Drake?" tanong naman ni tita Gretta."Tita, Tito, mga Kuys. Bumalik na ang alaala ko," sabi ko na ikinabigla nila. "Tagala? Magandang balita 'yan, Drake," masayang sabi ni tita. "Congrats, 'tol! You're back!" Tinapik naman nina Kuya Gavin ang balikat ko. "Thank you mga, kuys," pasalamat ko rin sa kanila. Pero ito na nga sasabihin ko na ang sad'ya ko. "Ah… Tita, Tito, mga Kuys. Puwede ko po bang malaman kung nasaan si Akira?" tanong ko, Hindi na ako makapaghihintay pa Gusto ko na siyang makita."Ah...'yon na nga, kasi hindi naman sila ma-contact. Baka
~Drake~ "Drake!" sigaw ni Mommy kasabay nang pagpreno ko.Natigilan ako 't hindi makagalaw, si mommy naman ay bumaba sa kot'se upang puntahan ang babae, med'yo dumami ang tao at nag-usisa. May pumunta ring traffic enforcer at security guards ng mall at kinausap nila ni mommy.Nakatingin lang ako sa kanila pero ang isip ko ay naglalakbay. 'Akira!'Pero bakit magkasama kami ni mommy at bakit nasa pilipinas na ako? Ang alam ko ay nasa Italy ako.Mayamaya lang ay bumalik na rin si mommy sa kot'se at kinamusta ako."Anak, Drake. Okay ka lang ba?" nag-aalalang tanong ni mommy sa 'kin. Tumango lang ako. "Mom, kumusta po 'yong babae? Nabangha ko ba siya?" tanong ko rin dahil baka nga kung napano ito. "She's fine, hindi mo siya nabangga anak.Nagulat lang din siya at wala naman nangyari sa kan'ya. Nag-usap na rin kami at humingi na ako nang pasensiya at gano'n rin naman siya," saad ni mommy. Nakahiga naman ako nang maluwag. "Uuwi na po ba tayo?" Tumango naman si mommy kaya pinaandar ko
~Drake~"Okay mga bata! Uuwi na muna kami ni Ate Akira dahil nilalamig na siya, kayo hindi pa ba tayo uuwi?" paalam ko sa mga bata."Sige po kuya, uuwi na rin po kami. Babye!" Kumaway naman ang mga ito sa 'min. "Bye guys! Sa uulitin, ah? Ingat kayo," ani naman ni Akira at umalis na kami."Yay! Ang lamig na, Drake. Lagot ako nito kina Mommy kapag nagkasakit ako," aniya. Nag-alala naman ako dahil baka nga magkasakit siya. "Halika na nga at baka nga magkasakit ka pa. Tigas kasi ng ulo, mo," kanina ko pa siya kasi inaayang umuwi, ayaw."Minsan lang naman kasi umulan, Drake. Hindi ko nga matandaan kung kailan ako huling naligo sa ulan, eh. Tapos wala pa akong maalala, ikaw? Hindi pa rin ba bumabalik ang alaala mo?" tanong niya sa 'kin."Wala pa rin, may naalala akong boses at mukha pero hindi naman klaro, ewan ko kung alaala o panaginip lang 'yon kasi pagkagising ko ay parang nakalimutan ko bigla." Lumingon naman siya sa'kin at ngumiti."Hayaan mo na, babalik din nang kusa ang mga alaala
~Drake~Nang marinig ko ang kanta nang buo ay hindi ko mapigilan ang maging emosiyonal at kung sino ang kumakanta sa 'kin no'n sa alaala ko. Naririnig ko pero hindi klaro ang boses ng babae hindi ko makilala. Gusto ko na talagang maka-alala. Malapit na ang birthday ko sabi ni mommy, sana kahit 'yon na lang. 'God wala na akong mahihiling pang iba kun 'di ibalik mo lang ang alaala ko. Please..."Dapat ko pa bang ituloy ang panliligaw ko sa kan'ya? Paano kapag muling nagbalik ang alaala ko ay may iba naman talaga akong mahal?Pero bakit ang bilis nang tibok nitong puso ko para kay Akira? Na parang kilalang-kilala siya nito. Hindi ko mapigilan, eh. Litong-lito na talaga ako.Alam kong makakasama sa 'kin ang masiyadong pag-iisip subalit hindi ko talaga mapigilan. Minsan ay gusto ko na lang i-umpog ang ulo ko sa pader baka sakaling bumalik ang alaala ko. Kinabukasan ay naisipan ko na 'wag na munang magpunta kina Akira. Susubukan kong pigilan ang sarili ko sa kan'ya. "Oh, anak. Bakit a
~Akira~Nasa kuwarto na ako ngayon at nakahiga na, nakakaloka naman 'yong lalaking 'yon!Kakalilala pa nga lang namin ligaw agad. Well, guwapo nga naman siya. Pero masiyado naman yata siyang mabilis.'Parang praning, palaging tulala. Gano'n na ba talaga ako kaganda sa paningin niya?' Pero willing pa rin naman akong kilalanin siya, ipapakilala ko siya sa isa ko pang tropa. Im sure na magkakasundo sila.Pareho silang praning sa kagandahan ko, eh. 'Haha'Hirap kapag buong maghapon kang tulog, kasi heto ako, gising sa gabi. Wala naman akong magawa.Bakit kaya nawala ang alaala ko?Sino kaya ako dati? Gusto ko man magtanong kina mommy ay pinigilan ko na. No'ng panay kasi ang pagtatanong ko ay sobrang sumakit ang ulo ko. Grabe! Ayaw ko nang maulit.Kinabukasan ay inutusan akong mag groceries dahil maraming nang kulang sa stocks namin.Wala naman akong gagawin kaya okay lang sa 'kin.Sa pasukan ay mag-aaral na ako ulit. Ayaw pa sana nina mommy dahil nga may amnesia ako, ang kaso ay nabobor