Lahat ng Kabanata ng Ex-Husband's Regret: Kabanata 231 - Kabanata 240

Nakatitig siya sa akin, pero sa loob ng ilang segundo, nanlambot ang mukha niya. Hinawakan niya ang kamay ko, pinihit iyon at hinalikan ang palad ko sa isang magiliw na halik.“Hindi ko alam kung kailan ako nahulog sayo o paano. Ang alam ko lang mahal kita, Ava. Hindi ko ito nakita noon. Napuno ako ng pait at galit na hindi ko napagtanto kung ano ang tunay na hiyas na aking napangasawa. Sa nakalipas na ilang buwan, mahirap na wala ka. Ang makita kang nasasaktan o nasasaktan ay sinisira ako sa bawat oras. Inabot ng matagal bago ko napagtanto na minamahal kita, pero andito ako, nagmamakaawa na bigyan mo ako ng pagkakataon na ipakita sayo ang pagmamahal na nararapat mula sa akin pero hindi mo kailanman nakuha.”Natigilan ako habang nakatingin siya sa upuan at lumuhod sa harapan ko. Parang panaginip ang lahat ng ito. Para akong nasa ibang mundo ngayon."Oh, Rowan," Panimula ko, sinusubukang paandarin ang utak ko. “Hindi mo ako mahal. Hindi mo ako minahal. Si Emma ang iyong nag iisang ma

Rowan“Sir? May kailangan ka bang kunin para sayo sa restaurant?" Tanong ng sekretarya ko, pero patuloy akong nakatingin sa labas ng bintana ng opisina ko.Ang ganda talaga ng view. Isa ito sa mga dahilan kung bakit ko ito pinili, ngunit ngayon ay hindi ito nag aalok sa akin ng katahimikan na karaniwan nitong ginagawa."Hindi. Not today," Sagot ko nang hindi tumitingin sa kanya."Okay kung gayon, babalik ako pagkatapos ng tatlumpung minuto."Hindi ko siya sinagot at makalipas ang ilang segundo narinig ko ang pagsara ng pinto. Napabuntong hininga ako sa kalituhan. Para sa ilang kadahilanan ang pakiramdam ng foreboding ay kumapit sa akin. Pinalibutan ako nito ng mga alon. Ngayon higit pa kaysa sa mga nakaraang araw.Hindi ko alam kung ano iyon, ngunit ang puso ko ay nababalisa. Hindi ako maka settle at hindi rin ako makapag focus. Parang may gustong sabihin sa akin ang kaluluwa ko, pero hindi ko maisip kung ano.Sinusubukan kong idistract ang sarili ko, iniisip ko si Ava at ang us

P*ta. Ano ang kailangang mangyari sa kanya? Bakit may gagawa nito sa kanya? May mga senyales ba na hindi ko pinansin? Nasa panganib ba siya at hindi ko napansin?Ang mga tanong ay patuloy na nagbobomba sa aking ulo habang nagmamaneho si Gabe palabas ng underground na paradahan. Hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung nasa panganib siya at hindi ko ito napansin, o kahit anong gawin.“Buhay ba siya?” Tanong ko habang binabalot ako ng takot sa sagot niya.Kinailangan niyang mabuhay. Kailangan niya.Binigyan ako ni Gabe ng side way na tingin. "Wala akong masyadong alam, pero alam kong buhay siya."'Bahagya.'Ang mga salita ay hindi sinasabi, ngunit sila ay ipinahiwatig.Nakita ko ang video. Ang sinumang humahabol sa kanya ay gustong makasigurado na si Ava ay namatay. Na wala siyang pagkakataong mabuhay. Hindi ko alam kung gaano kalawak ang mga sugat niya, pero alam kong dalawang bala ang tumama sa kanya."Alam mo ba kung saang ospital siya naroroon?" Tanong ko, ang boses ko

Nakatitig ako sa doktor na para bang tanga na hindi maintindihan kung ano ang kanyang sinabi. Sa aking pagtatanggol, ang kanyang mga salita ay hindi ganap na nakarehistro sa akin. Tinanong niya ako na pumili sa pagitan ni Ava at kanyang anak. Alam ba niya kung gaano kahirap iyon?"Mr. Woods, ang oras ay ang kakanyahan. Kailangan naming malaman ang desisyon mo," Pagmamakaawa niya.Ibinuka ko ang aking bibig, ngunit walang lumalabas na salita. Sinubukan kong muli at ang parehong bagay na nangyayari."Mr. Woods?" Tawag ng nurse, bakas sa boses niya ang pag aalala.“Ang sanggol,” Biglang sabi ng malambot na boses ni Letty, na bumasag sa katahimikan. "I-ligtas ang sanggol, kung ito ang mangyayari."Tumango ang doktor at nurse bago nagmadaling bumalik sa ER. Humarap ako kay Letty na may halong damdaming nakikipagdigma sa loob ko.Siguradong may napagsabihan ang itsura ko dahil pinatigas niya ang kanyang mga mata sa pagsuway bago magsalita.“Wag mo akong tignan ng ganyan, Rowan. Ito an

"Dad, nasaan si mom? Tinanong ko si Cal kung bakit niya ako sinusundo imbes na mom, pero sabi niya, na ipapaliwanag mo ang lahat,” Sabi niya, isang mukha ng masigasig na pagaalala ang nasa kanyang mukha.Bwisit ito ay mahirap. Nagkaroon ako ng oras upang makaisip ng paraan ng paghahatid ng balita, ngunit nabigo ako ng mga salita.“Nagkaanak na ba siya? Kaya ba nasa ospital tayo?" Patuloy niya.Huminga muna ako ng malalim bago bumuka ang bibig ko para magsalita."Talagang nasaktan ang mom mo, Buddy. Kasama niya ngayon ang mga doktor at ginagawa nila ang lahat para masigurado na magiging maayos siya."Nadudurog ang puso ko ng makita ang mga luhang tumutulo sa kanyang mga mata. Hindi niya dapat pinagdadaanan ito. Hindi siya dapat narito na nag aalala tungkol sa kanyang pinakamamahal na mom niya."Paano ang sanggol?" Paos ang boses niya kapag tinatanong niya iyon.Ngiti ko sa kanya. “Mayroon kang baby sister, Noah. Katulad ng gusto mo.”Nanlaki ang kanyang mga mata at napuno ng pag