ป๋อซือเหยียนกลับไปนานแล้ว แม่บ้านหลิวเห็นเสิ่นม่าน ก็ได้เข้าไปต้อนรับอย่างดีใจ :"คุณหญิงคะ งานเลี้ยงวันนี้เป็นยังไงบ้างคะ?"งานเลี้ยง?เสิ่นม่านเหลือบมองป๋อซือเหยียนอ่านหนังสือพิมพ์บนโซฟาในห้องรับแขกที่แท้ป๋อซือเหยียนได้โกหกไปแบบนี้เสิ่นม่านยิ้มพูด:"งานเลี้ยงถือว่าค่อนข้างราบรื่นค่ะ""ที่จริงคุณควรให้คุณชายส่งคุณกลับมานะคะ ดึกขนาดนี้มันไม่ปลอดภัย""ไม่เป็นไรค่ะ เขาเอารถให้ฉันแล้วค่ะ"วันนี้เธอได้ขับรถของป๋อซือเหยียนออกมาตอนที่จะออกจากห้าง เมื่อคิดถึงคนแบบป๋อซือเหยียนที่เวลาไปไหนต้องมีคนขับรถทําได้เพียงนั่งแท็กซี่กลับหลังออกจากห้าง เสิ่นม่านก็รู้สึกว่าตัวเองได้เอาคืน"แม่บ้านหลิวไม่มีอะไรแล้วคุณสามารถกลับบ้านได้ เรายังมีเรื่องอื่นที่ต้องทําในคืนนี้ต่อ"ป๋อซือเหยียนเหลือบมองไปที่เสิ่นม่านคำว่า‘เรื่องอื่น’ก็ทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปแม่บ้านหลิวพูดอย่างมีความสุข:"โอเคค่ะ ฉันจะเก็บของเลยตอนนี้ ทางคุณนายยังรอให้ฉันไปเก็บกวาดอยู่"แม่บ้านหลิวพูดไปพลางเก็บของไปพลางรอแม่บ้านหลิวจากไป เสิ่นม่านกล่าวว่า:"โกหกเก่งขนาดนี้คุณไม่รู้สึกผิดเหรอ?""คุณเองก็ให้ความร่วมมือได้ไม่เลว "ป๋อซือเ
เสิ่นม่านลงจากรถ เธอไม่ได้บอกเจียงฉินเกี่ยวกับเรื่องที่ป๋อซือเหยียนซื้อบ้านให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยน เธอคิดไม่ถึงว่าการเคลื่อนไหวของป๋อซือเหยียนจะเร็วขนาดนี้ ใจร้อนที่จะให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบเข้ามาอยู่แบบนี้"คุณหญิง……"เลขาหลี่ ได้ยินการเคลื่อนไหวของทางนี้ เมื่อเห็นเสิ่นม่านก็ตกใจเล็กน้อยหรือว่าประธานป๋อรู้ว่าคุณหญิงจะมาก็เลยจงใจทำแบบนี้?"ไม่เป็นไรเสี่ยวหลี่ นายทำธุระต่อเถอะ "เสิ่นม่านดูเหมือนจะไม่สนใจเลยสักนิด แต่เลขาหลี่กลับกลัวแทบเป็นแทบตายสถานการณ์ในตอนนี้มันคือสนามรบชัด ๆ ! "คุณพี่ พี่โกรธแล้วเหรอ? หลังจากนี้พวกเราเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว ฉันยังจะรบกวนพี่ดูแลฉันด้วย"เดิมทีเสิ่นม่านหันตัวไปแล้ว แต่ได้ยินคําพูดเสแสร้งตอแหลของซูเฉี่ยนเฉี่ยน เธอก็หันกลับมาและพูดว่า:“เพื่อนบ้าน? เพื่อนบ้านอะไร?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูเหมือนจะมีความมั่นใจ:“ฉันก็อยู่หมู่บ้านนี้ พวกเราก็ถือว่าเป็นเพื่อนบ้านกันไม่ใช่เหรอ?""เธอคิดจริงๆเหรอว่าการที่จะอยู่ในหมู่บ้านนี้แล้วทุกคนก็เป็นเพื่อนบ้านกันน่ะ?"เสิ่นม่านยิ้มและชี้ตึกที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอยู่ จากนั้นก็ชี้ไปที่ตึกของเธอและเจียงฉิน พูดว่า:"ความต่างของราคาระหว
