"Ano ba, Ava?" Ganting sigaw ni Theo habang tinutulungan si Nora na umayos. "Bakit mo siya itutulak ng ganyan?"Walang sinasabi si Ava. Napahawak na lang siya sa ulo niya at nagsimulang dahan dahang umiling. Nagkakaroon ako ng masamang pakiramdam tungkol dito. May hindi nadaragdagan. Bakit hindi siya masaya na makita ang kanyang mga magulang?Nararamdaman ko ang sagot sa kaloob looban ko, pero hinarangan ko. Ang pagtanggi na kilalanin ito. Tawagin mo akong delusional, o kung ano man ang gusto mo, ngunit tumanggi akong tanggapin ito. Si Ava ay buo at maayos. Iyon lang ang katotohanang tatanggapin ko."Kalma lang tayong lahat," Simula ng doktor. "Sigurado ako na may perpektong paliwanag kung bakit ganoon ang reaksyon ni Ava. Hindi magandang guluhin siya."Tumingala si Ava. Emotions war inside of her. Ang kanyang mga mata ay lumuluha at doon ko napagtanto na hindi niya naiintindihan kung ano ang nangyayari. Siya ay nalilito at nasa gilid."Hindi," Ungol ni Theo. "Naiintindihan ko na
Hingal na hingal si Nora at ang nurse. Habang ang iba sa amin ay nakatingin lang sa kanya na gulat na gulat. Alam ko na ang mga bagay ay masama, ngunit hindi ko naisip na magiging ganito kasama.Hinahanap ng mga mata niya ang mukha namin. "Bakit pakiramdam ko hindi iyon ang inaasahan mong sagot?""Ava, we are in twenty, twenty-three" Malumanay kong sabi sa kanya.“Walang hiya.”Eksakto. Ibig sabihin ay hindi naalala ni Ava ang huling apat na taon ng kanyang buhay.Kumuha ng notebook ang doktor at may isinulat doon. “May kailangan akong ayusin. Kailangan nating gumawa ng ilang mga pag scan. Nangyayari ang mga ganitong bagay, ngunit kailangan nating gawin nang tama ang ating pagsusuri."Nagmamadali siyang lumabas ng kwarto. Sumunod si Rosa.Naiwan kaming nakatitig sa isa't isa. Walang nakakaalam kung paano mag react o kung ano ang iisipin. Ito ay isang bagay na hindi pinaghandaan ni isa sa atin. Hindi rin namin nakita ang pagdating nito. Ito ay isang pagkabigla."So hindi mo tala
Nabasa ko ang tungkol sa selective amnesia. Nakita ko ito noong nagsasaliksik ako ng mga pinsala sa utak. Hindi ko lang akalain na makakaapekto ito kay Ava.“Ang ibig sabihin ng selective amnesia ay nakalimutan na ni Ava ang ilang pangyayari sa buhay niya at iyon ang huling apat na taon. Sa ilang mga kaso, maaaring maalala niya ang lahat ng kanyang mga alaala, o ang ilan sa mga ito, o hindi na niya maaalala at mananatili sa isang walang laman na puwang sa natitirang bahagi ng kanyang buhay," Paliwanag niya.Tiningnan ko ang reaksyon ng lahat. Kami lang ni Noah ang maswerte. Naalala niya kami pero hindi niya naaalala."So sinasabi mo sa amin na baka hindi na niya tayo maalala?" Tanong ni Letty sa nanginginig na boses.Pinasadahan niya ng kamay ang buhok niya, pero medyo nanginginig. Alam ko kung gaano kahirap ang nangyari sa kanya. Matalik silang magkaibigan, ngunit sinasabi sa kanya ni Doctor Charles na maaaring hindi na maalala ni Ava ang lahat ng alaala na pinagsamahan nila."It
