"Pagkatapos ay sabihin sa kanya, ngunit gawin ito sa isang mabait na paraan, okay?""Sige."Bumalik na siya sa pagkain at hindi nagtagal ay natapos din siya. Umalis siya sa mesa at sinabi sa akin na maliligo siya bago siya matulog.Makalipas ang ilang minuto, natapos ko na ang aking hapunan. Pagod na ako, gusto ko na lang matulog. Bumangon ako, pagkabalik ni Rowan."Tapos ka na?" Tanong niya sabay upo.“Oo…Gusto ko munang tingnan si Iris, pagkatapos ay matulog ka na.”"Babangon ako sa ilang sandali."Tumango ako at pumunta sa master bedroom. Katabi lang ito ng kwarto ni Iris. Ng masiguro kong tulog na siya, dumiretso na ako sa kwarto ko.Nagpasya na ibabad muna ang pagod kong katawan, pinaligo ko ang sarili ko. Pumasok ako at hinayaan ko na lang na magulo ang isip ko. Napakagulo ng lahat simula ng magising ako. Gusto kong maniwala na nagbago ang mga bagay, ngunit hindi ko maiwasang maramdaman na may hindi tama.Ang pag uugali ni Rowan ay higit sa mga bagay na sa tingin ko ay h
Nagising akong nakahandusay sa ibabaw ni Rowan. Nakapulupot ang braso niya sa bewang ko at nasa ibabaw niya ang kalahati ng katawan ko.Dahan dahan kong inangat ang ulo ko mula sa dibdib niya. Ito ay isa pang bagong bagay para sa amin. Ang pagiging malapit ng aming posisyon ay pinapakita, na iisipin mo na nagmamahalan kami. Ako lang ang nakakaalam ng totoo. Merong pagmamahal sa aming kasal oo, Pero ito ay one sided.Dahan dahan akong bumangon. Hindi ko gustong gisingin siya. Kailangan ko ng oras para sa sarili ko. Oras na para subukan at mahuli sa kung ano man ang nangyayari. Pakiramdam ko ay bumaliktad ang buhay ko simula ng magising ako sa coma na iyon.Dalawang araw na ang nakalipas, ngunit ang dalawang araw na iyon ay naging rollercoaster ng mga kaganapan. Ngayon ay nauutal ako sa pagmamadali. Hindi ako sigurado kung dapat kong pagkatiwalaan ang aking mga mata o ang aking puso.Nakita ko ang bote ng gatas sa bedside table niya.Parang tatlong beses nagising si Iris. Sa unang d
Sinusubukan kong mag isip, ngunit walang saysay. Bumalik si Emma? Paano iyon naging posible?Ng umalis siya, nanumpa siyang hindi na babalik. Dinadalaw siya noon nina mother, father at Travis, ngunit hindi siya umuuwi. Hindi kahit sa bakasyon.Sa katunayan, ang aking pamilya ay pumupunta at nagpapasko sa kanya. Hindi ako naimbitahan. Bago pa matanda si Noah para maintindihan ang mga bagay bagay, nag iisa akong mag isa sa Pasko. Habang ang aking pamilya ay pumunta kay Emma,. Ginugol ito nina Rowan at Noah kasama ang kanyang pamilya, at gaya ng dati, hindi ako imbitado.Ang makita ko siya dito sa bahay ko ay isang ganap na pagkabigla. Sinabi niya sa akin noon na kung magkakaroon siya ng pagkakataon, babalikan niya kaagad si Emma. Lalo akong ginulo nito. Kung bumalik siya, bakit ako hinalikan ni Rowan? Bakit siya pa ang kasama ko?Tuluyan na akong umalis sa kamay niya. Nagmura siya, kahit na hindi ko alam kung ito ay dahil lumayo ako sa kanya o dahil nakita kami ni Emma na naghahalika