เสิ่นม่านนั่งอยู่ในที่นั่งเธอแล้วจงใจถามเหมือนไม่ได้สนใจ"อืม""เกี่ยวกับฉัน?""……ถือว่าเกี่ยว”ฮั่วหยุนเซียวพูด:“เช้านี้ตอนที่ฉันอยู่บ้านได้ยินพี่ชายพูดว่าเกิดเรื่องกับตระกูลป๋อ มันเป็นข้อมูลวงใน เธอน่าจะยังไม่รู้""ที่นายมาโรงเรียน ก็เพื่อที่จะบอกเรื่องซุบซิบของตระกูลป๋อกับฉันโดยเฉพาะ?"ฮั่วหยุนเซียวหน้าแดงอย่างไม่อาจควบคุม จากนั้นเขาก็หันศีรษะและพูดว่า:“เธออย่าเข้าใจผิด ฉันแค่อยากได้ข่าวเกี่ยวกับตระกูลป๋อออกจากปากเธอ""ฉันรู้ไม่มากเท่านายหรอก"เสิ่นม่านไม่ล้อเล่นกับฮั่วหยุนเซียวต่อ ถามว่า:"เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลป๋อ?""จากข้อมูลวงในพบว่าบัญชีสกปรกของตระกูลป๋อได้รั่วไหลออกมา นําไปสู่ความเสียหายของห่วงโซ่เงินทุนหลายแห่ง และโครงการที่ได้ร่วมงานกับต่างประเทศบางแห่งถูกระงับ อีกไม่นาน ตระกูลป๋อน่าจะต้องเข้ารับการสอบสวน ก็ไม่รู้ว่าต้องขาดทุนไปเท่าไหร่"ฮั่วหยุนเซียวพูดถึงสถาบันในต่างประเทศ และเสิ่นม่านก็นึกถึงเซียวตั๋วทันทีต่างประเทศ มีแค่เซียวตั๋วเท่านั้นที่มีอำนาจทำแบบนี้ได้"เธออย่าบอกนะว่ารู้ว่าใครทำ?"เซียวตั๋วพยายามจับผิดจากสีหน้าของเสิ่นม่านเสิ่นม่านเลิกคิ้วพูด:"ถ้าฉันรู
”ถิงถิง จิงจิง พวกเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันในมหาวิทยาลัยนี้และฉันรู้แล้วว่าครั้งก่อนฉันผิดไปเอง ดังนั้นฉันจึงเลี้ยงข้าวพวกเธอเป็นการขอโทษ ฉันหวังว่าคพวกเธอจะยกโทษให้ฉัน ครั้งนั้นฉันพูดไม่ดีเอง ขอโทษนะ"เห็นได้ชัดว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนยังไม่ได้สังเกตเห็นเสิ่นม่าน ความสนใจทั้งหมดของเธออยู่ที่หลิวจิงจิงและหวังถิงเสิ่นม่านนั่งอยู่ที่มุมห้องและฟังคําขอโทษของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเงียบๆ"แฟนฉันซื้อบ้านให้ฉัน อยู่ฝั่งตรงข้ามมหาลัย ฉันอยู่คนเดียวก็เบื่อ เอางี้พวกเธอย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันไหม พวกเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันนะ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจับมือคนทั้งสองด้วยสีหน้าจริงใจเสิ่นม่านได้ยินประโยคนั้นก็เกือบจะหัวเราะออกมาที่แท้ ป๋อซือเหยียนเป็นแฟนหนุ่มที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดถึงเธอเข้าใจแล้วว่าถ้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนอยากขอโทษจริงๆ ก็คงทำไปนานแล้วไม่ต้องรอจนถึงตอนนี้หรอกเป็นเพราะป๋อซือเหยียนซื้อบ้านให้เธอ และเธอต้องการอวดกับคนสองคนนี้ เธอจึงเลือกพูดมันในร้านอาหารที่แพงที่สุดในมหาวิทยาลัยเอ"เธอเหม่อลอยอะไร? สั่งอาหารสิ"ฮั่วหยุนเซียวมองไปที่เสิ่นม่านด้วยสีหน้างุนงงเสิ่นม่านตอบหลังจากรู้สึก:"สั่งชาเขีย
หลิวจิงจิงหัวเราะอย่างหงุดหงิด:"ใครจะคุยดีๆกับเธอ?""จิงจิง ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว คุณโทษฉัน ฉันก็ไม่ว่า ครั้งนี้ฉันอยากจะขอโทษพวกเธอจากใจจริง……เธอยกโทษให้ฉันไหม?"