Kabanata 34

Alina’s POV

Oras-oras, pangalan ko ang bukambibig ni papa. Oras-oras umiiyak siya. Panay ang hanap niya sa akin kaya parang dinudurog tuloy ang puso ko kasi hindi ko manlang siya mayakap at ma-comport kasi kaluluwa na lang ako ngayon. Hindi ko naman siya mapasok sa kaniyang panaginip kasi maya’t maya ay gising siya. Kung makatulog lang, minuto o segundo lang. Hirap na hirap siyang makagawa ng tulog, dala na rin kasi na may edad na rin siya. Kung buhay lang sana si mama, may nag-aalaga sana sa kaniya. Sana rin talaga mabuhay pa akong muli. Gusto kong alagaan si papa. Gusto kong bumawi sa kaniya. Sa totoo lang, nasayang lang ang mga oras at panahon ko sa pagsama sa walangyang si Nacho. Kung nilaan ko lang dapat kay papa ang mga mahahalagang oras ko, naalagaan at natutukan ko pa sana siya.

Nung gabi na, nagpaalam na ako kay papa kasi need ko nang lumapit kay Corvus. Ang gago, nadatnan kong nagja-jákol sa loob ng kuwarto niya rito sa ikalawang palapag ng villa ko. Hindi ko pinahalatang na