Sa sandaling umalis siya, ang natitira ay bumalik sa silid ni Ava habang ako ay nanatili sa likod ng ilang sandali. Kailangan ko lang ng oras para huminga. Ang lahat ay nangyari ng napakabilis at iba. Nahihirapan akong humabol.Bumalik ako sa kwarto niya pagkatapos kong masigurado na mas may kontrol ako. Nakita kong nagpapakilala sina Letty, Corrine at Calvin.“You’re nerdy Cal,” Nakangiting sabi ni Ava. Binigyan niya siya ng isang masamang tingin, ngunit walang anumang init sa likod nito. "Ito ay isang maliit na mundo na ang aming mga anak na lalaki ay matalik na kaibigan na ngayon.""Ganun na nga," Simpleng sabi niya.Walang nagbanggit na si Gunner ay anak din ni Emma."So, mom, kailan mo makikita si Iris?" Tanong ni Noah pagkatapos ng pagpapakilala."Maaari ba nila siyang dalhin sa akin? Sabik na akong makita siya." Ang kanyang ngiti ay kumikinang at maganda. Isang bagay na matagal ko nang hindi nakikita. "Hindi pa rin ako makapaniwala na may anak tayo."Bwisit. Paano ko ito
Ava.Hindi ako nakatulog. Ang isip ko ay nasa buong lugar. Parang hindi pa rin totoo ang lahat. Narinig ko ang tungkol sa amnesia. May alam akong amnesia. Hindi ko lang akalain na isa ako sa mga taong maghihirap mula rito.Sobrang kakaiba sa pakiramdam na may ganitong malaking puwang sa aking memorya. Wala akong maalala pagkatapos kong magising. Wala sa mga taong nagsasabing sila ang aking mga magulang. Wala sa mga taong nagsasabing kaibigan ko sila. Wala akong naaalala tungkol kay Iris o sa lalaking nakabuntis sa akin.Atsaka, bakit ako makitulog sa ibang lalaki? At bakit parang walang problema si Rowan dito? Kalimutan iyan. Hindi siya galit dahil wala siyang pakialam. Pero bakit pa kami mag asawa kung nakipagtalik ako sa iba at nabuntis pa? At nasaan ang wedding ring ko?Pakiramdam ko marami akong namiss. Sa aking alaala, si Noah ay lima. Ngunit ang katotohanan ay nalampasan na niya iyon. Parang namiss ko siyang lumaki. Ibinahagi niya ang lahat ng mga alaalang ito sa akin, ngunit
Ngumiti sa akin si Rowan. "Bulaklak para sa isang magandang babae."Nagulat ako ng yumuko siya at hinalikan ako sa pisngi. Gulat na tinitigan ko ang kanyang lalamunan. Tingnan mo kung ano ang ibig kong sabihin kapag sinabi kong iba siya?Ang Rowan na kilala ko, hindi mahuhuling patay na humahalik sa akin kahit isang halik lang sa pisngi. Kaya ito ay isang bagong pag unlad. Isang hindi ako sigurado na handa na ako."Salamat," Ipinilig ko ang ulo ko para alisin ang pagkalito.“Handa ka na bang umalis?”Dahan dahang kinuha ni Noah si Iris sa mga kamay ko. Nakatitig siya sa kanya ng sobrang humahanga. Para siyang nagliwanag sa mundo niya. Habang bumubulong siya ng sweet nothings, nagising si Iris. Nakakagulat, hindi siya umiiyak. Nakatitig lang sa kapatid na may halong pagkabigla. Sanay na yata siya sa kanya.“Oo. Naka impake na lahat."“Mabuti, uuwi tayo sa oras ng hapunan.”Inalalayan niya akong bumangon sa kama. Pagkatapos ay kinuha niya ang aming mga bag at umalis kami sa silid
"May gusto akong ipakita sayo," Sabi ni Rowan sa akin habang naglalakad siya papunta sa guest bedroom.Tapos na akong pakainin si Iris, at ngayon ay mahimbing na ang tulog niya. Mabilis ngunit marahan, hinila ko ang aking utong mula sa kanyang bibig at tinakpan. Si Rowan ang asawa ko. Daan daang beses na niya akong nakitang hubo't hubad, ngunit iba ang pakiramdam nito sa di malamang dahilan, lalo na't nakatutok ang mga mata niya sa dibdib ko."Mas maitim sila kaysa sa naaalala ko," Bulong niya, halos sa sarili niya."Ano?""Ang iyong mga utong."Tumawa ako ng kinakabahan, ngunit hindi umimik. Ito ang unang pagkakataon na may sinabi si Rowan tungkol sa aking katawan. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin o kung paano magre react doon.Kahit na sa pambihirang pagkakataon na kami ay nagsesex, nagawa niyang tuluyang humiwalay sa proseso. Nakikita mo ba sa mga romance novel kung saan sinasamba ng lalaking lead ang katawan ng babaeng lead? O kung saan talaga siya verbal kung gaano kasek
