"ประธานป๋อไม่ต้องกังวล นั่งลงดูราายการของพวกเราก่อนเถอะ"โจวเยว่เดินมาจากที่ไม่ไกล มีรอยยิ้มสงบบนใบหน้าของเธอป๋อซือเหยียนขมวดคิ้วพูดว่า:"เสิ่นม่านป่วย ทําไมเธอถึงบอกฉันตอนนี้?""แม้ว่าคุณหนูเสิ่นจะป่วย แต่ก็ไม่ได้ทำให้รายการหยุด และนี้ก็เป็นความต้องการของคุณหนูเสิ่น"โจวเยว่พูดอย่างมีความนัยน์แฝง เลขาหลี่ถาม:"ประธานป๋อ พวกเรายังจะไปไหมครับ?"ป๋อซือเหยียนเงียบไป"ประธานป๋อ เดี๋ยวรายการก็จะเริ่มแล้ว เวลาแค่นี้คุณก็ไม่แคร์จริงไหมคะ"โจวเยว่ก้าวไปข้างหน้าลดเสียงลงและพูดว่า:"เดี๋ยวคุณหนูเสิ่นก็มาแล้ว ประธานป๋อวางใจได้"ได้ยินโจวเยว่พูด คิ้วขมวดคิ้วของป๋อซือเหยียนก็ได้คลายออกเล็กน้อยในเวลานั้นแขกและกรรมการก็มาถึง"ประธานป๋อ ประธานหยุน ดีใจที่ได้พบ!"มีคนจํานวนไม่น้อยมาทักทาย โจวเยว่เห็นว่าป๋อซือเหยียนไม่ได้วางแผนที่จะจากไป จึงถอยกลับไปเช็ดเหงื่ออีกครั้งเสิ่นม่านโยนขี้ได้ดีจริงๆ เมื่อกี้ที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นป๋อซือเหยียน!ถ้าเธอทำให้ป๋อซือเหยียนโมโหจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าจะทํางานที่ฮั่วซือกรุ๊ปต่อไปได้ไหม"ประธานป๋อ ประธานป๋อจริงด้วย"หลังเวทีเด็กฝึกหัดหญิงหลายคนก็ได้ยื่น
ผู้กํากับไม่กล้ากํากวม และยังให้เกียรติไป๋ซูหยวนไป๋ซูหยวนเดินหน้าป๋อซือเหยียน พูดอย่างสุภาพ:"ประธานป๋อ" "อืม"ป๋อซือเหยียนตอบ ไป๋ซูหยวนมองซ้ายขวาถาม:"ทําไมไม่เห็นคุณหญิงป๋อคะ"ได้ยินคำเรียก‘คุณหญิงป๋อ’หัวใจของป๋อซือเหยียนก็แน่นขึ้น"คือแบบนี้ คุณหนูเสิ่นไม่สบาย ดังนั้นเธอจึ่งไม่มา""เหรอคะง……น่าเสียดายจริงๆ"ไป๋ซูหยวนนั่งในที่นั่งแขกพิเศษ เดิมทีเธอสามารถคว้าสิทธิ์การเดบิวต์ของเสิ่นม่านในฐานะแขกรับเชิญพิเศษในวันนี้ แต่ใครจะคิดว่าเสิ่นม่านจะไม่อยู่ที่นี่ในวันนี้มันน่าเสียดายจริงๆเมื่อเห็นว่าทั้งสามคนไม่ได้พูด ผู้กํากับจึงไปทําอย่างอื่นการถ่ายทําตามปกติ และผู้ฝึกหัดหญิงก็ได้พากันขึ้นเวทีผู้ชมก็ได้ฮือฮาในกลุ่มผู้ชม เสิ่นม่านสวมหน้ากาก และนั่งในตําแหน่งที่เด่นชัดที่สุด ชมดูการแสดงของทุกคนบนเวที ดังนั้นเธอจึงปรบมือช้าๆ เธอไม่ปล่อยผู้หญิงทำสะอาดกว่าสวมหมวกหลังเวทีวินาทีถัดมาผู้หญิงคนนั้นก็ถอดหน้ากากออก ถอดเสื้อผ้าของคนทําความสะอาด เผยให้เห็นเสื้อผ้าของเด็กฝึกหัด เธอรีบไปที่เวทีอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ผู้กํากับจะพูดคัต กล้องก็กวาดไปที่ใบหน้าของคนทําความสะอาดแล้วเห็นว่าคนนั้น
