เมื่อได้ยินคำถามของฮั่วเยี่ยนฉือ เฉียวสือเนี่ยนก็สบตากับเขาผ่านกระจกมองหลังทันที“มีกฎข้อไหนบอกว่าห้ามให้ฉันไปกินข้าวกับเขาเหรอ?”เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือก็เคร่งขรึมลง “เฉียวสือเนี่ยน พอเธอรู้ว่าฉันกับเขาไม่ลงรอยกันก็เลยจงใจไปอยู่กับเขาเพื่อประชดชันงั้นเหรอ?”เฉียวสือเนี่ยนหัวเราะ “
ถูหย่าลี่ดีใจเป็นอย่างมาก เธอเชิญคนในบริษัทรวมไปถึงเฉียวสือเนี่ยนให้มาร่วมฉลองด้วยกัน……ในที่สุดป๋ายอีอีก็ออกจากโรงพยาบาล เมื่อเห็นข่าวที่หมิงเหมาเซ็นสัญญากับหย่วนเจิง เธอก็ไม่พอใจเป็นอย่างมากเฉียวสือเนี่ยนสามารถฟื้นฟูหมิงเหมาและยังทำให้โม่ซิวหย่วนลงทุนอย่างได้อย่างราบรื่น ถ้าหากไม่มีลายเซ็นรับรอง
เมื่อสองวันก่อน ต่างหูที่เธอประกาศขายครึ่งราคาในเว็บไซต์ขายของมือสองนั้นเพราะตั้งราคาไว้ต่ำมากจึงทำให้มีคนซื้อไปในวันที่ลงขายตอนนี้ทำไมต่างหูคู่นั้นถึงมาอยู่ที่เฉียวเล่อเยียนได้ล่ะ?“ต่างหูคู่นี้ของเธอดูดีนะ ซื้อจากไหนเหรอ?” เฉียวสือเนี่ยนถามออกไปตามตรงสีหน้าของเฉียวเล่อเยียนแฝงไปด้วยความลำพองใจ
เฉียวสือเนี่ยนเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าฮั่วเยี่ยนฉือกำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะหนังสือขนาดใหญ่ ตรงหน้าเขามีคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งตั้งเอาไว้ ในตอนนี้เขากำลังพลิกเอกสารอ่านอยู่สีหน้าของเขาเคร่งเครียดและจริงจังมาก คิ้วคมเข้มขมวดเข้าหากัน บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความตึงเครียดจากการทำงานเขานึกว่าเป็นป้าหวังที่
ขนาดของกล่องไม่เหมือนกับกล่องอัญมณี มันเหมือนกับของประดับตกแต่งอะไรแบบนี้มากกว่าเฉียวสือเนี่ยนเดินเข้าไปเปิดกล่องออกดู ก่อนจะพบว่าด้านในคือโคมไฟรูปกระต่ายที่ประณีตสวยงามตัวกระต่ายทำมาจากแก้วคริสตัล ดวงตาของมันถูกประดับตกแต่งด้วยอัญมณีสีแดงสองเม็ด เมื่อเธอกดเปิดสวิตช์ รอบตัวเจ้ากระต่ายก็มีแสงสีขาวน
พูดจบ เธอก็หยิบเสื้อคลุมตัวยาวขึ้นมา ก่อนจะเดินจากไปในเวลานี้ท้องฟ้ามืดแล้ว โคมไฟทั่วทั้งสี่ทิศจึงส่องสว่างขึ้นมาพื้นที่สีเขียวของเขตคฤหาสน์ทำออกมาได้ดีทีเดียว ทุกที่เต็มไปด้วยหญ้าและต้นไม้นานาพรรณ ไม่ไกลยังมีทะเลสาบเล็ก ๆ อยู่ด้วยเฉียวสือเนี่ยนชมวิวทิวทัศน์พร้อมกับเดินย่อยอาหารไปด้วยในขณะที่เธอ
เฉียวสือเนี่ยนไม่มีอารมณ์จะปะทะฝีปากกับฮั่วเยี่ยนฉือเขาอยากแบกก็แบก อย่างไรคนที่เหนื่อยก็ไม่ใช่เธอเธอเอาใจฮั่วเยี่ยนฉือมาหลายปี ขอให้เธอได้ดื่มด่ำกับผลกำไรในครั้งนี้บ้างเถอะดังนั้นในตอนนี้เฉียวสือเนี่ยนจึงไม่ปริปากพูดอะไรออกมา สองมือของเธอวางไว้ที่หัวไหล่ของฮั่วเยี่ยนฉือ ตัวเขาเอนขึ้นเล็กน้อย เป็
เฉียวสือเนี่ยนเดินเข้าไปทักทายพวกเขา แต่กลับพบว่าฮั่วเยี่ยนฉือยืนอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น!เขายืนคุยโทรศัพท์อยู่ด้านข้าง ในวันนี้เขาสวมชุดสูทที่ดำ ด้านในสวมเสื้อเชิ้ตธรรมดาสีขาว ถึงแม้จะเป็นการแต่งตัวที่ดูธรรมดา ๆ แต่ก็ยังคงให้ความรู้สึกเหมือนนายแบบแสนเพอร์เฟคเมื่อเห็นเธอ ฮั่วเยี่ยนฉือก็เหลือบมองเพียงเ