นี่ดูเหมือนจะช่วยเสิ่นม่าน แต่ในความเป็นจริง มันยิ่งทําให้ฉุยเสว่บ้าคลั่งป๋อซือเหยียนที่ตระหนักถึงสิ่งนี้พูดด้วยความโกรธ:"หุบปาก!"ไป๋ซูหยวนถูกป๋อซือเหยียนทำเอาตกใจทันที ก็ได้หุบปากหยุนเฟยหานขมวดคิ้วเขาพูดว่า:"ฉุยเสว่ เธอต้องการอะไร?""ฉันไม่ต้องการอะไร ฉันแค่อยากทำลายเธอ!ทำลายรายการนี้!"มือของฉุยเสว่ได้สั่น:"ฉันได้ทุ่มเทกับการออกรายการนี้มาก! แต่เมื่อการแสดงจะเริ่มขึ้นฮั่วซือกรุ๊ปกลับไล่ฉันออก! ฉันยังต้องจ่ายค่าปรับจํานวนมาก! ฉันไม่มีทางให้รอดแล้ว ฉันทําได้แค่นี้!"บรรยากาศก็ได้แข็งทื้อ เสิ่นม่านก็ยิ้มและพูดเสียงที่มีแค่คนสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน:"ไป๋ซูหยวนสั่งให้เธอทําใช่ไหม""ไม่เกี่ยวกับคนอื่น! ฉันแค่ต้องการชีวิตของแก!""ถ้าเธอต้องการชีวิตของฉัน มู่หยุนหานก็ไม่มีทางชอบเธอ และเธอจะไม่เข้าร่วมรายการต่อ เธอยังต้องเผชิญกับค่าปรับที่สูง เงินนั้นใครจะเป็นคนจ่ายให้เธอ? ฉันว่า คงเป็นไป๋ซูหยวน"เสิ่นม่านยังคงพูดกับฉุยเสว่เสียงเบา มือของฉุยเสว่ที่ถือมีดคลายออกเล็กน้อย เสิ่นม่านพูดว่า:"ตอนนี้ก็ตามที่เธอต้องการ รายการถูกทําลายแล้ว คําขอของไป๋ซูหยวนคือให้เธอหาโอกาสฆ่าฉัน ถึงตอนนั้นเธ
ไป๋ซูหยวนมองไปที่ฉุยเสว่ด้วยความตื่นเต้น รอให้ฉุยเสว่แทงมีดไปที่คอของเสิ่นม่านแต่มีดในมือของฉุยเสว่ก็ได้ตกลงเมื่อฉุยเสว่หยุดการข่มขู่ รปภ.ก็รีบวิ่งเข้าไปแล้วลากฉุยเสว่ออกทันทีเสิ่นม่านถอยหลังสองก้าว ป๋อซือเหยียนรีบเข้าไป มองอาการบาดเจ็บของเสิ่นม่านอย่างกังวล แต่พบรอยแดงที่กระดูกไหปลาร้าของเสิ่นม่านอย่างชัดเจนในขณะนั้น ป๋อซือเหยียนก็ได้หยุดเสิ่นม่านจัดเสื้อผ้าของตน พูด:“ฉันไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณประธานป๋อ"เสิ่นม่านได้รักษาระยะห่างจากป๋อซือเหยียน ใบหน้าของไป๋ซูหยวนดูไม่ดีนัก และเธอก็จ้องไปที่ฉุยเสว่ไม่ห่างทําไมมีดของฉุยเสว่ไม่แทงคอของเสิ่นม่าน!ฉุยเสว่มองไปที่ไป๋ซูหยวนอย่างเย็นชา ราวกับว่าเธอได้มองความคิดที่สกปรกของไป๋ซูหยวนออกหมดแล้วสีหน้าของไป๋ซูหยวนก็ได้ร้อนรน เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าถ้าเสิ่นม่านไม่ตาย และถ้าฉุยเสว่พูดเรื่องเธอออกไปจะทำไงก็เพราะว่าตอนนี้ฉุยเสว่ไม่ได้ทําร้ายเสิ่นม่าน สิ่งที่เธอพูด แม้ว่าจะเป็นการใส่ร้าย แต่ก็จะทําให้ผู้คนสงสัยและจะทําให้เสิ่นม่านพบเบาะแส“ประธานป๋อ จะจัดการกับคนยังไงครับ?"ป๋อซือเหยียนพูดกับ รปภ.อย่างเย็นชาว่า“จับกุมเธอและพาเธอไปที่สถานี