น้ําตาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไหลออกมาหวังถิงดึงหลิวจิงจิง หลิวจิงจิงถึงนั่งลงอีกครั้งด้วยความไม่พอใจ"พวกเธอก็รู้ ว่ามหาลัยได้ถอนทุนการศึกษาของฉัน และตอนนี้ชีวิตของฉันก็ยากลำบากมาก ฉันจะพึ่งพาแฟนของฉันตลอดเวลาไม่ได้……ข้าวมื้อนี้ เป็นเงินที่ฉันทำงานได้มา"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดริมฝีปากของเธอดูเหมือนว่าเธอถูกเข้าใจผิดอย่างมากหวังถิงและหลิวจิงจิงก็ได้ยินมาเหมือนกันว่าทุนการศึกษาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนถูกถอนออกแล้ว และสีหน้าของเขาก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อยซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูด:“ถ้าพวกเธอเต็มใจที่จะให้อภัยฉัน จะให้ฉันทําอะไรก็ได้ จิงจิง ฉันรู้ว่าช่วงนี้เธอลำบากไม่น้อย และฉันยินดีที่จะไปบอกกับคณะกรรมการตรวจสอบวินัยว่าฉันเป็นคนกระจายข่าวลือบนกระดานข่าวและมันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ ฉันขอแค่เธออย่าเมินฉัน"หลิวจิงจิงหันหน้าไปอีกทาง อาจเป็นเพราะสิ่งที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูด ทำให้เธอหวั่นไหวเล็กน้อยไม่ว่ายังไงในช่วงสามปีที่ผ่านมาเธอและซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีความสัมพ
เจียงฉินเมื่อเห็นก็พูดอย่างอดไม่อยู่:"อาตั๋วตาถึงจริงๆ เธอใส่ชุดนี้แล้วดูดีมากๆ"เสิ่นม่านยิ้มอ่อนๆเซียวตั๋วพูด“ที่จริงงานเลี้ยงอาหารค่ำนี้จะไม่ไปก็ได้ คุณเตรียมการอะไรไว้เหรอ?"นิ้วชี้เสิ่นม่านแตะปาก:"ความลับ"อาหารค่ำของตระกูลฮั่วเกณฑ์สูงมาก และคนที่มาได้ล้วนเป็นผู้ประกอบการรายใหญ่ในเมืองไห่เฉิงซูเฉี่ยนเฉี่ยนสวมชุดกระโปรงสีขาว และเธอดูประหม่าเล็กน้อยเมื่อนั่งอยู่ในรถของป๋อซือเหยียนเมื่อก่อนเธอก็ไปร่วมงานเลี้ยงกับป๋อซือเหยียนบ่อยๆ แต่นั่นล้วนเป็นงานเล็กๆ แต่คราวนี้เป็นงานเลี้ยงอาหารค่ำของตระกูลฮั่ว และสถานะของตระกูลฮั่วในเมืองไห่เฉิงก็พอๆกับป๋อซือเหยียนซูเฉี่ยนเฉี่ยนเหลือบมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ นอกจากจะประหม่าแล้ว ยังมีอีกความอิ่มอกอิ่มใจและความตื่นเต้นในใจของเธอ งานแบบนี้ เป็นเธอที่ได้ออกงานกับเขา"ซือเหยียน ไม่ให้พี่เสิ่นไปกับคุณแบบนี้จะดีเหรอ?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนลดเสียงลงแสดงสีหน้าทำตัวไม่ถูกออกมาพูดถึงเสิ่นม่านคิ้วของป๋อซือเหยียนก็ขมวดเข้าหากัน รู้สึกหงุดหงิดในใจไม่ใช่ว่าเขาไม่โทรหาเสิ่นม่าน แต่วันนี้เสิ่นม่านไม่รับสายเขาเลย"คุณไม่อยากมา?""ไม่แน่
หวังถิงพูดอย่างสงสัย:"ทำไมตอนที่ออกมาไม่เห็นเธอพูดถึงเลย? ปกติถ้าแฟนของเธอพาเธอไปงานเลี้ยง เธอจะประกาศให้พวกเรารู้ก่อน""มันกระทันหันน่ะ……พวกเธอก็ไม่ได้บอกฉันไม่ใช่เหรอ?”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนฝืนยิ้มและพูดว่า:“พวกเธอมาที่นี่ได้ยังไง?""ทำไม? แฟนของเธอเข้าร่วมงานแบบนี้ได้พ่อแม่ของฉันเข้าร่วมไม่ได้?"