Naglalakad ako papasok. Ang karpet ay pakiramdam na napaka plush. Para kang naglalakad sa mga ulap.Marahan kong inilagay si Iris sa kanyang crib bago kinuha ang baby monitor."Salamat. Malaki ang ibig sabihin nito.”Ngumiti siya. Gwapo talaga si Rowan, pero kapag ngumingiti o tumatawa, inaangat nito ang kanyang hotness sa ibang lebel.Tinitigan ko siya, ganap na natulala. Kahit kailan ay hindi siya ngumiti sa akin, at sa ngayon ay gusto ko lang itong ibabad."Halika, sa tingin ko oras na para sa hapunan. Sigurado ako na namiss mo ang lutong bahay na pagkain,” Inabot niya ang kanyang kamay na nagdadalawang isip kong ilagay ang kamay ko sa kanya.Nakaramdam ako ng spark dahil lang sa pagkakahawak niya. Isang uri ng kilig ang bumababa sa aking gulugod at hindi ko masasabi na kinasusuklaman ko ito.Bumaba na kami at nakitang nandoon na si Noah. Naghuhukay siya sa kanyang pagkain sa hapag kainan. Umupo na ako sa upuan ko at nagsimulang magserve. Ganoon din ang gagawin ni Rowan ng tu
'Tulad ng malinaw na pagkahulog ko sayo.'Ang mga salita ni Gabriel ay paulit ulit na naglalaro sa aking isipan sa buong maghapon. Nagkaroon kami ng back-to-back na mga pagpupulong kasama ang iba't ibang mga mamumuhunan, ngunit hindi ako makapag focus sa anuman maliban sa pitong salitang iyon.Tulad ng nahulaan mo na, ako ay isang overthinker. Nag overanalyze at nag overthink sa lahat hanggang sa ito ay nagtutulak sa akin sa gilid ng pagkabaliw. Iyan ang ginagawa ko sa buong araw.Ano ang ibig sabihin ng mga salitang iyon? Posible ba talagang mahulog siya sa akin? Paano kung ito ay isang pandaraya? Paano kung pinaglalaruan niya ako? Dapat ba akong magtiwala sa mga sinasabi niya? At kung totoo man at ibig niyang sabihin ang mga salitang iyon, ano ang gagawin ko? Ano ang dapat kong gawin?Sobra kong gusto na tanungin siya, pero ayoko na magmukhang sabik o desperado.Tama ako kung tutuusin, pumapayag akong maging asawa muli ni Gabriel, ay ginugulo ako.“Okay ka lang?” Tanong niya, a
"Nabalitaan kong nagpakasal ka, ngunit hindi ko alam na ang iyong asawa ay isang kagandahan." Sabi ng isa sa mga partner pagkatapos ng meeting, habang nag iipon kami ng mga gamit namin. "Sana nakita ko muna siya."Hindi siya mukhang mas matanda kay Gabriel. Siguro nasa mid or late thirties siya. Hindi ako makasigurado.Bumaba ang kanyang mga mata sa aking katawan, na nagparamdam sa akin at hindi komportable. Lumipat ako para makalapit kay Gabriel, nandidiri ang mga mata niya sa akin.Kasala ako diyos ko po at nakaupo sa tabi ko ang asawa ko. Paano siya naging matapang? Nakakadiri."Kung hindi ka titigil sa paghuhubad sa asawa ko, Yishiro, dukutin ko ang mga mata mo gamit ang isang kutsarita, ihalo ang mga ito sa slush at pipilitin itong ibaba sa iyong lalamunan," Babala ni Gabriel sa tonong nagbabanta na nagpapanginig. aking likod.Napalunok si Yishiro, nababalot ng takot ang mukha niya sa banta ni Gabriel.Alam ko na hindi ito dapat turn on, pero ang katotohanan na si Gabriel ay
