Nagtagal ako sa 'king silid, hindi ko kayang harapin siya ngayon lalong-lalo na't mugto ang mga mata ko. Nakakapanghina! Pero ito na lang talaga ang magandang gawin. Hanggang dito na lang talaga kami siguro. Napakislot ako nang bigla may kumatok sa pintuan. "Cielo? Are–" Tumugil si Warren sa sasabihin, siguro naman alam niya kung anong nararamdaman ko!"Will talk some other time. I'll go now." Narinig ko na lamang ang mga yabag nitong papalayo kaya muling bumuhos na naman ang mga luha ko. Sa bawat hakbang nito papalayo ay tila nauupos na kandila rin ako, nang marinig ko na ang pagbukas ng pinto at ang paglabas nito ay ang pagtapos ko sa kung ano man ang mero'n kaming dalawa. Natawa pa ako, matagal na niya pa lang tinapos. Ako lang iyong kumapit at naniwala na babalik siya sa akin. Nang tuluyan nang sumara ang pinto ay binuhos ko na lahat. Ito na ang huling iiyakan ko si Warren. Umpisa ngayon kalilimutan ko siya tulad nang paglimot niya sa akin. Humiga na lamang ako kama, yakap akin
~Dylan’s Pov~"Bullsh*t!" Hinagis ko kung saan ang bote ng alak na aking iniinom, ngayon ay nagkalat na sa sahig ang mga bubog dahil sa pagkabasang nito. "Warren! Warren! What's that noise? Are you alright? Open the door!" Sunod-sunod na tawag sa akin ni mommy mula sa labas at nakailang katok pa ngunit hindi ko pa rin pinagbubuksan. "Manang! Akin na iyong susi ng kuwarto ni Warren, bilis!" Napabuntong-hininga ako't napilitang tumayo upang pagbuksan si mommy. "I'm okay! Bakit po ba?" walang gana kong sabi pagkabukas ko. "Anak naman. Anong puwede kong gawin para tumigil ka na sa kagaganiyan mo? Look at yourself." Inilibot pa ni mommy ang paningin dito sa loob ng kuwarto ko na kitang-kita ko agad ang pag-ngiwi nito dahil sa mga nakita niya. Wala akong pakialam, basta ang gusto ko ay magpakalasing! "Tingnan mo naman itong kuwarto mo. Iba na ang amoy at ang gulo, madumi! Warren. Bukas na bukas din ay ipapalinis ko na ito sa mga kasambahay natin!" "No! Hayaan niyo ko. Walang papasok
Kakauwi ko lang galing gym at kasalukuyan akong nagpapahinga nang biglang nag-ring ang cellphone ko. Nang i-check ko kung sino ang tumatawag ay napangiti ako dahil si mommy iyon. Out of town sila ngayon dahil sabi ko na mag-enjoy naman sila paminsan-minsan. Nakangiti ko itong sinagot. "Hello my lovely, mother..." "Sus, binola mo pa 'ko. Kumusta ka diyan, anak?" Natuwa na ako. Masaya para sa kanila ni dad dahil sa nakalipas na mahigit dalawang taon ay puro sakit ng ulo lang nabigay ko sa kanila kaya babawi ako. "I'm fine, mom. Don't mind me and just enjoy your vacation with dad. Hmmn?" "Ang sweet naman ng anak ko," saglit na natahimik si mommy kaya alam kong may nais itong sabihin. "Anak, may ipapasuyo sana kami ng daddy mo sa iyo kung okay lang naman," alanganing sabi ni mommy kaya hinintay ko kung ano nga ba iyon. "Sa makalawa na kasi ang 60th birthday ni Elton. Eh, wala nga kami diyan ng daddy mo. Puwede na ikaw na lang ang um-attend at magbigay ng gift namin ng daddy mo,
“Pa, nagmamakaawa po ako! Tulungan po nin’yo ang mama ko,” pagsusumamo ni Cielo sa ama nito. May sakit ang kaniyang ina at kailangan ma-operahan sa lalong madaling panahon ang mga mata nito bago pa ito tuluyang mabulag. Gustuhin man ng ama ni Cielo ay wala itong magawa dahil ang totoong mas makapangyarihan si Lucille kumpara sa kan'ya. Kahit na ang ina naman ni Cielo ang nauna ay hindi naman ikinasal ang mga ito noon kung kaya ‘t ang nabuong pamilya nila Lucille ang legal. Tahimik lamang si Solenn sa tabi ng mommy niya at nababagot nitong tinigan si Cielo. Naiirita siya sa pagpapaawa nito. “Anong akala mo rito sa asawa ko? Charity para sa katulad nin’yo? Ang kapal ng mukha mong pumunta rito sa pamamahay ko!” bulyaw ni Lucille. Pakiramdam ni Cielo ay sobrang rumi niya sa sobrang pangmamaliit ni Lucille ngunit kailangan niyang tatagan ang loob alang-alang sa inang nasa ospital. “Lucille, tama na! Anak ko pa rin si Cielo kung kaya 't dahan-dahanin mo iyang pananalita mo sa anak