Hindi man lang namin napansin na nakapasok na pala siya sa kwarto. Nakasandal siya sa doorframe habang nakahalukipkip ang mga kamay sa dibdib, dahilan para bumuka ang biceps niya. Naka white V-neck tshirt siya at black jeans. Basa pa ang buhok niya at nakatapak."Ibig mong sabihin tulad ng isang baka o iyong iba pang mga hayop na pinapanood ko sa palabas sa bukid?" Tanong ni Noah, ang mga mata niya ay mula sa akin patungo kay Iris pagkatapos ay sa kanyang father.Si Iris ay kuntentong humiga sa aking mga bisig pagkatapos mag belching, ganap na hindi alam na pinag uusapan namin siya at ang kanyang mga paraan ng pagpapakain.“Oo. Ganyan talaga,” Nakangiting sagot ko.Ang kanyang mga mata ay hindi nakatutok saglit bago pumikit sa hindi pagkagusto."Iyan ay ganap na kasuklam suklam," Sabi niya, na umaatras sa akin na parang nag aalsa ako. "Sa tingin ko mas gusto niya ang kanyang bote."Ang kanyang mga mata ay patuloy na lumilipat mula sa aking dibdib kay Iris."At paano kung wala ka
"Magsalita ka, Ava," Sabi ni Travis sa halos nagmamakaawa na tono.Nakatitig lang ako sa kanila. Hindi ko talaga sigurado kung ano ang mararamdaman ko. Hindi pa kami nagkakasundo ni Tatay. Lalo na pagkatapos ng nangyari sa pagitan namin ni Rowan, Emma, at. I would never wish that he was dead, pero hindi ko rin talaga masasabi na nalulungkot ako.Ginagawa ba akong masamang tao niyan? Na ang lalaking kilala ko bilang aking ama sa buong buhay ko ay patay na, ngunit wala akong anumang uri ng kalungkutan?"Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko," Bulong ko, walang ibang sinabi sa kanila kundi ang totoo.Ginabayan ako ni Rowan at tinulungan akong makaupo. Umupo kami sa magkabilang gilid kasama ang tatlong tao na dapat ay kapamilya ko.Tumingin ako sa kanila, saka umiling sa pagkalito. Dati marami akong nararamdaman para sa kanila. Sa kabila ng kanilang kalupitan, ang pagmamahal ko sa kanila ay hindi isang bagay na maaari kong itago. Pero ngayon, wala akong nararamdaman. Ang lugar kun
“Tulad ng sinabi ko ng maraming beses na, hindi ko kayo pamilya, kung kaya hindi ko siya ama. Sa kabila ng pagtrato sa akin ng lalaking iyon na parang kasuklam suklam, hinding hindi ko gugustuhing saktan siya at bukod pa rito, dapat ay pinaimbestigahan niya sila bago pumasok sa isang kontrata.”"Kung gayon sinasabi mo na siya ang may kasalanan kung bakit siya namatay?" Tanong ni Travis sa pagitan ng nakapikit na mga ngipin.Nagkibit balikat ako. “Ano pa ba ang inaasahan mo? Hindi mo ipinagkanulo ang isang kriminal na organisasyon at umaasa na masayang umalis.""Hindi ako makapaniwala na sasabihin mo iyan," Bulong ni inay, pinipigilan ang mga luha."At hindi ako makapaniwala na nandito ka. Anong ginagawa mo dito? Inaasahan kong ipinagdarasal ninyong tatlo ang aking masakit na kamatayan." Sagot ko na may bitterness sa tono ko.Nagulat ako sa mga salitang lumalabas sa bibig ko. Hindi talaga ito katulad ko. Parang ibang tao ang kumokontrol sa katawan ko. Hindi ko na napigilan ang mga
Ilang oras na ang nakakalipas mula nang sumama si Noah sa tatlong hindi gustong bisita. Nasa labas sila ngayon sa likod, nag-eenjoy sa araw. Mukhang kumalma na si Noah, pero kilala ko siya. Matalas siya. Nanatili ang kanyang tingin sa kanila, nagmamasid, na para bang hinihintay niyang magkamali ang mga ito.Kasalukuyang natutulog si Iris sa kwarto niya at ako naman ay nasa kusina na naghahabol ng hininga. Patuloy na sinusubukan nina nanay at Travis na hawakan si Iris, ngunit sa ilang kadahilanan ay hindi sumasang ayon ang puso ko doon.Hindi iyon ang pangunahing bagay na nag abala sa akin. Ito ay ang pagwawalang bahala ni Emma sa akin at sa aking damdamin. Ang kanyang ganap na kawalan ng respeto sa aking sariling tahanan.Naiintindihan ko na mali ang ginawa ko sa kanya noong nakipagtalik ako kay Rowan, pero asawa ko na ngayon si Rowan. Hindi dapat ako maistorbo na sinusubukan niya na mapalapit sa kanya. Binigyan siya ng mapang akit na mga ngiti. Pag indayog ng kanyang balakang kapag