Tawagin mo akong duwag, wala akong pakialam, pero hindi ko lang alam kung paano ko siya haharapin.Pagdating ko sa sala, tumawag ako at umorder ng almusal para dalhin sa kwarto namin bago umupo para maghintay.Alam kong ito ay isang kalamidad na naghihintay na mangyari nang sabihin ni Gabriel na magsasama kami ng isang silid. Akala ko makakatulong ang mga unan, pero niloloko ko lang ang sarili ko. Hindi ito nakatulong.May kumatok sa pinto kaya tumawid ako ng kwarto para buksan ito."Good morning, Madam" Bati ng isang waitress na may ngiti sa labi.“Good morning”"Saan ko dapat ilagay ito?" Tanong niya habang tumatabi ako para papasukin siya."Sa hapag kainan pwede na" Sagot ko sa kanya.Ipinilig niya ang kanyang ulo at tumungo dito. Katatapos niya lang mag almusal at aalis na, ng lumabas si Gabriel ng kwarto habang naka buttons ang shirt niya.Ang kanyang mga hakbang ay nabigla at siya ay halos madapa ng makita niya si Gabriel. Si Gabriel ay isang magandang specimen, kaya hin
Bwisit. Ang pag iisip lang ng gabing iyon kasama ang mga nangyayari ngayon ay sapat na para mabasa ako. Pumikit ako para kumportable at pigilan ang sakit sa pagitan ng mga hita ko. Hindi ito nakakatulong, sa katunayan, ito ay nagpapalala ng mga bagay habang ang aking pwet ay itinulak pa sa singit ni Gabriel.Isang malalim at seksing daing ang pinakawalan ni Gabriel. Isang katulad ng mga ginawa niya noong gabing iyon, sa tuwing binabatukan niya ako. Dumiretso ito sa aking clit, na pumigil sa aking pagtatangka na maging komportable.Inikot ko ang ulo ko, lumingon ako sa kanya, umaasa na tulog pa siya. Huminga ako ng maluwag ng makita na nakasara ang kanyang mata, pero ako ay nabihag sa kung gaano siya ka gwapo.Mukha siyang payapa na natutulog. Ang kanyang mahahabang pilikmata ay nagpapaypay sa kanyang pisngi at bahagyang nakaawang ang kanyang mga labi. Bigla akong nakaramdam ng ganang hawakan siya at halikan.Nalulunod ako sa lalaking bumihag sa puso ko ilang taon na ang nakakaraan.
Tahimik ang natitirang hapunan. May utang na loob siya sa akin, ngunit hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Kung magiging tapat ako, hindi ko akalain na hihingi ng tawad si Gabriel sa akin. Kaya, ang gawin niya ito at habang tapat, ay hindi ako makapagsalita.Tinapos na namin ang hapunan at tumawag sa ibaba para kunin nila ang mga pinagkainan.“Matutulog na ako? May kailangan ka ba bago ko gawin?" Tanong ko ng nalinis na ang mga pinggan at umalis na ang mga tauhan ng hotel sa aming silid.Sa kaloob looban ko ay kinabahan ako sa pagkakaroon ng isang silid kasama si Gabriel, ngunit ang aking jet lag ay higit pa sa pagkabalisa."Matutulog na rin ako. Pagod na ako."Pinipigilan ko ang bugso ng gulat. Naisipan kong matulog sa harap niya gaya ng lagi kong ginagawa. Iyon ay magbibigay sa akin ng oras na kailangan kong magpahinga at magpahinga bago siya sumama sa akin. Inaasahan kong tulog na siya nang magpasya siyang humiga sa kama.Kinakagat ko ang aking mga ngipin sa inis at pagkadis
"Wala ng tao sa shower," Sabi ko kay Gabriel ng tumungo ako sa sala."Nag order ako, kaya malaya ka na magsimulang kumain ng hindi ako kasama" Lumagpas siya sa akin at pumasok sa kwarto.Hindi tama ang pakiramdam na kumain ng wala siya at hindi ako ganoon kagutom. Sa halip, kinuha ko ang aking phone at tingnan lamang ang aking mga email, pinag aaralan kung ano ang kailangang gawin bukas.Hindi na ako naghintay ng matagal dahil wala pang sampung minuto ay lumabas na ng kwarto si Gabriel na may suot na t-shirt at sweatpants."Hindi ka nagsimula?" Nakataas na kilay na tanong niya habang nakatingin sa pagkain."Hindi tama ang pakiramdam na kumain nang wala ka kapag ikaw ang nag order para sa atin."Umupo siya sa kanyang upuan at nagsimulang mag alis ng takip sa mga pagkain. Pagkatapos maghain ng maliit na bahagi, nagsimula na akong kumain. Pagod ako kahit natutulog ako sa eroplano. Hindi ko napigilan ang pagmuni muni sa kama. Nag aatubili akong matulog dito kasama si Gabriel, ngunit