หลิวจิงจิงดูถูกเหยียดหยามเล็กน้อย พูดตรงๆ ภูมิหลังครอบครัวของเธอและหวังถิงดีกว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลายเท่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนเม้มปากของเธอ:“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น……"หลิวจิงจิงพูด:"พอดีเลย เฉี่ยนเฉี่ยนเธอบอกว่าจะหาโอกาสแนะนำแฟนเธอให้พวกเราอยู่ตลอดไม่ใช่เหรอ? วันนี้ทุกคนอยู่ที่นี่ เธอก็แนะนําแฟนของเธอให้เรารู้จักสิ"หวังถิงก็พูด:"ใช่แฟนของเธอก็ทำธุรกิจใช่ไหม? ดูเหมือนบอสใหญ่มาก ให้พ่อแม่ฉันลงทุนด้วยหน่อยก็ดี"แค่ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูไม่ดีนัก"แต่ว่าธุรกิจของแฟนฉันไม่เคยให้ฉันเข้าไปยุ่ง……""ล้อเล่นหรือเปล่า แฟนเธอออกทุนการศึกษาให้เธอไม่ใช่เหรอ? และยังจะส่งเธอไปเรียนต่อต่างประเทศ ไม่ว่างานเลี้ยงอะไรก็พาเธอไปด้วย จะไม่ให้เธอยุ่งเรื่องธุรกิจได้ไง?”หลิวจิงจิงแดกดัน:“เธอคงไม่ได้ไม่อยากแนะนำกับพวกเรา
“ประธานป๋อ คุณหญิงมาครับ"เลขาหลี่กระซิบข้างหูป๋อซือเหยียนคิ้วของป๋อซือเหยียนขมวดแน่นเขาไม่ได้ตาบอดเขาเห็นเสิ่นม่านทันทีที่เธอเข้าประตูและในเวลาเดียวกันเขาก็เห็นเซียวตั๋วที่ตามหลังเสิ่นม่าน ฉากนี้ดูแล้วแสลงตาเขาเสิ่นม่านและเจียงฉินจับมือกันพูดและหัวเราะ สาบตาเหลือบไปเห็นพวกซูเฉี่ยนเฉี่ยนใบหน้าเธอมีรอยยิ้มหยอกล้อฮั่วหยุนเซียวรออยู่ในงานนานแล้วและเมื่อเขาเห็นเสิ่นม่าน ดวงตาของเขาก็เป็นประกายขึ้น ทันทีเขาวางไวน์แดงในมือแล้วเดินไปหาเสิ่นม่าน"ทำไมช้าขนากนี้?"น้ําเสียงของฮั่วหยุนเซียวไม่พอใจเล็กน้อย แต่มีความสุขมากกว่าเสิ่นม่านพูด:"ขอแนะนำ นี่คือเพื่อนสาวที่แสนดีของฉันเจียงฉิน"หลังจากฮั่วหยุนเซียวเห็นเจียงฉิน สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยและ เจียงฉินพูดด้วยความสนใจ:“เจ้าหนูตระกูลฮั่วโตแล้วนี่"ขณะที่พูด เจียงฉินกําลังจะดึงหูของฮั่วหยุนเซียว แต่ฮั่วหยุนเซียวขวางมือของเจียงฉินทันที:“พี่ฉิน ผมโตแล้ว! ไม่ใช่เด็กแล้ว!"เสิ่นม่านคิดไม่ถึงว่าสองคนนี้รู้จักกันเจียงฉินพูดกับเสิ่นม่าน:"ตอนเด็กตระกูลฮั่วและตะกูลเซียวมีการติดต่อทางธุรกิจ ฉันอายุมากที่สุด ตอนนั้นฟู่ฉือโจวเป็นลูกน้องตัว
เสิ่นม่านไม่ได้ระลึกถึงอุบัติเหตุรถยนต์ในหลายปีก่อนมานานแล้ว อุบัติเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย ในตอนนั้นเธอยังเด็ก ต่อให้โตขึ้นมาแล้ว เธอก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา แต่ตอนนี้ฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ตรงหน้าเธอและบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการที่ไตร่ตรองมาอย่างดี!"พ่อแม่ของเซียวตั๋วตายในอุบัติเหตุรถยนต์ซึ่งเป็นเพียงภาพลวงตา ในตอนนั้นป้าเซียวที่ตั้งครรภ์อยู่รอดชีวิต เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นค้นพบ และเพื่อให้ป้าเซียวคลอดลูกได้อย่างสบายใจ คุณปู่เซียวได้ส่งป้าเซียวไปต่างประเทศ ไม่นานนัก เซียวตั๋วก็เกิดขึ้น"ตามข่าวลือ แม่ของเซียวตั๋วถูกกล่าวหาว่าเป็นภรรยาลับที่เซียวเป่ยเจิงเลี้ยงดูอยู่นอกบ้าน ซึ่งโกรธแค้นตระกูลเซียวมาโดยตลอด