บททั้งหมดของ เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน: บทที่ 111 - บทที่ 120

แถมป๋ายอีอียังเขียนใต้รูปไว้ว่า ตอนเด็ก ๆ ตนเองเคยพูดแค่ครั้งเดียวว่าดอกไม้ที่ชอบที่สุดก็คือดอกกล้วยไม้ และใครบางคนก็จำได้ขึ้นใจ เธอรู้สึกเป็นเกียรติเหลือเกินที่ได้รับต่างหูที่เหมาะกับเธอแบบนี้ เลยอยากถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกสักหน่อยตอนนั้นเธอทั้งอิจฉาทั้งริษยา เลยทรมานตัวเองด้วยการบันทึกรูปพวกนั

“ฉันคอยจับตาดูตอนผลิต คุณภาพ และการจำหน่ายอยู่ตลอด ของที่เหลืออยู่เป็นของที่พ่อฉันทิ้งเอาไว้ให้ เขาไม่มีทางแตะต้องมันจากภายในได้แน่ ก็เลยสร้างข่าวปลอมนี่ขึ้นมา”“ได้ยังคนไปดูคนที่แอลกอฮอล์เป็นพิษนั่นหรือยังไง เป็นยังไงบ้าง?” เฉียวสือเนี่ยนเอ่ยถามถูหย่าลี่จึงบอกว่า เธอส่งคนสนิทไปที่โรงพยาบาลแล้ว แต่

คำพูดของเฉียวสือเนี่ยนทำให้โม่ซิวหย่วนที่กำลังมีสีหน้าเคร่งขรึมหลุดขำออกมาทันทีหญิงสาวถลึงตามองเฉียวสือเนี่ยนอย่างไม่พอใจ “ก็แค่คนขับรถ จะอยากมีตัวตนอะไรนักหนา!”“โอ้ ฉันรู้แล้ว เธอคงจะเชิดคออยู่บนความสวยของตัวเอง และคิดว่าคนขับรถก็แค่นั่ง ๆ นอน ๆ ในรถเท่านั้นสินะ!”เฉียวสือเนี่ยนถามโม่ซิวหย่วนที่เ

เฉียวสือเนี่ยนเอือมระอากับการกระทำของโม่ซิวหย่วนจริง ๆอยากเป็นศัตรูกับฮั่วเยี่ยนฉือ ทำไมไม่หาวิธีที่ดีกว่านี้?วิธีตลกร้ายที่แฝงไปด้วยความคิดเด็ก ๆ แบบนี้ ทำใจยอมรับไม่ได้จริง ๆฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้สนใจโม่ซิวหย่วน เขาหันมาพูดกับเฉียวสือเนี่ยนแทน “เธอไปที่ห้องอาหารเทียนจื้อหมายเลขหนึ่งกับฉัน”เฉียวสื

เมื่อได้ยินคำถามของฮั่วเยี่ยนฉือ เฉียวสือเนี่ยนก็สบตากับเขาผ่านกระจกมองหลังทันที“มีกฎข้อไหนบอกว่าห้ามให้ฉันไปกินข้าวกับเขาเหรอ?”เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือก็เคร่งขรึมลง “เฉียวสือเนี่ยน พอเธอรู้ว่าฉันกับเขาไม่ลงรอยกันก็เลยจงใจไปอยู่กับเขาเพื่อประชดชันงั้นเหรอ?”เฉียวสือเนี่ยนหัวเราะ “