บททั้งหมดของ ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: บทที่ 101 - บทที่ 110

เมื่อเสิ่นม่านมาถึงยังบริษัทของเจียงฉิน เจียงฉินก็กำลังดูจำนวนเงินที่เพิ่งเข้ามาในบัญชีพร้อมทั้งกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขอยู่“ม่านม่าน! เธอนี่สุดยอดไปเลย ตอนนี้หน้าของไอ้ผู้ชายห่วย ๆ คนนั้น มันดูแย่สุด ๆ ไปเลยใช่ไหมล่ะ?”เจียงฉินไม่คาดคิดเลยว่าป๋อซือเหยียนจะมีเงินเพียงพอที่จะชดเชยเงินจํานวนนี้มาให้ได้ ถึงอย่างไรเธอเองก็ไม่อาจเมินเฉยต่อเงินตราได้อยู่ดี และแม้ว่าจะมีอุปสรรคเล็กน้อย แต่อุปสรรคนี้ก็ได้รับกำไรมาโดยที่ไม่ต้องขาดทุนแต่อย่างใด!“เงินค่าชดเชย โอนเข้ามาในบัญชีแล้วเหรอ?”ซึ่งใช้เวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง และแม้แต่เจียงฉินเองก็คิดไม่ถึงว่ามันจะเร็วขนาดนี้เจียงฉินจึงพูดขึ้นว่า:“ฉันขอเดานะว่า เขาน่าจะใช้บัญชีส่วนตัวโอนเงินให้บริษัทฉัน ไม่งั้นคงไม่โอนเข้าบัญชีมาเร็วขนาดนี้หรอก แหม ป๋อซือเหยียนคนนี้ต้องกลัวเสียหน้าแน่ ๆ ถึงได้ใช้เงินตัวเองโอนมาให้ฉันแบบนี้”เสิ่นม่านที่ไม่เห็นเซียวตั๋วกับฟู่ฉือโจวอยู่ในบริษัท จึงอดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้:“แล้วพวกเขาล่ะ? บริษัทเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมพวกเขาถึงไม่อยู่ล่ะ?”“นิสัยแบบอาตั๋วคนนั้นน่ะพอรู้ว่าบริษัทเกิดเรื่องขึ้นก็หายตัวไปทันที ทั

เสิ่นม่านลงจากรถ เธอไม่ได้บอกเจียงฉินเกี่ยวกับเรื่องที่ป๋อซือเหยียนซื้อบ้านให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยน เธอคิดไม่ถึงว่าการเคลื่อนไหวของป๋อซือเหยียนจะเร็วขนาดนี้ ใจร้อนที่จะให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบเข้ามาอยู่แบบนี้"คุณหญิง……"เลขาหลี่ ได้ยินการเคลื่อนไหวของทางนี้ เมื่อเห็นเสิ่นม่านก็ตกใจเล็กน้อยหรือว่าประธานป๋อรู้ว่าคุณหญิงจะมาก็เลยจงใจทำแบบนี้?"ไม่เป็นไรเสี่ยวหลี่ นายทำธุระต่อเถอะ "เสิ่นม่านดูเหมือนจะไม่สนใจเลยสักนิด แต่เลขาหลี่กลับกลัวแทบเป็นแทบตายสถานการณ์ในตอนนี้มันคือสนามรบชัด ๆ ! "คุณพี่ พี่โกรธแล้วเหรอ? หลังจากนี้พวกเราเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว ฉันยังจะรบกวนพี่ดูแลฉันด้วย"เดิมทีเสิ่นม่านหันตัวไปแล้ว แต่ได้ยินคําพูดเสแสร้งตอแหลของซูเฉี่ยนเฉี่ยน เธอก็หันกลับมาและพูดว่า:“เพื่อนบ้าน? เพื่อนบ้านอะไร?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูเหมือนจะมีความมั่นใจ:“ฉันก็อยู่หมู่บ้านนี้ พวกเราก็ถือว่าเป็นเพื่อนบ้านกันไม่ใช่เหรอ?""เธอคิดจริงๆเหรอว่าการที่จะอยู่ในหมู่บ้านนี้แล้วทุกคนก็เป็นเพื่อนบ้านกันน่ะ?"เสิ่นม่านยิ้มและชี้ตึกที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอยู่ จากนั้นก็ชี้ไปที่ตึกของเธอและเจียงฉิน พูดว่า:"ความต่างของราคาระหว

”ถิงถิง จิงจิง พวกเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันในมหาวิทยาลัยนี้และฉันรู้แล้วว่าครั้งก่อนฉันผิดไปเอง ดังนั้นฉันจึงเลี้ยงข้าวพวกเธอเป็นการขอโทษ ฉันหวังว่าคพวกเธอจะยกโทษให้ฉัน ครั้งนั้นฉันพูดไม่ดีเอง ขอโทษนะ"เห็นได้ชัดว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนยังไม่ได้สังเกตเห็นเสิ่นม่าน ความสนใจทั้งหมดของเธออยู่ที่หลิวจิงจิงและหวังถิงเสิ่นม่านนั่งอยู่ที่มุมห้องและฟังคําขอโทษของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเงียบๆ"แฟนฉันซื้อบ้านให้ฉัน อยู่ฝั่งตรงข้ามมหาลัย ฉันอยู่คนเดียวก็เบื่อ เอางี้พวกเธอย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันไหม พวกเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันนะ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจับมือคนทั้งสองด้วยสีหน้าจริงใจเสิ่นม่านได้ยินประโยคนั้นก็เกือบจะหัวเราะออกมาที่แท้ ป๋อซือเหยียนเป็นแฟนหนุ่มที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดถึงเธอเข้าใจแล้วว่าถ้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนอยากขอโทษจริงๆ ก็คงทำไปนานแล้วไม่ต้องรอจนถึงตอนนี้หรอกเป็นเพราะป๋อซือเหยียนซื้อบ้านให้เธอ และเธอต้องการอวดกับคนสองคนนี้ เธอจึงเลือกพูดมันในร้านอาหารที่แพงที่สุดในมหาวิทยาลัยเอ"เธอเหม่อลอยอะไร? สั่งอาหารสิ"ฮั่วหยุนเซียวมองไปที่เสิ่นม่านด้วยสีหน้างุนงงเสิ่นม่านตอบหลังจากรู้สึก:"สั่งชาเขีย