และปลูกฝังความคิดที่ต้องการแก้แค้นตระกูลเซียวให้แก่เซียวตั๋ว ซึ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่คนบ้าแต่อย่างใด ครั้งหนึ่งบนเรือสำราญ เซียวตั๋วก็เคยยอมรับว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเพียงข่าวลือจากภายนอกแม่ของเซียวตั๋วไม่ใช่ภรรยาลับ แต่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเซียวเป่ยเจิง เป็นคุณหญิงเซียวตัวจริง"คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่า ใ
เบื้องหน้าคือวิลล่าที่ดูธรรมดา แต่ทำเลที่ตั้งของที่นี่ถือว่าดีที่สุด วิลล่าในย่านนี้มีราคาขั้นต่ำขั้นสูงกว่าล้านล้านบาท คนที่สามารถอาศัยอยู่แถวนี้ได้ต้องเป็นคนร่ำรวยหรือจะต้องรวยหรือมีเกียรติแต่ว่า ที่นี่ดูเหมือนไม่ใช่ที่ที่มีคนอาศัยอยู่เป็นประจำ"ไม่นึกเลยว่าคุณฮั่วจะมีบ้านที่งดงามแบบนี้ที่นี่""นี่ไม่ใช่ของผม"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนเรียบเฉย เสิ่นม่านยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร ฮั่วหยุนเหลียนก็หยิบกุญแจออกมา เขาไอเบา ๆ สองครั้ง หน้าตาดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร จากนั้นเขาก็เปิดประตูวิลล่าเสิ่นม่านก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: "ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ แล้วทำไมคุณถึงมีกุญแจล่ะ?""เพื่อนให้ผมมา"คนที่ฮั่วหยุนเหลียนเรียกว่าเพื่อนในเมืองไห่เฉิงนี้ไม่มีมากนัก เสิ่นม่านจึงนึกถึงเซียวตั๋วเป็นคนแรกฮั่วหยุนเหลียนเปิดประตูแล้วเสิ่นม่านก็เดินตามฮั่วหยุนเหลียนเข้าไป แม้วิลล่าจะดูเรียบง่ายจากด้านนอก แต่การตกแต่งภายในก็พิถีพิถันมาก แม้ในยุคนี้ก็ยังถือเป็นสิ่งที่ล้ำเลิศหลังจากฮั่วหยุนเหลียนเปิดไฟ เสิ่นม่านก็มองไปรอบ ๆ เหมือนที่นี่มีคนมาทำความสะอาดอยู่เสมอ ฮั่วหยุนเหลียนไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก
"คุณเคยคิดเรื่องนี้อาจจะเหลือหลักฐานไหม? คุณยังสัญญากับฉันว่า จะไม่ทำเรื่องอันตรายอีกแล้ว"วันนี้เซียวตั๋วพาคนมาทั้งหมดเป็นพวกลุกฮือที่เคยติดตามเขาตลอด ซึ่งเสิ่นม่านก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในชาติก่อน เสิ่นม่านรู้ว่า เซียวตั๋วมาเเมืองไห่เฉิง แท้จริงแล้วก็คือมีเป้าหมายอื่น เป้าหมายหลักของเขาคือป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าเซียวตั๋วมีจุดมุ่งหมายอะไรแต่สิ่งที่แน่นอนก็คือ เซียวตั๋วต้องการจะเป็นใหญ่ในเมืองไห่เฉิง และอุปสรรคคนแรกก็คือป๋อซือเหยียนแต่เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้ในชาตินี้ เส้นทางอนาคตได้ถูกปรับเปลี่ยนไป แต่เป้าหมายของเซียวตั๋วกลับไม่เปลี่ยนเลย และยังมีกลุ่มอันตรายเช่นนี้ซ่อนอยู่ด้วยหากมีสักคนที่ถูกจับได้ เซียวตั๋วอาจจะพังพินาศได้เสิ่นม่านไม่กล้าคิดถึงเรื่องในอนาคต เธอมองไปที่เซียวตั๋วตรงหน้า รอให้เซียวตั๋วอธิบายเซียวตั๋วนิ่งเงียบ เสิ่นม่านจึงถามตรงๆ "คุณมีเรื่องอื่นที่ต้องทำในเมืองไห่เฉิง ใช่ไหม?""...ใช่""ก่อนที่คุณมาเมืองนี้แต่อยู่ต่างประเทศก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ได้แล้ว ทำไมถึงต้องมาเมืองไห่เฉิงด้วย หยุนเฟยหานไม่ใช่มาเมืองหลินเฉิงแล้วกำลังรุ่
