บททั้งหมดของ ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: บทที่ 441 - บทที่ 450

เสิ่นม่านพูดอย่างจงใจ:"โอ้จริงด้วยค่ะ เหมือนว่าแม่สามีของฉันดูเหมือนจะสงสัยว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ใช่ลูกสาวของคุณ คิดว่าไม่นานคงจะมานัดคุณไปเจอ และก็ถามให้ละเอียด คุณนายแก่แล้ว เรื่องฐานะของหลานสะใภ้เธอเข้มงวดมาก ฉันหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ"หลังจากพูดจบเสิ่นม่านก็ยืนขึ้นและพูดกับบริกรที่เสิร์ฟอาหาร:"ไม่ต้องเสิร์ฟแล้ว หอให้ประธานซ่งนํากลับบ้าน คิดว่าประธานซ่งไม่อยากกินโต๊ะเดียวกับฉัน"บริกรยังไม่ทันเข้าใจสิ่งที่เสิ่นม่านพูดเสิ่นม่านก็หันหลังออกไปแล้วประธานซ่งตบโต๊ะและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจที่มีกับตระกูลป๋อเสิ่นม่านไม่สนใจ ไม่ว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะเป็นลูกสาวของประธานซ่งหรือไม่ก็ตาม ตอนนี้ประธานซ่งก็ได้คิดว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นลูกสาวของเขาแล้วโดนคุณนายป๋อเหยียบหยามแบบนี้ เขาจะทนได้ยังไง?คุณนายป๋อเป็นคนที่หยิ่งยโสมาก และวันพรุ่งนี้คุณนายป๋อจะต้องการเชิญประธานซ่งทานมื้อเย็น เกรงว่าต้องน่าสนุกแน่ถึงนอกร้านอาหารรอยัล เสิ่นม่านหยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาเจียงฉิน"อะไรนะ? เชิญเราไปทานอาหารเย็น?"เจียงฉินอยู่ปลายสายก็ได้งงมากเสิ่นม่านพูด:"คืนพรุ่งนี้ ที่ร้านอาหารรอยัล ฉันเชิญพี

ประธานซ่งสะบัดแขนเสื้อแล้วก็ออกไปด้วยความโกรธ คนที่ได้ดูเรื่องสนุกก็ได้กลั้นขำไว้คนหนึ่งเป็นนักบุญ คนหนึ่งก็เป็นคุณนายที่มีชื่อเสียง ก็ได้ทะเลาะกันขนาดนี้ฟู่ฉือโจวกลั้นขำจนหน้าแดงในที่สุดห้องข้างๆ ก็มีเสียงคุณนายป๋อยกโต๊ะขึ้น บริกรก็รีบเข้าไปทําความสะอาดโต๊ะจากนั้นเสียงหัวเราะก็เริ่มระเบิดออกมา"ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ยายแก่ที่หน้าซื่อใจคตนั่นแทบพูดคำหยาบออกมา!"เจียงฉินห้วนคิดเรื่องเมื่อกี้จึปาก:"เป็นครั้งแรกฉันรู้สึกว่าการดูเรื่องแบบนี้สนุกมาก เรื่องสนุกที่ดูเมื่อก่อนไม่สนุกเท่าวันนี้"เจียงฉินมองไปที่เสิ่นม่านถาม:"ด้วยวิธีนี้ ก็เป็นไปไม่ได้แล้วสิที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะเข้าตระกูลป๋อ?"เสิ่นม่านเลิกคิ้ว พูดว่า:"ทะเลาะกันขนาดนี้ คุณนายของตระกูลป๋อคนนี้ไม่มีทางให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเข้าบ้านแน่"ในความเป็นจริงตามตัวตนของซ่งเหนี่ยนสือ คุณนายป๋อคงน่าจะพอใจมากอายุเหมาะสม ภูมิหลังครอบครัวดี เขาเป็นครอบครัวนักวิชาการ พ่อของเขาเป็นคนใจบุญ ไม่มีอํานาจเท่าตระกูลป๋อ ดังนั้นจึงง่ายที่จะคอบคุมสิ่งที่ทําให้คุณนายป๋อพอใจก็คือ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนคือซ่งเหนี่ยนสือ เมื่อก่อนป๋อซือเหยียนชอบซูเฉี่ยนเฉี่ยนมาก ค

สมองเธอต้องมีปัญหาแน่ๆ ถึงได้ชวนเซียวตั๋วให้นอนบนเตียงเดียวกันภายในห้องน้ําเสียงน้ําไหลทําให้หัวใจของเสิ่นม่านเต้นเร็วขึ้นและเร็วขึ้นเวลานี้ ประตูห้องน้ําเปิดออก และเสิ่นม่านทําได้เพียงหลับตาและแสร้งทําเป็นหลับเซียวตั๋วเดินช้าลงจากนั้นปิดหลอดไฟและนอนข้างเสิ่นม่านเสิ่นม่านรู้สึกถึงผิวที่ร้อนแรงของชายข้างๆ เส้นประสาทในร่างกายของก็เกร็งแบบนี้เธอจะนอนได้ยังไง!เสิ่นม่านพลิกตัว แต่เซียวตั๋วก็ได้กอดเธอจากด้านหลังหัวใจของเสิ่นม่านเต้นเหมือนกลอง เสียงทุ้มของเซียวตั๋วดัง:"ราตรีสวัสดิ์ "ก่อนที่เสิ่นม่านจะพูด หน้าของเซียวตั๋วก็ได้ฝังที่คอของเสิ่นม่าน และ เสิ่นม่านรู้สึกถึงความนุ่มนวลที่คอ เซียวตั๋วกำลังจูบคอของเธอความรู้สึกซ่านี้ทําให้เสิ่นม่านหายใจสะดุด"เซียวตั๋ว……" "อืม ""ฉันคัน……""คันที่ไหน?"เสียงของเซียวตั๋วดูเหมือนจะมีพลังที่น่าหลงใหล ซึ่งทําให้เสิ่นม่านติดกับโดยไม่รู้ตัวเมื่อเสิ่นม่านหันกลับมา เซียวตั๋วก็จูบปิดริมฝีปากของเธออย่างแม่นยํา ริมฝีปากของเสิ่นม่านนั้นหวาน ปลายลิ้นก็นุ่มและอ่อน ดังนั้นเขาจึงอยากรังแกเธอ"อื้ออ——"เสียงของเสิ่นม่านดัง ทําลายการควบคุมขอ