นี่ดูเหมือนจะช่วยเสิ่นม่าน แต่ในความเป็นจริง มันยิ่งทําให้ฉุยเสว่บ้าคลั่งป๋อซือเหยียนที่ตระหนักถึงสิ่งนี้พูดด้วยความโกรธ:"หุบปาก!"ไป๋ซูหยวนถูกป๋อซือเหยียนทำเอาตกใจทันที ก็ได้หุบปากหยุนเฟยหานขมวดคิ้วเขาพูดว่า:"ฉุยเสว่ เธอต้องการอะไร?""ฉันไม่ต้องการอะไร ฉันแค่อยากทำลายเธอ!ทำลายรายการนี้!"มือของฉุยเสว่ได้สั่น:"ฉันได้ทุ่มเทกับการออกรายการนี้มาก! แต่เมื่อการแสดงจะเริ่มขึ้นฮั่วซือกรุ๊ปกลับไล่ฉันออก! ฉันยังต้องจ่ายค่าปรับจํานวนมาก! ฉันไม่มีทางให้รอดแล้ว ฉันทําได้แค่นี้!"บรรยากาศก็ได้แข็งทื้อ เสิ่นม่านก็ยิ้มและพูดเสียงที่มีแค่คนสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน:"ไป๋ซูหยวนสั่งให้เธอทําใช่ไหม""ไม่เกี่ยวกับคนอื่น! ฉันแค่ต้องการชีวิตของแก!""ถ้าเธอต้องการชีวิตของฉัน มู่หยุนหานก็ไม่มีทางชอบเธอ และเธอจะไม่เข้าร่วมรายการต่อ เธอยังต้องเผชิญกับค่าปรับที่สูง เงินนั้นใครจะเป็นคนจ่ายให้เธอ? ฉันว่า คงเป็นไป๋ซูหยวน"เสิ่นม่านยังคงพูดกับฉุยเสว่เสียงเบา มือของฉุยเสว่ที่ถือมีดคลายออกเล็กน้อย เสิ่นม่านพูดว่า:"ตอนนี้ก็ตามที่เธอต้องการ รายการถูกทําลายแล้ว คําขอของไป๋ซูหยวนคือให้เธอหาโอกาสฆ่าฉัน ถึงตอนนั้นเธ
ไป๋ซูหยวนมองไปที่ฉุยเสว่ด้วยความตื่นเต้น รอให้ฉุยเสว่แทงมีดไปที่คอของเสิ่นม่านแต่มีดในมือของฉุยเสว่ก็ได้ตกลงเมื่อฉุยเสว่หยุดการข่มขู่ รปภ.ก็รีบวิ่งเข้าไปแล้วลากฉุยเสว่ออกทันทีเสิ่นม่านถอยหลังสองก้าว ป๋อซือเหยียนรีบเข้าไป มองอาการบาดเจ็บของเสิ่นม่านอย่างกังวล แต่พบรอยแดงที่กระดูกไหปลาร้าของเสิ่นม่านอย่างชัดเจนในขณะนั้น ป๋อซือเหยียนก็ได้หยุดเสิ่นม่านจัดเสื้อผ้าของตน พูด:“ฉันไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณประธานป๋อ"เสิ่นม่านได้รักษาระยะห่างจากป๋อซือเหยียน ใบหน้าของไป๋ซูหยวนดูไม่ดีนัก และเธอก็จ้องไปที่ฉุยเสว่ไม่ห่างทําไมมีดของฉุยเสว่ไม่แทงคอของเสิ่นม่าน!ฉุยเสว่มองไปที่ไป๋ซูหยวนอย่างเย็นชา ราวกับว่าเธอได้มองความคิดที่สกปรกของไป๋ซูหยวนออกหมดแล้วสีหน้าของไป๋ซูหยวนก็ได้ร้อนรน เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าถ้าเสิ่นม่านไม่ตาย และถ้าฉุยเสว่พูดเรื่องเธอออกไปจะทำไงก็เพราะว่าตอนนี้ฉุยเสว่ไม่ได้ทําร้ายเสิ่นม่าน สิ่งที่เธอพูด แม้ว่าจะเป็นการใส่ร้าย แต่ก็จะทําให้ผู้คนสงสัยและจะทําให้เสิ่นม่านพบเบาะแส“ประธานป๋อ จะจัดการกับคนยังไงครับ?"ป๋อซือเหยียนพูดกับ รปภ.อย่างเย็นชาว่า“จับกุมเธอและพาเธอไปที่สถานี