"E ano ngayon?"Hinawakan niya ang mga braso nito at niyugyog. "E ano ngayon?" Umuusok siya. “Asawa ko siya. Ang asawa ko at ikaw ay walang iba kundi bastos at walang galang sa kanya sa buong p*tanginang panahon.""Rowan" Sinubukan ni Travis na pumasok, ngunit pinigilan siya ng nanay.Sa totoo lang hindi ko maintindihan kung bakit niya ginawa iyon. Palagi siyang nasa team Emma. Ang aking damdamin ay mapahamak. Laging nauuna si Emma at kung ano ang gusto ni Emma, nakuha niya."Asawa mo?" Pangungutya niya. “Siya lang ay isang p*ta na ninakaw mo mula sa akin at na parang hindi pa ito sapat, inipit ka niya nung nabuntis siya. Kasama mo ako, Rowan. Ako ang mahal mo, tandaan mo?"Hindi ko na narinig ang sunod niyang sinabi dahil lumabas na ako ng kusina. Ako ay lubos na nagsawa. Hindi ko rin gustong marinig kung sasabihin niyang mahal niya siya.Ito ay hindi isang damn secret na ginagawa niya. Oo, matulungin siya ngayon at binigyan pa niya ako ng isang o dalawa, ngunit ang kanyang
Ava. Bumalik ang mga alaala ko, at ang sabihin na galit ako ay isang understatement. Sobrang galit na galit ako. Galit na galit ako."Sinungaling ka!"Sumigaw ako kay Rowan, ang kamay ko ay tumama sa kanyang dibdib. Parang tumama ako sa pader, pero wala akong pakialam. "Sinungaling ka, gago ka." Sa loob ng ilang buwan. Buwan, RowanAng kaalaman na bumalik na ang aking mga alaala ay sumisikat sa kanya. Takot ang pumuno sa kanyang mga mata, at sa una'y nagulat ako dahil hindi kailanman nagpakita ng takot si Rowan, pero naalala ko na galit ako sa kanya.Kailangan kong umalis. May pupuntahan ako,” sabi ko nang hindi talaga tumitingin sa sinuman.Hinahanap ko ang kwarto, at nang makita ko ang susi ng kotse ko, kinuha ko ito. Nasa gitna na akong umalis nang hawakan ni Rowan ang kamay ko at pinigilan ako."Hindi ka makakaalis." Kailangan kitang dalhin sa ospital; nahimatay ka, Ava. Kailangan mong magpatingin sa doktor.” Malambot ang kanyang mga mata habang nagmamakaawa siya sa akin."B
"Nagulat ako, pero humanga rin." sabi ni Reaper, at swear ko, narinig ko ang kasiyahan sa kanyang boses. "Ang lahat ay nagsalita kung gaano mo siya kamahal; hindi ko akalain na masasaktan mo siya, lalo na para kay Ava." "Ang mga tao ay walang alam."Tulad ng sinabi ko, saka lang ako naisipan. Ang pagmamahal ko kay Emma ay tuluyan nang nawala. Patay na ito, at marahil matagal na itong patay. Ang nararamdaman ko para kay Ava ay mas malakas.Sa pagninilay, nahulog ako kay Emma at sa ideya ng pag-ibig. Bukod pa rito, lahat ay nagsasabi na para kami sa isa't isa. Na tayo ay perpekto nang magkasama. Sa tingin ko, pumasok ito sa isip ko. Narinig ko itong sinabi nang napakaraming beses noong bata pa tayo na baka na brainwash ako nito na isipin na ito ang katotohanan.Gusto ng lahat na magkasama kami, pati na rin ang mga ina namin, na pinilit kaming laging magkasama. Paano kung ang akala kong pag-ibig ay wala kundi isang ideya na itinanim sa ating mga isipan ng ating mga ina? Isang pantasy