"อืม"เสิ่นม่านไม่ได้คิดที่จะปกปิดป๋อซือเหยียน แล้วเธอก็พูดอย่างใจเย็น:"ฉันหวังว่า เราสามารถหย่ากันโดยเร็วที่สุด"ทันใดนั้น หัวใจของป๋อซือเหยียนก็บีบตัวลง ราวกับถูกเข็มนับแทง เจ็บมากจนหายใจไม่ออก"เราต้องถึงเดินถึงขั้นนั้นด้วยเหรอ?"เสิ่นม่านที่หันหลังก็หยุดลง หันหลังให้ป๋อซือเหยียน และเธอก็ค่อยๆ พูดความจริงอย่างเย็นชา:"ป๋อซือเหยียน ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว"ป๋อซือเหยียน ฉันไม่ได้รักคุณแล้วประโยคง่ายๆ ดูเหมือนจะได้แทงหัวใจของเขาป๋อซือเหยียนกุมที่หน้าอกตัวเองอย่างไม่รู้ตัว เขาเป็นผู้ปกครองตระกูลป๋อมาหลายปี แล้วเขาสูญเสียอะไรไปมากมาย เขาก็ค่อยๆลืมรสชาติของความเจ็บปวดแต่เมื่อประโยคนั้นได้พูดออกมา เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกมีดแทงทะลุหัวใจความเจ็บปวดนั้น ทำเอาเขาแทบหายใจไม่ออกเสิ่นม่านเดินไปหน้า สีหน้าก็ค่อยๆสงบก่อนพูดคําเหล่านั้น จู่ๆ เธอก็นึกถึงครั้งแรกที่เห็นป๋อซือเหยียนในปีนั้น และป๋อซือเหยียนก็จับมือเธอแล้วเดินไปข้างหน้าเธอยอมรับว่าในชาติที่แล้วเธอรักป๋อซือเหยียนมาก แต่นั่นเป็นเพียงในชาติที่แล้วเท่านั้นสวรรค์ให้โอกาสเธอเริ่มต้นใหม่ นั่นคือเพื่อให้เธอมีชีวิตใหม่ เธอจะไม่
หลังจากได้ยินคําตอบของฉุยเสว่ เสิ่นม่านก็ยิ้ม: "เดบิวต์?""ฉันพยายามเพื่อการได้เป็นเด็กฝึกหัดมานาน ความสามารถของฉันดีที่สุดอยู่แล้ว ฉันสามารถเดบิวต์ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ! ตอนนี้ฉันอยู่บนเวทีแล้ว ฉันจะกลับมา! ฉันเกิดเพื่ออยู่ในเวที!"ดวงตาของฉุยเสว่ก็ได้น่าเกลียด เธอถูกต้อนจนจนมุมแล้วเสิ่นม่านมองความคิดของฉุยเสว่ออกได้อย่างรวดเร็วพูด:"เธอพยายามอย่างหนักเพื่อเด็กฝึกหัด หรือว่าพยายามเพื่อมู่หยุนหาน?""แน่นอนว่าฉัน……""เธอก็แค่เห็นว่าฉันและมู่หยุนหานพูดกันสองสามคํา ก็ใส่ร้ายฉันโดยไม่คิดถึงผลที่ตามมา เธอแน่ใจเหรอว่าที่เธอมาเป็นเด็กฝึกหัด ไม่ได้เพื่อมู่หยุนหาน?"ผู้หญิงที่ภายนอกเย็นชาอย่างฉุยเสว่ ไม่ยอมที่จะพูดความในใจออกมา หยิ่งผยองยันกระดูก สิ่งที่ทําได้คือเข้าใกล้มู่หยุนหาน เพื่อดึงดูดอีกฝ่ายสังเกตเห็นตัวเองฉุยเสว่ก็ไม่ได้พูด เสิ่นม่านก็พูดว่า: "ความฝันของเธอน่ะ คือการทําให้มู่หยุนหานมองมาที่เธอ ให้ตัวเองและมู่หยุนหานก้าวไปข้างหน้าเคียงข้างกัน แต่ที่เธอพยายามมาขนาดนี้ แม้แต่ว่าฉันชอบเธอก็พูดไม่ออก""เธอหุบปาก!"ฉุยเสว่พูดด้วยความโกรธ: "เธอไปรู้อะไร?"ต่อหน้าไฟโทสะของฉุยเสว่ เสิ
