Ilang oras na ang nakakalipas mula nang sumama si Noah sa tatlong hindi gustong bisita. Nasa labas sila ngayon sa likod, nag-eenjoy sa araw. Mukhang kumalma na si Noah, pero kilala ko siya. Matalas siya. Nanatili ang kanyang tingin sa kanila, nagmamasid, na para bang hinihintay niyang magkamali ang mga ito.Kasalukuyang natutulog si Iris sa kwarto niya at ako naman ay nasa kusina na naghahabol ng hininga. Patuloy na sinusubukan nina nanay at Travis na hawakan si Iris, ngunit sa ilang kadahilanan ay hindi sumasang ayon ang puso ko doon.Hindi iyon ang pangunahing bagay na nag abala sa akin. Ito ay ang pagwawalang bahala ni Emma sa akin at sa aking damdamin. Ang kanyang ganap na kawalan ng respeto sa aking sariling tahanan.Naiintindihan ko na mali ang ginawa ko sa kanya noong nakipagtalik ako kay Rowan, pero asawa ko na ngayon si Rowan. Hindi dapat ako maistorbo na sinusubukan niya na mapalapit sa kanya. Binigyan siya ng mapang akit na mga ngiti. Pag indayog ng kanyang balakang kapag
"E ano ngayon?"Hinawakan niya ang mga braso nito at niyugyog. "E ano ngayon?" Umuusok siya. “Asawa ko siya. Ang asawa ko at ikaw ay walang iba kundi bastos at walang galang sa kanya sa buong p*tanginang panahon.""Rowan" Sinubukan ni Travis na pumasok, ngunit pinigilan siya ng nanay.Sa totoo lang hindi ko maintindihan kung bakit niya ginawa iyon. Palagi siyang nasa team Emma. Ang aking damdamin ay mapahamak. Laging nauuna si Emma at kung ano ang gusto ni Emma, nakuha niya."Asawa mo?" Pangungutya niya. “Siya lang ay isang p*ta na ninakaw mo mula sa akin at na parang hindi pa ito sapat, inipit ka niya nung nabuntis siya. Kasama mo ako, Rowan. Ako ang mahal mo, tandaan mo?"Hindi ko na narinig ang sunod niyang sinabi dahil lumabas na ako ng kusina. Ako ay lubos na nagsawa. Hindi ko rin gustong marinig kung sasabihin niyang mahal niya siya.Ito ay hindi isang damn secret na ginagawa niya. Oo, matulungin siya ngayon at binigyan pa niya ako ng isang o dalawa, ngunit ang kanyang
Emma. Kinasusuklaman ko ang bawat sandali na nasa bahay ni Rowan. I hate seeing Ava act as if Rowan is still her husband. Ibig kong sabihin, teka, amnesia? Niloloko mo ako.Naiinis ako lalo na si Rowan ay sobrang maasikaso sa kanya. Akin siya. Akin pa rin siya at ayaw kong pakawalan siya.Nung sinigawan niya ako pagkatapos ko siyang halikan, laking gulat ko. Si Rowan ay hindi nagtaas ng boses sa akin. Nagtataka ako kung, talagang, tapos na siya sa akin. Napaisip tuloy ako kung mahal niya nga ba si Ava.Napakamot ako sa ulo niyan. Iyon ay hindi posible. Sinabi sa akin ng lahat na galit siya sa kanya. Na sa nakalipas na siyam na taon, wala siyang ginawa kundi saktan siya dahil sa paghihiwalay namin. Kaya paano siya nainlove sa kanya ng biglaan? Ito ay walang anumang kahulugan.“Miss?” Tawag ng chauffer.Pagkatingin ko lang sa kanya ay napagtanto kong nakauwi na pala kami at nakaalis na pala sina nanay at Travis sa sasakyan.Wag mo nga akong simulan kung gaano ako kagalit sa dalaw
"Kung hindi mo napansin, ang kanyang mga damdamin ay hindi mutual," Sabi niya. “Hindi ka hahadlang sa kanyang paraan para mapanalunan si Ava at iyon ay isang babala. Niyakap ka namin ng hindi namin namamalayan na ginagawa ka naming isang karapat dapat na brat. Matatapos na yan ngayon. Ikaw ay tatlumpung taong gulang; Diyos ko po, matanda ka na.”Pareho kaming nakatingin ni Travis kay Mom na gulat na gulat. Siya ay hindi pa at ibig kong sabihin, hindi kailanman nagmura.Pagkatapos nito, lumabas na siya ng kwarto. Naririnig namin ang mga yabag niya at umakyat siya sa hagdan bago may kumatok sa pinto sa di kalayuan.Lumingon ako kay Travis. Siya ang aking malaking kapatid. Lagi niya akong nakatalikod kay Ava."Pakisabi sa akin na hindi mo iniisip at nararamdaman ang nanay," Pakiusap ko habang tumutulo ang mga luha sa aking mga mata.Hindi rin siya makakalaban sa akin. Siya ang laging haligi ng lakas ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung tinalikuran din niya ako.“Pasensya na,