Minutes later, nasa labas na kami ng suite namin and a sense of anticipation suddenly grips me. Binuksan ni Gabriel ang pinto at itinulak iyon.Inaanyayahan kami ng foyer ng makintab na marmol na sahig na kumikinang sa ilalim ng malambot na liwanag ng isang katangi tanging chandelier, na naglalagay ng masalimuot na pattern sa mga dingding.Bumungad ang isang malawak na living area, na pinalamutian ng mga malalambot na kasangkapan at mga floor-to-ceiling na bintana na nakaharap sa isang nakamamanghang cityscape, kumikinang na parang dagat ng mga bituin.Isang makabagong entertainment system ang nangako ng mga maaliwalas na gabi, habang ang gourmet kitchen ay may mga kumikinang na stainless-steel na appliances at isang maluwag na isla na perpekto para sa mga culinary adventure. Nagpakita ng init ang isang magandang dining area, na nagtatakda ng entablado para sa intimate gatherings."Akala ko gusto mo?" Tanong ni Gabriel sa tonong nangaasar.Tumango lang ako. Tulad ng sinabi ko, may
Huminto ang jet sa runway. Pinipigilan ako ng kamay ni Gabriel na humakbang pasulong ng lumapag ang eroplano.“Ayos ka lang?” Tanong niya, nakatingin ang mga mata niya sa akin."Oo"Matapos sabihin sa akin ni Gabriel ang tungkol sa babaeng minahal niya, walang nangyari pagkatapos. May dala siyang mga peklat na hanggang ngayon ay bumabagabag sa kanya. Mga peklat na nadungisan sa kanya.Kitang kita ko sa mga mata niya pagkatapos niyang sabihin sa akin ang lahat. Ayaw na niyang magsalita. May ibinunyag siya tungkol sa kanyang sarili na hindi alam ng iba. Kahit ang kambal niyang kapatid.Hindi ko na siya pinilit na magsalita pa tungkol dito. Hindi ko hiniling na sabihin niya sa akin ang nangyari pagkatapos niyang malaman ang totoo o kung ano ang nangyari sa babae. Pakiramdam niya ay mahina siya at naunawaan ko na kailangan niya ng oras para magkaisa, kaya binigyan ko siya ng space.Ginugol ko ang kalahati ng oras sa pagbabasa at ang kalahati ay natutulog. Nakabantay pa rin siya kahit
Hindi ba maganda ang pag ibig? Pero naramdaman kong may nangyari. May nagbago. Kung okay lang ang lahat, dapat kasama niya ito ngayon. Hindi niya sana ako pinakasalan.Paos ang boses niya habang nagpapatuloy. “Lahat ay perpekto. Nakakamangha lang siya at araw araw ay lalo akong nahuhulog sa kanya. Hindi ko pa siya naipakilala kay Rowan dahil gusto ko siya sa sarili ko. Hindi ko siya itinatago, ngunit gusto ko ng mas maraming oras sa kanya bago niya nakilala ang aking pamilya. Araw araw akong nagigising na iniisip kung gaano ako kaswerte na nakatagpo ako ng isang katulad niya. Alam mo ang mundo natin, Harper at alam mong hindi madali ang paghahanap ng kapareha ng pag ibig."Ganyan lang gumagana ang ating lipunan. Ang hirap humanap ng taong magmamahal sayo ng totoo. Ang ilan sa mga pag aasawa sa ating lipunan ay mga kasunduan sa negosyo at kakaunti ang batay sa pagmamahal at paggalang. Tapos yung mga gold digger. Ang pagpapakasal ay batay sa kung ano ang maaari mong makuha mula sa iyon