บทที่ 446

หลังจากมีความสุขทั้งคืน เมื่อเสิ่นม่านตื่นขึ้นมาจากเตียง ท้องฟ้าข้างนอกก็สว่างมากแล้ว เธอลืมตาขึ้นด้วยความงัวเงีย รู้สึกปวดหลังและขาของเธอเหมือนจะไม่มีความรู้สึก

เมื่อคืน เซียวตั๋วบอกว่าจะเบาหน่อย แต่ร่างกายของเขาซื่อสัตย์มาก เธอถูกรังแกไปสามครั้ง ถ้าไม่ใช่เพราะเซียวตั๋วเห็นว่าเธอเจ็บปวด เกรงว่าเซียวตั๋วคงไม่หยุดแน่

เมื่อนึกถึงเมื่อคืน เสิ่นม่านก็คลุมตัวเองด้วยผ้าห่มทันที เมื่อวานเธอต้องเมาแน่ๆ ถึงได้ให้เซียวตั๋วพักที่บ้าน แล้วก็ได้ทำเรื่องที่เกิดขอบเขตไป

เมื่อวานเป็นอะไรไป? เธอเป็นคนเริ่มก่อนด้วย?

เสิ่นม่านอายจนไม่กล้าเงยหน้า อยากให้เธอไม่ตื่นมาเลยวันนี้

"ตื่นมาทานอาหารกลางวัน"

นอกประตู เซียวตั๋วก็ได้พูดพร้อมอมยิ้มเล็กน้อย

เมื่อคืนได้ถูกรังแกถึงเวลารุ่งสาง เสิ่นม่านก็ยากที่จะพูดออกไปว่าตอนนี้ตนั้นขยับไม่ได้

เซียวตั๋วเข้าประตู น้ําเสียงก็ได้มีความเอ็นดูอย่างช่วยไม่ได้:"ให้ผมอุ้มไหม"

"ขา……"เสิ่นม่านกระซิบ:"ฉันลุกขึ้นยืนไม่ได้"

เมื่อคืนนี้ ตอนครั้งที่สองจบลงเธอก็ไม่ไหวแล้ว เซียวตั๋วเห็นว่าเธออึดอัดมาก เขาจึงฝืนอุ้มเธอไปที่ห้องน้ําและล้างตัวให้เธอ แต่หลังจากล้างแล้ว ก็มีครั้งที่