All Chapters of Ex-Husband's Regret: Chapter 241 - Chapter 250

“Hindi sigurado ang mga doctor, Bud. Maghintay lang tayo at magdasal." Nagpasya akong pumunta ng may katapatan.Kung nagsinungaling ako at, huwag sanang gawin ng Diyos, hindi kailanman magising si Ava, magagalit siya sa akin sa pagsisinungaling na ang kanyang mom ay hindi ayos.Wala siyang sinasabi. Tumingin lang sa akin bago tumingin sa sahig.Pagkatapos ng ilang minutong katahimikan, tumalikod ako at humarap sa iba."Dahil hindi natin siya makikita ngayon, sa palagay ko dapat na kayong lahat ay umuwi, magpahinga at bumalik bukas.""Hindi," Sabay na tanggi nina Corrine at Letty na sinundan ni Nora at Theo.Sinusubukan kong kumbinsihin sila na ipaalam ko sa kanila kung may dumating, ngunit tumanggi silang kumilos. Sa huli, nagpasya ang lahat na manatili maliban kay Emma, ​​Cal, Kate at sa aking mga magulang.Pumayag ang aking mga magulang na umuwi na lamang pagkatapos kong sabihin sa kanila na hindi maaaring manatili si Noah sa ospital at kailangan niya ng kasama niya. Pumayag s

Pakiramdam ko ay nagsimulang tumaas ang galit ko. Alam ko ang sinabi ni Brian, ngunit hindi ko pa rin inaalis si Reaper sa aking listahan ng mga suspek.Ibig kong sabihin, t*ngina tignan mo, inagaw niya si Ava. Hindi mo lang gagawin iyon maliban kung mayroon kang lihim na motibo. Atsaka, walang saysay ang sinasabi ni Brian. Bakit niya ako kikidnapin tapos pipilitin niya akong magdesisyon kung talagang ayaw niyang masaktan siya?“Anong ginagawa mo dito?” Singhal ko sa kanya.Nanlilisik ang mga mata niya sa akin sa iba. Lahat sila ay tumayo sa pagbabantay, ngunit iyon ay tila hindi ito nakakagambala sa kanya.Ang isang bagay na talagang mapanganib si Reaper ay ang katotohanan na siya ay baliw. Oo naman, nilalamig ako, ngunit dinadala iyon ng Reaper sa isang bagong antas. Siya ay isang sociopath at isang psychopath, lahat ay nakabalot sa isang medyo pangit at nakamamatay na busog."Nandito ako para makita, Ava. Sa tingin mo bakit pa ako nandito? Para makita ang sorry mo?" Tanong niya

Tinitigan ko ang anak ko. Sobrang natutuwa ako sa kanya at ang ugnayan na meron siya sa kanyang ina. Walang sinuman, kahit ang kanyang matalik na kaibigan at ang kanyang mga magulang, ang nakakaalam ng pangalan na kanyang pinili, ngunit sinabi niya kay Noah.“Iyan ay talagang mabuti,” Sabi ni Mary, na nakangiti kay Noah. "Naghuhubog ka na para maging isang dakilang kuya."Tumango lang si Noah, saka tumingin sa akin.“Isang araw nasa kama niya kami habang kumakain ng ice cream dahil gusto niya ito. Tinanong ko siya kung anong pangalan ang ibibigay namin sa baby. Ilang oras kaming nag iikot sa mga pangalan ng sanggol hanggang sa magkaayos na kami ng dalawang iyon. Sobrang saya at tawa kami ng tawa.”Nagsimula na namang tumulo ang mga luha niya, at hinila ko siya sa gilid ko. Masakit sa pisikal na makita siyang nasasaktan. Para makita siyang nasasaktan. Gusto kong ibsan ang sakit sa puso niya, pero wala akong kapangyarihan.“Kailan siya gagaling? Miss ko na siya ng sobra,” Patuloy pa

Ethan.Ng makatanggap ako ng balita mula sa isa sa mga preso na binaril si Ava, pakiramdam ko ay nahati ang puso ko sa pamamagitan ng isang martilyo. Namatay ang lahat sa akin nang sabihin niya sa akin na wala ng balita, ngunit naniniwala ang ubas na patay na siya dahil walang makakaligtas sa pamamaril na iyon. Iyon, at ang katotohanan na ang kanyang pamilya ay tumahimik tungkol dito at walang opisyal na ulat na inilabas,Mahal ko si Ava at mas mahal ko ang baby ko. Ang pag alam na pareho silang hindi nakarating ay muntik na akong mabaliw.Naghintay ako ng buong oras na nasa lalamunan ko ang puso ko. Hinintay kong maabot ng aking mga magulang at ibigay sa akin ang masamang balita. Ng dumating ang gabi nang walang salita mula sa kanila, nakumbinsi ako na dapat totoo ang mga tsismis kahit papaano. Kung hindi, bakit sila magtatagal upang makipag ugnayan?Halos isang pulgada lang ang tulog ko buong gabi. Ang pag aalala at pagkabalisa ay palaging kasama, nagtutulak sa akin sa gilid ng p

Tinitigan ko siya, hindi ko talaga alam ang gagawin. “Hindi mo magagawa iyon. Hindi pa nagigising ang nanay niya."“Alam ko, pero iyon ang mga patakaran ng ospital. Kailangang iuwi siya ng isa sa inyo, magising man si Ava o hindi.”P*ta. Pinasadahan ko ng mga kamay ko ang magulo kong buhok. "Hindi ba siya pwedeng manatili kahit saglit lang?"“Pasensya na, pero hindi. Maaari lang natin siyang payagan na manatili hanggang bukas, ngunit iyon na"Tumango ako. "Sige. Sasabihin ko ito sa kanyang lolo't lola."Ng hindi naghintay, lumabas ako ng nursery at dumiretso sa kwarto ni Ava. Papasok na sana ako, ng bumukas ang pinto. Lumabas ng kwarto sina Nora at Theo."Ang mga taong kailangan kong makita" Ang boses ng doctor dahilan para mapalingon kaming tatlo sa kanya."May problema ba?" Tanong ni Theo, bakas sa mukha niya ang pag aalala.“Oo. Gusto kong isaalang alang mo ang isang tiyak na opsyon para kay Ava. Kadalasan ang mga pasyente ay nagigising mula sa pagkawala ng malay sa loob ng