เสิ่นม่านมองป๋อซือเหยียนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงแล้วพูดเรียบๆ ว่า: "ไม่ล่ะ รอให้เขาหายดีแล้วฉันค่อยมาอีกทีก็แล้วกัน"เสิ่นม่านเดินออกจากห้องพักคนไข้โดยไม่ลังเลเลย ในตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นเลขาหลี่เห็นป๋อซือเหยียนลืมตาก็ตกตะลึง"คุณป๋อ? คุณ...""ช่วยพยุงผมลุกหน่อย"เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งเลขาหลี่รีบเข้าไปช่วยพยุงป๋อซือเหยียนให้ลุกขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: "คุณป๋อครับ นี่คุณ... ใช้กลอุบายเรียกร้องความสนใจหรือครับ?"ป๋อซือเหยียนไม่พูดอะไรตอนนั้น เขาสังเกตเห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยส่งสัญญาณเตือนตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าคนที่บุกเข้ามาในบ้านตระกูลป๋อในเวลานี้มีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้น และมีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้นที่มีความสามารถทำเช่นนี้ได้และเมื่อกลุ่มโจรบุกเข้ามา ด้วยรูปร่างของเขาสามารถหลบดาบนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น แต่เลือกที่จะรับดาบนั้นเต็มๆเขาแค่อยากรู้ว่า เสิ่นม่านจะเสียใจหรือกังวลเพราะเขาหรือไม่ป๋อซือเหยียนแสดงสีหน้าอ่อนล้าด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า: "คุณหลี่ ในใจของเธอ คงยังมีผมอยู่บ้างมั้ง"
"กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วค่ะ!"แม่บ้านวางกล่องปฐมพยาบาลลงตรงหน้าเสิ่นม่าน ขณะเดียวกัน เจียงฉินและฟู่ฉือโจวก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงเต็มพื้น เจียงฉินชะงักไป ทั้งสองคนต่างรู้ชัดว่า 'โจร' ที่ว่านั้นคือใครเจียงฉินขมวดคิ้วและพูดว่า: "นั่งรถฉันไปเถอะ ไม่รู้ว่ารถพยาบาลจะมาถึงเมื่อไหร่""ตกลง"เสิ่นม่านสั่งให้ยามช่วยกันยกป๋อซือเหยียนไปที่รถของเจียงฉินที่อยู่หน้าประตูในโรงพยาบาล แพทย์รีบทำการช่วยชีวิตป๋อซือเหยียนทันที เจียงฉินนั่งอยู่กับเสิ่นม่านบนเก้าอี้ในทางเดิน และพูดว่า: "ไม่ต้องกังวลนะ เมื่อกี้หมอบอกว่าไม่ใช่จุดอันตราย""แต่ถ้าเสียเลือดมากเกินไป ก็อาจเสียชีวิตได้"เสิ่นม่านนวดขมับและถามว่า: "แล้วฟู่ฉือโจวล่ะ?""เขา... เขามีธุระต้องกลับไปก่อน""ไปหาเซียวตั๋วใช่ไหม?"เสิ่นม่านและเจียงฉินต่างรู้ว่าโจรที่บุกเข้าบ้านตระกูลป๋อวันนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเซียวตั๋วครั้งนี้เซียวตั๋วทำอะไรลงไปอย่างบุ่มบ่ามเกินไป เห็นได้ชัดว่าเป็นการตัดสินใจกะทันหัน แม้ว่าการแทงครั้งนี้จะไม่ถึงกับเอาชีวิตป๋อซือเหยียน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าในระหว่างนั้นจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นหรือไม่"ใครเป็นญาติผู้ป่ว