Rowan. Tinititigan ko ang blangkong screen ng laptop ko, hindi talaga ako nasa mood magtrabaho. Naglalaro si Noah ng video games, at natutulog si Iris. Matagal na mula nang umalis si Ava para ihatid si Gunner; dapat nandito na siya ngayon.Mula nang mag-shootout siya, palagi na akong nag-aalala para sa kanya. Hindi ko maalis ang takot na bumabalot sa akin tuwing nasa labas siya. Hindi ko maalis-alis ang takot na baka mawala ko siya sa kamatayan. Halos nagawa ko na noon, at nag-iwan ito ng marka sa akin.Gagawin ko ang lahat para masiguro na siya ay ligtas. Kasama na rito ang pagpapadala sa taong nanakit sa kanya sa isang lugar kung saan hindi na siya makakapagpahirap kay Ava muli.Bumubuntong-hininga ako at tumayo. Ang isa pang bagay na ikinabahala ko ay ang pahayag ni Ava ngayon. Hindi ko maintindihan kung bakit at paano niya pinaniniwalaan na inosente si Emma. Na-realize ko na lang ito nang huli, pero si Emma ay matagal nang sumusunod kay Ava simula nang mapansin niyang nagbago
"Magandang umaga," bati ko, nakatayo sa pintuan ng kusina. Si Gunner ay nagmamadali at niyayakap ang kanyang ama habang sinasabi ang tungkol sa magandang oras na kanilang pinagsaluhan ni Noah sa aming bahay.“Magandang Umaga, Ava.”Tinutukso ko ang sarili ko. Sinusubukan niyang mag-multitask. Inaalagaan niya ako habang nakikinig sa kanyang anak at sinisikap pa ring gawin ang kanyang trabaho."Maaga pa ba ito?"Tinanong ko siya. “Maaari akong bumalik sa kanya para makapagpatuloy ka sa iyong trabaho nang walang abala.”"Hindi, ayos lang, pero salamat." Malapit na akong matapos,” sagot niya. "Plus, ngayon ay Linggo; may ginagawa kami tuwing Linggo."Ngumiti ako at tumango. Nasa isip ko nang humingi ng paumanhin nang muling makuha ng bahay sa tabi ang aking atensyon. Ang kusina ni Calvin ay nakaharap sa likod-bahay ng bahay."Calvin?" tawag ko, at tumingin siya pataas."Oo?""Sino ang may-ari ng bahay na iyon? Hindi ko maintindihan kung bakit ako naaakit dito."Pinaikot niya ang
"Hindi ako sigurado, pero magtiwala ka sa akin," sagot ko sa kanya. "Ang mga instinct ko ay hindi kailanman nagkakamali." Mukhang hindi siya sigurado sa simula hanggang sa punasan niya ang kanyang mga tampok, at alisin ang ekspresyon mula sa kanyang mukha. Pagkatapos, tumayo siya at lumapit upang tumayo sa tabi ko. Bago ko pa maunawaan kung ano ang ginagawa niya, binigyan niya ako ng mabilis na halik at agad na humiwalay."Sige," simula niya. "Pagkakatiwalaan kita, pero kung mali ka, pagbabayarin ko siya sa pananakit niya sa iyo."May pinal na tono siya, na sinasamahan ng isang bagay na lubos na mapanganib.Tinatanggap ko ang kompromiso. "Sige, pero makikita mo na hindi ako nagkakamali dito."Wala siyang sinasabi; hinahalikan lang niya ang aking noo at pagkatapos ay bumalik sa kanyang kape. Nag-usap pa kami nang kaunti. Walang partikular na mahalaga, pero masarap ang pakiramdam.Makipag-usap sa kanya at makasama siya, ang lahat ay tila maganda. Para bang nasa bahay ako pagkatapo
Hindi ako nakatulog nang maayos kagabi, at kitang-kita ito sa hitsura ko ngayong umaga. Pagod na pagod ako, pareho sa isip at katawan. Si Rowan at ako ay hindi na natulog sa parehong kama mula noong gabi ng aming date. Sa unang pagkakataon mula noon, naisipan kong imbitahan siya pagkatapos naming umuwi mula sa istasyon ng pulis. Mabagal akong naglalakad papuntang kusina. Maaga pa, at malamang ako lang ang gising. Kailangan ko ng kape agad kasi kailangan kong ibalik si Gunner. Sinabi ni Calvin na magiging abala siya at baka hindi niya makuha siya, kaya't inalok ko na ihatid siya.Nagiingat, tinatawid ko ang threshold papuntang kusina pero bigla akong natigilan. Naupo si Rowan sa kitchen island na may mainit na tasa.Lumingon siya nang marinig ako, at nagtagpo ang aming mga mata."Hindi ka makatulog?""tanong niya, tumatayo."Tumango na lang ako habang pinapanood siyang buksan ang aparador para kumuha ng isa pang tasa. Nang hindi ko siya tinanong, nagbuhos siya sa akin ng kape mula