เจียงฉินเมื่อเห็นก็พูดอย่างอดไม่อยู่:"อาตั๋วตาถึงจริงๆ เธอใส่ชุดนี้แล้วดูดีมากๆ"เสิ่นม่านยิ้มอ่อนๆเซียวตั๋วพูด“ที่จริงงานเลี้ยงอาหารค่ำนี้จะไม่ไปก็ได้ คุณเตรียมการอะไรไว้เหรอ?"นิ้วชี้เสิ่นม่านแตะปาก:"ความลับ"อาหารค่ำของตระกูลฮั่วเกณฑ์สูงมาก และคนที่มาได้ล้วนเป็นผู้ประกอบการรายใหญ่ในเมืองไห่เฉิงซูเฉี่ยนเฉี่ยนสวมชุดกระโปรงสีขาว และเธอดูประหม่าเล็กน้อยเมื่อนั่งอยู่ในรถของป๋อซือเหยียนเมื่อก่อนเธอก็ไปร่วมงานเลี้ยงกับป๋อซือเหยียนบ่อยๆ แต่นั่นล้วนเป็นงานเล็กๆ แต่คราวนี้เป็นงานเลี้ยงอาหารค่ำของตระกูลฮั่ว และสถานะของตระกูลฮั่วในเมืองไห่เฉิงก็พอๆกับป๋อซือเหยียนซูเฉี่ยนเฉี่ยนเหลือบมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ นอกจากจะประหม่าแล้ว ยังมีอีกความอิ่มอกอิ่มใจและความตื่นเต้นในใจของเธอ งานแบบนี้ เป็นเธอที่ได้ออกงานกับเขา"ซือเหยียน ไม่ให้พี่เสิ่นไปกับคุณแบบนี้จะดีเหรอ?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนลดเสียงลงแสดงสีหน้าทำตัวไม่ถูกออกมาพูดถึงเสิ่นม่านคิ้วของป๋อซือเหยียนก็ขมวดเข้าหากัน รู้สึกหงุดหงิดในใจไม่ใช่ว่าเขาไม่โทรหาเสิ่นม่าน แต่วันนี้เสิ่นม่านไม่รับสายเขาเลย"คุณไม่อยากมา?""ไม่แน่

“ประธานป๋อ คุณหญิงมาครับ"เลขาหลี่กระซิบข้างหูป๋อซือเหยียนคิ้วของป๋อซือเหยียนขมวดแน่นเขาไม่ได้ตาบอดเขาเห็นเสิ่นม่านทันทีที่เธอเข้าประตูและในเวลาเดียวกันเขาก็เห็นเซียวตั๋วที่ตามหลังเสิ่นม่าน ฉากนี้ดูแล้วแสลงตาเขาเสิ่นม่านและเจียงฉินจับมือกันพูดและหัวเราะ สาบตาเหลือบไปเห็นพวกซูเฉี่ยนเฉี่ยนใบหน้าเธอมีรอยยิ้มหยอกล้อฮั่วหยุนเซียวรออยู่ในงานนานแล้วและเมื่อเขาเห็นเสิ่นม่าน ดวงตาของเขาก็เป็นประกายขึ้น ทันทีเขาวางไวน์แดงในมือแล้วเดินไปหาเสิ่นม่าน"ทำไมช้าขนากนี้?"น้ําเสียงของฮั่วหยุนเซียวไม่พอใจเล็กน้อย แต่มีความสุขมากกว่าเสิ่นม่านพูด:"ขอแนะนำ นี่คือเพื่อนสาวที่แสนดีของฉันเจียงฉิน"หลังจากฮั่วหยุนเซียวเห็นเจียงฉิน สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยและ เจียงฉินพูดด้วยความสนใจ:“เจ้าหนูตระกูลฮั่วโตแล้วนี่"ขณะที่พูด เจียงฉินกําลังจะดึงหูของฮั่วหยุนเซียว แต่ฮั่วหยุนเซียวขวางมือของเจียงฉินทันที:“พี่ฉิน ผมโตแล้ว! ไม่ใช่เด็กแล้ว!"เสิ่นม่านคิดไม่ถึงว่าสองคนนี้รู้จักกันเจียงฉินพูดกับเสิ่นม่าน:"ตอนเด็กตระกูลฮั่วและตะกูลเซียวมีการติดต่อทางธุรกิจ ฉันอายุมากที่สุด ตอนนั้นฟู่ฉือโจวเป็นลูกน้องตัว