Masaya si Cielo dahil ngayong araw na isinasagawa ang operasyon ng kaniyang ina. Naroon na ito ngayon sa operating room kaya naghihintay siya ngayon kung anong oras iyon matatapos. Tumawag naman ang kaniyang ama at humingi ito ng pasensya dahil hindi makakapunta sa ospital upang damayan siya nito. Naiintindihan naman niya ang ama dahil sa sitwasyon nito sa piling ni Lucille.Malaking pera ang ibinigay ni Lucille para iyon sa pagpapa-opera ng kaniyang ina. Ngunit lingid sa kaalaman nito ay binigyan pa siya ni Solenn ng pera galing sa sarili nitong bulsa para may magamit pa sila umano pagkalabas ng ospital at mapaghandaan ang pagkikipagkita nito kay Warren. ‘Saka ko na nga muna iisipin ang tungkol sa kasala na iyon.’ Pumunta naman si Solenn sa suit ni Warren upang makipag-usap tungkol sa hindi na muna sila dapat ikasal. “Honey, sige na. 2 years lang naman ay babalik na ako. Tayo naman ang magpapakasal.”“Why do you have to do that? Why do you have to leave, Solenn?” ayaw ni Warren a
“Anak, kinabahan ako. Paano kung tuluyan na akong mabulag?”“Mama naman. ‘Wag po kayong mag-isip ng ganiyan. Think positive lang dapat palagi,” pang-aalo ni Cielo sa ina. Bumukas naman ang pinto at iniluwa na ang doctor na nag-opera sa kaniyang ina at isang nurse. “Okay. Good morning po, ma’am. Kumusta po ang pakiramdam nin’yo? Excited na ho ba kayong tanggalin iyang benta sa mga mata mo?” Nakangiting bati ng doctor. “Good morning po, Doc. Ako po ‘y kinakabahan. Paano kung hindi na talaga ako makakita? Magpapa-opera ba ako ulit?” hindi mapigilang magtanong ng ina ni Cielo. “In that case, should we take another test, kung bakit? Pero parang wala naman ho kayong bilib sa akin niyan, eh,” kunwaring nagtatampo ang doctor. “Ay, hindi po. Paumanhin sa aking nasabi, hindi naman po sa gano'n,” hinging paumanhin ng ina ni Cielo. Natawa naman ito dahil nagbibiro lamang naman siya. “Mama, magaling po si Doctor Chavez. Sigurado makakakita ka na.” “Hmmn… Siya, sige. Shall we start?” Tumango
“Ma, alis na po muna ako.” “Sige, mag-iingat ka anak. Sigurado ka na ba talaga?” Muling tinanong ni Carmela ang anak sa huling pagkakataon baka sakaling magbago ang isip. “Opo, ‘Ma. ‘Wag na po kayong mag-alala,” paniniguro ni Cielo ngunit ang totoo ay dinadaga dibdib niya. “Ma’am Cielo, tayo na po,” sabi ng driver na nagsundo sa kan’ya. Tahimik lamang si Cielo at sarili lamang ang dala. Panay ang sipat niya sa sarili kung maayos naman ba ang itsura niya. Ayaw niyang mapahiya si Solenn kaya pumili siya ng kaniyang bistida na pinakamagandang mero'n siya. ‘Hays… Sana ayos lang ‘tong suot ko!’ Nagtaka si Cielo dahil hinatid siya ng driver sa isang kilalang beauty salon. Nagtatakang nilingon niya pa muna ang driver. “Pasok na po kayo, ma'am. May naghihintay na po sa in'yo sa loob at sila na po ang bahala. Maghihintay na lamang po ako rito,” magalang na sabi ng driver. Pinagbuksan na siya nito ng pinto at wala sa sariling sumunod na lamang siya sa sinabi nito. Hindi niya alam na gani
“Wow! You look stunning! Hindi ko alam na may tinatago kang ganda, ah!” nakaramdam naman ng hiya si Cielo dahil pakiramdam niya ay namaliit siya ni Solenn. Tipid na lamang siyang ngumiti bilang tugon. “Hon, she's my step sister. Cielo Vallejo,” pakilala ni Solenn sa kan’ya. “,and he's my boyfriend, Warren Sandoval.” “Nice to meet you, Cielo,” naunang bumati si Warren kay Cielo. Naglahad ito ng kamay upang makipagkamay sa kan’ya kaya nahihiya niya naman itong tinanggap. “H-hello, nice meeting you too,” nahihiyang tugon naman ni Cielo. “Guys… Don't be shy with each other, okay? Soon, you too are getting married.” Nakaramdam ng inis si Warren dahil pakiramdam nito ay pinagdudul-dulan siya nito talaga! He's thinking if Solenn is really into him? Pagkatapos nilang kumain ay napag-usapan na nila ang magiging set up nina Cielo and Warren. Nag-set na rin ito ng date kung kailan siya ipapakilala ni Warren sa family nito lalong-lalo sa lolo nito. Nakinig lamang si Cielo at puro