"อืม"เสิ่นม่านไม่ได้คิดที่จะปกปิดป๋อซือเหยียน แล้วเธอก็พูดอย่างใจเย็น:"ฉันหวังว่า เราสามารถหย่ากันโดยเร็วที่สุด"ทันใดนั้น หัวใจของป๋อซือเหยียนก็บีบตัวลง ราวกับถูกเข็มนับแทง เจ็บมากจนหายใจไม่ออก"เราต้องถึงเดินถึงขั้นนั้นด้วยเหรอ?"เสิ่นม่านที่หันหลังก็หยุดลง หันหลังให้ป๋อซือเหยียน และเธอก็ค่อยๆ พูดความจริงอย่างเย็นชา:"ป๋อซือเหยียน ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว"ป๋อซือเหยียน ฉันไม่ได้รักคุณแล้วประโยคง่ายๆ ดูเหมือนจะได้แทงหัวใจของเขาป๋อซือเหยียนกุมที่หน้าอกตัวเองอย่างไม่รู้ตัว เขาเป็นผู้ปกครองตระกูลป๋อมาหลายปี แล้วเขาสูญเสียอะไรไปมากมาย เขาก็ค่อยๆลืมรสชาติของความเจ็บปวดแต่เมื่อประโยคนั้นได้พูดออกมา เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกมีดแทงทะลุหัวใจความเจ็บปวดนั้น ทำเอาเขาแทบหายใจไม่ออกเสิ่นม่านเดินไปหน้า สีหน้าก็ค่อยๆสงบก่อนพูดคําเหล่านั้น จู่ๆ เธอก็นึกถึงครั้งแรกที่เห็นป๋อซือเหยียนในปีนั้น และป๋อซือเหยียนก็จับมือเธอแล้วเดินไปข้างหน้าเธอยอมรับว่าในชาติที่แล้วเธอรักป๋อซือเหยียนมาก แต่นั่นเป็นเพียงในชาติที่แล้วเท่านั้นสวรรค์ให้โอกาสเธอเริ่มต้นใหม่ นั่นคือเพื่อให้เธอมีชีวิตใหม่ เธอจะไม่
หลังจากได้ยินคําตอบของฉุยเสว่ เสิ่นม่านก็ยิ้ม: "เดบิวต์?""ฉันพยายามเพื่อการได้เป็นเด็กฝึกหัดมานาน ความสามารถของฉันดีที่สุดอยู่แล้ว ฉันสามารถเดบิวต์ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ! ตอนนี้ฉันอยู่บนเวทีแล้ว ฉันจะกลับมา! ฉันเกิดเพื่ออยู่ในเวที!"ดวงตาของฉุยเสว่ก็ได้น่าเกลียด เธอถูกต้อนจนจนมุมแล้วเสิ่นม่านมองความคิดของฉุยเสว่ออกได้อย่างรวดเร็วพูด:"เธอพยายามอย่างหนักเพื่อเด็กฝึกหัด หรือว่าพยายามเพื่อมู่หยุนหาน?""แน่นอนว่าฉัน……""เธอก็แค่เห็นว่าฉันและมู่หยุนหานพูดกันสองสามคํา ก็ใส่ร้ายฉันโดยไม่คิดถึงผลที่ตามมา เธอแน่ใจเหรอว่าที่เธอมาเป็นเด็กฝึกหัด ไม่ได้เพื่อมู่หยุนหาน?"ผู้หญิงที่ภายนอกเย็นชาอย่างฉุยเสว่ ไม่ยอมที่จะพูดความในใจออกมา หยิ่งผยองยันกระดูก สิ่งที่ทําได้คือเข้าใกล้มู่หยุนหาน เพื่อดึงดูดอีกฝ่ายสังเกตเห็นตัวเองฉุยเสว่ก็ไม่ได้พูด เสิ่นม่านก็พูดว่า: "ความฝันของเธอน่ะ คือการทําให้มู่หยุนหานมองมาที่เธอ ให้ตัวเองและมู่หยุนหานก้าวไปข้างหน้าเคียงข้างกัน แต่ที่เธอพยายามมาขนาดนี้ แม้แต่ว่าฉันชอบเธอก็พูดไม่ออก""เธอหุบปาก!"ฉุยเสว่พูดด้วยความโกรธ: "เธอไปรู้อะไร?"ต่อหน้าไฟโทสะของฉุยเสว่ เสิ