"ไม่มีเหตุผล ทำไมบ้านตระกูลป๋อจะถูกโจรบุกได้"เสิ่นม่านรู้ดีถึงระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านตระกูลป๋อ นอกจากยามรักษาความปลอดภัย 20 คนแล้ว ยังมีแม่บ้านและบอดี้การ์ดอีกหลายคน ภายในบ้านตระกูลป๋อมีศาลบรรพชนของตระกูล ดังนั้นประตูหน้าและหลังจึงใช้ประตูเทคโนโลยีทั้งหมด คนทั่วไปยากที่จะเข้าไปในบ้านตระกูลป๋อได้ แล้วโจรที่ไหนจะมีฝีมือขนาดนี้ สามารถบุกเข้าประตูหลังของบ้านตระกูลป๋อได้อย่างกะทันหัน"ตำรวจคงจะมาถึงเร็วๆ นี้ พวกเราไม่ควรอยู่ที่นี่เพื่อสร้างความวุ่นวาย ม่านม่าน รีบไปกันเถอะ"เจียงฉินดึงแขนของเสิ่นม่านด้วยความกลัว แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วพูดว่า: “อย่าแจ้งตำรวจ ฉันจะเข้าไปข้างใน""คุณหนูเสิ่น คุณบ้าไปแล้วหรือ!"ฟู่ฉือโจวมองเสิ่นม่านที่อยู่ตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ เสิ่นม่านมองประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ หากเธอเดาไม่ผิด โจรที่อยู่ในบ้านตระกูลป๋อตอนนี้ น่าจะเป็นคนที่เธอคิดถึงเสิ่นม่านวิ่งไปที่ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ ขณะนี้บ้านตระกูลป๋ออยู่ในสภาพยับเยิน และในความมืด เสิ่นม่านก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว: “หัวหน้า จับผู้หญิงได้คนหนึ่ง!"เสียงของโจรดึงดูดความสนใจของชายคนหนึ่งในความ
เสิ่นม่านวางสายโทรศัพท์มู่หยุนหานเดินเข้ามาถามว่า :“เกิดอะไรขึ้น?”“คุณและกู้ไป๋รู้จักคนในวงการบันเทิงบางคน ฉันมีธุระต้องไปก่อน”“แต่วันนี้มันเป็นงานสำคัญ คุณจะไปได้เหรอ?”เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่ยังคุยอยู่กับกู้ไป๋แล้วพูดว่า :“ฉันจะไปแบบเงียบๆ”พูดจบ เสิ่นม่านก็รีบดื่มไวน์จนหมดแล้วส่งแก้วเปล่าให้มู่หยุนหาน ก่อนจะยกกระโปรงแล้ววิ่งหนีไปในทันที เมื่อไม่มีใครสังเกตมู่หยุนหานพยายามเรียกเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านวิ่งได้เร็วมาก จนในไม่ช้าเธอก็ออกมาจากประตูบ้านป๋อได้แล้วหลังจากนั้นสิบห้านาที รถสปอร์ตขับมาอย่างรวดเร็ว เสิ่นม่านมายืนที่หน้าบ้านป๋อ เจียงฉินก็ก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว: “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงกลับมาคืนดีกันอย่างเฉียบพลัน?”“ใช่ค่ะ เสิ่นม่าน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือว่าป๋อซือเหยียนข่มขู่คุณ? อย่ากลัวนะ มีเซียวตั๋วอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก ” ฟู่ฉือโจวพูดสนับสนุนจากข้างๆเสิ่นม่านพูดว่า: “มันไม่ใช่การข่มขู่ แต่เราทำข้อตกลงกัน”“ข้อตกลงอะไร?”“ฉันกับป๋อซือเหยียนได้เซ็นสัญญากันแล้ว เอกสารหย่าก็เซ็นเรียบร้อย เพียงแค่แกล้งทำเป็นคู่รักที่รักกับโลกภายนอกเพื่อช่วยฟื้นฟูภ
ประธานซ่งและซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบออกจากตระกูลป๋อ ขณะที่ป๋อซือเหยียนก็ลงมาจากชั้นสอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาใกล้ป๋อซือเหยียนและพูดว่า: “ประธานป๋อ ไม่เห็นแม้แต่เงาของเมิ่งจงเซิง”ป๋อซือเหยียนมองไปรอบๆ เขาเคยคิดว่านี่จะเป็นโอกาสดีในการดูตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งจงเซิง แต่ไม่คาดคิดว่าเมิ่งจงเซิงจะยังคงไม่ให้เกียรติเลย“แม้ว่าเมิ่งจงเซิงจะไม่มา แต่กู้ไป๋ก็มา”ทันทีที่เลขาหลี่กล่าวเสร็จ กู้ไป๋ก็เดินเข้ามาทางนี้: “ประธานป๋อ ยินดีที่ได้เจอกัน”“ยินดีที่ได้เจอกัน แต่ทำไมประธานเมิ่งไม่มา?”“ประธานเมิ่งไม่มา แต่การที่ผมมาที่นี่ก็เหมือนกัน”คำพูดของกู้ไป๋มีนัยยะ ซึ่งดึงความสนใจของป๋อซือเหยียนก่อนหน้านี้กู้ไป๋เป็นเพียงนักแสดงชั้นนำของบริษัท M กรุ๊ป ในสายตาของกลุ่มนักลงทุนใหญ่ๆ เขาเป็นเพียงแค่คนทำงานในบริษัท M แต่เขากลับพูดอย่างชัดเจนว่าตนอยู่ในระดับสูงสุดของบริษัท M กรุ๊ป“คุณกู้ หมายความว่าอะไรครับ?”กู้ไป๋ยิ้มเล็กน้อย สายตาของเขามีความลึกลับบางอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ธุรกิจของบริษัท M กรุ๊ป คือเมิ่งจงเซิง ไม่เคยปรากฏตัวเลย มักจะปรากฏตัวแค่ในการเต้นรำที่สวมหน้ากากครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเข
เธอเข้าข่ายไม่ชอบที่คนอื่นพูดถึงเรื่องที่เธอเคยเป็นมือที่สาม เลขาหลี่ก็พูดอย่างอ้อมๆ แต่ความหมายก็ชัดเจนในช่วงเวลานี้ ตระกูลป๋อไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่เพิ่งสูญเสียลูกไปได้ จึงต้องรักษาชื่อเสียงไว้ด้วยการอยู่คู่กับภรรยาเดิม สร้างภาพลักษณ์ว่าครอบครัวมีความรักกัน เพื่อให้เศรษฐกิจของตระกูลป๋อกลับมาฟื้นตัวเมื่อประธานซ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็เอ่ยห้ามซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังจะพูด: “เหนี่ยนสือ อย่าทำตัวไม่รู้เรื่องนะ”“พ่อ…”“ผมเข้าใจความกังวลของประธานป๋อ และเข้าใจว่าท่านทำไปเพื่ออนาคตของตระกูลป๋อ ถ้าประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นหย่ากันแล้ว จะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะแต่งงานกับลูกสาวของผม?”ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไร เลขาหลี่ก็ตามมาอธิบายว่า: “หกเดือนครับ สัญญาระหว่างประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นจะสิ้นสุดในหกเดือน ดังนั้นต้องให้คุณซ่งรออีกหกเดือน”“ ไม่ ตำแหน่งคุณหญิงป๋อควรเป็นของฉัน!”“เธอหุบปากซะ!”ประธานซ่งตัดบทพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยความโกรธเมื่อเห็นประธานซ่งโกรธ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก กลับถอยไปอยู่ข้างๆประธานซ่งลุกขึ้นพูดว่า: “ดี หกเดือนก็หกเดือน ผมหวังว่าประธานป๋อจะไม่ทำให้ผ