พูดจบ เธอก็หยิบเสื้อคลุมตัวยาวขึ้นมา ก่อนจะเดินจากไปในเวลานี้ท้องฟ้ามืดแล้ว โคมไฟทั่วทั้งสี่ทิศจึงส่องสว่างขึ้นมาพื้นที่สีเขียวของเขตคฤหาสน์ทำออกมาได้ดีทีเดียว ทุกที่เต็มไปด้วยหญ้าและต้นไม้นานาพรรณ ไม่ไกลยังมีทะเลสาบเล็ก ๆ อยู่ด้วยเฉียวสือเนี่ยนชมวิวทิวทัศน์พร้อมกับเดินย่อยอาหารไปด้วยในขณะที่เธอ
เฉียวสือเนี่ยนไม่มีอารมณ์จะปะทะฝีปากกับฮั่วเยี่ยนฉือเขาอยากแบกก็แบก อย่างไรคนที่เหนื่อยก็ไม่ใช่เธอเธอเอาใจฮั่วเยี่ยนฉือมาหลายปี ขอให้เธอได้ดื่มด่ำกับผลกำไรในครั้งนี้บ้างเถอะดังนั้นในตอนนี้เฉียวสือเนี่ยนจึงไม่ปริปากพูดอะไรออกมา สองมือของเธอวางไว้ที่หัวไหล่ของฮั่วเยี่ยนฉือ ตัวเขาเอนขึ้นเล็กน้อย เป็
เฉียวสือเนี่ยนเดินเข้าไปทักทายพวกเขา แต่กลับพบว่าฮั่วเยี่ยนฉือยืนอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น!เขายืนคุยโทรศัพท์อยู่ด้านข้าง ในวันนี้เขาสวมชุดสูทที่ดำ ด้านในสวมเสื้อเชิ้ตธรรมดาสีขาว ถึงแม้จะเป็นการแต่งตัวที่ดูธรรมดา ๆ แต่ก็ยังคงให้ความรู้สึกเหมือนนายแบบแสนเพอร์เฟคเมื่อเห็นเธอ ฮั่วเยี่ยนฉือก็เหลือบมองเพียงเ
“ไปไหน?” ฮั่วเยี่ยนฉือถามเฉียวสือเนี่ยนยิ้ม “เปลี่ยนที่นั่งน่ะ ไม่ได้ยินที่เฉียวเล่อเยียนพูดเหรอ?”ฮั่วเยี่ยนฉือพูดแกมออกคำสั่ง “นั่งลง”ในแววตาของเขาแฝงไปด้วยคำเตือนเพราะเขาไม่ชอบเฉียวเล่อเยียนแต่เฉียวสือเนี่ยนก็ไม่อยากเป็นโล่ให้เขา ในขณะที่เธอกำลังลุก คุณป้าก็พูดขึ้น“เล่อเยียน เธอทำอะไรน่ะ โตข
“แม่ ฉันชอบมหาวิทยาลัยการออกแบบที่นั่น เรียนสองปี แม่ให้ฉันไปเรียนเถอะ!” เฉียวเล่อเยียนพูดออดอ้อนแน่นอนว่าถานซูหงไม่ใช่คนที่จะคุยด้วยได้ง่าย ๆ เธอยังคงยกเหตุผลที่ว่าไม่สะดวกและเป็นห่วงมาพูดกับเฉียวเล่อเยียน“ผมมีเพื่อนที่รู้จักอยู่ที่นั่น ถ้าคุณป้าต้องการ ผมสามารถแนะนำให้ได้ครับ”ในตอนนี้ จู่ ๆ ฮั่
เมื่อเห็นดวงตาที่โค้งขึ้นเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว และรอยยิ้มมุมปากของเธอ สิ่งแรกที่ฮั่วเยี่ยนฉือรู้สึกไม่ใช่ความโกรธนอกจากการแสยะยิ้ม ยิ้มประชดประชัน และการหัวเราะสะใจที่แกล้งเขาได้สำเร็จในครั้งก่อน ฮั่วเยี่ยนฉือก็ไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่สวยงามเป็นประกายของเธอนานมากแล้วถึงแม้เฉียวสือเนี่ยนจะเสแสร้งแกล้ง
เมื่อเห็นเบอร์ที่โทรมาก็เห็นว่าเป็นโจวหยางอิง ซึ่งไม่ได้ติดต่อกันเป็นเวลาหลายวันแล้ว“พี่ พวกเราผ่านรอบแรกได้อย่างราบรื่น ตอนนี้สามารถเข้าสู่ขั้นตอนการบันทึกเสียงและภาพได้แล้วครับ!”เมื่อรับสาย โจวหยางอิงก็บอกข่าวดีให้เธอฟังทันทีเฉียวสือเนี่ยนดีใจแทนเขาด้วยเช่นกัน “นี่เป็นแค่ก้าวแรก นายจะต้องผ่านด่
เฉียวสือเนี่ยนเสยผมตัวเองด้วยท่าทางวางมากเท่ “แน่นอนสิ พี่หล่อไหม?”โจวหยางอิงหัวเราะให้กับท่าทางของเฉียวสือเนี่ยน เขาพยักหน้าก่อนจะพูดประจบเธอ “หล่อครับ ทั้งเท่ทั้งหล่อ บอกเลยว่าฝีมือไม่ต่างกับนักตีกลองมืออาชีพ!”“เด็กคนนี้ตาถึงจริง ๆ !” เฉียวสือเนี่ยนตบไหล่โจวหยางอิงเบา ๆ “ปะ พี่เลี้ยงเหล้านายเอง!