เสิ่นม่านตกตะลึง อาจเป็นเพราะคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะพูดประโยคนี้หูของมู่หยุนหานแดง อาจเพราะไม่เคยเริ่มที่จะเป็นห่วงผู้อื่นมาก่อน ดังนั้นหลังจากพูดประโยคนี้มันดูประหม่ามาก"คือ เป็นห่วงฉัน?""ดูเหมือนว่าไม่เป็นไร ถ้าไม่เป็นไร ฉันไปล่ะ"มู่หยุนหานหันหลังกลับเพื่อออกไปเสิ่นม่านก็เรียกเขาไว้: "กลับมา!"เสียงฝีเท้าของมู่หยุนหานหยุดลงขมวดคิ้วและถาม:"ยังมีอะไรอีก""วันนี้เป็นโอกาสที่ดี ให้เด็กฝึกทั้งหมดไปยกเลิกสัญญาเถอะ"หลังจากพูดจบเสิ่นม่านก็มอบบัตรธนาคารทั้งยี่สิบใบให้กับมู่หยุนหานตอนเห็นบัตรธนาคารยี่สิบใบนี้ มู่หยุนหานก็ตกตะลึงคนอะไรถึงได้มีบัตรธนาคาร 20 ใบ?"ทำไม? ไม่ไป?""เงินในนี่พอไหม""ไม่มากไม่น้อย เพียงแค่นายให้พวกเขาเซ็นยกเลิกสัญญา เดี๋ยวหลังจากนี้ฉันก็จะหางานให้พวกนาย""……ได้ "มู่หยุนหานก็ได้ทำตามที่เสิ่นม่านพูดเสิ่นม่านมองมู่หยุนหานที่ออกไป ก็ได้ยิ้มออกมามันเหมือนกับตอนที่พึ่งเจอกู้ไป๋ครั้งแรกจริงๆแค่กู้ไป๋ นั้นร้ายกว่านักศึกษาที่ไร้เดียงสาพวกนี้เอามากๆทางนั้น ประธานเหวินเห็นสัญญายกเลิกสัญญาของเด็กฝึกหัดชายทุกคนก็ได้ปวดหัว"ท่านประธาน……มีคนมายกเลิกสัญญาอ
ความคิดของเสิ่นม่านนั้นเยี่ยมมาก ใบหน้าของฮั่วหยุนเหลียนก็มีรอยยิ้มบาง ๆ และเขาพูดว่า: "ถ้าหยุนเฟยหานรู้ว่าคุณหลอกเขาแบบนี้ โกงเงินทั้งหมดที่เขาลงทุนไป เกรงว่าเขาจะไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆ แน่""แค่โกงเงินเขาไม่กี่ร้อยล้าน เป็นถึงประธานตระกูลหยุน น่าจะไม่แค้นฉันเพราะเงินแค่นี้ใช่ไหม?"ปากของเสิ่นม่านพูดแบบนั้น แต่เธอก็คิดไว้ก่อนแล้วว่าหยุนเฟยหานคงน่าจะรู้ได้ว่านี่เป็นแผนของเธอแม้ว่าฮั่วซือกรุ๊ปและบริษัท M กรุ๊ปได้มีธุรกิจด้วยกัน แต่หยุนเฟยหานไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้บริหารบริษัท M กรุ๊ป และแน่นอนต้องไม่รู้ว่าเธอวางแผนเอาเด็กฝึกหัดทั้งหมดของฮั่วซือกรุ๊ปไป ทำให้โครงการไม่เหลืออะไรแต่กระดาษไม่สามารถห่อไฟได้ เพราะว่าเธอได้พูดอวดดีต่อหน้าหยุนเฟยหาน ซึ่งจะทําให้หยุนเฟยหานระมัดระวังและสงสัยอย่างแน่นอนแต่ว่าไม่เป็นไร เธอนั้นต้องการที่จะต่อกรกับหยุนเฟยหานฮั่วหยุนเหลียน พูด:"แต่พวกเด็กฝึกหัดพวกนั้นผมได้ทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อฝึกพวกเขา""เงินหลายพันล้านไม่เพียงพอที่จะชดเชยค่าฝึกเหรอคะ?"เสิ่นม่านนั่งลงตรงหน้าฮั่วหยุนเหลียน พูดว่า:"ฉันรับปาก ถ้าเด็กฝึกหัดกลุ่มนี้ได้เดบิวต์ที่บริษัท M กรุ๊ป ฉันจะใ