เสิ่นม่านตกตะลึง อาจเป็นเพราะคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะพูดประโยคนี้หูของมู่หยุนหานแดง อาจเพราะไม่เคยเริ่มที่จะเป็นห่วงผู้อื่นมาก่อน ดังนั้นหลังจากพูดประโยคนี้มันดูประหม่ามาก"คือ เป็นห่วงฉัน?""ดูเหมือนว่าไม่เป็นไร ถ้าไม่เป็นไร ฉันไปล่ะ"มู่หยุนหานหันหลังกลับเพื่อออกไปเสิ่นม่านก็เรียกเขาไว้: "กลับมา!"เสียงฝีเท้าของมู่หยุนหานหยุดลงขมวดคิ้วและถาม:"ยังมีอะไรอีก""วันนี้เป็นโอกาสที่ดี ให้เด็กฝึกทั้งหมดไปยกเลิกสัญญาเถอะ"หลังจากพูดจบเสิ่นม่านก็มอบบัตรธนาคารทั้งยี่สิบใบให้กับมู่หยุนหานตอนเห็นบัตรธนาคารยี่สิบใบนี้ มู่หยุนหานก็ตกตะลึงคนอะไรถึงได้มีบัตรธนาคาร 20 ใบ?"ทำไม? ไม่ไป?""เงินในนี่พอไหม""ไม่มากไม่น้อย เพียงแค่นายให้พวกเขาเซ็นยกเลิกสัญญา เดี๋ยวหลังจากนี้ฉันก็จะหางานให้พวกนาย""……ได้ "มู่หยุนหานก็ได้ทำตามที่เสิ่นม่านพูดเสิ่นม่านมองมู่หยุนหานที่ออกไป ก็ได้ยิ้มออกมามันเหมือนกับตอนที่พึ่งเจอกู้ไป๋ครั้งแรกจริงๆแค่กู้ไป๋ นั้นร้ายกว่านักศึกษาที่ไร้เดียงสาพวกนี้เอามากๆทางนั้น ประธานเหวินเห็นสัญญายกเลิกสัญญาของเด็กฝึกหัดชายทุกคนก็ได้ปวดหัว"ท่านประธาน……มีคนมายกเลิกสัญญาอ
ความคิดของเสิ่นม่านนั้นเยี่ยมมาก ใบหน้าของฮั่วหยุนเหลียนก็มีรอยยิ้มบาง ๆ และเขาพูดว่า: "ถ้าหยุนเฟยหานรู้ว่าคุณหลอกเขาแบบนี้ โกงเงินทั้งหมดที่เขาลงทุนไป เกรงว่าเขาจะไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆ แน่""แค่โกงเงินเขาไม่กี่ร้อยล้าน เป็นถึงประธานตระกูลหยุน น่าจะไม่แค้นฉันเพราะเงินแค่นี้ใช่ไหม?"ปากของเสิ่นม่านพูดแบบนั้น แต่เธอก็คิดไว้ก่อนแล้วว่าหยุนเฟยหานคงน่าจะรู้ได้ว่านี่เป็นแผนของเธอแม้ว่าฮั่วซือกรุ๊ปและบริษัท M กรุ๊ปได้มีธุรกิจด้วยกัน แต่หยุนเฟยหานไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้บริหารบริษัท M กรุ๊ป และแน่นอนต้องไม่รู้ว่าเธอวางแผนเอาเด็กฝึกหัดทั้งหมดของฮั่วซือกรุ๊ปไป ทำให้โครงการไม่เหลืออะไรแต่กระดาษไม่สามารถห่อไฟได้ เพราะว่าเธอได้พูดอวดดีต่อหน้าหยุนเฟยหาน ซึ่งจะทําให้หยุนเฟยหานระมัดระวังและสงสัยอย่างแน่นอนแต่ว่าไม่เป็นไร เธอนั้นต้องการที่จะต่อกรกับหยุนเฟยหานฮั่วหยุนเหลียน พูด:"แต่พวกเด็กฝึกหัดพวกนั้นผมได้ทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อฝึกพวกเขา""เงินหลายพันล้านไม่เพียงพอที่จะชดเชยค่าฝึกเหรอคะ?"เสิ่นม่านนั่งลงตรงหน้าฮั่วหยุนเหลียน พูดว่า:"ฉันรับปาก ถ้าเด็กฝึกหัดกลุ่มนี้ได้เดบิวต์ที่บริษัท M กรุ๊ป ฉันจะใ
