บททั้งหมดของ เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน: บทที่ 121 - บทที่ 130

ถูหย่าลี่ดีใจเป็นอย่างมาก เธอเชิญคนในบริษัทรวมไปถึงเฉียวสือเนี่ยนให้มาร่วมฉลองด้วยกัน……ในที่สุดป๋ายอีอีก็ออกจากโรงพยาบาล เมื่อเห็นข่าวที่หมิงเหมาเซ็นสัญญากับหย่วนเจิง เธอก็ไม่พอใจเป็นอย่างมากเฉียวสือเนี่ยนสามารถฟื้นฟูหมิงเหมาและยังทำให้โม่ซิวหย่วนลงทุนอย่างได้อย่างราบรื่น ถ้าหากไม่มีลายเซ็นรับรอง

เฉียวสือเนี่ยนเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าฮั่วเยี่ยนฉือกำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะหนังสือขนาดใหญ่ ตรงหน้าเขามีคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งตั้งเอาไว้ ในตอนนี้เขากำลังพลิกเอกสารอ่านอยู่สีหน้าของเขาเคร่งเครียดและจริงจังมาก คิ้วคมเข้มขมวดเข้าหากัน บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความตึงเครียดจากการทำงานเขานึกว่าเป็นป้าหวังที่

พูดจบ เธอก็หยิบเสื้อคลุมตัวยาวขึ้นมา ก่อนจะเดินจากไปในเวลานี้ท้องฟ้ามืดแล้ว โคมไฟทั่วทั้งสี่ทิศจึงส่องสว่างขึ้นมาพื้นที่สีเขียวของเขตคฤหาสน์ทำออกมาได้ดีทีเดียว ทุกที่เต็มไปด้วยหญ้าและต้นไม้นานาพรรณ ไม่ไกลยังมีทะเลสาบเล็ก ๆ อยู่ด้วยเฉียวสือเนี่ยนชมวิวทิวทัศน์พร้อมกับเดินย่อยอาหารไปด้วยในขณะที่เธอ

เฉียวสือเนี่ยนเดินเข้าไปทักทายพวกเขา แต่กลับพบว่าฮั่วเยี่ยนฉือยืนอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น!เขายืนคุยโทรศัพท์อยู่ด้านข้าง ในวันนี้เขาสวมชุดสูทที่ดำ ด้านในสวมเสื้อเชิ้ตธรรมดาสีขาว ถึงแม้จะเป็นการแต่งตัวที่ดูธรรมดา ๆ แต่ก็ยังคงให้ความรู้สึกเหมือนนายแบบแสนเพอร์เฟคเมื่อเห็นเธอ ฮั่วเยี่ยนฉือก็เหลือบมองเพียงเ

“แม่ ฉันชอบมหาวิทยาลัยการออกแบบที่นั่น เรียนสองปี แม่ให้ฉันไปเรียนเถอะ!” เฉียวเล่อเยียนพูดออดอ้อนแน่นอนว่าถานซูหงไม่ใช่คนที่จะคุยด้วยได้ง่าย ๆ เธอยังคงยกเหตุผลที่ว่าไม่สะดวกและเป็นห่วงมาพูดกับเฉียวเล่อเยียน“ผมมีเพื่อนที่รู้จักอยู่ที่นั่น ถ้าคุณป้าต้องการ ผมสามารถแนะนำให้ได้ครับ”ในตอนนี้ จู่ ๆ ฮั่