Calvin. Ako ay pagod bilang impiyerno. Sa totoo lang, saludo ako sa lahat ng single mothers dyan. Ang pagiging solong magulang ay hindi madali.Bumagsak ako sa couch, feeling drained. Naging abala ang umaga noon. Sa pagkakaroon upang gawin ang lahat ng mga gawain at lahat ng bagay. Tumulong si Gunner, ngunit kailangan kong dalhin siya sa pagsasanay sa football ngayon.Ayaw niyang pumunta, at malinaw na malinaw sa kanya iyon. Hindi naman sa pinipilit ko siya sa isang sport na hindi niya gusto. Kaya lang alam niyang hindi naroroon si Noah gaya ng karaniwan niyang ginagawa.Pinaintindi ko sa kanya kung bakit. Nagising si Ava, kaya syempre gusto ni Noah na nasa tabi niya. Sigurado ako na magiging ganyan din yan for a while. Titigil na siya sa pagiging clingy pagkatapos matiyak na hindi pupunta si Ava.Sa wakas ay naunawaan ni Gunner, at tinanggap niya na pumunta lamang kung ipinangako kong gagawa kami ng mga kaayusan upang bisitahin siya sa lalong madaling panahon.Nataranta siya na
"Bakit ka tumigil?" Nagtatakang tumingin siya sa akin na parang hindi niya maintindihan."Ang lakas talaga ng loob mong tanungin ako niyan?" Ungol ko, sawa na ako sa pakikitungo niya sa akin. "Labas.""Hindi. Hindi ako aalis. Hanggang sa sabihin mo sa akin kung ano ang ginawa ko"Bwisit. Talaga bang wala siyang alam, o nagbibiro lang ba siya? Hindi ako makapaniwala na tatanungin niya ako ng ganyan. Wala ba siyang nakitang mali sa ginagawa niya? O kung paano niya ako tinatrato?"Calvin" Tawag niya at hinawakan ang kamay ko. Umatras ako at sinamaan siya ng tingin.Naiinis ako sa sarili ko. Hindi ako makapaniwala na pinayagan ko siyang tratuhin ako at si Gunner na parang tae sa loob ng maraming taon."Sabihin mo sa akin" Huminga ako ng malalim. "Mahal mo ba ako?"Tumingin siya sa akin ng ilang segundo bago siya umiwas ng tingin. Napakasakit. Napakarami, ngunit iyon ang kumpirmasyon na kailangan ko."May nararamdaman ka ba para sa akin maliban sa pagnanasa?" Ang aking boses ay maka
Ava. Gumising ako ng may panimula. Hindi ko alam kung ano ang ikinagulat ko. Marahil ito ay isang panaginip o isang alaala. Hindi ako sigurado. Ito ay malabo at ang mga larawan ay hindi malinaw.Inalis ko ang sarili ko kay Rowan at umupo. Isang pangalan ang patuloy na tumutunog sa aking isipan.Ethan.May kakilala ba ako? Isang taong dapat kong makilala? Mahalaga ba siya sa akin kahit papaano? Ang mga tanong ay walang katapusan habang sinusubukan kong malaman kung sino siya.Naiilawan ng buwan ang kwarto namin. Nagbigay ito ng nakakatakot na kapaligiran. Lalo na't nagising ako na kinilig sa kung ano mang bumabagabag sa isip ko. Binuksan ko pa rin ang mga ilaw. Sinusubukang itaboy ang mga goosebumps."Ava, may problema ba?" Ang kanyang inaantok na boses ay napalingon ako sa kanya.Ang sexy talaga niya. Ang kanyang mga mata ay inaantok, at ang kanyang buhok ay magulo. Dagdag pa, ang kanyang dibdib ay ganap na walang laman. Napalunok ako habang patuloy na naglalaway sa ibabaw niya
“Sinabi mo sa akin na hindi ako kailanman nandaya, kung kaya ano ang kwenta sa Ethan na ito? Paano ako nauwi sa kanya?"Since nasa topic na tayo, baka makuha ko na rin ang sagot sa tanong na nagpabaliw sa akin.Hindi siya sumagot saglit, at nanahimik na lang ako. Hihintayin ko siyang mag ipon ng mga iniisip niya. Alam kong mahal niya si Iris, pero masasabi ko rin na touchy subject niya si Ethan.Nagtataka ako ano ang ginawa ni Ethan na masama ang tingin ni Rowan sa kanya at bakit ako matutulog kasama niya. Isa ba itong paraan para makabawi ako kay Rowan sa hindi niya pagmamahal sa akin? Alam mo? Matulog sa lalaking hindi niya gusto.Hindi naman talaga ako mapaghiganti na tao, ngunit naiintindihan ko rin na ang sakit at pighati ay maaaring magtulak sa isang tao na gawin ang mga bagay na hindi nila karaniwang ginagawa."Ng bumalik si Emma, gusto ko siyang makasama," Panimula niya.Masakit pakinggan ang sinabi niya, pero alam kong laging ganito ang mangyayari kapag babalik siya. H
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction