All Chapters of Pangarap Kong Matikman Ka: Chapter 31 - Chapter 40

Corvus’ POVAng lalim ng eyebags ni Nacho. Latang-lata at halos hindi makasunod sa mga pinapagawa ko habang nandito kami sa gym niya. Mukhang may sakit siya. Ako ang naaawa sa itsura niya ngayon.“Dapat atang mamahinga ka na lang muna kaysa mag-gym, Nacho.” Hindi ko na napagilang magsalita. Nahinto tuloy siya sa ginagawa niya para tignan ako.“Bakit, may mali ba?” tanong niya habang inaabot na ang tumbler sa tabi niya. Maya’t maya uhaw, maya’t maya humihinto. Halatang pagod na pagod siya.“Oo, latang-lata ka. Mukhang may sakit. Mabagal ang paggalaw at mukhang pinipilit mo lang itong mga ginagawa mo dito sa gym,” sagot ko naman saka ko siya inabutan ng towel.“I haven’t been able to sleep for several day. Gusto kong mag-gym, gusto kong mapagod, gusto kong makatulog na ng mahimbing kaya ako nagi-gym ngayon,” paliwanag naman niya.“Hindi ata gym ang kailangan mo, mas kailangan mo atang magpahinga sa ngayon. Baka lalo lang sumama ‘yang pakiramdam mo. Pero, ikaw, kung gusto mo talagang ipi

Corvus’ POVAkala ko hindi na darating si Miss Helena. Patulog na sana ako kasi halos ala una ng madaling-araw. Kaya lang biglang may bumusinang sasakyan sa labas.“Nariyan na ata siya, Corvus,” dinig kong sabi ni Miss Alina.“Oo nga, pagbubuksan ko na siya ng pinto,” sagot ko. Nasa gate na agad siya pagbukas ko ng pinto.Mabilis siyang pumasok sa loob ng bahay ko. Baka kasi may makakita sa kaniya. Pinamamanmanan pa naman ako ni Nacho. Sinadya niyang late nang pumunta dito para wala sigurong makakita sa kaniya.“Nandito ba si Alina?” una niyang tanong sa akin nang maupo na siya sa sofa ko. Tinanggal niya ang jacket niya at saka binaba sa lamesa. Wala siyang kaayos-ayos ngayon. Parang normal na tao lang. Siguro para hindi siya makilala ng mga tao. Pero ganoon pa man, maganda pa rin siya.“Yes, nandito siya sa tabi. Kapag sasapit kasi ang dilim, hindi puwedeng wala na siya sa tabi ko. Delikado, may demonyo kasing nangangain ng mga ligaw na kaluluwa,” sabi ko sa kaniya.“Talaga? Naku, ma

Alina’s POVOras-oras, pangalan ko ang bukambibig ni papa. Oras-oras umiiyak siya. Panay ang hanap niya sa akin kaya parang dinudurog tuloy ang puso ko kasi hindi ko manlang siya mayakap at ma-comport kasi kaluluwa na lang ako ngayon. Hindi ko naman siya mapasok sa kaniyang panaginip kasi maya’t maya ay gising siya. Kung makatulog lang, minuto o segundo lang. Hirap na hirap siyang makagawa ng tulog, dala na rin kasi na may edad na rin siya. Kung buhay lang sana si mama, may nag-aalaga sana sa kaniya. Sana rin talaga mabuhay pa akong muli. Gusto kong alagaan si papa. Gusto kong bumawi sa kaniya. Sa totoo lang, nasayang lang ang mga oras at panahon ko sa pagsama sa walangyang si Nacho. Kung nilaan ko lang dapat kay papa ang mga mahahalagang oras ko, naalagaan at natutukan ko pa sana siya.Nung gabi na, nagpaalam na ako kay papa kasi need ko nang lumapit kay Corvus. Ang gago, nadatnan kong nagja-jákol sa loob ng kuwarto niya rito sa ikalawang palapag ng villa ko. Hindi ko pinahalatang na

Corvus’ POVDahil sa balitang hatid ni Helena na balak nang hagilapin ni Nacho ang mga papel at ari-arian ng pamilya nila Alina, agad tuloy kaming kumilos. Nagtungo kami ni Helena sa isang mansyon ni Alina. Mansyon na kung saan ay naroroon ang mga mahahalagang papel ng ari-arian ni Alina. Kailangan naming maunahan si Nacho. Galit na galit kasi ito nang mabalitaang nawawala na rin ang ama ni Miss Alina. Wala na siyang alas kasi hindi niya mapapapirmahan dito ang mga papel na gusto niyang papirmahan. Pirma na kung saan ay kapag nagawa niya sa ama ni Miss Alina ay tiyak na ikakaguho lalo ng mundo ni Miss Alina. Kasi kapag nangyari iyon, ibig sabihin ay yayaman na ng husto si Nacho. Makukuha na niya ang lahat-lahat ng ari-arian ng pamilya ni Miss Alina. Mga ari-arian, business at pera na hindi naman niya pinaghirapan. Ang kapal talaga ng mukha niya.Walang tao sa manisyon na iyon pagdating naming tatlo. Panay ang turo ni Alina kung saan ba dapat kami magpunta. Sa isang silid, doon tinuro

Alina’s POVNakatitig na ako sa natutulog at humihilik nang si Corvus. Tapos na kaming mag-usap kanina. Hinintay ko lang na makatulog talaga siya. Pumayag na siya sa napag-usapan namin, siguro dahil lasing lang siya. Pero ang mahalaga, pumayag siya. Tumayo na ako mula sa pagkakaupo at saka ako naglakad palapit sa kaniya.Hinawakan ko na ang ulo niya para mag-umpisang pumasok sa panaginip niya.Gaya dati, dito ako lumalabas sa may veranda. Habang wala pa si Corvus, tumingin muna ako sa paligid ng buong city. Payapa, maaliwalas at tahimik. Ganitong-ganito ‘yung gusto kong mangyari kapag sisilip ako dito. Dito sa panaginip ko, tahimik. Pero sa totoong buhay, hindi, sobrang gulo.Naalala ko tuloy, kapag gusto kong mag-relax, dito ako pumupunta at tumatambay. Kaya lang, imbis na ma-relax, naiirita ako kasi ang iingay palagi ng mga sasakyan.“Miss Alina,” tawag na sa akin ni Corvus kaya lumingon na ako sa kaniya. Napataas naman ang dalawang kilay ko nang makita kong hubu’t hubád na siya. Is