เสิ่นม่านรับโทรศัพท์และ โจวเยว่ถามด้วยน้ําเสียงที่ค่อนข้างกังวล: "บ่ายนี้ต้องออกรายการแล้ว! เกิดเรื่องอะไรกับคุณหรือเปล่า? คุณต้องการให้ฉันส่งคนไปรับคุณไหม?""ไม่ ฉันตื่นสาย……"เสิ่นม่านมองเซียวตั๋วซึ่งอยู่ตรงข้าม เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ก็ได้มองไปทางอื่นทั้งทีและพูดว่า:"เดี๋ยวฉันก็กลับไป"หลังจากพูดจบเสิ่นม่านก็วางสาย"ฉันกินอิ่มแล้ว เด็กฝึกหัดต้องออกรายการวันนี้ และฉันต้องไปทันที""ผมส่ง"เซียวตั๋วลุกขึ้น แต่เสิ่นม่านไม่สามารถยืนนิ่งได้ เซียวตั๋วเห็นแบบนั้น ก็ได้กอดเสิ่นม่านขึ้นมารอจนกว่าเสิ่นม่านไปถึงฮั่วซือกรุ๊ป เด็กฝึกหัดก็กำลังเตรียมตัวออกเดินทางแล้วในห้องโถงฮั่วซือกรุ๊ป เหวินหยาก็ได้ประชดก่อน:"ทำเป็นเส้นใหญ่ซะจริง ให้ทุกคนรอเธอคนเดียว"โจวเยว่ก็ได้ขมวดคิ้ว ก้าวไปข้างหน้าและถามด้วยเสียงที่ได้ยินแค่สองคน :"คืนนี้ต้งออกรายการ ตอนบ่ายก็ต้องเตรียมตัวแล้ว ทำไมคุณมาช้าจัง"เสิ่นม่านพูดเสียงเบา:"อย่าพึ่งถาม พาพวกเธอไป"โจวเยว่พยักหน้า เสิ่นม่านและมู่หยุนหานมองหน้ากัน มู่หยุนหานจงใจชะลอความเร็วและปล่อยให้คนอื่น ๆ ขึ้นรถที่ทางเข้าฮั่วซือกรุ๊ป มู่หยุนหานถามด้วยเสียงต่ำ:"

"ประธานป๋อไม่ต้องกังวล นั่งลงดูราายการของพวกเราก่อนเถอะ"โจวเยว่เดินมาจากที่ไม่ไกล มีรอยยิ้มสงบบนใบหน้าของเธอป๋อซือเหยียนขมวดคิ้วพูดว่า:"เสิ่นม่านป่วย ทําไมเธอถึงบอกฉันตอนนี้?""แม้ว่าคุณหนูเสิ่นจะป่วย แต่ก็ไม่ได้ทำให้รายการหยุด และนี้ก็เป็นความต้องการของคุณหนูเสิ่น"โจวเยว่พูดอย่างมีความนัยน์แฝง เลขาหลี่ถาม:"ประธานป๋อ พวกเรายังจะไปไหมครับ?"ป๋อซือเหยียนเงียบไป"ประธานป๋อ เดี๋ยวรายการก็จะเริ่มแล้ว เวลาแค่นี้คุณก็ไม่แคร์จริงไหมคะ"โจวเยว่ก้าวไปข้างหน้าลดเสียงลงและพูดว่า:"เดี๋ยวคุณหนูเสิ่นก็มาแล้ว ประธานป๋อวางใจได้"ได้ยินโจวเยว่พูด คิ้วขมวดคิ้วของป๋อซือเหยียนก็ได้คลายออกเล็กน้อยในเวลานั้นแขกและกรรมการก็มาถึง"ประธานป๋อ ประธานหยุน ดีใจที่ได้พบ!"มีคนจํานวนไม่น้อยมาทักทาย โจวเยว่เห็นว่าป๋อซือเหยียนไม่ได้วางแผนที่จะจากไป จึงถอยกลับไปเช็ดเหงื่ออีกครั้งเสิ่นม่านโยนขี้ได้ดีจริงๆ เมื่อกี้ที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นป๋อซือเหยียน!ถ้าเธอทำให้ป๋อซือเหยียนโมโหจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าจะทํางานที่ฮั่วซือกรุ๊ปต่อไปได้ไหม"ประธานป๋อ ประธานป๋อจริงด้วย"หลังเวทีเด็กฝึกหัดหญิงหลายคนก็ได้ยื่น