บทที่ 453

"อืม"

เสิ่นม่านไม่ได้คิดที่จะปกปิดป๋อซือเหยียน แล้วเธอก็พูดอย่างใจเย็น:"ฉันหวังว่า เราสามารถหย่ากันโดยเร็วที่สุด"

ทันใดนั้น หัวใจของป๋อซือเหยียนก็บีบตัวลง ราวกับถูกเข็มนับแทง เจ็บมากจนหายใจไม่ออก

"เราต้องถึงเดินถึงขั้นนั้นด้วยเหรอ?"

เสิ่นม่านที่หันหลังก็หยุดลง หันหลังให้ป๋อซือเหยียน และเธอก็ค่อยๆ พูดความจริงอย่างเย็นชา:"ป๋อซือเหยียน ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว"

ป๋อซือเหยียน ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว

ประโยคง่ายๆ ดูเหมือนจะได้แทงหัวใจของเขา

ป๋อซือเหยียนกุมที่หน้าอกตัวเองอย่างไม่รู้ตัว เขาเป็นผู้ปกครองตระกูลป๋อมาหลายปี แล้วเขาสูญเสียอะไรไปมากมาย เขาก็ค่อยๆลืมรสชาติของความเจ็บปวด

แต่เมื่อประโยคนั้นได้พูดออกมา เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกมีดแทงทะลุหัวใจ

ความเจ็บปวดนั้น ทำเอาเขาแทบหายใจไม่ออก

เสิ่นม่านเดินไปหน้า สีหน้าก็ค่อยๆสงบ

ก่อนพูดคําเหล่านั้น จู่ๆ เธอก็นึกถึงครั้งแรกที่เห็นป๋อซือเหยียนในปีนั้น และป๋อซือเหยียนก็จับมือเธอแล้วเดินไปข้างหน้า

เธอยอมรับว่าในชาติที่แล้วเธอรักป๋อซือเหยียนมาก แต่นั่นเป็นเพียงในชาติที่แล้วเท่านั้น

สวรรค์ให้โอกาสเธอเริ่มต้นใหม่ นั่นคือเพื่อให้เธอมีชีวิตใหม่ เธอจะไม่