Nakarating kami sa istasyon, at tumaas ang aking pagkabahala. Naging sobrang nerbiyoso ako, hindi ko talaga alam kung gusto kong marinig ang sasabihin ni Brian. Ano ang gagawin ko kung siya talaga ang nasa likod ng aking tangkang pagpatay?Sige, hindi kami magkasundo, pero kilala ko na siya simula pagkabata ko. Magkasama kaming lumaki, at para sa akin, siya ang aking kapatid. Nakatira kami sa parehong bahay hanggang sa siya ay magtapos at lumipat sa kolehiyo."Okay ka lang?""Tanong ni Rowan, ang kanyang pag-aalala ay nakikita sa kanyang mukha.""Medyo kinakabahan lang."Hawak niya ang kamay ko bago niya ako hinagkan nang malumanay. Hindi ako tumitigil dahil kailangan ko ito. Kailangan ko siya."Okay lang ang lahat; huwag kang mag-alala." Pinatibay niya ako pagkatapos humiwalay.Tumango ako, at lumabas kami ng kotse. Hawak pa rin ang kamay ko sa kanya, naglakad kami patungo sa istasyon at pumasok. Ang iba ay sumunod din sa amin, at kami ay dinala sa opisina ng hepe ng pulis."Sal
Tumango ako, nauunawaan kung bakit siya kinakabahan sa tawag. Gusto kong magmadali roon nang mabilis hangga't maaari, pero may mga bisita rin kami, at abala pa rin ang kaarawan ni Noah."Tapusin muna natin ang party ni Noah, saka tayo makikipagkita kay Brian," sabi ko sa kanila habang tumatayo.Sang-ayon kaming lahat doon at bumalik kami sa party.Tama ako; iniwan ni Rowan si Iris sa mga magulang ko. Pumunta ako sa mga kaibigan ko na may mga nag-aalalang ekspresyon sa kanilang mga mukha.Ano'ng nangyayari? At nasaan sina Emma, Trevor, at Kate?Ang mga mata ni Letty ay nag-iikot sa paligid, marahil ay hinahanap ang kanyang kasintahan."Naaresto si Emma, kaya sinundan siya nina Trevor at Kate papunta sa istasyon."Ano?Ang kanilang gulat na sigaw ay nagulat sa ilang mga bata na naglalaro malapit sa amin. Pinatahimik ko sila at saka ko sinabi sa kanila ang lahat ng nangyari. Si Calvin ay may malamig at walang pakialam na hitsura, samantalang si Corrine at Letty ay mukhang naguguluha
Patuloy akong nakatitig sa mga opisyal sa pagkabigla. Lahat tayo. Parang lahat kami ay natigilan, hindi makapaniwala sa nangyayari.Hindi hanggang matapos nilang ikulong siya at sinimulan na siyang hilahin, doon lamang nagising si Trevor at Kate at kumilos."Anong nangyayari?" Mali ang tao na napuntahan mo!Sumigaw si Trevor, pero tiningnan lang siya ng mga pulis nang masama.Tumigil sila at humarap upang tingnan siya. Parang nasa panaginip si Emma. Parang nalayo siya somehow, at may ekspresyon ng hindi makapaniwala sa kanyang mukha."Siyempre, hindi natin ginawa," sagot ng blonde. "Sabi niya mismo na siya si Emma Sharp at siya ang ipinadala naming arestuhin."Hindi kumilos si Emma, at hindi siya lumaban. Nakatayo siya nang parang estatwa, ang kanyang mga mata ay nawawala at nalilito. Naiintindihan ko siya, though. Nalito rin ako nang husto. Bakit nila siya arestuhin? Bakit nila iisipin na siya ang may kasalanan sa aking sinadyang pagpatay?"Dapat may pagkakamali." Hindi susubukan