ป๋อซือเหยียนนอกจากได้ถอนลงทุนแล้ว ก็ไม่ได้ช่วยเสิ่นม่านก็หมายความว่า มีคนอื่น ๆ ที่สนับสนุนคุณหนูใหญ่ของตระกูลเสิ่น!เมื่อก่อน เขาดูถูกเสิ่นม่านมาตลอด ผู้หญิงคนนี้ น่ากลัวจริงๆนอกประตู สาวใช้เดินเข้ามาและพูดว่า:"ประธานหยุน ประธานซ่งพาคุณซูมาแล้วค่ะ"ได้ยินว่าประธานซ่งมา คิ้วของหยุนเฟยหานก็คลายออก เมื่อเขาได้ยินว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็มาเช่นกัน มุมปากของหยุนเฟยหานก็ได้ยิ้มอย่างเย็นชาผู้หญิงคนนี้ ขอร้องคุณนายป๋อให้ช่วย ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้คิดที่จะเชื่อฟังเขาถึงเวลาที่เขาต้องสั่งสอนซูเฉี่ยนเฉี่ยนแล้วหยุนเฟยหานยืนขึ้นพูด:"ให้ประธานซ่งและเหนี่ยนสือรอฉันอยู่ที่โถง""ค่ะ ประธานหยุน"สาวใช้ออกไปหยุนเฟยหานจัดแขนเสื้อของเขา เขาก็ควรไปพบกับคู่หมั้นของตนคนนี้หน่อยแล้ว และพูดคุยกับเธอดีๆทางนั้น ซูเฉี่ยนเฉี่ยนนั่งอยู่หน้าโต๊ะ ดวงตาของเธอจ้องห้องนอนของหยุนเฟยหาน เธอลังเลอยู่นานก่อนที่จะพูดกับประธานซ่ง:"พ่อค่ะ เรากินที่บ้านไม่ดีเหรอ? ทําไมต้องมาที่นี่?""เด็กดี พ่อรู้ว่าเราและเฟยหานมีความเข้าใจผิดกัน เฟยหานก็เป็นเด็กดี เขาตามหาเรามาหลายปี ดีกว่าเด็กตระกูลป๋อไม่รู้กี่เท่า! ฟังพ่อ คืนดีกั
ก่อนอื่น น่าจะเริ่มจากเด็กในท้องของเธอ"คุณซู มากับฉันค่ะ"สาวใช้พาซูเฉี่ยนเฉี่ยนขึ้นไปชั้นบนซูเฉี่ยนเฉี่ยนปฏิเสธไม่ได้ ดังนั้นจึงขึ้นไปชั้นบนได้เท่านั้นรอถึงชั้นบน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เริ่มการหลบหนี แต่สาวใช้ได้ล็อคประตู และเป็นไปไม่ได้ที่จะเปิดประตูที่มีกุญแจเสียบไว้จากข้างใน"เปิดประตู! เปิดประตู!"ต่อให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเคาะประตู สาวใช้ก็พูดที่ประตูว่า:"ประธานหยุนสั่งว่าคุณหนูซ่งต้องพักผ่อนให้เพียงพอ และหมอจะมาหาคุณหนูซ่งในอีกสักครู่ เชิญคุณหนูซ่งพักผ่อนค่ะ"ได้ยินเสียงฝีเท้าค่อยๆ เคลื่อนออกไป ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ได้กลัวเอามากๆหมอ……หยุนเฟยหานจะทําอะไรกันแน่?ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและต้องการโทรหาป๋อซือเหยียน แต่ไม่สามารถโทรติดได้สีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ไม่ดีขึ้นมาป๋อซือเหยียนบล็อกเธอแล้ว!ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกดโทรหาเลขาหลี่ทันที แต่เลขาหลี่ก็บล็อกเธอเช่นกัน!ตัวตนของหยุนเฟยหานนั้นไม่ธรรมดา โทรแจ้งความก็ไม่ได้……ตอนที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกังวล ประตูก็เปิดออกเมื่อเห็นหยุนเฟยหานเดินเข้ามา คงเป็นเพราะว่าเขานั้นได้ส่งประธานซ่งกลับไปแล้ว เพราะงั้นเขาถึงได้ค่อยๆ เดินมาหา